Fréttablaðið - 21.10.2007, Qupperneq 12

Þ
etta gengur ekki snurðu-
laust í byrjun. Stefán Karl
er önnum kafinn, á síma-
fundum. Ég er númer
eitthvað í röðinni og hann
segir mér strax í byrjun
samtals að hann gæti þurft að rjúka
úr miðju viðtali á annan símafund.
Klukkan er 10 að morgni í San Diego.
Hann er þá þegar búinn að vera vak-
andi í heila fimm klukkutíma en
yngsta dóttir þeirra hjóna, hans og
Steinunnar Ólínu Þorsteinsdóttur,
Júlía, er þá vöknuð og til í tuskið. Stef-
án Karl byrjar þá maraþonsímtöl til
Evrópu og slekkur svo á símanum
milli tvö og þrjú um daginn. Þá koma
börnin heim úr skóla og leikskóla og
við tekur heimalærdómur, akstur í
ballettíma og hið daglega fjölskyldu-
brauð. Hann segist þó jafnvel ætla að
reyna að fara í golf þarna eftir
hádegi.
„Þetta gengur mjög vel núna en þetta
gekk ekki snurðulaust þarna í byrjun.
Ef einhverjum þykir skriffinnskan og
kerfið þungt á Íslandi þá er það svona
tíu sinnum flóknara hér úti. Við vorum
samt heppin að vera ekki seinna á
ferðinni út. Í dag er nær alveg von-
laust að komast inn í landið og fá
atvinnuleyfi.
Þótt skriffinnskan og kerfið þar
ytra væri völundarhús var umhverfið
mjög þægilegt. „Við vorum í mestu
sjokki yfir því að sjá hvað matvara
gæti verið ódýr. Draumaumhverfi
fyrir fjölskylduna? Jú algjörlega. Á
móti kemur að þetta svæði er langt
frá því að vera hættulaust og þú lítur
ekki af börnunum eina sekúndu. Við
fylgjum þeim í skólann og við inn-
ganginn er öryggisgæsla. Frjálsræðið
sem við búum við heima er saknæmt
athæfi hér ytra,“ segir Stefán og
bætir við að oft ætti það frjálsræði
svo sem að vera saknæmt athæfi á
Íslandi líka. „Það eru allt of mörg
börn á Íslandi sem eru ein og ganga
sjálfala. Það veit ég í gegnum mín
samtök, Regnbogabörn, og það er
glæpur út af fyrir sig.“
Það er helst elsta dóttirin á heimilinu
sem man eftir frjálsræðinu á Íslandi
og kvartar. En nú er fjölskyldan sem
sagt flutt til San Diego, frá Los Angel-
es, sem er mun fjölskylduvænna
umhverfi og Stefán Karl líkir San
Diego við gamla þorpið sitt, Hafnar-
fjörðinn – ef við gefum okkur það að
Los Angeles hafi verið Reykjavík.
Alþjóð veit að það var Latibær sem
rak þau út í byrjun, að fylgja eftir
þáttunum á erlendri grundu, en kom
eitthvað meira til? „Okkur var farið
að þyrsta í eitthvað nýtt og öðruvísi
og í kjölfar frumsýninga Latabæjar-
þáttanna í Bandaríkjunum fékk ég
tækifæri sem enginn leikari hefur
fengið áður. Við ákváðum því að
freista gæfunnar. Hins vegar er það
alveg ljóst að það tekur lágmark 3-5
ár að koma sér á kortið hér ytra. Þau
ár þarftu til að kynnast fólki, mynda
tengsl og komast í alvöru prufur.
Þetta gengur ekki þannig að þú getir
komið hingað út í mánuð, hittir
umboðsmenn og svo hringi þeir í þig
næst þegar þá vantar hávaxinn, dökk-
hærðan og bláeygan mann með
íslenskan hreim í hlutverk.“
Stefán Karl segir að þau Steinunn
Ólína hafi haft virkilega gott af því að
fara út. Þau hjónin hafi verið í ákveðn-
um forréttindahópi í leikarastéttinni
og það sé aldrei hollt eða gott til lengd-
ar fyrir leikarann að vera í umhverfi
þar sem hægt sé að hafna og þiggja að
vild þau verkefni sem manni bjóðast.
