Tíminn - 31.12.1976, Blaðsíða 23

Tíminn - 31.12.1976, Blaðsíða 23
Föstudagur 31. desember 1976 23 Afsalsbréf innfærð 6/12-10-12 1976: Sigriður Runólfsd. selur Astu Malmquist hluta i Arahólum 2. Stella óskarsdóttir selur Stellu Nielsen hluta i Mosgerði 4. Arni Björnsson selur Sigurjónu Jakobsd. hluta i Grænuhli'ð 14. Jóhann Friðjónss. selur Ingibj. Guðjónsd. og Guðjóni Tómass. hluta i Hraunbæ 154. Björg Pálsd. o.fl. selja Harald S. Andréss. hluta i Asgarði 77. Albert Agústsson selur Guð- laugi Jónssyni hluta i Meistara- völlum 33. Kolbrún Kristjánsd. selur Guð- mundi Steinss. hluta i Laugarnes- vegi 110. Gunnar H. Jónsson selur Birni Þórhallssyni hluta i Álftamýri 2. Guðriður Guðlaugsd. selur Skátasamb. Rvikur og fleirum hluta i Blönduhlið 35. Emil Ingólfss. og Jónina Haraldsd. selja Jóhanni Frið- þórss. hluta i Leirubakka 22. Axel Jóhanness. og Sigurbj. M. Jóhannsd. selja Jóni Siguröss. og Hlif S. Arndal. hluta i Baröavogi 22. Magnús Theodórsson selur Hjalta Einarssyni hluta i Engja- seli 54. Sigurður Jónasson selur Alf- heiði Jónasd. og Mariu Skúlad. hluta i Ljósheimum 20. Ingibjörg Magnúsd. selur Jó- hönnu Sigurðard. hluta i Austur- brún 2. Eirikur Guðmundss. selur Guðna Þórðarsyni hluta i Garða- stræti 39. Bergur Jónsson selur Ernu Jónsdóttur hluta i Ljósheimum 14-18. Kristin B. Arnadóttir selur Páli Stefánss. hluta i Rauðagerði 16. Guðrún Amadóttir selur Þór- steini Magnússyni hluta i Glað- heimum 10. Friðgeir Guðnason selur Geir Jóni Grettiss. hluta i Grundar- gerði 17. Elin Guðmundsd. selur Sigur- laugu Guðmundsd. og Elfu Thoroddsen hluta i Háaleitisbr. 49. Jón Brynjólfss. selur borgar- stjóði Rvikur fasteignina Austur- kot v/Kaplaskjólsveg. Salvör Ebenezersd. selur borgarsj. Rvikur rétt til erfða- festulands Kleppsmýrarbl. XI. Guðrún Guðmundsd. selur borgarsjóði Rvikur húseignina Suðurlandsbraut 82. Ragnhildur Jónsd. og Eiiiar J. Eyjólfss. gefa Huldu Filippusd. hl. i Selási 3. Asbjörn Sigurjónsson o.fl. selja Gráfeldi h.f. hluta i Þingholts- stræti 4. Lárus Halldórsson selur Árna Kristinssyni húseignina Kapla- skjólsveg 52. Jón Eiriksson selur Ágústu Agústsd. hluta i Hagamel 50. Baldvin Baldvinsson selur Stefáni Hilmarss. hluta i Bólst. 68. Samúel Jón Ölafss. selur Sæ- vari Helgasyni hluta i Goðheim- um 11. Jónasina Guðnad. selur Þor- björgu Guðmundsd. hluta i Blöndubakka 20. Pálmi Sigurösson selur Karel Kristjánss. hluta i Tómasarhaga 39. Björn Guðmundss. og Anna Þorvaldsd. selja Gisla Erni Ólafss. hl. i Hverfisgötu 102. Pétur Jónss. og Gústaf Þór Tryggvason selja Jóhönnu Arn- mundsd. og Ernst Backmann o.fl. hluta i Sóleyjarg. 7. Amar Axelsson selur Jóni R. Sigmundss. hluta i Framnesvegi 14. Oddný Gislad. og Gisli Norö- dahlselja ölafi Hafsteinss. hluta i Sæviðarsundi 23. Lára Hákonard. o.fl. selja Þór Hreiðarss. hluta i Baldursgötu 16. Rafn Baldursson selur Baldri Ólafssyni hluta i Súðarvogi 16. Birgir R. Gunnarsson s.f. selur Asmundi Jónatanss. hluta i Engjaseli 33. Arni Kristinsson selur Armanni Kristinss. og Paulu Sejr Sörensen kr. 1.173.000 Haraldur Pálsson selur Gunn- ari Jóhannessyni hluta i óldugötu 41. Sigmar Sigurbjörnss. o.fl. selja Haraldi Jónss. og Guðmundu Gislad. hl. i Hraunteig 15. Viðlagasjóður selur Jóni ívars- syni húseignina Keilufell 7. Hinrik konungur VIII og konur hans sex Eftir Paul Rival skap, að öðrum kosti mundi barnið fæðast óskilgetið og yrði ekki krúnuerf ingi. Þau sendu eftir