Tíminn - 24.05.1972, Side 17
Miðvikudagur 24. mai. 1972. TÍMINN
Umsjón: fllfreð Þorsteinsson
,Þessir piltar eru engir áhuga-
menn’
- sagði belgíski
landsliðseinvaldurinn
um íslenzka landsliðið
eftir síðari landsleikinn,
sem lyktaði 4:0
Frá Alfreöi Þorsteinssyni
í Brussel.
Elmar Geirsson var
sannarlega i sviösljósinu í
landsleikjunum í Belgíu.
Og svo hrifnir voru Belgiu-
menn af honum, að for-
ráðamenn Anderlect,
belgísku meistaranna
höföu tal af honum eftir
síöari landsleikinn og létu í
Ijós áhuga á þvi,að Elmar
gerðist atvinnumaöur með
liðinu.
Er þetta geysimikil viður-
kenning fyrir Elmar og islenzka
knattspyrnu. En það er með öllu
óvist, að úr þessu verði, og
ástæðan er sú, að Elmar hefur
mjög takmarkaðan áhuga á þvi
að gerast atvinnuknattspyrnu-
maður. Hann stundar tannlækna-
nám i Berlin og leggur alla
áherzlu á að ljúka þvi.
Það var ekki aðeins eftir siðari
leikinn, að forráðamenn erlendra
knattspyrnuliða létu i ljós áhuga
á Elmari. Eftir fyrri leikinn komu
að máli við hann menn frá þýzka
atvinnumannaliðinu Rot Weiss
Essen og könnuðu áhuga hans á
þvi að æfa og keppa með liðinu.
Það mun hafa verið Helmund
Scön, þýzki knattspyrnuein-
valdurinn, sem sá báða landsleiki
tslands og Belgiu, sem vakti
athygli Essen-manna á Elmari.
t viðtali við iþróttasiðu Timans
sagði Elmar, að hann hefði sára-
litinn áhuga á þessu. Námið sæti i
fyrirúmi hjá honum. Hins vegar
hefði hann hugsað sér að koma
heim i sumar - i júli — og leika
þá með Fram, ef einhver not
væru fyrir sér. Mun Fram þegar
hafa gert ráðstafanir til að auð-
velda honum félagaskiptin.
Enginn vafi leikur á þvi, að
Elmar var sá leikmaður, lands-
liðsins, sem mesta athygli vakti,
enda þótt varnarmenn okkar og
markvörðurinn, Sigurður Dags-
son, stæðu sig framúrskarandi
vel. Elmar gaf atvinnumönnum
ekkert eftir og setti slikan svip á
liðið, að án þátttöku hans hefði is-
lenzka liðið leikið mjög einhæfan
og leiðinlegan varnarleik. En
með sprettum Elmars og þeim
usla, sem hann gerði i vörn
Belgiumannanna, fékk islenzka
liðið á sig skemmtilegri blæ. Þess
vegna var leikur liðsins aldrei
leiðinlegur, þótt varnarleikur
væri alls ráðandi.
-alf.-
islenzka vörnin vel á verði. Lengst til vinstri er Asgeir Eliasson. olafnr Sigurvinsson og Kinar Gunnarsson snúa baki i myndavélina, en
iengst til liægri sjást Sigurður Dagsson, liggjandi, og Marteinn Geirsson.
Það var ekki hægt annað
en dást að íslenzku lands-
liðspiltunum í knattspyrnu
i síðari landsleiknum gegn
Belgíumönnum, sem háður
var i Brugge á mánudags-
kvöld. Aftur gerðist það, að
belgísku atvinnu-
mönnunum tókst ekki að
vinna íslenzka landsliðið
með neinum glæsibrag.
Leiknum lyktaði 4:0, og
það var fyrir hjálp irska
dómaratriósins, að sigurinn
varð svo stór. Tvívegis
dæmdu þeir vitaspyrnu á
islenzka liðið, og i hvorugt
skiptið varum sanngjarnan
dóm að ræða. Belgísku
blaðamennirnir hristu
höfuðið yfir báðum þessum
vitaspyrnudómum. Það
sama gerðu áhorfendur. Og
Elmar Geirsson langbezti
maður islenzka liðsins í
þessum leik, sagði eftir
leikinn, að hann hefði vel
getað skilið, að írski
dómarinn dæmdi víta-
spyrnu einu sinni, þar sem
þeir dæmdu á heimavelli
Belgíumanna, en með
tveimur vítaspyrnum, sem
enginn fótur hefði verið
fyrir, hefðu þeir gengið feti
lengri en almennt gerist.
