Fréttablaðið - 26.01.2008, Page 34

● hús&heimili
Söngkonan Elín Halldórsdóttir bjó
og starfaði í Regensburg í Þýska-
landi um nokkurra ára skeið og
þar eignaðist hún sófa sem ásamt
píanóinu hennar var það eina sem
hún flutti með sér heim til Íslands.
Elín gaf fyrir jólin út djass- og
söngleikjadiskinn Tunglið, fljótið
og regnboginn og til að fjármagna
hann ákvað hún að selja píanóið og
er því sófinn einn eftir.
„Ég bjó í Regensburg í Þýskalandi
í þrjú ár en þar var ég að syngja,
kenna söng og stjórna tveimur
kórum,“ segir Elín. Á meðan hún
dvaldi þar kom í ljós að sonur
hennar var með rykofnæmi og var
henni ráðlagt af lækni að henda
tausófa sem hún átti og fá sér
leður sófa í staðin.
„Við vorum svo heppin að góð
vinkona mín, Marvi Kukka frá
Finnlandi, var einmitt um þess-
ar mundir að skipta út stofuhús-
gögnunum sínum og ákvað að gefa
okkur svartan þriggja sæta leður-
sófa. Hann var þá tíu ára gamall
en það sást ekki á honum,“ lýsir
Elín. Hún rifjar síðan upp hvernig
sófinn komst heim til hennar en
hún bjó í öðru hverfi en vinkonan.
„Sófinn var borinn yfir Dóná, sem
rennur í gegnum borgina, af fjór-
um fílefldum óperusöngvurum
og bakaði ég handa þeim pitsur á
meðan. Þetta voru talsverð átök
fyrir þá og var einn frá vinnu dag-
inn eftir,“ segir Elín og hlær.
Hún starfar nú sem píanó- og
forskólakennari við Tónlistarskóla
Reykjanesbæjar og stjórnar auk
þess Gospelkór Suðurnesja. - ve
Borinn yfir Dóná af fjórum
óperusöngvurum
● Elín Halldórsdóttir söngkona á góðar minningar frá árum sínum í Þýskalandi, sérstak-
lega man hún eftir því hvernig henni áskotnaðist forláta leðursófi.
Sófinn og píanóið var það eina sem Elín hafði með sér heim frá Þýskalandi eftir nokkurra ára dvöl þar í landi. MYND/VÍKURFRÉTTIR
Þ
að er ákaflega móðins þessa dagana „að byggja“. Þegar ég
heyri fólk tala um „að byggja“ fer um mig ónotatilfinning því
ég og mínir vinir erum flestallir aldir upp við það að vera ný-
búar í splunkunýju hverfi. Í Selásnum var hvorki skóli né al-
mennileg matvöruverslun þegar við settumst þar að innan um still-
ansa, ókláruð hús og vörubílahávaða. Það er þó alls ekki bara vöru-
bílahávaðinn sem fer fyrir brjóstið á mér þegar ég rifja þetta upp
heldur að flytja inn í hálfklárað hús. Á níunda áratugnum þótti nefni-
lega ekkert að því að búa í húsi með álklæðningu í loftinu, með gard-
ínur í stað innihurða. Ég man ennþá þann dag þegar ég fékk hurð
á herbergið mitt, þá var sko aldeilis stuð.
Hvað þá að geta læst að sér! Bílakostur íbú-
anna var líka töluvert öðruvísi þá en hann er
í dag. Lúnar Lödur og skældir Skódar sem
voru að hrynja þóttu ekkert tiltökumál, enda
vildi þessi skynsama kynslóð frekar eiga fyrir
pússningunni en að bruðla í ökutæki. Á þessum
árum voru heldur ekki til nein vísakort. Það
sem þurfti að kaupa var því oftast keypt í byrj-
un mánaðarins og svo var bara borðað úr búr-
inu eða úr frystikistunni þegar kreppti að. Það
var þó alltaf einn og einn í hverfinu sem bjó í
húsi sem var tipp topp. Þótt maður væri átta
ára áttaði maður sig á því að viðkomandi væri
pottþétt milljónamæringur.