presti, hann kom einn morgun í höllina í Whitehall. Trúir þjónar voru látn- ir útbúa altari í herbergi uppi á lofti, svo kölluðu þau til tvo góða vini ásamt Norris, manninum sem forðum kraup í forinni við hlið Wolseys, þegar hann var fallinn i ónáð. Hinum litilsiglda presti hafði verið mútað, honum gleymdist því að Hinrik var þegar kvæntur, hann sam- einaði hendur þeirra og blessaði hringana. Anna var að vakna úr draumleiðslunni, hún komst úr jafnvægi, vegna hamingju sinnar og vona og vegna barnsins, sem hún bar undir belti, hún varð aftur duttl- ungafull og grimmlynd, hún tranaði sér fram án nokk- urrar hæversku eins og siður er hinna nýgiftu, snöggir hlátrar hennar heyrðust nú aftur. Hún var umkringd djörfum og léttúðugum ungum mönnum. Anna hafði alltaf haft gaman af að vekja girnd karlmanna, hún gerði það nú til að hefna sín á þessum ungu mönnum, fyrir ýmislegt sem henni fannst Hinrik skorta. Hún var lika að hefna sín fyrir virðingarleysi þeirra í hennar garð, þeir komu f ram við hana eins og hún væri hálfgerð gleðikona, þrátt f yrir hræðsluna við konunginn. Það voru aðallega fimm eða sex ungir menn, sem voru Onnu fylgisspakir, þaðvoru þeir Norris, sem var vígsluvottur, þegar presturinn gaf þau Hinrik saman, Georg bróðir hennar, sem Anna var búin að dubba upp í að vera lá- varður af Rochford, Wyatt fyrrverandi biðill hennar og skáld, sem hefði yfirgefið hana svo ódrengilega. Nú bauð Anna þessum mönnum kvenfólk, nóg var af leiði- tömum lauslætisdrósum hún benti þeim á Maríu systur sína og Madge Shelton frænku sína. Anna hataði Wyatt, þó hún vissi að hann hafði aldrei hætt að dá hana. Wyatt hafði dvalið lengi á italíu og lent þar í mörgum ævintýrum. Þegar hann kom heim aftur, hafði hann tekið til við að yrkja á ný. Dag einn i febrúar, beið Wyatt Onnu í íbúð hennar, ásamt félögum sínum, þá gægðist Anna allt í einu út milli sparlakana og sagði: ,,Wyatt, ég er svöng, mig langar óstjórnlega í epli, veiztu hvers vegna? Konungurinn segist vita það, hann segir að ég sé þunguð." Wyatt varð náfölur og Anna hló og sagði: „Konungurinn hefur á röngu að standa, það er ég viss um." Að svo mæltu hvarf höfuð Önnu. Skilnaðurinn Nú varð að gera giftinguna heyrum kunna, en ekki fyrr en skilnaðurinn var orðinn opinber. Þrátt f yrir for- dæmi hinna heilögu patríarka þorði Hinrik ekki að eiga tvær eiginkonur. Þar sem Hinrik var nú æðsti maður ensku kirkjunnar hefði hann sjálfur getað ógilt fyrra hjónaband sitt, en hann kaus heldur að fela málið ein- hverjum preláta, nú þurfti Hinrik nýjan mann. Það vildi svovel til að æðsta biskupsdæmi Englands var laust, en það var Cantenbury, en hvern átti hann að skipa i em- bættið? Hvar gat hann fundið hlýðinn og frjálslyndan klerk? Hinrik ráðfærði sig við Onnu og Cromwell, þeim kom öllum þrem saman um að Cranmer væri rétti mað- urinn, hann hafði áður gefið þeim góð ráð og hjálpað þeim til að æsa háskólana í álfunni gegn páfanum. Cranmer var kennari við háskólann í Cambridge, hann var þægilegur í viðmóti. Cranmer hafði dvalið áf ram í Núrnberg í Þýzkalandi. Hann var orðinn háifgerður mótmælandi, en það hafði Hinrik ekki hugmynd um. Hinn ágæti Cranmer haf ði átt erfittmeðaðtrúa að hægt væri að breyta brauði og víni í likama og blóð Krists, honum fannst líka strangt að banna prestum aðganga í hjónaband. Því mundi algóður Guð svipta sín dyggðugustu börn saklausri gleði, sem þar að auki var til að