Fréttablaðið - 22.12.2007, Blaðsíða 83

LAUGARDAGUR 22. desember 2007 51
og þegar sýningin var búin urðu
þau svo að fara heim eða á annan
skemmtistað en alls ekki út í sal þar
sem þau sýndu. „Þau báru líka virð-
ingu fyrir mér fyrir vikið og það
komu aldrei upp vandræði. Það er
helst að mig hafi vantað GSM-síma
á þessum árum, það hefði sko verið
mikill munur! Enda var ég mikið í
símanum og ef eitthvert módelið
var til dæmis of seint þurfti alltaf
að kalla mann fram í hótelafgreiðsl-
una til að taka símann.“ Unnur segir
að beri hún saman tískusýningarn-
ar eins og þær voru þarna og þær
eru í dag, verði hún að segja að sér
finnist að sumt gæti verið betur
gert, það vanti ýmislegt upp á kunn-
áttunna og oft langi hana til að
hoppa upp á svið og kenna fólki
nokkra rétta snúninga. „Það fór
enginn upp á sýningarpallinn frá
mér nema hafa verið á námskeiði
til að læra að ganga með reisn. Það
er mikill munur á því að sýna undir-
föt eða loðfeldi.“ Unnur heldur
miklu og mjög góðu sambandi við
stóran hóp þess fólks sem sýndi
fyrir hana og því er vert að spyrja
hvort það sé rétt sem Heiðar snyrt-
ir hefur meðal annarra sagt: Að
Unnur hafi haft mikil áhrif á líf
fjölda kvenna? „Jú, ég held ég verði
að vera sammála því. Ég veit það
því ég hef fengið svo mikið til baka
frá konum í gegnum árin. Um dag-
inn hitti ég til dæmis gamlan nem-
anda á Oddfellow-fundi og hún
sagði við mig þar sem ég hélt á
hönskunum mínum í hendinni: „Ég
sé að þú heldur rétt á hönskunum –
lætur fingurna snúa aftur, ég geri
það líka enda var ég á námskeiði
hjá þér og lærði það.“ Ég hafði
steingleymt því að ég hafði kennt
það en þarna vorum við báðar og
héldum báðar rétt á hönskunum.“
Kostur að hugsa vel um líkamann
Og þá erum við aftur komnar að
bókinni en í henni má finna alls
kyns upplýsingar á þeim nótum
sem hún kenndi á námskeiðum hér
áður fyrr. „Þetta sem ég skrifa um
er ekki kennt í skólum og það eru
svo margir sem eru óframfærnir
og óöruggir með hvort þeir séu að
haga sér rétt. Bókin er til dæmis
góður vegvísir fyrir fólk sem er að
klára skóla, sækja um vinnu eða
ætlar kannski í eitthvert leiðbein-
endastarf.“ En ef Unnur ber saman
framkomu, kurteisi og líkamsburð
kvenna og karla frá því sem var
fyrir þrjátíu til fjörutíu árum, hvar
erum við þá stödd? „Mér finnst fólk
meðvitaðara um að bera sig vel og
vera „fitt“ eins og maður segir. Og
það er enginn ókostur að hugsa vel
um það. Auðvitað eru engir tveir
eins í laginu en grunnreglan er sú,
og það kemur alltaf langbest út, að
líkaminn samsvari sér. Þannig að
það eru ákveðin mál sem eru grunn-
mál og maður tekur mið af þyngd
og hæð en það er farsælast að fólk
geti alltaf gengið að sínu númeri á
fatarekkanum – hvort sem það er
38 eða 42. Maður er í góðum málum
ef maður gerir það besta úr því sem
maður hefur og er ánægður með
sjálfan sig. Það eina sem ég get sett
út á er að margur maðurinn mætti
hugsa betur um hárið á sér. Það er
oft hreinlega óhreint og illa klippt.
En kurteisi í búðum og bönkum
finnst mér hreint út sagt ágæt, það
er helst að Íslendingar sleppi kurt-
eisinni þegar áfengi er haft um
hönd.“
Athafnasemi sigrar sorgina
Unnur segir að hún hafi lært ýmis-
legt síðustu árin en tíu ár eru síðan
Hermann dó. „Þetta var mjög erfitt
undir það síðasta en hann var sjúk-
lingur í átta ár og mikið veikur í tvö
ár. Svo kom sorgin og hún gleymir
engum og tekur mikið frá manni.
Það var svo skrítið að búa allt í einu
ein eftir að hafa átt svona góðan
mann. Ég leitaði mér hjálpar á því
tímabili en vendipunkturinn var
svo þegar Samvinnuferðir-Landsýn
höfðu samband við mig og báðu mig
um að vera fararstjóri hjá sér á
Benidorm. Þá fór ég að standa á
eigin fótum, gekk í öll plöggin hans
Hermanns, því hann var búinn að
vera fararstjóri í mörg ár, fann
allar skrítlurnar hans og brandar-
ana og lagði mig mikið fram. Ég
kynntist nýju fólki og allt þetta
hjálpaði mér. Ég myndi hiklaust
ráðleggja öllum í sorg að hafa nóg
fyrir stafni. Vinnan skaðar engan,
svo lengi sem heilsan er fyrir
hendi.“
➜
GRIPIÐ NIÐUR Í BÓKINA
UM BORÐSIÐI: Sé vín
á borðum eru notuð
glös á fæti. Halda skal
um fót glassins. Ekki er
byrjað fyrr en búið er að
hella í glösin hjá öllum
og þá er skálað. Þegar
glösum er lyft er aðeisn
staldrað við og horft í
augu gestgjafa og gesta.
Tekið skal fram að það
er ekki nauðsynlegt
að hafa vín með mat.
Aldrei má teygja sig
eftir fötum eða öðru á
borði heldur biðja um
sér sé rétt. Herrann má
ekki gleyma að rétta
dömunni sinni það sem
hana vantar og jafnvel
skála við hana.
UM HANDA-
BAND: Takið
þétt í hendi en
ekki letilega og
horfið framan
í viðkomandi.
Hneigðu
höfuðið lítið
eitt og bros má
gjarnan fylgja
með. Þétt og
öruggt handaband segir mikið og þessi fallega siðvenja má
ekki falla niður í okkar daglegu samskiptum.
UM FATNAÐ: Flestar konur eiga sér þá ósk að eignast pels.
Pelsar úr ekta skinnum kosta mikla peninga. Það er mikill
verðmunur á pelsum eftir því hvaða skinn eru notuð í flík-
ina. Það þarf að ganga vel um pelsinn, t.d. ekki hanga í vös-
unum og helst ekki sitja á honum. Ekki geyma pelsa í plasti.
Ekki spyrja vinkonu þína hvað pelsinn hennar kostaði.
Bókin Njóttu lífsins fæst í versluninni Ynju í Hamraborg.
.
ÚRIN
ERU
KOMIN
Mikið úrval af úrum
og öðru skarti
fyrir konur og karla.
Hallbera Laugavegi 72
hallbera@hallbera.is sími 552 5769
Birgitta Haukdal ætlar að árita
diskinn sinn
“Ein”
í Hallberu Laugavegi 72 milli
kl 18 og 20 í dag Laugardaginn
22. Desember.