Fréttablaðið - 07.09.2006, Síða 79

Fréttablaðið - 07.09.2006, Síða 79
43 Kvikmyndin The Godfather er af mörgum talin vera einhver besta kvikmynd sem gerð hefur verið. Myndin er byggð á samnefndri skáldsögu Mario Puzo um Cor- leone-fjölskylduna sem berst um völd og yfirráð í New York. Puzo skrifaði síðan sjálfur handritið að myndinni. The Godfather er erkitýpa allra mafíósamynda, upphaf- ið að öllu. SAGAN Mario Puzo byggði fjölskylduföðurinn Don Vito Corleone á tveimur þekktum mafíuforingjum, annars vegar glæpaforingj- anum Frank Costello sem réði ríkjum í New York og hins vegar Vito Genovese sem næstum tókst að ná undir sig öllu veldi mafíunnar í Bandaríkjunum. Puzo notaðist við minningabrot þeirra og eru nánast öll atvikin í myndinni byggð á lífsreynslu þessara manna. DON VITO CORLEONE Þó að Frank Sinatra hefði mikla andúð á þessari skáldsögu Marios Puzo grennslaðist hann fyrir um hvort Francis Ford Coppola hefði áhuga á að fá hann til liðs við sig. Tengsl Sinatra við mafíuna hafa lengi verið á milli tannanna á fólkinu í Hollywood og gekk Sinatra svo langt að bjóða Copp- ola aðstoð sína. Leikstjórinn vildi hins vegar ekki sjá Sinatra og taldi að einungis Marlon Brando eða Sir Laurence Olivier gætu túlkað Don Vito Corleone enda væru það bestu leikarar allra tíma. Á RÉTTUM STAÐ Al Pacino hlaut heimsfrægð fyrir túlkun sína á Michael Corleone en hann var langt frá því að vera efstur á óskalistanum. Francis Ford Coppola og yfirmaður Para- mount, Robert Evans, reyndu að fá þá Warren Beatty, Alain Delon og Burt Reynolds til að taka hlutverkið að sér. Þegar það gekk ekki vildu þeir fá Robert Redford til liðs við sig. Coppola hafði samt alltaf í huga ungan leikara sem hafði nýverið hlotið Tony-verðlaunin á Broadway, Al Pacino. Evans var ekki par hrifinn af Pacino og kallaði hann oft „dverginn“ í samtölum sínum við Coppola. Þegar Pacino frétti að Redford væri númer eitt réð hann sig í kvik- myndina The Gang That Couldn‘t Shoot Straight. Að endingu varð Paramount þó að láta undan kröfum Coppola og var Pacino keyptur frá Metro Goldwyn Meyer. Til gamans má geta þess að Robert De Niro hafði fengið lítið hlutverk í fyrstu Guðföðurmyndinni en gaf það frá sér til að taka að sér hlutverk Pacinos í The Gang. Þetta gerði honum kleift að snúa aftur til liðs við Coppola í öðrum hluta Guðföðurins en túlkun hans á hinum unga Vito Corleone skaut De Niro upp á stjörnuhimininnn. SKEMMTILEG STAÐREYND Sylvester Stallone reyndi að fá lítið hlutverk í myndinni en fékk ekki. Hann ákvað þess í stað að hæfileikar hans lægju í handritaskrifum og skrifaði handritið að kvikmyndinni The Lords of Flatbush þar sem hann fór sjálfur með aðalhlutverkið. Guðfaðir Coppola SÍGILD SNILLD The Godfather (1972): Fyrsta kvikmynd Francis Ford Coppola um Corleone-fjölskylduna er sígild snilld og er það skylda hvers kvikmyndaáhugamanns að hafa séð hana oftar en einu sinni. The Godfather: Part II (1974): Annar hlutinn var engu síðri en þar er brugðið upp minningarbrotum frá upp- hafsárum Vito Corleone sem Robert DeNiro túlkar stór- kostlega. Pulp Fiction (1994): Quentin Tarantino kom sér í hóp bestu kvikmyndaleikstjóra sögunnar með þessari snilldarkvikmynd þar sem hver stórleikurinn af fætur öðrum blómstrar. Handrit hans og Roger Avery er sann- kallaður gullmoli. 12 Angry Men (1957): Þessi tímalausa Sidney Lumet- mynd með þeim Jack Warden og Henry Fonda í aðal- hlutverkum er af mörgum talin vera einhver besta spennumynd allra tíma. Segir frá kviðdómanda sem reynir að sannfæra aðra kviðdómendur um að ekki sé allt með felldu í morðmáli. Cidade de Deus (2002): Snilldarverk Fernando Meirell- es um götubörnin í Rio er ótrúlega áhrifamikið og skilur áhorfendann eftir í áfalli yfir þeim lifnaðarhætti sem þar í hávegum hafður. The Silence of the Lambs (1991): Styrkur þessarar myndar liggur fyrst og fremst í rafmögnuðu sambandi Hannibal Lecter og Clarice Starling. Anthony Hopkins sýnir stjörnuleik. Fight Club (1999) David Fincher fékk þá Edward Norton og Brad Pitt til að lumbra hvor á öðrum í hrottalegri kvikmynd sem er ádeila á VISA og IKEA. Bestu glæpamyndirnar
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Fréttablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.