viðhalda lífinu. I æsku hafði Cranmer verið kvæntur, þegar hann svo varð prestur, ætlaði hann sér að segja skilið við holdsins lystisemdir, en þegar til Nurnberg kom féll hann f yrir f reistaranum, og gekk að eiga ástúðlega þýzka stúlku, sem var frænka eins frægasta doktors þar um slóðir, hann var harðsnú- inn villutrúarmaður. Hinrik var algjörlega ókunnugt um villu Cranmers. Hann skrifaði honum og bað hann að snúa heim, tafar- laust. Cranmer var á báðum áttum, hann vissi að Hinrik var strangtrúaður og aðhylltist skírlífi presta. Cranmer gat þvi ekki gert sér vonir um að hafa Grétu sína heim með sér. Einlægur maður hefði verið kyrr hjá konu sinni, en Cranmer var ekki viðbúinn að horfast í augu við fá- tækt. Honum stóð nú til boða fremsta biskupsdæmi Eng- lands, og tekjurnar voru firnamiklar. Cranmer sór % Grétu dýra eiða, að hann skyldi sjá um að hún gæti komið til hans seinna og tekið þátt í gengi hans. Þau grétu bæði að skilnaði svo yfirgaf Cranmer konu sína. Hinrik var of varkár til að útnefna Cranmer sjálfur, það lét hann páfann gera. Clement samþykkti útnefn- ingu Cranmers og grunaði ekkert. Hann sendi Cranmer hinn tilhlýðilega erkibiskupsskrúða . Cranmer varð að vinna eið að hlýðni við páfann, en þann eið var Cranmer ráðinn í að hafa að engu. Þetta ástand hefði komið við samvizku flestra, en kænska Cranmers kom honum til hjálpar, hann fann ágæta lausn. Daginn fyrir eiðtökuna safnaði Cranmer saman f jölda vitna, sem hann tilkynnti i trúnaði að hinn yf irvofandi eiðstaf ur sem hann yrði að gangast undir, yrði að engu hafður. Þegar búið var að skjalfesta þessa yfirlýsingu Cranmers, fór hann út í Dómkirkjuna og vann öll þau heit, sem af honum var krafizt. Sú athöfn fór fram að viðstöddum söfnuðinum og Cranmer var hinn rólegasti á meðan á athöfninni stóð. Það var komiðað marzlokum og konungsbarnið átti að fæðast í september. Cranmer kallaði því saman biskupa og presta til að ræða skilnaðinn. Howard, ásamt mörgum aðalsmönnum fór á fund Katrínar, og ráðlagði henni að láta undan, en hún neitaði, enn sem fyrr og ræddi um Guð. Howard sagði henni að mótmæli hennar væru þýð- ingarlaus, þar sem Hinrik og Anna hefðu verið gefin saman, fyrirtveim mánuðum. I mai heimsótti Cranmer Katrínu, hann haf ði með sér niu biskupa, sem hann hef ði valið af mikilli kostgæfni. Þeir sögðu Katrínu að þeir voru hinir tilnef ndu dómarar, sem ættu að dæma um mál hennar. Þeir ráðlögðu henni að gefast upp pg mæta hjá þeim. Cranmer var sérstaklega mælskur. Katrin svaraði með sinni gömlu ræðu og neitaði ákveð- ið að mæta. Cranmer fór við svo búið, hann var djúpt særður og lýsti yfir því að Katrín væri þrjósk. Cranmer gerði út um málið á tíu dögum að Katrínu f jarverandi. Það var enginn hjónaskilnaður, heldur einföld ógilding hjónabandsins. Samkvæmt úrskuröi Cranmers og hinna lærðu stallbræðra hans hefði Katrín aldrei verið lögleg eiginkona Hinriks þrátt fyrir tuttugu og fjögurra ára trúa sambúð. Báðir aðilar hefðu látið blekkjast og orðið á yf irsjón. Það bar að harma að María var búin að lifa i seytján ár og vera þannig til staðfestingar umræddri yf- irsjón. Hinrik tilkynnti Katrinu að hún væri ekki drottn- ing lengur en aðeins ekkja Arthúrs og titill hennar yrði ekkjuprinsessa af Wales. Hann bannaði heimilisfólki Katrinar að auðsýna henni konunglegan virðingarvott og rak þá sem ekki hlýddu.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.