Morgunblaðið - 28.12.2005, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. DESEMBER 2005 29
MINNINGAR
✝ Hulda Þor-björnsdóttir
fæddist í Hafnar-
firði 14. mars 1910.
Hún lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði sunnu-
daginn 18. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Ágústa
Jónsdóttir og Þor-
björn Klemensson,
sem allan sinn bú-
skap bjuggu í Lækj-
argötu í Hafnar-
firði. Ágústa og
Þorbjörn eignuðust níu börn,
fimm þeirra komust til fullorðins-
ára, en nú eru þau öll látin.
Hinn 5. mars 1932 giftist Hulda
Eiríki Kristjánssyni vélstjóra, f.
25. desember 1904, d. 30. apríl
1979, syni Kristjáns Eiríkssonar
og Guðnýjar Eyj-
ólfsdóttur, sem
bjuggu á bæjunum
Krossi og Núpi á
Berufjarðarströnd.
Hulda og Eiríkur
bjuggu lengst af í
Vogum á Vatns-
leysuströnd. Þau
eignuðust þrjú börn,
einn son og tvíbura-
dætur, jafnframt
ólu þau upp dóttur-
dóttur sína ásamt
tveimur óskyldum
fósturbörnum. Eiga
þessi tvö fósturbörn tíu afkom-
endur. Afkomendur Huldu og Ei-
ríks eru alls 48, þar af hafa þau
misst einn dótturson.
Útför Huldu verður gerð frá
Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
Nú þegar komið er að leiðarlokum í
jarðvist Huldu Þorbjörnsdóttur,
tengdamóður minnar, koma upp í
hugann mörg notaleg minningabrot
frá liðnum tíma.
Hulda átti góða fjölskyldu og stór-
an hóp tryggra vina og skyldmenna. Í
þeirra hópi leið henni vel og lagði hún
mikið upp úr því að rækta tengslin við
ástvini sína. Umhyggja og væntum-
þykja í garð annarra einkenndu allt
hennar líf og starf. Þeir voru margir
sem virtu eiginleika hennar og gerðu
sér grein fyrir hversu gott var að eiga
hana að.
Hulda verður okkur öllum sem
tengdumst henni minnisstæð. Hún
var sterk og svipmikil persóna með
skemmtilega nærveru. Hulda mætti
hverjum degi með miklu áræði og
kjarki. Vorkunnsemi í hennar garð
var henni ekki að skapi. Hún átti hlýtt
og notalegt bros, gat verið glettin í til-
svörum og var sérstaklega greiðvikin
og fús að hjálpa þeim sem þess þurfti
með.
Hulda var mikil söngkona og var
lengi meðlimur Kirkjukórs Kálfa-
tjarnarkirkju sem hún lagði mikla
rækt við. Þessi ræktarsemi sem ein-
kenndi Huldu varð til þess að hún
eignaðist velunnara og vini hvar sem
hún kom. Hún hélt stöðugu sambandi
og tryggð við alla, bæði unga og
aldna.
Huldu var mikið í mun að líta vel út.
Á hátíðis- og tyllidögum klæddist hún
íslenska búningnum sem fór henni
einstaklega vel og hún bar mikla virð-
ingu fyrir. Svipmikið hár hennar setti
þá ekki síst heildarsvip á útlitið, svo
eftir var tekið. Allt til síðasta dags var
henni umhugað um að hárið færi vel.
Hulda var afar myndarleg húsmóð-
ir sem sinnti heimili sínu af kostgæfni
og hafði gaman af bæði matargerð og
handavinnu. Mesta gæfa Huldu í líf-
inu var að eignast einstakan lífsföru-
naut, sem Eiríkur var. Hjónaband
þeirra einkenndist alla tíð af gagn-
kvæmri ást og virðingu. Þau voru ein-
huga, samtaka og einstaklega gestris-
in hjón sem nutu þess að efna til
samfagnaðar fyrir fjölskyldu og vini.
Nú að leiðarlokum er ljúft að
staldra við og hugsa aftur til liðinna
ára. Upp í hugann koma margar svip-
myndir af gleði og sorg, minningar
um góða og velhugsandi konu sem
kunni að mæta því sem á vegi hennar
varð. Konu sem bjó yfir ótrúlegu
þreki og lífskrafti allt til hins síðasta.
Þó má ætla að hún hafi verið hvíldinni
fegin og hafi kvatt í fullri sátt og
þakklæti fyrir það langa líf sem henni
var af Guði gefið.
Blessuð sé minning hennar.
Björgvin R. Hjálmarsson.
Elsku amma Hulda. Nú hefur þú
fengið hvíldina sem þú varst farin að
bíða eftir. Eftir allan þennan tíma
getið þið afi loksins haldið upp á af-
mælið hans afa saman, sem var á jóla-
dag. Það hafa þá verið fagnaðarfund-
ir.