„Að koma úr þannig umhverfi, sem
við vorum vissulega í heima, þar sem
við vorum bæði búin að festa okkur
vel í sessi, og í umhverfi þar sem fólki
er nákvæmlega sama um hver þú ert
er heilbrigð og þroskandi lífsreynsla.
Þú verður bara að standa og sitja eins
og allir aðrir og sanna þig. Sem var
mjög sjokkerandi fyrir ofdekraðan
ungan leikara eins og mig. Hér hefur
maður fengið að heyra hluti sem
maður hefur aldrei fengið að heyra
áður um sjálfan sig.“
Þremur árum síðar segir Stefán
þau hjón skilja mun betur hvernig
þetta allt saman virki. Því sé fyrst
núna hægt að fara að tala um ein-
hverjar væntingar til hlutanna, þegar
maður skilji hvar maður getur stað-
sett sig á kortinu. Nýjasti áfanginn er
ótrúlega stór. Samstarf við einn af
stóru leikstjórunum á Broadway;
Jack O´Bryan. „Okkar kynni byrja
með umboðsmanni sem ég hitti á
Broadway, eldri kona sem hefur gert
mjög góða hluti fyrir leikara sína og
meðal annars verið umboðsmaður
Ben Stiller, Matt Damon og jú – Britn-
ey Spears, þótt það samstarf hafi
fljótlega runnið út í sandinn. Sam-
starf okkar hófst fyrir um ári en því
er frá að segja að fyrst þegar ég kom
út hitti ég fyrir þennan sama umboðs-
mann, sem vildi þá strax fá mig í sam-
starf en maður var auðvitað svo blaut-
ur á bak við eyrun og grænn að ég
Þroskandi
reynsla fyrir
ofdekraðan
leikara
Stefán Karl Stefánsson hefur gert það sem fáir
íslenskir leikarar hafa fengið tækifæri til eða þorað
– að henda sér út í djúpu laugina í Hollywood. Stökk-
ið virðist vera að borga sig og eftir þriggja ára búsetu
þar ytra hefur hann skapað sér nafn og sambönd
sem leikarar myndu borga aleiguna sína fyrir að eiga.
Júlía Margrét Alexandersdóttir ræddi við leikarann um
frægð sem verður ekki til á einni nóttu heldur árum.
Þú verð-
ur bara að
standa og
sitja eins og
allir aðrir og
sanna þig.
afþakkaði.“ Sá sami umboðsmaður kom
Stefáni í samband við Jack O´Bryan sem
er ávísun á góða hluti og hefur Stefán Karl
nú gert samning við umboðsmanninn til
framtíðar. „Enda hefur lækkað í manni
rostinn á þessum þremur árum sem maður
hefur verið að harka hérna.“
Umboðsmaðurinn sendi Stefán í prufur
og hjólin fóru að snúast og fyrirtækið The
Running Subway Productions, sem er eitt
stærsta framleiðslufyrirtækið á Broad-
way, vildi ólmt fá Stefán í hlutverk sjálfs
Trölla sem stal jólunum. Framleiðendurn-
ir þóttust sjá að taktar Stefáns myndu
hæfa Trölla mjög vel. Stefán fór í
„workshop“ þar sem hann æfði Grinch
með Jack O´bryan og ekkju dr. Seuss, höf-
undar bókanna, sem var að sögn Stefáns
fjörgömul og vel strekkt! „Upp frá þessu
fórum við að velta því fyrir okkur hvar og
hvort ég myndi gera þetta. Upphaflega
stóð til að ég myndi gera þetta í San Diego
og fluttumst við þá m.a. hingað en það
vannst ekki tími til að færa atvinnuleyfið
og koma mér inn í ameríska leikarafélag-
ið í tíma. Því var ákveðið að mér stæði til
boða að gera þetta á næsti ári, 2008, og ég
mætti velja mér borg til að leika þetta í.
