Tíminn - 31.03.1973, Síða 14

14
TÍMINN
Laugardagur 31. marz 1973.
Laugardagur 31. marz 1973.
TÍMINN
15
l’okinn kominn aft sifiunni og dxlunni cr rcnnt út i iftandi loiinukösina. A þiifarinu biöur mannskapurinn tilbúinn eftir að loðnan renni um borð.
A (.uðmundi lík er 14 manna úhöfn : Ilrölfur S. Ounnarsson skipstjöri, nörður Kinarsson og Victor Jönsson stýrimenn, Bjarni Guðmundsson
og Sigvaldi Pétursson vélstjörar, (iisli Oddsteinsson matsvcinn og húsetarnir Kagnar Malmquist, Gunnar Jakobsson, Kristinn óskarsson,
Pörður Karlsson, Gunnlaugur Gunnlaugsson, Gústaf Guðmundsson. Lúrus Grimsson og Rikharður Laxdai.
GUOMUNDUR
4
Tveir af húsetunum, Gunnlaugur Gunniaugsson og Rikharður
Laxdal taka sér smú hvlid frá störfum á
meðan verið er að snurpa.
FULLYRDA MÁ, aö flestir
karlmenn, sem vinna áriö
út og áriö inn til aö hafa
ofanaf fyrir sér og sínum,
hafi horft meö öfundar og
löngunaraugum á þær
tölur, sem fram hafa komið
i fréttum, þegar rætt hefur
verið um hlut þeirra sjó-
manna, sem skipa rúm á
aflahæstu bátunum á yfir-
standandi loðnuvertíð. Þar
hefur aflahlutur einnar
skipshafnar oftar veriö í
A þessari loðnuvertfð hafa skipverjar á Guðmundi kastað nótinni yfir
150sinnum og fengiö nær 15 þúsund lestir I hana. Þeir kunna líka vel til
sinna verka þar um borö.
fréttum en hinna, en það er
áhafnar Guðmundar RE
29, sem er aflahæsta skipiö
á þessari vertiö, með yfir
14.000 lestir. Þar er háseta-
hluturinn oröinn rétt um
900 þúsund krónur, hlutur
stýrimanna, vélstjóra og
kokksins vel yfir eina
milljón og hlutur skip-
stjórans um 2,5 milljónir.
Ekki minnkar glampinn í
augum manna þegarþví er
bætt við, að þessa upphæð
hafi skipshöfnin unnið sér
inn á tveim mánuðum eða
frá 25. janúar, en þá hófst
loðnuvertiðin hjá þeim.
Blaðamaður og Ijós-
myndari frá TíMANUM,
brugðu sér í róður með
Guðmundi RE í siðustu
viku og var tilefnið að
sjálfsögðu að komast i
róður á loðnuvertíðinni
með aflahæsta skipinu og
einnig að róa með
milljónamæringunum, sem
þar skipa rúm.
Haldið var frá Reykjavik á
hádegi s.l. miðvikudags en þá
hafði skipshöfnin fengið 12 tima
fri i heimahöfn á meöan gert var
við nótina, sem hafði rifnaö i
túrnum þar á undan. Var það
fyrsta friið, sem skipshöfnin haföi
fengið i nær tvo mánuði, og var
vel þegið af öllum.
Menn voru léttir i skapi þegar
haldið var úr höfn og gerðu
m.a. óspart gys að tveim skips-
félögum, sem hafði verið visað
frá tveim af stærstu hótelum
borgarinnar, þegar þeir föluðust
eftir svefnplássi þar um nóttina.
Voru félagar þeirra ónizkir á að
segja þeim hver ástæðan væri
fyrir þessu, og þar ekki spöruð
„komplimentin”. Skipstjórinn
Hrólfur Gunnarsson bauð okkur
velkomna um borö þegar við
komum i brúna, en þar stóð hann
á sinum stað og púaði vindil sem
mest hann mátti. Sagðist hann
vona að við værum engar fiski-
fælur þvi hann hefði hug á að fá
nokkur tonn af loðnu i dallinn i
þessari veiðiferö, en annars
skyldum við bara láta fara vel um
okkur. bað var i sjálfu sér litill
vandi, þvi skipið er einhver glæsi-
legasti farkostur i bátaflotanum
og aðbúnaöur um borð eins og á
beztu farþegaskipum.
