Tíminn - 15.12.1972, Blaðsíða 16

16
TÍMINN
Föstudagur 15. desember 1972
Og nú var augsýnilega einhver, sem hafði lifað slysið af. Hvert þeirra
skyldi það vera? Sá möguleiki, að það gæti verið Portman, ásótti hann
stöðugt, meðan hann lá þarna i þungum þönkum. Eða var það ef til vill
frú Portman. Hvert þeirra, semþað væri, ylli það óhjákvæmilega nýj-
um erfiðleikum. Hann gat tæplega imyndað sér, að það væri Betteson
eða frú Betteson, sem á lifi var, þau gátu hvorugt verið svo heppin. Þau
voru fólk af þvi tagi, sem ber á sér verndargripi og trúir blint á forlög-
in. Sömuleiðis þótti honum afar ósennilegt, að það gæti verið frú Mc-
Nairn, þess vegna afskrifaði hann hana strax. Það voru Portmanhjón-
in, sem stóðu honum fyrir hugskotssjónum sem lifandi ásökun, þar sem
hann lá þarna og hugleiddi það, sem komiðhafði fyrir.
Endilega fannst honum það vera Portman og aöeins Portman, sem
komizt hefði lifs af, hin hlutu öll að vera látin, klesst eins og plokkfisk-
ur. Af fegurð frú Portmans og fullkomnu vaxtarlagi, sem hún sjálf
hafði verið sér svo vel meðvitandi um, væri nú ekkert annað eftir en
blásvört kjöthrúga, sem úldnaði og rotnaði i sólskininu.
Þessa mynd gat hann ekki afmáð úr huga sér, hún hringsnerist þar
óbreytt og leiddi ekki til annarra möguleika. Hann settist snöggt upp,
alveg eins og hann var vanur að vera á morgnana heima i húsi sinu,
þegar rödd Tuesdays náði eyrum hans.
„Þá er það te, herra Patson. Te!”
Að venju hafði drengurinn sett upp sitt breiðasta bros, stimamjúka,
en þóekki undirokaða brosið, sem var ein af kjölfestunum i daglegu lifi
Patersons.
„Hjúkrunarkonan sagði mér að gefa yður þetta.”
Drengurinn rétti fram lófann með fjórum asperintöflum. Paterson
varð i fyrstu gramur og argur. Þvi i fjáranum þurftu konur alltaf að
vera svona seinheppnar, þegar þær langaði til að vera hjálpsamar!
Hann var með dúndrandi höfuðverk. Tilhugsunin um Portman hélt
áfram að hamra i hausnum á honum rétt ofan við gagnaugun, alveg
eins og gallað bildekk, sem kemur bilnum til að höggvast niður með
jöfnu millibili. Hann hristi höfuðið varlega eins og hann væri að reyna
aö trufla þessi háttbundnu högg, svo teygði hann sig ósjálfrátt eftir töfl-
unum og svelgdi þær allar fjórar.
„Te, herra Patson.”
Hann hafði steingleymt teinu og leit nú á drenginn og brosti vingjarn-
lega, siðan tók hann bollann úr höndum hans. Hann lá með aftur augun,
meðan hann sötraði teið, sem að vanda var vel tilbúið og ljúffengt
vegna sitrónusneiöanna. Heit gufa steig upp af bolllanum, og Paterson
andaði henni aö sér með velþóknun og fann sér smám saman vaxa ás-
megin.
Hann lagði bollann frá sér, þegar hann hafði lokið úr honum. Teið
hafði hlýjað honum og styrkt, en þó var hann of máttlaus og þreyttur til
að nenna að risa á fætur. Hann fór aftur að hugsa um Portman og reyk-
inn, sem sveif eins og dúfa yfir skóginum. Það var niðdimmt og
reykjareimurinn frá bálinu kitlaði hann i nefið.
Hjólið, sem hafði snúizt inni i höfðinu á honum, hætti loksins að
hamra, og kyrrð og ró færðist yfir hann. Akvörðunin var tekin i dýpstu
hugarfylgsnum hans og skauzt upp á yfirborðið i einu vetvangi. Hann
settist upp. Allt sem hann þurfti að gera, var að komast niður i dalinn,
sama hversu erfitt það yrði og hversu langan tima það tæki, niður
skyldi hann. Hvort sem Japanirnir væru tvö hundruð, eitt hundrað eða
aðeins tuttugu kilometra burtu, hvort sem brotizt hefðu út taugaveiki
eða malaria meðal flóttafólksins — það skipti ekki nokkru máli i þessu
sambandi. Það var alveg sama,hvert þeirra hefði lifað slysið af, hann
eða hún varð að fá hjálp svo fljótt sem auðið var. Nú var ekkert það til,
sem fengið gæti Paterson til að yfirgefa staðinn, fyrr en þessu verki
væri lokið. Þegar öll kurl kæmu til grafar, yrði ekki um margra daga
töf að ræða. Hann var viss um, að kæmist hann ekki þangað á örfáum
sólarhringum, gerði sólin út af við þann, sem lifs var þarna niðri.