Þarna voru greinilegir „heima-
dómarar” á ferð. Og mönnum
varð spurn, er ekki nógu erfitt
fyrir islenzka landsliðið — mesta
áhugamannalið veraldar — að
leika gegn toppmönnum i
iþróttinni, þó að það bætist ekki
ofan á að hafa dómarann á móti
sér?
Miðað við þær erfiðu aðstæður,
sem islenzka landsliðið lék við i
Brugge, verður árangur liðsins að
teljast góður. Og það var eftir-
tektarvert, að i leikslok sagði ein-
valdur belgiska landsliðsins og
benti á islenzka liðið: — „Þessir
piltar eru engir áhugamenn. ”
Mjög verðugt hrós frá manni,
sem hafði heitið þvi fyrir leikinn,
að Belgiumenn sigruðu með
minnst 6 marka mun.
Það var dásamlega gott veður i
Brugge, þegar leikurinn á mánu-
dagskvöld hófst. Hitinn u.þ.b. 20
stig á celsius, en sólarlaust. Mjög
margir áhorfendur voru á
leiknum, sennilega á milli 15-20
þúsund, sem er mjög góð aðsókn i
Brugge, en sennilega hefur mestu
valdið um hina góðu aðsókn, hve
vel islenzka liðið stóð sig i fyrri
leiknum. En nú var búizt við,að
Belgiumenn hefndu harma sinna.
Jæja leikurinn hófst, og ekki er
hægtað segja,að maður hafi verið
sérlega bjartsýnn. En það kom
fljótlega i ljóSyað Belgiumönnum
tókst illa að finna leið að markinu,
þótt þeir tefldu fleiri mönnum
fram i framlinunni en i fyrri
leiknum. Isl. vörnin gaf ekkert
eftir. Ólafur Sigurvinsson, Einar
Gunnarsson, Guðni Kjartansson
og Marteinn Geirsson, stöðvuðu
hverja sóknarlotuna á fætur
annarri. Og raunar stóð Jóhannes
Atlason sig ágætlega, þó að
heldur seinn væri. En það fór ekki
á milli mála, hvor aðilinn væri
betri. Belgiumennnirnir með Van
Himst i broddi fylkingar voru
hreinir listamenn með knöttinn.
Þeir léku hratt og örugglega og
hvað eftir annað skall hurð nærri
hælum, við islenzka markið. Til
að mynda bjargaði Ólafur Sigur-
vinsson á linu. En samt var leiðin
ekki greiðfær. Og það var ekki
fyrr en 29.minútu, að þeim tókst
að skora. Var þar að verki
Joussus, eftir að Belgiumenn
höfðu pressað að islenzka
markinu.
Aðeins tveimur minútum siðar,
gerist það i vitateigi islenzka
liðsins, að Jóhannes lenti i einvigi
við Van Himst. Jóhannes gerði
tilraun til að renna knettinum i
horn, en Van Himst gerði sér litið
fyrir og lét sig falla við fætur Jó-
hannesar i teignum. Allir á
vellinum — nema irski dómarinn
- sáu, að þetta var leikaraskapur.
En irski dómarinn benti á vita-
punkt. „Þetta var mjög ergilegt”,
sagði Jóhannes eftir leikinn. „Ég
braut ekki af mér. Þess vegna var
sárt að fá þessa vitaspyrnu. Ég
skil ekki, hvers vegna irski
dómarinn sá ekki,hvað raunveru-
lega skeði.
Úr þessari vitaspyrnu skoraði
Lombert örugglega 2:0 og var
staðan þannig i hálfleik,
nákvæmlega eins og i fyrri lands-
leiknum.
1 fyrri hálfleik átti islenzka liðið
ekki mörg tækifæri. Þó gerði
Elmar Geirsson, Belgiumönnum
lifið leitt, þegar hann náði
knettinum. Enginn vafi er á þvi,
að hefði Hermann Gunnarsson
leikið fyrri hálfleikinn með
Elmari, hefðu Belgiumennirnir
ekki talið sig hafa efni á þvi
leika með jafnmarga sóknar-
menn og þeir gerðu. Þeir hefðu
orðið að draga einn mann aftur.