Við systkinin minnumst ykkar frá
því við vorum litlir krakkar í Vogum á
Vatnsleysuströnd. Oft var nú hlegið
að því þegar Hulda systir kom heim
frá Laufási og hafði enga lyst á mat
heima vegna þess að hún var búin að
borða hjá þér. Það var alltaf athugað
á hvorum staðnum maturinn var
betri.
Það rifjast upp margar góðar
minningar eftir öll þessi ár. Það var
alltaf svo gestkvæmt hjá þér. Alltaf
voru ný og ný andlit sem við sáum
þegar við komum í heimsókn. Fyrir
unga krakka var það mikil upplifun að
koma til ykkar og sjá allt frændfólkið
og vinina. Svo kom að því að þið flutt-
uð í Hafnarfjörð, en það var alltaf
sami samgangurinn, því oft skruppuð
þið í Vogana um helgar.
Þú hafðir voðalega gaman af að
ferðast og þið afi ferðuðust mikið
saman. Einnig hafðir þú gaman af að
dansa og vera innan um fólk, við töl-
um nú ekki um sönginn þinn í kirkju-
kór Kálfatjarnarkirkju, en þar söngst
þú í mörg ár.
Amma, þú varst alltaf svo fín og
glæsileg. Við minnumst þín hvað þú
varst stórglæsileg kona þegar þú
varst komin í upphlutinn og allt sem
honum fylgdi. Þá varst þú eins og
drottning.
Marga góða sögu amma sagði mér,
sögu um það sem hún og aðrir lifðu hér.
Alltaf var hún amma mín svo ósköp væn
og í bréfi sendi þessa bæn.
Vonir þínar rætist kæri vinur minn.
Vertu alltaf sanni góði drengurinn.
Þó í lífsins straumi bjáti eitthvað á
ákveðinn og sterkur sértu þá.
Allar góðar vættir lýsi veginn þinn
verndi og blessi elskulegan drenginn minn.
Gefi lán og yndi hvert ógengið spor
gæfusömum vini hug og þor.
(Jenni Jóns.)
Elsku amma, þín verður sárt sakn-
að og viljum við þakka þér fyrir allt og
allt og þá sérstaklega fyrir að vera
amma okkar.
Hvíldu í Guðs friði.
Eiríkur, Hulda, Kristbjörn,
Birna Rut, Ágúst og fjölskyldur.
Elsku amma. Við söknum þín mikið
og stundirnar sem við áttum saman
voru okkur dýrmætar og verða
ógleymanlegar minningar í hjörtum
okkar. Nú eru jólin að ganga í garð og
hingað til hefur þú verið hjá okkur yf-
ir jólin, en nú verður þú hjá okkur í
anda þessi jól. Alltaf fannst okkur
gaman að telja alla konfektkassana
sem þú fékkst í jólagjöf en þeir voru
ófáir. Einnig verður mér, Gunnhildi,
mjög minnisstæð fermingin mín en
þú lánaðir mér upphlutinn þinn og ég
var glæsileg í honum. Þetta eru bara
brot af þeim minningum sem við mun-
um geyma um þig.
Elsku amma, núna ertu komin til
afa. Megi Guð varðveita ykkur og
geyma.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Gunnhildur Rós og
Dagmar Björk.
HULDA
ÞORBJÖRNSDÓTTIR
✝ Þóra Aradóttirfæddist á Höfn
í Hornafirði 8.
október 1927. Hún
lést á Landspítal-
anum 18. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Ari Guðmundsson
skósmiður og
kennari frá Skála-
felli í Suðursveit
og Magnea Ingi-
björg Hróbjarts-
dóttir frá Eyrar-
bakka.
Þóra lauk hefðbundnu barna-
skólanámi á Höfn og vann við
fiskvinnslustörf. Hún fluttist til
Reykjavíkur um miðja síðustu
öld og kynnist Halldóri Guðna-
syni frá Þverdal í Aðalvík. Eign-
uðust þau soninn Ara Reyni
Halldórsson, f. 1954, kvæntur
Guðlaugu Eygló Elliðadóttur.
Synir þeirra eru Viðar, f. 1982, í
sambúð með Ingu
Birnu Pálsdóttur,
f. 1983, og Atli
Valur, f. 1988.
Þóra og Halldór
slitu samvistum.
Þóra giftist 1956
Gunnlaugi Péturs-
syni frá Rannveig-
arstöðum í Álfta-
firði, d. 1981. Börn
þeirra eru: a) Æv-
ar, f. 1956, kvænt-
ur Jónínu Einars-
dóttur. Börn þeirra
eru Bjarni Þór f.
1984, í sambúð með Hafdísi
Ólafsdóttur f. 1988, og Anna
Lísa, f. 1986. b) Sonja Huld, f.
