Tíminn - 13.02.1977, Blaðsíða 33

Sunnudagur 13. febrúar 1977

33
okkur einkavagn i járn-
brautarlestinni, en ef
það fæst ekki, þá leigi ég
fyrir okkur einkalest.
Ég hlakka svo til að þið
verðið gestir minir i
þessu ferðalagi, bæði
þar sem við dveljum og
á ferðinni i járnbrautar-
lestinni. Ég veit að faðir
minn byggði þarna viða
stórbyggingar fyrir for-
stjóra og starfsfólk og
svo hafði hann fyrir
skömmu keypt dálitla
höll eða gamalt „slot” i
Samarkand. Ég hef látið
endurbyggja og skreyta
þetta slot, svo að það
hlýtur að vera skemmti-
legt. Þarna verðið þið að
dvelja eitthvað hjá mér,
og ég vonast til að þið
unið ykkur þar vel. Ég
lofa þvi að gera allt,
sem i minu valdi stend-
ur, til þess að ferðin frá
Tashkent norður að
Siberiujámbrautinni
verði ykkur ekki mjög
erfið”, lauk hann máli
sinu.
Já, það var margt,
sem þessi vellauðugi,
ungi maður gat fram-
kvæmt með auðæfum
sinum og fræga nafni,
hugsaði Árni með sjálf-
um sér.
Alexej var það lagið
að útskýra málin þann-
ig, að allir sannfærðust,
og i þetta sinn var hann
svo hrifinn sjálfur af til-
lögu sinni, að hann hlaut
að hrifa aðra með sér.
Frásögn hans var svo
lifandi, að Berit fannst
sem hún væri þegar
komin á tigrisveiðar eða
út á baðmullarakra.
Berit var ástfangin af
Alexej, þótt hún gerði
sér ekki sjálf fulla grein
fyrir þvi, þar sem hún
var svo ung og óreynd i
þeim efnum, — en það
var þvi ekki að undra,
þótt hún hrifist af
mælsku hans og áhuga.
Vonin um að fá að dvelja
enn i hálfan mánuð i Te-
heran og njóta allra
skemmtananna þar>
reið þó baggamuninn.
Það var of lokkandi til
þess að hægt væri að i
hafna sliku boði. Auk
þess hafði Árni mælt það
út á kortinu, að leiðin i
austur til Hawaii væri
um einum þriðja styttri,
en ef haldið væri i
vesturátt. Það fannst
henni muna miklu. Og á
austurleiðinni fengju
þau að koma til Buchara
og Samarkand i stað
þess að sitja i þraut-
leiðinlegum járn-
brautarvögnum yfir
þvera Evrópu. Og svo
fengi hún að vera með
Alexej.
Nei, hér gat ekki verið
nema um eitt að velja
Það fannst þeim báðum.
4.
Frú Curgon var mjög
vonsvikin, er hún
heyrði, að þau systkinin
ætluðu að halda i austur-
átt, en ekki i vesturátt
með henni. Henni hafði
fallið vel við þau, og
þótti miður að missa af
samfylgd þeirra. Hún
gerði það, sem hún gat,
til þess að fá þau til að
breyta ferðaáætluninni.
Hún sagði þeim, að ferð-
in um Mið-Asiu-
lönd hlyti að verða þeim
mjög erfið, jafnvel þótt
Alexej gerði allt, sem i
hans valdi stæði, til að
létta þeim ferðina. A leið
þeirra gætu orðið ýmsir
erfiðleikar, sem enginn
gæti séð fyrir. Ferðin
austur hlyti lika alltaf að
taka lengri tima, þótt
allt gengi sæmilega.
Hún sagði lika, að nú
hefðu þau þegar verið
svo lengi á leiðinni til
frænda sins, að þau ættu
að gera allt, sem þau
gætu, til að flýta för
sinni.
„Mér finnst það bein-
linis skylda ykkar”,
sagði hún að siðustu.