„Baðið er tilbúið, herra Patson. Gerið svo vel!”
Paterson endurgalt bros drengsins og fann ómetanlega huggun i þvi,
að hvernig svo sem allt veltist, yrði drengurinn ætið til staðar með sitt:
Te, herra Patson! Bað, herra Patson! Morgunverður, herra Patson —
stimamjúkur og tryggur og alltaf með sama geislandi brosið á andlit-
inu.
„Það er hérna hinum megin við tjaldið, herra Patson.”
„Ljómandi, nú kem ég.”
„Hjúkrunarkonan og ungfrú Con sofa i kofanum i nótt.”
„Það er gott.”
„Er eitthvað, sem ég get gert, herra Patson?”
„Já, þú getur hjálpað mér að finna leið niður,” svaraði Paterson.
„Það skal ég vist gera, herra Patson.” Nú vottaði ekki fyrir efa i
svari drengsins og ekkert i raddblænum gaf til kynna, að hann væri á
annarri skoðun.
Paterson stóð upp og fór á bak við tjaldið. Þar hafði Tuesday komið
ferðabaðkeri fyrir og fyllt það af volgu vatni. Meðan Paterson afklædd-
ist, furðaði hann sig á, hversu hlýtt næturloftið var. Hann svipaðist
andartak um til að aðgæta, hvort nokkrar moskitóflugur væru sjáan-
legar, en þá datt honum i hug, hvernig Portman hefði fjargviðrast und-
ir slikum kringumstæðum og kærði sig bara kollóttan um bannsettar
flugurnar. Næturloftið var þrungið blómailmi, sem barst með and-
varanum og beiskri en frisklegri lyktinni af viðarkolunum á bálinu. A
bambushúsunum við markaðsgötuna héngu luktir upp undir þak-
skegginu og öðru hvoru kvað viðhlátur i einu húsinu.
Hann stóð upp i baðkerinu og nuddaði sápunni vandlega um allan
skrokkinn til að ná uppþornuðum svitanum burtu. En hve honum leidd-
ist að þurfa að fara frá Burma! Með samblandi af meðaumkun og öf-
und hugsaði hann til majórsins, sem nú var á leið inn i hjarta Burma.
öfundin var blandin aðdáun, þegar hann hugsaði um, hvernig majórinn
yrði að draga hjólið sitt móti óstöðvandi flóttamannastraumnum, sem
barst i norður. Majórinn hafði ekki lokað augum sinum fyrir þvi, hvað
fyrr eða siðar hlyti aðhenda hann undir yfirráðum Japana.
Paterson settist niður i baðkerið og leit til stjarnanna, sem majórinn
hafði sagt, að liktust fiskum. Þá minntist hann Nadiu, sem hafði
skemmt sér svo vel yfir stjörnu-fiskum majórsins. Von bráðar kæmi
hún út til hans, hann m,undi biðja hana um að þvo sér um bakið, og hann
mundi segja henni að sækja glas með gini og sitrónusafa. Loks mundi
hann biðja hana að taka fötuna og hella úr henni yfir höfuðið á honum.
Verið gæti, að honum tækist loksins að skola burtu erfiði dagsins með
fossandi vatnsflaumnum.
„Má ég segja við yður eitt orð?”
Hann leit undrandi um öxl. Ungfrú Alison stóð rétt hjá honum. Hún
hafði stóra, hvita hjúkrunarkonusvuntu og engu iikara var en hún væri
að gegna skyldustörfum sinum, þar sem hún stóð þarna i myrkrinu,
keik og beinvaxin.
„Hm, ég er i baði,” svaraði hann
„Það hneykslar mig ekkert. Ég er ekki óvön að sjá karlmenn i baði.”
„Haldið þá áfram. Hvað er að?”
Hún gekk nær.
