Tíminn - 13.02.1977, Blaðsíða 23

1
Sunnudagur 13. febrúar 1977
23

Ragnarsson lækni á Krist-
neshæli, Brynjólf Ingvars-
son geölækni & Akureyri og
tvo vistmenn i Vlöinesi á
Kjalarnesi.
21.25 Konsert í C-dúr fyrir
sembal og strengjasveit
eftir Tommaso Giordani
Maria Teresa Garatti og I
Musici hljómsveitin leika.
21.40 „Sól rls f vestri” Gréta
Sigfúsdóttir les úr óbirtri
skáldsögu sinni.
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir. Danslög.
Heiöar Astvaldsson dans-
kennari velurlögin og kynn-
ir.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
Hinrik konungur VIII
og konur hans sex
Eftir Paul Rival
sjónvarp
Sunnudagur
13. febrúar
16.00 Húsbændur og hjú
Breskur myndaflckkur.
Tveir útlagar Þýöandi
Kristmann Eiðsson.
17.00 Mannlifiö Fimmtugs-
aldurinn Viðhorf manna til
lifsins og tilverunnar taka
oft ýmsum breytingum á
aldrinum milli 40 og 50 ára.
Mjög er misjafnt, hvernig
fölk bregst viö aösteöjandi
vanda, sumir kikna undir
. byröinni, aörir glíma viö
erfiðleikana og sigrast á
þeim. t myndinni er m.a.
rætt við fólk, sem hefur
fundiö nýja lifsfyllingu I
starfi eöa leik á fimmtugs-
aldrinum. Þýöandi og þulur
Óskar Ingimarsson.
18.00 Stundin okkar Sýnd
veröur mynd um Kalla I
trénu, sögö sagan af geim-
verunni Tak eftir Hjalta
Bjarnason, og siöan er
mynd um Amölku. Þá er
þáttur um sterkasta bangsa
I heimi og loks kynnir Vignir
Sveinsson hljómsveitina
Eik. Umsjónarmenn Her-
mann Ragnar Stefánsson og
Sigriöur Margrét Guö-
mundsdóttir. Stjórn upp-
töku Kristin Pálsdóttir.
18. 50 Enska knattspyrnan
Kynnir Bjarni Felixson.
Hlé
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Þaö er kominn bill Árni
Johnsen ræöir viö Stein
Sigurösson um rafbilinn
Rafsa og fleiri ökutæki sem
Steinn hefur teiknaö og
smiöaö. Stjórn upptöku
Andrés Indriöason.
21.10 Jennie Breskur fram-
haldsmyndaflokkur I sjö
þáttum um ævi Jennie
Jerome, móöur Winstons
Churchills. 2. þáttur. Frú
Efni fyrsta þáttar: Jennie
elst upp á heimili foreldra
sinna i New York ásamt
tveimur systrum sinum til
ársins 1868 en þá heldur
móöirin til Evrópu ásamt
dætrunum. Ætlunin er aö
finna þeim eiginmenn af
tignum ættum. Fyrstu fimm
árin eru þær i Paris, en fara
síöan til Englands. Eftir
nokkurra vikna dvöl þar
kynnist Jennie Randolph
Churchill, yngra syni her-
togans af Marlborough. Þau
hafa aðeins þekkst I þrjá
daga, er hann ber upp bón-
orö, og átta mánuðum siöar
ganga þau i hjónaband gegn
vilja hertogahjónanna og
móöur hennar. Þýöandi Jón
O. Edwald.
22.00 Nýárskonsert i Vinar-
borg Aö þessu sinni leikur
Filharmoniuhljómsveit
Vinarborgar einkum verk
eftir Josef Strauss i tilefni
þess aö i ár eru 150 ár liöin
frá fæöingu hans. Stjórn-
andi Willi Boskowsky.
(Evróvision — Austurriska
sjónvarpið)
23.10 Aö kvöldi dags Séra
Hjalti Guömundsson, dóm-
kirkjuprestur i Reykjavik,
flytur hugvekju.
23.20 Dagskrárlok
Guði sínum og sannfæringu, í öllum sínum athöf num og
þetta allt var þess virði, að lofa Cranmer að lifa. En
Gardiner og Howard skildu þetta ekki, þeir nistu því
tönnum.
