Fréttablaðið - 21.06.2007, Side 62

Ég hef ekki enn gerst
svo fræg að heimsækja
Vatnasafnið í Stykkis-
hólmi en er alveg á leið-
inni. Bandaríska mynd-
listarkonan Roni Horn
hittir naglann á höfuð-
ið með þessu framtaki sínu og raun-
ar skil ég ekkert í því að við Íslend-
ingar höfum ekki þegar vottað veðr-
inu virðingu okkar með markvissari
hætti fyrr. Hér ættu með réttu að
verða veðurmusteri, veðrasetur
eða veðrahallir í öllum fjórðungum
miðað við hversu mikil orka fer í
það hjá okkur að spekúlera í þessu
fyrirbrigði. Hér fylgir því enn einn
stuðpistillinn um veðrið enda hafa
síðustu orðin um veðrið ekki hrotið
af vörum landsmanna enn.
Við erum óendanlega veðurháð
þjóð, því er ekki að neita. Á góð-
viðrisdögum brosir fólk undurblítt
og sýnir hvert öðru fordæmalaus-
an skilning og hlýju. Það er ekk-
ert skemmtilegra en að þurfa að
fara á pósthúsið á sólríkum sum-
ardegi - aðrar eins móttökur hef
ég vart fengið síðan æskuvinkona
mín bauð mér í barnaafmæli og ég
var sú eina sem mætti. Á leiðinni
út af pósthúsinu var ég svo kát að
ég gerði mér ferð í bankann, stofn-
un sem ég heimsæki annars aldrei
vegna þess að blessað netið hefur
tekið yfir þrúgaðar biðraðirnar. Ég
hafði ekkert erindi í bankann svo ég
fékk mér bara kaffi og brjóstsykur.
Þvílíkur dagur!
Kátína mín er ekki síst tilkomin
vegna þess að ég hef farið á póst-
húsið á hráslagalegum og marg-
foknum rigningardegi og á dögum
þegar það er hreinlega „ekkert
veður“. Þess utan hef ég útrétt-
að hjá öðrum stofnunum á hjóli og
það vita hjólandi menn að það er lítt
spennandi ef veðrið er vont.
En sumarið er tíminn þegar hægt
er að hjóla án þess að roðna og blána
og aldrei er þjóðin kátari en á sum-
ardögum þegar sólin endist allan
daginn.
Sumarið er afgerandi árstíð og hér
búa sóldýrkendur. Sólin er enn ódýr-
asta geðlyfið sem býðst á þessu ást-
sæla skeri og veðrið verður stærsti
samnefnari þjóðarinnar á meðan
fólk heldur áfram að tala út í eitt um
hluti sem það fær ekki breytt.