Tíminn - 24.05.1972, Blaðsíða 16
16
TÍMINN
Miðvikudagur 24. mai. 1972.
Ó, Kay, ég er svo fegin að þú
skulir loksins vera komin heim.
Hún kom út i anddyrið. Hún var
óvenjulega föl, litilfjörleg og eitt-
hvað svo viðkvæmnisleg. Þegar
hún sá Chris bak við mig, lagði
hún hendurnar fyrir augun og
brast i grát. Ég tók utan um hana
og leiddi hana inn i stofuna. Hún
þurrkaði sér um augun, og brosti
litlu, eymdarlegu brosi.
— Afsakið að ég skuli hegða
mér svona bjánalega. . . . það er
bara það. . . . Chris, Kay, að ég er
barnshafandi.
7. kapituli.
betta var þungbærasta augna-
blik lifs mins. A meðan að F'leur
sal þarna i stólnum, föl og
eymdarleg, féll lifshamingja min
til grunna. Þögnin var örlaga-
þrungin, þangað til Chris gekk að
stólnum hennar. Rödd hans var
mild, en ég sá hvað það kostaði
hann að tala rólega.
— Ertu viss um þetta, Fleur?
— Alveg viss — núorðið. Ég var
hjá lækninum i dag. Hún snéri sér
að mér og ég efast ekki um að hún
hefur séð og skilið augnsvipinn
minn, áður en ég fékk duliö hann.
— Æ, vertu ekki svona ringluð,
Kay. Rödd hennar skalf. — Þrátt
fyrir allt fórum við Chris i brúö-
kaupsferð, þó hún stæði ekki
nema þrjá daga. Er þetta ekki
satt, Chris?
— Jú, svaraöi hann stillilega.
Hún stóð á fætur, en svo erfið-
lega að það var eins og að henni
væri það um megn. Hún néri
höndunum saman i fullkominni
örvinglan, og það orkaði ekki tvi-
mælis hvað það var sem henni of-
bauð að segja. En Chris varð
henni fyrri til. Hann snéri sér
fyrst til min en svo að Fleur og
tók utanum hana. Mér lá við yfir-
íiði við að heyra orð hans, þótt ég
vissi vel að hann átti engan annan
úrkost.
— Það fyrsta, sem við verðum
að gera er aö koma þessu hjóna-
bandi okkar i lag, Fleur.
Hún kastaði sér i fang hans. —
O, Chris, allt er á ferð og flugi
fyrir augum minum, og ég
skammast min svo fyrir að vera
hrædd. . . . en nú.....
— En nú skulum við koma lagi
á þetta öngþveiti. Rödd Chris var
bliðleg, eins og að hann væri að
tala við barn.
F'Ieur kom nú til sjálfrar sin að
mestu, gekk til min og þrýsti mér
að sér. — Kay, geturðu fyrirgefið
mér að gera svona uppistand i
þinni ibúð? Ég hef verið að reyna
að ná i Chris i allan dag, og mér
datt i hug að þú mundir vita hvar
hann væri niðurkominn. bað
verður bezt að við förum — ég
finn að ég treysti mér til að
standa frammi fyrir systkinum
minum og mömmu núna, fyrst
Chris er með mér. Fyrripartinn i
dag langaði mig til þess eins að
flýja langt i burtu frá þessu öllu
saman.
— Ég skil þig, sagði ég. Rödd
min var eins og að hún kæmi úr
fjarska.
— Komdu Fleur, sagði Chris.
Hún kyssti mig i flýti. — Ég sé
þig bráðum aftur, Kay.
— Ég fer i ferðalag, sagði ég. —
Ég hef fulla þörf fyrir að taka
mér fri.
— Nú, Jónatan hefur ekkert
sagt frá þvi.
— Hann veit ekkert um
þetta. . . ennþá. Ég er dálitið
þreytt eftir kvikmyndina.
— Jæja, farið þiö nú að reyna
að hafa ykkur af stað, sagði ég og
gerði tilraun til að brosa. „Farið-
farið-farið” var eins og hrópað
hið innra með mér. A endanum
gat ég lokað hurðinni á eftir þeim,
og eins og i svefni skjögraði ég
uppi rúmið mitt. bar lá ég vak-
andi og starði upp i þakið þangað
til fór að lýsa af degi.
Næsta morgun tók ég hring
Jónatans ofan, og fór að byrja á
bréfi til hans. Bréf varð það að
vera, þvi ég var engin manneskja
til að mæta frekara uppistandi.
Eftir fleiri tilraunir skrifaði ég
þetta stutta bréf:
„Kæri Jónatan. — Einhvern-
tima á ævi okkar gerum við öll
glappaskot. Ég hélt að ég elskaði
þig nógu heitt til þess að verða
konan þin, en mér skjátlaðist.
