Tíminn - 20.08.1978, Blaðsíða 17

Sunnudagur 20. ágúst 1978
17
I n lí ta ,1 Q i C hristi
] Sft irb reyi tn li 1 R ri ÍStl S — eftirmáli i
man
sem sýndi
okkur
fólkið,
hana.
Þau voru bæði gráhærð
og bæði mjög falleg. Og í
fasi þeirra var virðuleiki
og kyrrlátur friður, sem
ég aldrei fyrr hafði séð
hjá nokkurri mannsekju.
Þau sýndu okkur
myndina og bækurnar
sínar. Þau áttu tvær bæk-
ur prentaðar með fallegu
kúrsívletri sautjándu
aldarinnar á óforgengi-
legan pappír og bundnar í
pergament. Bækurnar
tvær lágu á borðinu hjá
háa messinglampanum.
Við Fransesco
opnuðum þær og lásum á
þær. önnur var bænabók,
hin var Eftirbreytni
Krists eftir Thomas a
Kempis.
Ár er liðið siðan ég
heimsótti gamla fólkið í
litla afskekkta þorpinu
niðri í Umbriu. Ég man
ekki einu sinni hvað það
hét, — var það Ripa,
Civitella eða hvað? Við
fórum um mörg þorp og
staði á daglangri för um
Fremri er auðmjúkur bóndi, sem þjónar guði
en hrokafullur heimspekingur.
— Eftirbreytni Krists, 1,2.
í gömlu smáþorpunum skýrar man ég gamla
á Italíu, sem hanga eins
og grá svöluhreiður í
fjallahlíðunum, er víða
að finna leifar af máðum
kaíkmyndum. Stundum
er það Madonnuhöfuð
sem lýtur blíðlega niður
að hinu guðdómlega barni
við götuhorn, eða þá
mynd af heilögum Frans,
sem þekkist á sárunum á
fótunum. Stundum eru
það tvö augu sem stara
á mann út um ryðbrunna
járnrimla.
En framan við þessar
myndir, sem regn ald-
anna hefur veðrað,
stendur á múrbrúninni
gamall skörðóttur vasi,
sem frómar hendur fylla
við og við angandi blóm-
um.
Það var síðdegis í haust
að við Fransesco fórum
heiman að frá okkur í
litla fjallaþorpinu La
Rocca og héldum út á
hina breiðu umbrísku
sléttu. I tæru haustloftinu
bar f jarlægð þorp greini-
lega við himin á
hæðunum, sem um-
kringdu hina breiðu sléttu
og lokkuðu okkur æ
lengra. Við gengum inn í
hvert þorpið af öðru, all-
ar þessar fornu riddara-
borgir, sem nú voru
friðsæl svietaþrop, en þó
stóðu þar enn hringmúrar
og turnar.
Alls staðar saf naði§,t að
okkur fólk. Stundum
leiddi það okkur til hrör
legrar kirkju til að við
gætum undrast gamla
mýnd, og grænar plöntur
greru milli fjalanna í
gólfi skrúðhússins. Ann-
ars staðar vorum við
leiddir til veitingahússins
og fólkið horfði á okkur
borða og drekka, —
hveitibrauð og ost með
sætu, óhreinu víni.
En í einu þessara litlu
þorpa, þorpa, sem voru
eins og Kapernaum og
Kana á dögum Krists,
var okkur vísað á gamalt
kalkmálverk, sem gömul
hjón áttu. Við gengum
gegnum stóra smiðju þar
sem allt var fullt af
gamaldags verkfærum
og merkilegum
amboðum, og svo lausan
stiga upp á aðra hæð.
Gömlu hjónin sátu í
herbergi þar sem eini
glugginn vissi út að víðri
sléttunni. Herbergið var
hvítkalkað og þar voru
engin húsgögn nema rúm,
litið borð við rúmið og
tveir þessara algengu
ítölsku tágastóla.
Trékross hékk yfir rúm-
inu, og á vegg, sem Ijósið
féll á skáhallt frá glugg-
anum var myndin.
Ég man lítið eftir
myndinni. En þeim mun
sléttuna.
En oft hendir það mig
— á miðri götu þar sem
sporvagnarnir hringja og
glamra, eða mitt i dag-
legri önn og asa, — oft
hendir það að ég minnist
þessa dags og þessarar
stundar. Ég sé fyrir mér
litlar hvítkalkaða her-
bergið, öldruðu, alvar-
legu og fallegu hjónin —
rúmið, tágastólana og
borðið með bókunúm,
bókunum tveimur sem
voru allt þeirra bókasafn
og sem þau lesa aftur og
aftur. Ég finn á ný
skuggsælan svalann i litlu
stofunni og út um opinnn
gluggann sé ég sólvafða
Umbríu.
Og þessi minning er
mér eins og að hverfa f rá
mjög forgengilegri þekk-
ingutil tærrar, einfaldrar
visku, og frá ringluðu
glamri strætisins til
unaðsríkrar rósemi
heimilisins.
Og að skrifa þessar lín-
ur, sem standa hér á
blaðinu, er eins og að
setja blóm í gamlan vasa
fyrir framan hálfmáða
mynd, sem horfir djúp-
um augum út úr vegg-
skoti.
Johannes Jörgensen fæddist
i Svendborg áriö 1866 og lést
1956. Hann ákvað ungur að ár-
um að helga sig ritstörfum og
var bæði ágætt ljóðskáld og
höfundur rita i lausu máli.
Þekktastur er hann þó fyrir
afskipti sin af trúmálum.
Hann var kaþólskur og skrif-
aði margt um trúmál og heim-
speki, auk þess, sem hann
skrifaði um ýmsa dýrlinga og
framámenn kirkjunnar.
Meöal annars skrifaði hann
mikið rit um heilaga Birgittu.
Ferðaþættir hans meö heim-
spekilegu og bókmenntalegu
ivafi eru snilldarverk, og ævi-
saga hans, Mit Livs Legende,
er allt i senn menningarsaga,
heimspekirit og trúarjátning.
Þátturinn, sem hér birtist,
er úr safni Jörgensens af
smáskissum, aðallega um
trúarleg efni. Kallaði hann
þessi verk sin Lignelser.
y,^TTER TQyx
Kiddicraft
'o
G/?OW UP NÍ'G

ÞR OSKALEIKFÖNG

Eigum mjög gott úrval af þessum
margviðurkenndu þroskaleikföngum
fyrir börn á ýmsum aldri
INGVAR HELGASON
Vonorlandi v/Sogoveg — Simar 84510 og 8451 1
njuTn.
M
j'.iSíí
É
cT^> o o
— Það er enginn heima — Ég er bara sfmsvarinn!