Viðhorf Hinriks til stjórnarfars í öðrum löndum var
breytilegt, enda var það breytilegt í raun og veru. Hann
var búinn að missa allan áhuga á því sem gerðist á
meginlandinu. Hann var að undirbúa f riðarsamninga við
Frakkland. En hann hélt áf ram að skipta sér af málef n-
um Skotlands. Þar var nú þriggja ára gömul drottning,
María Stuart, sem var stöðugt misklíðarefni milli hinna
ýmsu flokka. Hinrik hafði gert árangurslausar tilraunir
til að ná henni á sitt vald, til að gifta hana Edward sín-
um, og bæta Skotlandi þannig við ríki sitt. Þeim, sem
unnu að þessu máli f yrir Hinrik, tókst ekki að leiða málið
farsællega til lykta, ekki einu sinni, þegar Hinrik tókst
loks að láta drepa Beton kardinála, sem var foringi and-
stæðinga hans í málinu. Þó spáði þetta góðu um vorið,
maimánuður hafði ávallt reynzt Hinrik giftudrjúgur.
Þeir, sem drápu Beton kardinála, hengdu lík hans upp á
virkisvegginn á St. Andrews kastala.
ógætinn ræðumaður.
Þar sem þeir, er myrtu Beton kardinála, voru mót-
. mælendur, lét Hinrik ekki undir höfuð leggjast að slá á
gleði Cranmers, og þá náttúrlega líka sinnar kæru Katr-
inar og Seymouranna. Um þessar mundir var í London
mjög harðsnúinn boðberi fagnaðarerindisins, þetta var
pilsi klæddur postuli, sem boðaði hina nýju lausnarkenn-
ingu. Þessum harðskeytta kvenmanni hafði láðzt að
kynna sér rit Páls postula, eða henni hefur fundizt rétt-
mætt að sniðganga kenningar þessa postula, þar sem
þær voru kynsystrum hennar óhagstæðar. Kona þessi
yf irgaf eiginmann og börn, því hún var sannfærð um að
Guð þarfnaðist hennar, til að bjarga sálum út úr myrk-
viði skurðgoðadýrkunar. Konan var af göfugum ættum
og hafði góð sambönd, henni tókst því að vinna til fylgis
við málstað sinn nokkrar hefðarfrúr, þeirra á meðal
seinni konu Brandons og hina ágætu Katrínu Parr. Kon-
an hafði oft verið látin í fangelsi en látin laus aftur, og
þegar hún hafði lokið við að lofa Guð fyrir frelsið, tók
hún til við trúboð sitt á ný, af hinni mestu atorku.
Eins og allir góðir mótmælendur gat hún ekki sætt sig
viðþá kenningu, að líkami Drottins væri til staðar við út-
deilingu sakramentisins. Vegna þessa lét konungur taka
hana og flytja i Tower. Eiginmaður hennar var einnig
handtekinn og varpað í fangelsi, án nokkurrar ástæðu,
þar sem konan var farin frá honum og hafði þar að auki
skipt um nafn. Eiginmaðurinn var látinn grotna niður í
fangelsinu, án þess að honum væri gert frekar til miska.
En Hinrik sendi hinni mælsku konu einn af sínum út-
völdu rannsóknardómurum, hinn ágæta kaþólikka
Risley, sem var nú orðinn kanslari. Risley, leitaði ekki til
böðlanna, hann framkvæmdi pyntingarnar sjálfur með
aðstoð eins vinar síns, sem var næstum eins háttsettur og
hann sjálf ur, þessi vinur hans var einn af ráðherrunum.
Þessir tveir menn gengu inn í klefa trúboðans, læstu dyr-
unum og köstuðu konunni á gólf ið, og létu hana þola hin-
ar ægilegustu pislir, það vildi nú svo til að konan var ung
og aðlaðandi. Hún átti enga heitari ósk, en þá, að deyja
sem píslarvottur. Hún var því fús til að meðganga og
þess vegna gat Hinrik dæmt hana til dauða þegar í stað.
Henni var kastað á bálið í Smithfield einn fagran dag í
júli.
Katrín Parr er óvarkár.
Gardiner var afar ánægður vegna ofangreindra at-
burða, hann hugsaði á þá leið að úr því að aftur væri far-
ið að líf láta kvenfólk, gæti vel svo f arið að slík örlög biðu
drottningar. Einmitt um þessar mundir, var Katrín að
gefa Gardiner tilefni til bjartsýni. Katrín var að lesa
Biblíuna hún bæði ræddi og skrif aði um það, sem hún las.