1966, börn hennar eru Runólfur
Hilmarsson, f. 1992, Úlfur Kári
Hilmarsson, f. 1998, og Hekla
Huld Hilmarsdóttir, f. 2001.
Þóra verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Elsku mamma mín, nú ert þú
búin að fá hvíldina. Margs er að
minnast, ærslafull og áhyggjulaus
æskan við ást og umhyggju. Við
bræðurnir með Sölva heitnum að
borða kakósúpu í hádeginu. Svo
þegar ég var 12 ára og Ævar 10
ára fórst þú á spítala og við bræð-
urnir glöddumst nú heldur betur
þegar þú komst aftur heim með
Sonju systur. Svo tók gelgjuskeið-
ið við og á laugardögum hittumst
við krakkarnir úr skólanum, en ég
átti að vera kominn heim kl. 1 e.m.
og því var hlýtt möglunarlaust.
Þú varst nú ekki að skara eld að
eigin köku, heldur var hagur okk-
ar barnanna og ekki síst barna-
barnanna sem gekk fyrir.
Það var yndislega gaman að
ferðast með þér um landið okkar
fagra og ekki síst að vera með þér
í sumarbústaðnum okkar, sem
veitti þér og okkur ómælda gleði.
Ég kveð þig nú, elsku mamma
mín, og veit að Frelsarinn tekur á
móti þér og leiðir þig til Gunn-
laugs og annarra ættingja og vina.
Hafðu þökk fyrir allt, Guð geymi
þig.
Ari Reynir.
Elsku mamma mín. Það er kom-
in kveðjustund þó ekki sé ég tilbú-
in til þess. Þetta hafa verið skrýtin
jól í skugga fráfalls þíns sem kom
allt of óvænt og snöggt fyrir mig.
Það er svo tómlegt að eiga ekki
von á símtali eða fara í heimsókn á
Grensásveginn. Börnin mín vildu
alltaf heimsækja ömmu sem var
alltaf svo góð við þau, alltaf var til
ís handa þeim og ef ekki varst þú
alveg ómöguleg yfir að þau fengju
ekkert.
Við vorum bara tvær eftir heima
eftir að pabbi dó, ég var bara ung-
lingur og við þurftum að hugsa
hvor um aðra. Við gengum í gegn-
um ýmsa erfiðleika saman og ekki
var ég til að auðvelda þér lífið, olli
þér miklum áhyggjum og þjáning-
um, en alltaf fyrirgafstu mér og
stóðst með mér. Enginn var eins
stoltur og þú af því hvað ég náði
að eignast í lífinu, börnin mín voru
þér allt og þú sást ekki sólina fyrir
þeim.
Þeirra missir er líka mikill, þú
vildir alltaf hjálpa meira en þú
gast svo að þau hefðu það gott.
Hvað oft þurfti ég að stoppa þig
og minna þig á að hugsa líka um
sjálfa þig.
Ég er þér svo óendanlega þakk-
lát fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig og okkur, alltaf að reyna að
auðvelda okkur lífið.
Ég sakna þín svo mikið, það var
svo margt sem ég átti eftir að
segja þér og nú verð ég að finna
aðra leið til þess. Ég veit að þú
varst orðin svo þreytt og þurftir
að fara og ég er svo þakklát fyrir
að hafa fengið að vera hjá þér, að
þú beiðst eftir mér því þú vissir að
ég vildi ekki að þú værir ein.
Elsku mamma, þakka þér fyrir
allt sem þú gerðir og varst fyrir
okkur, ég var svo sannarlega ein
af þeim heppnu að eiga svona góða
mömmu sem aldrei brást mér og
þótti svo vænt um mig. Það er svo
skrýtið að þurfa að halda áfram
þegar allt er svona breytt. Sorgin
er mikil og hverfur eflaust aldrei
en við eigum svo ljúfar og fallegar
minningar, þær getur enginn tek-
ið.
Megir þú fá frið og hvíld í faðmi
guðs, pabbi hefur tekið á móti þér
og ég veit að þið fylgist með okkur
og vakið yfir okkur allar stundir.
Vertu sæl, elsku mamma mín.
Þín elskandi dóttir,
Sonja.
Vor ævi stuttrar stundar
er stefnt til Drottins fundar,
að heyra lífs og liðins dóm.
En mannsins sonar mildi
skal máttug standa’ í gildi.
Hún boðast oss í engils róm.
Svo helgist hjartans varðar.
Ei hrynur tár til jarðar
í trú, að ekki talið sé.
Í aldastormsins straumi
og stundarbarnsins draumi
oss veita himnar vernd og hlé.
(Einar Benediktsson.)
Lífgöngu ömmu er lokið. Mig
langar að minnast ömmu í fáeinum
orðum.