Hrólfur er talinn einn af beztu
skipstjórum landsins og er i
miklu uppáhaldi hjá áhöfninni.
Hann er aðeins 36 ára gamall en
þrátt fyrir það gengur hann undir
nafninu „Kallinn” meðal skips-
hafnarinnar, en þaö er sam-
nefnari allra áhafna á bátaflotan-
um yfir skipstjóra sina.
VEIÐIHUFA
SKIPSTJÓRANS
ER FYRSTA MERKIÐ
Haldið var suður með landi og
við Reykjanes var komið aö stór-
um flota báta. Voru þar bæði
netabátar og einnig margir
loðnubátar. Þegar þangað var
komið hvarf Hrólfur úr brúnni i
smástund en birtist aftur að
vörmu spori i duggarapeysu, með
trefil um hálsinn og gamla brúna
derhúfu á höfði.
Þegar þessi „mundering” sást i
brúnni fóru hásetarnir að gera sig
klára þvi nú ætlaöi karlinn
áreiðanlega að fara að kasta.
Hann væri kominn með veiði-
húfuna á hausinn og þá væri vist
að fiskur væri einhversstaðar á
næstu grösum. Þessa húfu væri
hann búinn að vera með i mörg ár
og væri hún honum jafn nauðsyn-
leg og skipið. Hana mætti ekki
nokkur maður taka og þvi siður
að þvo hana. Sá, sem það geröi
gæti eins vel pakkað niður og synt
i land.
Fisksjáin, þriðja auga skip-
stjórans, er i fullum gangi þegar
við siglum inn á milli hinna
skipanna. Stýrimaðurinn stendur
á brúarvængnum, og biður eftir
skipun frá karlinum og hver
maður er á sinum stað. Það gellur
og smellur i fisksjá nni og
spenningurinn um borð er næst-
um áþreifanlegur. Allt i einu
kemur hátt og skært hljóð úr
barka karlsins og stýrimaðurinn
endurtekur hljóðið af engu minni
innlifun. Nótin — 200 faðma löng
og yfir 50 metra djúp — rennur út
og belgirnir og korkurinn mynda
fallegt mynstur á haffletinum.
Stýrimaðurinn kemur i dyrnar og
segir „hálfnað” það þýðir aö
helmingur af nótinni sé kominn
út. Hann kemur aftur skömmu
siðar og segir að „tiu séu eftir” og
loks i þriðja sinn og segir þá
„farin”.
Framhald á bls. 27.
Með milljónamæringum til sjós
Þar sem loðnu var aö fú köstuðu skipin mjög núlægt hvert ööru. Hér eru örn SK 50 og Gissur hvíti SF 1 búin að kasta rétt fyrir aftan Guðmund RE
Pi||l§jpf J&P ■HR*
! 'í!4'

rirj- / j
, Jk,
,r **$&&&Jil&Wfœ ' <
Loðnur I þúsundalali renna úr skiljaranum ú þilfarinu og niður I lestina
ú Guðmundi RE, sem ú þessari
vertið hafa tekið ú móti um 15 þúsund lestum af loðnu.
Hrólfur S. Gunarsson skipstjóri lengst til vinstri spjallar við tvo af skipverjum sinum, þú Sigvalda
Pétursson vélstjóra og Lúrus Grlmsson húseta.
Þeir kunna tökin ú loðnunni skipverjarnir ú Guðmundi RE. Þeir kunna lfka tökin á hnlfunum og gafflin-
um, þegar kokkurinn kallar þú I mat. Hér sitja fjórir þeirra viö matarboröiö, taliö frú vinstri, Lúrus
Grimsson, Gústaf Guömundsson, Bjarni Guðmundsson og Sigvaldi Pétursson.