Þessar vísindaiðkanir hafði drottning stundað ásamt
mörgum vinkonum sínum, sem allar voru við hirðina, og
þessum vinkonum hennar var búið að varpa á bálið f yrir
skömmu. Vegna þessa var eins og kæmi nýtt líf og f jör í
samræður manna. Fólk sneyddi nú hjá hirðslúðri og
hneykslismálum, sem voru einstaklingsbundin. En til
allrar ógæfu, voru þessar trúariðkanir Katrínar henni
f ullkomið alvörumál. Hún var viss um að hún hefði hlot-
ið guðlegan innblástur og það hlutverk, að koma hinni
nýju kenningu til viðurkenningar. Katrin leyfði sér að
víkja að páskahelginni í samræðum við konung, og brosti
meira að segja dálítið drembilega, er Hinrik ræddi um
kvöldmáltíðar sakramentið. Hinrik varð strax Ijóst
hvernig málum var komið. Hann varð stórmóðgaður, en
hvatti Katrínu til aðtala, hann vildi láta hana komast í
vanda. Hún veitti andsvör og gekk meira að segja það
langt að hætta sér út í rökræður. Hinrik svaraði henni,
hann lézt viðurkenna menntun hennar og þóttist verða
miður sín. En dag nokkurn sagði konungur við hina
kaþólsku ráðherra sína, að hann hefði áhyggjur af sálar-
ástandi drottningarinnar. Ráðherrarnir héldu að nú væri
þeirra tími kominn, þeir svöruðu konungi því, að drottn-
ing væri villutrúarkona. Þá lýsti Hinrik yf ir því, að engin
ást hamlaði honum frá að refsa fyrir villutrú, ekki einu
sinni í eigin hvílu. Ef til vill hafði konungur komið auga á
einhverja fríðari hirðmey.... En víst er það, að Gardiner
tók að sér að semja ákæruskjal, og lét ekki standa á að
koma með skjalið til Hinriks, sem undirritaði það. Þá
var aðeins eftir að undirbúa herbergi í Tower og kalla til
hermennina.
En Hinrik hikaði, — hann langaði til að vita, hvað
Katrín segði. Hann sendi því einn manna sinna, til að
vara hana við. Katrínu langaði ekki til að deyja píslar-
vættisdauða. Hún gerði enn ráð fyrir að öðlast lífsham-
ingju. Henni þótti vænna um Tómas Seymour, en nokkr-
ar kennisetningar. Það leið yfir Katrínu og þegar hún
komstaftur til meðvitundar æpti hún og grét, henni tókst
að framleiða óskiljanlega mikinn hávaða. Hinrik var
skemmt, hann hafði ekki búizt við slíku æði og ópum, af
hinni skynsömu Katrínu. Hinrik hraðaði sér til að horfa á
ósköpin. Katrin bókstaflega valt um gólfið við fætur
konungs. Hann sefaði hana og hét að fyrirgefa henni,
sjálfur Drottinn óskar ekki eftir dauða hins iðrandi
syndara.
Undir eins og Hinrik var farinn, herti Katrín upp hug-
ann og tók að safna að sér varnargögnum og útskýra
það, sem hún hafði sér til afsökunar. Þegar Katrín var
búin að ákveða hvaða aðferð hún ætlaði að nota, hélt hún
til íbúðaj- konungs. Katrín studdist viðarm systur sinnar.
Katrín ætlaði ekki að gefa Hinrik tóm til að hugsa sig
um, þar sem henni var vel Ijóst að hann gat skipt um
skoðun. Hún vissi, að hann var bæði slægur og undirför-
ull. Hinrik heilsaði henni og f ullvissaði hana enn á ný um
ást sína, en Katrínu varð fljótt Ijóst, að hann bar enn
kala til hennar. Hann ræddi við hana um trúfræði, sýni-
lega til að prófa hana. Hún svaraði:
„En ég veit ekkert, þáð er yðar að upplýsa mig. Hinn
rétti staður konunnar er við fótskör eiginmannsins."
„ Ekki hvað yður viðvíkur, þér eruð lærðar og eruð vís-
„Þessi kennari ætlar alveg aö of-
reyna i okkur heilana áður en viö
náum fyrsta pröfinu.”
DENNI
DÆMALAUSI