Mínar fyrstu minningar af
ömmu eru síðan ég var lítill patti
og stalst í sykurmola í skápnum
hjá ömmu í eldhúsinu, svo man ég
líka eftir eplunum sem pabbi gaf
mér alltaf þegar við fórum til
ömmu.
Mig langar líka að minnast á
Tinnabækurnar og allar þær góðu
stundir sem ég og Bjarni Þór átt-
um saman í eldhúsglugganum að
horfa á blikkljós á löggubílum.
Ég ætla ekki að hafa þetta langt
amma mín.
Ég vil frekar hafa allar góðu
minningarnar fyrir sjálfan mig, til
að minnast þín amma mín.
Ég vil þakka þér fyrir að hafa
trúað á mig og hjálpað mér að
verða að þeim manni sem ég er
orðinn í dag. Bless amma mín,
takk fyrir ísinn og eplin og fyrir að
hafa alltaf verið svona góð við mig.
Þinn
Viðar.
Elsku amma, við verðum að
kveðja þig en vildum að þú hefðir
getað verið lengur. Við söknum
þess þegar við fórum oft að heim-
sækja þig og þegar þú hringdir en
það eftirminnilegasta var það hvað
þú reyndir og gerðir mikið fyrir
okkur. Það á eftir að taka dáldinn
tíma fyrir okkur að venjast því. Og
við hugsum alltaf hlýtt til þín.
Takk fyrir samveruna.
Kveðja, barnabörn þín,
Runólfur, Úlfur Kári og
Hekla Huld.
ÞÓRA
ARADÓTTIR
✝ Óli Björgvinssonfæddist á Djúpa-
vogi 16. apríl 1942.
Hann lést á heimili
sínu 22. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Björgvin Björnsson,
f. 4 apríl 1904, d. 23.
október 1993 og
Steinunn Dagmar
Snjólfsdóttir, f. 21.
maí 1907, d. 6. febr-
úar 1994. Systkini
Óla eru: Ásgeir, f.
29. október 1927,
Svavar, f. 13. ágúst 1931, kvæntur
Elínu Gústafsdóttur, Snjólfur, f. 13.
ólfi Guðna Einarssyni. Börn þeirra
eru Sævar Örn, Guðbjörg Halldóra
og Ólöf Auður.
Óli ólst upp hjá foreldrum sínum
í Borgargerði á Djúpavogi. Hann
og Ólöf bjuggu í Hraungerði á
Djúpavogi í 22 ár, fram til ársins
1988, í Borgarnesi í 8 ár en frá
árinu 1995 á Höfn í Hornafirði. Óli
var verslunarstjóri hjá Kaupfélagi
Berufjarðar fram til ársins 1974 og
var sveitarstjóri Djúpavogs í 12 ár
fram til ársins 1986. Hann var í
stjórn Búlandstinds og Kaupfélags
Berufjarðar. Óli lauk námi í bifvéla-
virkjun og starfaði við það fag í
Borgarnesi og hjá Vélsmiðju
Hornafjarðar. Hann sat einnig í
stjórn Náttúruverndarsamtaka
Austurlands (NAUST) og í Skóg-
ræktarfélagi Djúpavogs.
Útför Óla verður gerð frá Djúpa-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 11.
ágúst 1934, kvæntur
Huldu Margréti Frið-
riksdóttur, og Guð-
laug, f. 6. október
1946, gift Þórarni
Pálmasyni.
Óli kvæntist 10.
apríl 1966 Ólöfu Auði
Óskarsdóttur, f. 26.
maí 1945, d. 2. janúar
2004. Börn þeirra eru:
1) Erlendur, f. 20. des-
ember 1965, kvæntur
Þóreyju Dögg Jóns-
dóttur. Börn þeirra
eru Tinna Dögg, Elv-
ar Freyr og Ólöf Rún. 2) Kristín
Óladóttir, f. 13. ágúst 1972, gift Ing-
Öll við færum, elsku vinur,
ástar þökk á kveðjustund.
Gleði veitir grátnu hjarta.
Guðleg von um eftirfund.
Drottinn Jesú, sólin sanna,
sigrað hefur dauða og gröf.
Að hafa átt þig ætíð verður,
okkur dýrmæt lífsins gjöf.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku tengdapabbi, nú ertu hjá
henni Ólöfu þinni og það gleður mig
þó söknuðurinn sé mikill. Hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Þórey Dögg
Jónsdóttir.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Kæri afi, við vonum að þér og
ömmu líði vel hjá guði. En þið megið
vita að við söknum ykkar öll.
Takk fyrir alla umhyggjuna sem
þið hafið sýnt okkur.
Þín barnabörn,
Ólöf, Elvar og Tinna.
ÓLI
BJÖRGVINSSON