Fyrirgefðu mér Jónatan, og
reyndu að skilja mig. Ég mun
ætið hugsa til þin með hlýhug. —
Kay”.
Ég fann vel að þetta var ófull-
komið bréf, en ég gat ekki betur
gert. Ég sendi þaö með sérstök-
um sendli i búðina til hans. Siðan
hringdi ég til Max og sagði honum
að ég hyrfi úr borginni um tima.
Ég fékk sæti i fyrstu flugvél til
Parisar, þaðan svo suður á bóg-
inn og stanzaði i litlu fiskiþorpi,
en þangað hafði ég áður komið.
Staðurinn var indæll, en dagarnir
innantómir og fábrotnir. En eigi
að siður heppnaðist mér það, sem
ég ætlaði mér, nefnilega það að
sætta mig við þá hugsun að verða
aldrei eiginkona Chris. Gat nokk-
uð hindrað það skilyrðislausara
en hið ófædda barn?
Ég var ung og eitthvað varð ég
að fá út úr lifinu, ég mátti ekki
taka mér sæti úti i horni og láta
sorg og vonbrigði færa mig i kaf.
Ég átti þó enn framabraut mina,
aldrei hafði hún verið þýðingar-
meiri fyrir mig en einmitt nú.
Gegnum vinnuna var ekki von-
laust að ég fyndi frið og ham
ingju. Sá dagur mundi koma að
þjáningar minar væru ekki svona
harmsárar, einhvern dag mundi
allt þetta aðeins vera minning —
kannski sársaukafull minning, en
samt sem áður aðeins minning.
Þegar ég var komin svona langt
i hugsun minni fór ég til Lundúna
aftur. Ég heimsótti Max og bað
hann, eins og guð mér til hjálpar,
að útvega mér svo mikla vinnu,
að ég fengi ekki tima til að hugsa.
Max vissi vist lengra nefi sinu
um mitt ástand. Hann klappaði
mér á höndina og reyndist sannur
vinur sem jafnan.
— Ég hef afburða-gott hlutverk
handa þér alveg tilbúið, sagði
hann.
— bað er aðalhlutverkið i
öperettu á Palace. Þetta er ágætt
hlutverk, eins og skapað handa
þér. bessi óperetta verður sýnd
afar lengi.
— Þetta hentar mér alveg
ágætlega. A heimleiðinni ákvað
ég fyrir fast að þarna skyldi ég ná
minum fyrsta, stóra árangri sem
leikkona.
Ég kastaði mér út i æfingar, og
tók mér þar að auki dans- og
söngtima. Ef ég fékk smáhlé, var
ég hjá leikhúsklæðskeranum,
myndasmiðnum eða þá að ég
hafði blaðamannaviðtal. Þannig
liðu dagarnir, og á hverju kvöldi
gekk ég til náða algjörlega upp-
gefin, og sofnaöi strax.
Að sjáflsögðu hafði ég fengið
bréf frá Jónatan. Hann hafði
árangurslaust reynt að ná i mig i
sima, skrifaði hann. Hann sagðist
ekki geta trúað þvi aö ég meinti
það, sem i bréfinu stóð. Ég hefði
bara veriö yfir mig þreytt, ég
þyrfti aðeins að hugsa mig betur
um. . . . Hann gaf mér upp marg-
ar ástæöur fyrir þvi að ég hefði
rift trúlofuninni, en aðeins ekki þá
réttu.... að ég elskaði hann
ekki lengur. Hann bað mig um að
hitta sig, og undirritaði bréfið
„Þinn ætið einlægi Jónatan”.
Ég reif bréfið hægt i sundur.
Við höfðum ekki um fleira að tala.
Og loks rann dagur frumsýn-
ingarinnar upp. Lokaæfingin var
alveg hræðileg. Búningar rifnuðu,
dansmeyjar hrösuðu og tognuðu
um öklann og leiktjöld skemmd-
ust. En á sjálfri frumsýningunni
var eins og að allt félli i ljúfa löð,
og allir voru haldnir þessum ólýs-
anlega spenningi, sem ætið rikir
bakvið leiksviöið á frumsýningu.
Þetta kvöld var það eitt, sem ég
tók framyfir allt. Faðir minn
hafði komið fljúgandi frá
Ameriku til þess eins að vera við-
staddur frumsýninguna. Ég var
næstum brostin i grát þegar hann
gekk inn i búningshverbergið
mitt, glæsilegur, unglegur og
skemmtilegur, með fangið fullt af
blómum, og augun af stolti þegar
hann sá mig. Við þetta bættist,að
mamma hafði einnig munað eftir
mér, þvi simskeyti sendi hún mér
frá hinni hlið hnattarins.