Auðvitað sagði ég New York – Broadway.
Heiðurinn er gríðarlega mikill en hann
valdi mig og ég vanmet það ekki og er
auvitað bara fullur auðmýktar að fá að
vinna með honum. Ég veit ekki hvað þetta
mun bera í skauti sér, það er eins og allt
hér úti – mjög svo óráðið enn en hann vill
vinna með mér og ég með honum svo það
er bara frábært. Rulla Grinch er til í koll-
inum á mér og ég geymi hana þegar og ef
kallið kemur. En svo gæti eitthvað allt
annað verkefni komið upp. Til dæmis er
Jack O´Bryan viðriðinn Young Franken-
stein svo eitthvað sé nefnt, ég myndi henta
vel sem skrímslið enda afskaplega ófrýni-
legur að sögn Steinunnar Ólínu, eiginkonu
minnar.“
Leiklistin í Bandaríkjunum er iðnaður.
Bara stóru stúdíóin í Hollywood skila
margföldu hagkerfi Íslands í kassann og
Stefán segist verða var við það að heima
ríki oft fordómar og þekkingarleysi í garð
Hollywood. „Hér gerast hlutirnir hægt og
hratt. Einn kunningi minn sagði að í
Bandaríkjunum værir þú ekki kominn
með vinnu fyrr en þú værir búinn að fá
hlutverkið, leika það, fá ávísunina, kaupa
fyrir hana mat og já – skila aftur í klósett-
ið. Þess vegna er manni svo illa við að tala
um óorðinn hlut þótt maður sjái að það eru
meira en yfirgnæfandi líkur á að það sé
tryggt að allt gangi eftir.“ En þakkar hann
Latabæjarþáttunum þau tækifæri sem
honum er að bjóðast nú? „Já að sjálfsögðu.
Þættirnir hafa gefið mér mikla reynslu og
tengls við fólk. Hollywood er eins og flug-
völlur – allt umhverfið svolítið eins og
fólk hlaupandi um með skjalatöskur að
flýta sér að gera bissness. Við Steinunn
erum nú loksins farin að sjá árangur erf-
iðis okkar hér í borginni.
Og heima eru auðvitað allir forvitnir um
hvað sé að gerast. Fréttir um stóra kvik-
mynd frá framleiðslufyrirtæki þeirra
hjóna, High Risk Production, fóru hátt í
fjölmiðlum fyrir nokkrum árum. Hvar
stendur það verkefni nú? „Það stendur
mjög vel. Við erum að vinna að nokkrum
verkefnum, með sænskum aðilum og
bandarískum, og framleiða kvikmynd á
alþjóðamarkaði sem væntanlega fer í
vinnslu eftir áramót og erum með stóra
dreifingaraðila þar. Þessa dagana er ég
einmitt í símanum því við erum að vinna
að fjármögnun þess verkefnis, sem er
mjög spennandi og opnar möguleika fyrir
okkur. Fyrirtækið stækkar ört og þetta er
mjög alþjóðlegt eins og maður segir. Síma-
fundurinn bíður mín einmitt þar sem ég
mun byrja á því að biðjast afsökunar á því
að vera 20 mínútum of seinn.“ Áður en
Stefáni er sleppt í næsta tól er þeirri
sveitalubbalegu og hégómlegu spurningu
varpað fram hvort einhverjum úti finnist
hann vera næsti Jim Carrey? „Jú, jú. Og
Tom Hanks og Antonio Banderas. En ég
tek jafn mikið mark á því og að Garðar
Cortes sé hinn næsti Pavarotti án þess að
ég sé með þessu að halla á hæfileika Garð-
ars sem er að gera góða hluti úti í hinum
stóra heimi. Ég tel bara að engum sé greiði
gerður með svona samlíkingum.“