„Miðlangar að tala viðyður um ungfrú Connie, hún er veik! ”
Lárétt
1) Borðaði,- 5) Bókstafi.- 7)
Svari- 9) Klæðnaður,- 11)
Bor.- 12) Upphr,- 13)
Vatnagróður - 15) Skaðar,- 16)
Fótabúnað.- 18) Aldraður,-
Lóðrétt
1) Ferskast - 2) Bæti við.- 3)
Nes.- 4) Gangur,- 6) Óviss,- 8)
Fiskur - 10) Upphrópun,- 14)
Fiskur,- 15) Reipa.- 17)
Lengdarmál. skst.
X
Itáðning á gátu No. 1284
Lárétt
1) Mublan. 5) Ælt. 7) Lér. 9)
Svo,- 11) VL,- 12) ís,- 13) III.-
15) Ært,- 16) Lás.- 18) Glatar,-
Lóðrétt
1) Mölvir.- 2) Bær,- 3) LL,- 4)
Ats,- 6) Kostur,- 8) Éli,- 10)
Vir,- 14) 111.- 15) Æst,- 17) Aa,-
HVELL
Þú varst sendur til að
njósna fyrir innrás
jarðlinga.
D
R
E
K
I
/ Engin tiltæk á ^
'alþjóðasiglingaleiðum
lOliuskipið heldur áframr'Það er ekkP
^áætlun. Breytir leið- /nóg að segia
inni aðeins. MnViínr'ySkiDÍð er með
1 11 ll lllÍlÍÍ Í
Föstudagur
15. desember
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8,15 og 10.10
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.) 9.00 og
10.00 Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Svanhildur Kaaber
heldur áfram sögunni
.„Tritill fer i kaupstaðar-
ferð” eftir Robert Fisker
(2) Tilkynningar kl. 9.30.
Þingfréttir kl. 9.45. Létt lög
á milli liða. Spjallaö við
bændur kl. 10.05 Fræðslu-
þáttur um almannatrygg-
ingar kl. 10.25: Fjallað um
örorkulifeyri. Umsjónar-
maður: örn Eiðsson
Morgunpoppkl. 10.45: Mark
og Almond leika og syngja
Fréttir kl. 11.00. Tónlist
eftir Joseph Haydn.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar
14.15. Við sjóinn Páll
Ragnarsson skrifstofustjóri
talar um breytingar á al-
þjóða siglingalögum.
(endurt.)
14.30 Siðdegissagan; „Gömul
kynni” eftir Ingunni Jóns-
dóttur Jónas R. Jónsson á
Melum les bókarlok (17)
15.00 Miðdegistónleikar; Ein-
söngurog kórsöngur Nicolai
Ghjauroff syngur ariur eftir
Verdi og flutt verða þekkt
kórverk úr óperum.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir.
Tilkynningar.
16.25 Popphornið örn
Petersen kynnir
17.10 Lestur úr nýjum
barnabókuin
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19,20 Fréttasepgill
19.35 Þingsjá Ingólfur
Kristjánsson sér um
þáttinn.
20.00 Tónl. Sinfóniuhljóm-
sveitar íslands. haldnir i
Háskólabiói kvöldið áður
Stjórnandi: Páll P. Pálsson
Einleikarar: Helga Ingólfs-
dóttir semballeikari og
Konstantin Krechler fiðlu-
leikari a. Sembalkonsert i
E-dúr eftir Johann
Sebastian Bach. b. Fiðlu-
konsert i E-dúr eftir sama
tónskáld. c. Konsert fyrir
hljómsveit eftir Béla
Bartók.
21.25 Launsagnir miðalda.
Einar Pálsson fly tur 3. og
siðasta erindi sitt.
22.15 Veðurfregnir. útvarps-
sagan: „Strandið” eftir
Hannes Sigfússon Erlingur
E. Halldórsson les (7)
22.45 Létt músik á siðkvöldi
23.40 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok
ilBiMiiill
Föstudagur
15. desember 1972
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.35 Varfærnir veiðimenn.
Brezk kvikmynd um fugla-
vernd i Kanada, en þar hef-
ur veiðifélagsskapur tekið
sér fyrir hendur að bæta
lifsskilyrði andategundar,
sem mikið er veidd. Friðuð
hafa verið ákveðin svæði,
reynt að gera þau að sem
ákjósanlegustum varplönd-
um með áveitum og tilbún-
um stöðuvötnum. Þýðandi
og. þulur Gylfi Pálsson.
21.05 Fóstbræður. Brezkur
sakamálaflokkur i léttum
tón. Heima er bezt. Þýðandi
Kristmann Eiðsson.
22.00 Sjónaukinn. Umræðu- og
fréttaskýringaþáttur um
innlend og erlend málefni.
23.00 Ilagskrárlok