Í dag er þetta töluvert öðruvísi með breyttu
lánakerfi og stökkbreyttu fjármálalandslagi.
Fólk myndi fá hland fyrir hjartað ef einhver
myndi flytja inn í hús þar sem væri ennþá ál-
pappír í loftunum og borðplata með gardínu í stað eldhúsinnrétting-
ar. Og þótt það sé fátt skemmtilegra en að innrétta hús þá fylgir því
miklu meira vesen en bara að velja á milli eikar og hnotu.
Þeir sem byggja segja að þetta sé eina leiðin til að eignast hús án
þess að fara á hausinn og benda á að það sé mun hagkvæmara „að
byggja“ en að kaupa eldra hús og gera það upp. Það er sjónarmið út
af fyrir sig en ég er þeirrar skoðunar að það sé líka allt í lagi að gera
hlutina smátt og smátt í eldra húsi. Og fara í framkvæmdir þegar það
eru til peningar frekar en að taka endalaus lán. Það gerir það líka að
verkum að maður verður svo ógurlega hamingjusamur þegar hlutirn-
ir loksins gerast.
Ég dáist að fólki sem nær að byggja sér hús frá grunni, innrétta
það og klára garðinn, án þess að skilja. Því að oft verður minna
þrætuepli til að splundra bestu samböndum. Fólk verður að stýra
heimilinu eins og stórfyrirtæki. Það er mikilvægt að allir horfi í sömu
átt og vinni að sameiginlegum markmiðum. Annars verður klofningur
í stjórninni sem leiðir til sundrungar. Og þá verður svo ægilega leiðin-
legt að vera til!
Ávísun á vandræði?
HEIMILISHALD
MARTA MARÍA JÓNASDÓTTIR
Ég dáist að fólki
sem nær að byggja
sér hús frá grunni,
innrétta það og
klára garðinn, án
þess að skilja. Því
að oft verður minna
þrætuepli til að
splundra bestu
samböndum. Fólk
verður að stýra
heimilinu eins og
stórfyrirtæki. Það er
mikilvægt að allir
horfi í sömu átt.
● Forsíðumynd: Harpa Jónsdóttir tók þessa mynd af
einni af húfunum sem hún skapar sjálf. Útgáfufélag:
365 miðlar ehf., Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík, s. 512 5000
Ritstjórar: Sólveig Gísladóttir solveig@frettabladid.is og
Emilía Örlygsdóttir emilia@frettabladid.is. Auglýsingar:
Ámundi Ámundason s. 517 5724 Útlitshönnuður:
Kristín Agnarsdóttir kristina@frettabladid.is.
● PLASTPOKALIST Virginia Fleck frá Texas í
Bandaríkjunum býr til kúnstuga list úr endur unnum
plastpokum. Verk hennar eru vinsæl hjá þeim sem
stunda hugleiðslu af sérstökum toga og eru sum
verka hennar meira en mannhæðar há.
Skoðið verk Virginiu Fleck á www.virginiafleck.
com
Danfoss tengigrindur fyrir hitakerfi
Sérhannaðar tengigrindur fyrir íslenskar aðstæður
Vönduð vara úr ryðfríu efni
Fyrir neysluvatns-, ofnhita-, gólfhita- og snjóbræðslukerfi og fl.
Áratuga reynsla stjórnbúnaðar við íslenskar hitaveituaðstæður
Við erum leiðandi í hönnun og framleiðslu á
tengigrindumfyrir hitakerfi
Skútuvogi 6 104 Reykjavík
Sími 510 4100 • www.danfoss.is
Danfoss hf
Danfoss stjórnbúnaður fyrir hitakerfi fæst í öllum helstu lagnaverslunum landsins
26. JANÚAR 2008 LAUGARDAGUR2