En það voru ekki fyrr en 10
minútur voru liðnar af siðari hálf-
leik, að Hermann kom inn i
spilið. Og þegar hann og Elmar
hófu samspil, skapaðist hætta við
belgiska markið. Hápunktur
samleiks þeirra var 2 minútum
fyrir leikslok, þegar Elmar vann
einvigi við Vanden Daele - og
siðan markvörðinn - og gaf fyrir á
Hermann, sem stóð fyrir opnu
marki. En á siðasta augnabliki
tókst Thissen, öðrum bakverði
belgiska liðsins, að hindra Her-
mann i að skora. En vissulega átti
islenzka liðið skilið að skora mark
þarna.
I siðari hálfleik skoruðu Belgiu-
menn tvö mörk. Fyrra markið
kom úr vitaspyrnu, sem dæmd
var á Ólaf Sigurvinsson, og er það
einhver furðulegasti dómur, sem
undirritaður hefur séð.
Knötturinn var á leið úr teignum,
og ólafur barðist um hann við
belgiskan sóknarmann.
Knötturinn féll á öxl ólafs, og allt
i einu, flautaöi dómarinn, en
hikaði siðan andartak, eins og
hann áttaði sig ekki á þvi, hvers
vegan hann flautaði, en benti
siðan á vitapunktinn, öllum til
hinnar mestu furðu. Úr vita-
spyrnunni skoraði Lombert og
var staöan þá 3:0.
Þaö hefði ekki verið óeðlilegt,
að islenzka liðið hreinlega
brotnaði niður við slikt mótlæti.
En það var öðru nær. Afram var
barizt. Að visu tókst ekki aö
hindra, að Belgiumenn bættu
fjórða markinu við, skorað af
Dockx, fallegasta mark leiksins,
en fleiri uröu mörk leiksins ekki.
Og undir lokin var það islenzka
liðið, sem sótti öllu meira.
Miðað við aöstæður, verður
frammistaða islenzka liðsins að
teljast mjög góð. Fyrirfram var
búizt við miklu meiri markamun,
en samheldni og baráttukjarkur
islenzku piltanna var til fyrir-
myndar. Auðvitað reyndi meira á
vörnina en sóknina. Og vörnin,
sem heild, stóð sig mjög vel,
með Ólaf Sigurvinsson, sem bezta
mann. En ekki þurfti að kvarta
undan frammistöðu Einars,
Guðna, Marteins, og Jóhannesar.
Tengiliðirnir, Asgeir Eliasson og
Guðgeir Leifsson, voru i þyngra
lagi, en tókst þá þó hvað eftir
annað að trufla Belgiumennina.
En bezti maður islenzka liðsins,
sá leikmaður, er sýndi Belgiu-
mönnum, hálaunuöum atvinnu-
mönnum aldrei neina minni-
máttarkennd, var Elmar
Geirsson. Hvilikur kraftur, hvilik
leikni — og hvilikur baráttuhugur
hjá einum leikmanni! Enda var
ekki að furða, þótt áhorfendur
klöppuðu honum lof i lófa.
1 slenzka landsliðið kemur heim
með tvö töp, en þau voru eins litil
og frekast var hægt að hugsa sér.
Óhætt er að segja, að islenzk
knattspyrna standi jafnrétt á
eftir. Hún beið engan hnekki i
Belgiu — hún óx.
Þorbergur frá keppni
Þorbergur Atlason, mark-
vörður i Fram, varð fyrir þvi ó-
happi að meiða sig i landliðs-
æfingu^em haldin var fyrir siðari
landsleikinn i Belgiu. Er hann
meiddur i hné og verður að öllum
likindum frá keppni næstu
vikurnar.
1*30
og«i
Póstsendum
I ANDERLECT HEFUR ÁHUGA Á I
I AÐ FA ELMAR GEIRSS0N I
HUNT FÓTB0LTASKÓR
Malarskór: Uruguay, stærð 6-10, verð kr. 1762,00
Argentína, stærð 7-9, verð kr. 1425,00
Sportvöruverzlun
Ingólfs Oskarssonar
Klapparstig 44 — Simi 11783 — Reykjavík