Fréttablaðið - 29.07.2005, Side 23

Á a› hleypa útlendingum í sjávarútveginn?
Mikil umræða hefur átt sér stað
að undanförnu um fjárfestingar
útlendinga á Íslandi. Bent hefur
verið á, að erlend fjárfesting á
Íslandi hefur ekki aukist í takt
við aukningu fjárfestingar Ís-
lendinga erlendis. Verslunarráð
Íslands telur að greiða þurfi
fyrir fjárfestingu útlendinga á
Íslandi og ryðja úr vegi hindrun-
um sem eru í vegi fyrir erlendri
fjárfestingu hér á landi. Þar er
hreyft mjög viðkvæmu deiluefni
en fram til þessa hefur Alþingi
ekki viljað opna hömlulaust fyrir
erlenda fjárfestingu í íslenskum
sjávarútvegi. Sá þáttur íslensks
sjávarútvegs sem er viðkvæm-
astur í þessu sambandi er út-
gerðin, fiskveiðarnar. Það hefur
verið einhugur meðal íslenskra
stjórnmálamanna um að leyfa
ekki erlenda fjárfestingu í ís-
lenskum fiskveiðum þannig að
útlendingar gætu náð yfirráðum
í þeirri grein. En þegar kemur að
fiskvinnslunni eru skoðanir hins
vegar skiptar. Í dag er það svo,
að erlend fjárfesting er óheimil í
íslenskum fiskveiðum og frum-
vinnslu fisks, svo sem frystingu,
söltun og þurrkun. Hins vegar er
úrvinnsla fisks leyfileg svo og
reyking og niðursuða. Fram-
leiðsla úr frystum og söltuðum
fiski er því leyfileg, t.d. hvers
konar pökkun og framleiðsla til
þess að gera fiskinn hæfari til
neyslu og matreiðslu. Ég hygg
hins vegar að erlendum fjárfest-
um sé almennt ekki kunnugt um
það að frjálst sé að fjárfesta í úr-
vinnslunni.
Ég tel að ekki komi til greina
að hleypa erlendum fjárfestum
inn í íslenskar fiskveiðar. Ef við
gerðum það væru útlendingar
komnir inn í okkar fiskveiðilög-
sögu. Barátta okkar fyrir út-
færslu fiskveiðilögsögunnar
hefði þá verið til lítils. Hins
vegar má ræða það hvort opna
eigi fyrir erlenda fjárfestingu í
frumvinnslu fisks svo sem fryst-
ingu. Fara verður þó varlega í
því efni, þar eð víða er eignar-
hald á fiskiskipum og frystihús-
um á einni hendi. Hugsanlegt
væri að leyfa takmarkaða fjár-
festingu í fyrstihúsum, t.d. í einu
til tveimur frystihúsum til að
byrja með, til þess að sjá hvort
ný þekking kæmi inn í landið.
Fram til þessa hafa útlendingar
fyrst og fremst sýnt áhuga á því
að komast inn í íslenskar fisk-
veiðar. Þeir vita um hin góðu
fiskimið hér við land og þeir
vilja komast inn í íslenska fisk-
veiðilögsögu með því að eignast
íslenskt fiskiskip. Útlendingar
hafa hins vegar sýnt lítinn áhuga
á því að komast inn í fiskvinnsl-
una. Það hefur heldur ekki verið
kynnt nægilega fyrir erlendum
fjárfestum að þeir mættu kaupa í
úrvinnslufyrirtækjum hér á
landi eða stofna slík fyrirtæki.
Ein aðalástæðan fyrir því að
Íslendingar vilja ekki ganga í
Evrópusambandið er sú að þá
fengi Evrópusambandið yfirráð
yfir íslenskum fiskimiðum, þ.e.
fiskveiðikvótum hér við land.
Þeim yrði úthlutað í Brussel. Það
vilja Íslendingar ekki sam-
þykkja. Þess vegna ganga þeir
ekki í Evrópusambandið. ■
23FÖSTUDAGUR 29. júlí 2005
Stutt í molbúaháttinn
Undarlegt þetta fár út af fáeinum hræð-
um sem hafa sett upp tjöld til að eiga
hægara með að mótmæla austur við
Kárahnjúka. Nú er búið að reka fólkið
burt - með aðstoð kirkjunnar - það á
helst að senda það úr landi.