En ræða hennar hafði
engin áhrif. Árni hafði
sérstaklega fest hugann
við það, að leiðin i aust-
ur væri einum þriðja
styttri. Berit vildi
einungis vera þar, sem
Alexej yrði, og báðum
fannst þeim það lokk-
andi ævintýri,að ferðast
um Mið-Asiu.
En þrátt fyrir þetta
söknuðu þau bæði sam-
fylgdar þeirra frú Cur-
gon og Kitty. Þeim hafði
báðum fallið vel við frú
Curgon, — þótt Berit
gæti ekki talið hana
neina einkavinkonu
sina. Til þess var
aldursmunurinn of mik-
ill, og auk þess var frú
Curgon seintekin og
stórlát i framkomu. En
þar sem þau systkinin
höfðu átt svo margar
þrautastundir, og jafn-
framt notið svo mikillar
gleði, i félagi við þessar
konur, siðan þau hittust
öll i Bagdad, þá þótti
þeim sárt, að leiðir
þeirra skyldu liggja sitt i
hvora áttina. Og svo var
það minningin um Vil-
hjálm frænda. Þær frú
Curgon og Kitty höfðu
lika þekkt hann, og i ein-
rúmi gátu systkinin tal-
að um frænda sinn, sem
þau söknuðu svo mikið,
við konurnar, sem höfðu
lika kynnzt honum og
dáð hann. Þegar þær
voru horfnar, gætu þau
systkinin ekki rætt við
neinn um hinn stór-
brotna, göfuga vin sinn
og frænda. Aftur yrðu
þau ein sins liðs meðal
ókunnugra.
5.
Það mundi lengja frá-
sögnina of mikið að
segja frá öllu, sem gerð-
ist þennan tveggja vikna
tima sem þau systkinin
dvöldu i Teheran. Siðar
minntust þau þessara
daga, sem óslitinnar
kveðju af veizlum, dans-
leikjum, leiksýningum
og útihátiðum. Berit
fékk sér tvo nýja „ball-
kjóla” til viðbótar og
mátti segja að hún gat-
sliti þeim á dansleikjun-
um. Aldrei hafði hún
skemmt sér likt þessu.
Henni fannst, að hún
þyrfti aldrei að sofa, og
að liðnum þessum
veizludögum mundi hún
hreint ekki hvenær hún
hafði sofið, eða hvort
hún hafði yfirleitt nokk-
urn tima fest blund.
Svefn. Hver talaði um
svefn? Hér var gleði.
Aðeins hamingja og
gleði.
En svo leið að burtfar-
ardegi. Þau urðu að
halda ferðinni áfram.
Nú dugði það ekki leng-
ur að fresta förinni, þótt
greifafrúin sárbændi
þau að vera dálitið leng-
ur. Eftir beiðni Alexej
hafði greifinn gefið
honum þriggja mánaða
orlof frá skyldustörfum
sinum við sendisveitina,
— og hann vildi nota
timann og leggja sem
fyrst upp. En honum
láðist það, þar sem hann
Ef ég á aö segja eins og
er, þá ver&um viö þaö'
sennilega öll einhvern-
Ég átti einu sinni
—■íviðskipti viö Marko1
Hefur þú ^ Muffen,
nokkurn imanséö^ggerði ^u
svona_fallegaperlu^mistök að sýnaj
. Svalur? þeim svona
perlu.
En ég sagöi þeim
ekkert meira um máliö
og þaö er þess vegna
sem þeir vilja tala
viö mic!
Attu þá fleiriV Hvort ég á
, „ \ En ég kæri
svona perlur? ) mig ekkert
um peninga
fyrir þær!
Ég ætla aö eyöa lifi minu iNl
rann sóknastofunni i aö jfillKÍIi
finna upp lyf, ■
sem búin eru þao j|
til úr skeljum ASetur þú ekki’H
I, ef Marko og
Muffen láta' ^
þig ekki I friöi.
fÆ.