Blómin voru um allt — Jónatan
sendi mér dökkrauðar rósir.
Einnig komu blóm frá Fleur.
beim fylgdi litið kort:
— Til hamingju, kæra Kay. Við
sitjum hjá hljómsveitinni og ósk-
um þér alls hins bezta.
Ég var sex sinnum kölluö fram
alein, og leikhússgestir fögnuðu
mér ákaflega. Þetta var raun-
verulega min fyrsta, stóra hylling
áheyrenda minna, og tárin
streymdu niöur kinnarnar
minar, þegar ég komst inni
búningsherbergið.
1112.
Lárétt
1) Vegir.- 6) Verkfæri,- 8)
Ósk,- 10) Slæ.- 12) Keyr.- 13)
öðlast,-14) Bók,-16) Sjö.- 17)
Púki.- 19) Hestur.-
Lóðrétt
2) Umhyggja,- 3) Nes.- 4)
Hár - 5) Anza.- 7) Óvirðir.- 9)
Styrktarspýta.- 11) Vafi,- 15)
Dropi,- 16) Óasi.- 18) Tré,-
Ráðning á gátu nr. llll
Lárétt
1) Fangi,- 6) Kær.- 8) Rok,-
10) Ata - 12) Ak,- 13) Al,- 14)
MIG,- 16) Ali,- 17) Ælt,- 19)
Æskan.-
Lóðrétt
2) Akk.- 3) Næ,- 4) Grá,- 5)
Frami.-7) Falin.-9) Oki.- 11)
Tál,- 15) Gæ s,- 16) Ata,- 18)
LK-
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
Hver vill sjá andlit þitt! Og
hvers vegna ættum viö að
auka á þá hættu, sem
II! III
ilil
I
MIÐVIKUDAGUR
24.mai
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
.12.25. Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.00 Við vinnuna. Tónleikar
14.30 Sfðdegissagan:
„Flakkarinn og trúboðinn”
eftir Somerset Maugham.i
þýðingu Asmundar
Jónssonar. Jón Aðils leikari
les sögulok (6).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar: Is-
lenzk tónlist.
16.15 Veðurfregnir Hefðu þau
aldrei átt að fæðast?
Sæmundur G. Jóhannesson
ritstjóri flytur erindi.
16.45. Lög leikin á fagott
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Nýtt efni: „Fortið
framtiö” eftir EriF
Danechen. Loftur
Guðmundsson rithöfundur
les bókarkafla i eigin
þýðingu (3).
18.00 Fréttir á ensku
18.10Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar
19.30 Daglegt mál. Sverrii
Tómasáon cand.- mag. séi
um þáttinn.
19.35 AlitamálUmræðuþáttur
sem Stefán Jónssor
stjórnar.
20.00 Stundarbil. Freyi
Þórarinsson kynnir Bitlana
20.35. „Virkisvetur” efti
Björn Th. Björnsson
Endurflutningur tólfta o|
siðasta hluta. Steindór Hjör
leifsson les og stjórnar leik
flutningi á samtalsköflun
sögunnar.
21.45 Næturljóð eftir Gabrie
Fauré. Evelyne Croche
leikur á pianóið næturljói
nr. 5 i B-dúr op 37 og nr. 6
Des-dúr op 63.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir
Kvöldsagan „Gömul saga
eftir Kristinu Sigfúsdóttu
Ólöf Jónsdóttir les )4).
22.35 Nútimatónlist. Halldó
Haraldsson kynnir siðar
verk Stravinskis.
23.20 Fréttir i stuttu máli
Dagskrárlok.
Miðvikudagur24. mai
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Fjórir úr hópnum-Dönsk
fræðslumynd um vandamál
sykursjúkra. Brugðið er upp
svipmyndum af lifi fjögurra
sjúklinga og skýrt eðli sjúk-
dómsins og einkenni.
Þýðandi og þulur Ellert Sig-
urbjörnsson.
20.50 Lennon / MaCartney
Norskur þáttur um tvo hinna
heimskunnu Bitla. Rætt er
við þáfélaga og rifjaðir upp
atburðir úr lifi þeirra. Einn-
ig flytja norskir listamenn
nokkur af frægustu lögum
þeirra. (Nordvision —
Norska sjónvarpiö).
Þýðandi Kristmann
Eiðsson.
21.35 Valdatafl.Nýr brezkur
framhaldsmyndaflokkur
um valdabaráttu og
metorðakapphlaup manna i
æðstu stöðum risavaxinnar
iðnaðar- og verzlunarsam-
steypu. 1. þáttur. Nýliðinn.
Þýðandi Heba Júliusdóttir.
22.20 Slim JohnÆnskukennsla
i sjónvarpi. 25. þáttur end-
urtekinn.
22.35 Dagskrárlok