Á fréttamyndum sér maður ábúðarmikla
löggæslumenn standa yfir vesældarlegum
mótmælendum sem eru að taka saman
eigur sínar. Við viljum ekkert svonalagað
hér, eru skilaboðin. Þrátt fyrir öll manna-
læti smáþjóðarinnar er stutt í molbúahátt-
inn.
Egill Helgason á visir.is
Kjarni málsins
En þá komum við að kjarna málsins. Hvað
er best fyrir Samfylkinguna? Mín skoðun
er sú að Samfylkingin eigi að bjóða sig
fram undir sínum eigin merkjum í borg-
inni. Öllum er það ljóst að Samfylkingin
ber höfuð og herðar yfir samstarfsflokka
sína í Reykjavíkurlistanum og hefur því
alla burði til þess að sigra borgina í eigin
nafni. Allar hugmyndir um að bjóða Sam-
fylkinguna fram eina og sér en undir
merkjum Reykjavíkurlistans þykja mér
ansi undarlegar svo ekki sé meira sagt.
Einhver sagði að með því hefðu menn
ekki trú á sínu eigin vörumerki og verð ég
að taka undir slíka gagnrýni. Bjóðum því
fram undir eigin merki í komandi borgar-
stjórnarkosningum, því þannig eigum við
sætan sigur í vændum.
Halldór Reynir Halldórsson á politik.is
Engan endi að taka
Eins og vel hefur komið fram í fjölmiðlum
seinustu dagana framkvæmdi IMG Gallup
viðamikla könnun á lífskjörum íbúa á
Akureyri í marsmánuði. Samhliða þeirri
könnun var spurt um afstöðu fólks til
þeirra fimm framboða sem hafa fulltrúa í
bæjarstjórn Akureyrar eftir sveitarstjórnar-
kosningarnar 2002. Úrtakið var handa-
hófsvalið úr þjóðskrá. 750 manns á Akur-
eyri voru spurðir í þessari könnun IMG
Gallup. Svarhlutfall í könnuninni var
53,7%. Sjálfur lenti ég í þessari könnun.
Hún var verulega umfangsmikil. Hringt var
í mig miðvikudagskvöld eitt í marsmánuði
og þar spurt um allt mögulegt og ómögu-
legt. Var ég í símanum að mig minnir í
kortér og man ég að ég taldi að þetta ætl-
aði engan endi að taka.
Stefán Friðrik Stefánsson á
stebbifr.blogspot.com
Aldrei í strætó aftur
Ég fer líklega aldrei í strætó aftur. Ég hef
tekið strætisvagn af og til síðustu árin
enda geta treyst á að strætóinn sem
stoppar heima sé fjarkinn, að ég geti stig-
ið upp í þristinn og fleiri vagna á Hlemmi
o.s.frv. Núna er svo gjörsamlega búið að
snúa öllu á haus að ég hætti mér ekki ná-
lægt strætisvagni lengur. Það á enginn
eftir að taka strætó hér eftir fyrir utan þá
sem neyðast til þess. Ekki mun þessi
breyting stuðla að minni bílisma eins og
R-listinn vill heldur öðru nær.
Ágúst Borgþór Sverrisson á agust-
borgthor.blogspot.com
Þröngt skilgreind fegurð
Ólíkt því sem oft er haldið fram snýst and-
staða við fegurðarsamkeppnir ekki endi-
lega um að verið sé að hampa fríðum
konum á kostnað ófríðra. Á hinn bóginn
hlýtur það að vekja athygli hversu þröngt
fegurðin er skilgreind í þessum keppnum.
Í raun er ekki verið að keppa um fegurð
heldur fegurð af tilteknu, afar sérhæfðu
tagi. Og í keppni um staðlaða fegurð felst
sigurinn í því að komast næst staðlinum. Í
raun eru þær keppni um að ná fullkomn-
un í venjuleika af tilteknu tagi.
Sverrir Jakobsson á murinn.is
AF NETINU
BJÖRGVIN GUÐMUNDSSON
UMRÆÐAN
SJÁVARÚTVEGUR