Tíminn - 20.01.1974, Blaðsíða 32

32
TÍMINN
Sunnudagur 20. janúar 1974.
Alla
tygfc
Tíman
onur
t með
Timínner
peningar
AAálverkið kóngsins
EINU SINNI var konungur, sem átti heima i
eldgamalli og dimmri og grárri steinhöll. Og
þó að höllin þætti grá og skuggaleg að utan, þá
var hún þó enn verri þegar inn var komið.
Gluggarnir voru ekki annað en mjóar rifur i
veggjunum og grænu og gulgráu rúðurnar lok-
uðu sólina úti. Þess vegna kunni kóngurinn
ekki við sig i höllinni, var á sifelldu ferðalagi
um riki sitt, veiddi dýr og fugla i skógunum og
lax og silung i ánum, en öðru hverju hélt hann
ræður yfir þegnum sinum af ráðhúströppun-
um. En einu sinni spennti vindurinn upp hurð-
ina bak við kónginn, þegar hann var i miðri
ræðunni og hann fann ógnarmikinn dragsúg
um hnakkann og bakið á sér. Og áður en hann
hafði lokið ræðunni hafði hann fengið gigt og
tak i gegnum sig og kvef og hósta.
Hann var borinn heim i höllina sina I skyndi
og háttaður ofan i rúm, en enginn af öllum há-
lærðu læknunum gat gert neitt. Þeir sögðu að
hann yrði að liggja i rúminu, það sem eftir væri
ævinnar þarna i dimmu höllinni, með hitapoka
á maganum og rautt kattarskinn við bakið. Svo
varð hann að taka upp annað mataræði, og
aumingja kóngurinn, sem áður hafði verið svo
glaður og kátur og viðkunnanlegur, varð smám
saman súr og önuglyndur harðstjóri. Hann
átti enga drottningu og enga litla prinsa eða
prinsessur, sem gátu stytt honum stundir, —
hann hafði bara gamla leiðinlega þjóna og liðs-
menn i kring um sig.
En einn dag datt honum ráð i hug. ,,Hefði ég
bara eitthvað fallegt að horfa á,” sagði hann
við sjálfan sig, ,,þá gæti ég kannski gleymt
veikindunum, dimmu stofunni og öllu heimska
hirðfólkinu. Og svo lét hann boð út ganga til
allra listmálara i rikinu: Kóngurinn vildi fá
mynd, sem hann þreyttist aldrei á að horfa á!
Það stóð alveg á sama af hverju myndin var —
en ef kónginum likaði hún ekki, eða hafði aug-
un af henni fyrsta mánuðinn, sem hann hefði
hana til reynslu, þá fengi málarinn myndina
aftur.
Var heitið miklu fé fyrir þá mynd, sem
fullnægði kröfunum, sem að nú fóru allir mál-
arar að gera mynd. Og margir, sem aldrei
höfðu snert á pensli áður, töldu að það væri
ómaksins vert að reyna, þegar svona mikið var
i boði. Svo að ekki leið á löngu þangáð til fjöldi
málverka var kominn i höllina. I fyrstu fannst
konungi skrambi gaman að horfa á allar þess-
ar myndir, en eftir nokkra daga endursendi
hann þær fyrstu. Það var ekki ein einasta
mynd, sem honum þótti gaman að horfa á
heilan dag, hvað þá heila viku. Og skapið varð
enn þá verra en áður. Máluðu fiskarnir minntu

DAN
BARRY
Get ekki skýrt ^ Getið þið sent^^
málið. Við erum^.Þyrlu?
i hættu. \ (? heyrum til þin,
pMP^**^^**! Geiri, og reyn
-—^^^^fum okkar bezta.
Ivo er bálreiður og horfir ||^
á húðkeipinn veltast á öldunum
Geiri reyn ir að útbúa stýri — en þá
Það er að koma
stormur. UK 11'
Það væri sjálfsmorð
að synda i íshafinu.