Fréttablaðið - 11.04.2008, Síða 49

BORGIN: Dublin á Írlandi. Þar bjó ég í
hálft ár fyrir rúmlega áratug, afgreiddi
á pitsustað á Temple Bar, spilaði
brúðar marsa í kaþólskum kirkjum um
helgar og drakk í mig tónlistarsenuna
á kvöldin.
MORGUNMATURINN: Ég hafði ekki
náð þeim þroska að átta mig á gildi
þess að borða staðgóðan morgunmat á
þessum árum og segi því pass.
SKYNDIBITINN: Írar segja gjarnan að
Guinness sé bæði matur og drykkur.
And very good for your health.
UPPÁHALDSVERSLUN: Ég fór mikið í
bókabúð sem heitir The Winding Stair.
Hún er á mörgum hæðum og eins og
nafnið gefur til kynna, með kræklóttum
stigum á milli þeirra. Á the Winding
Stair er hægt að kaupa notaðar og nýjar
bækur og líka hefðbundinn írskan mat.
Búðin er rétt við the Ha´Penny Bridge.
LÍKAMSRÆKTIN: Til að sameina hreyf-
ingu og skemmtan er best að skella sér
á Literary Pub Crawl, eða „bókmennta-
legt pöbbarölt“ í fylgd með tveimur leik-
urum sem þræða gömlu pöbbana og
segja sögu gömlu skáldanna, James
Joyce, Brendan Behan, Oscar Wilde,
George Bernhard Shaw og Samuel
Beckett.
RÓMÓ ÚT AÐ BORÐA: Mermaid
Cafe á Dame Street. Frábær matur og
húmorísk afgreiðsla. Í fyrsta
sinn sem ég fór þangað var
ég spurð í anddyrinu hvort
ég kysi „active or passive
smoking“. Reyk eða
reyklaust! Dæmigerður
írskur húmor, ískaldur
og sótsvartur.
BEST VIÐ BORGINA:
Heimamenn. Ákaflega
líkir Íslendingum sem
eru auðvitað hreinrækt-
aðir Keltar. Sagnahefð-
ina, húmorinn og kraft-
inn eigum við sameig-
inlegan. Gömlu krárnar
eru dýrðlegar og heita
nöfnum eins og The Foggy Dew
og The Flowing Tide. Temple Bar
er skemmtilegt svæði og svo verð-
ur fólk að kíkja í Trinity-háskól-
ann sem er í hjarta mið-
bæjarins. Þar verður
fólk að skoða The Long
Room og endurupp-
lifa þá frábæru bíó-
mynd Educating
Rita. Molly Malone
er svo á Grafton
Street með föt-
urnar sínar fullar
af kræklingum,
ég bið að heilsa
henni ef einhver á
leið um.
B
O
borgin mín DUBLIN
ODDNÝ STURLUDÓTTIR borgarfulltrúi
enn þá fyrir vestan. Þegar hún
var 16 ára flutti hún á brott til að
fara í menntaskóla. „Á Hólmavík
fékk ég þessa þrá að skoða heim-
inn og upplifa eitthvað meira og
kannski valdi ég Ástralíu því það
var eiginlega ekki hægt að kom-
ast neitt lengra en þangað. Pabbi
minn sagði við mig þegar ég var
lítil að ég ætti ekki bara að lesa um
dýrin í Afríku, ég ætti að fara að
sjá þau,“ segir hún og viðurkenn-
ir að þessi orð hafi mótað lífsmót
hennar síðar á lífsleiðinni.
„Þegar ég var 18 ára þótti djarft
að fara til Ástralíu, en þetta var
það eina sem mig langaði,“ segir
hún og brosir. Ástralía hitti hana
beint í hjartastað og eftir árs-
dvöl sem skiptinemi dreif hún sig
heim til að klára menntaskólann
svo hún kæmist út fljótlega aftur.
Eftir að Marín kom heim leið ekki
á löngu þar til hún kynntist mann-
inum sínum og á mettíma náði
hún að smita hann af Ástralíu-
dellunni. „Eitt af því fyrsta sem
við gerðum eftir að við urðum
par var að safna inn á reikn-
ing fyrir Ástralíuferð. Þegar við
vorum búin að safna nógu miklu
fórum við í þriggja mánaða ferða-
lag til Ástralíu og Asíu.“ Nokkr-
um árum síðar héldu þau enn á
ný til Ástralíu til að fara í nám en
þar dvöldu þau til sumars 2004.
Meðan á námsárunum stóð próf-
aði hún ótrúlegustu hluti og var
sífellt að reyna að toppa sjálfa sig.
„Ég setti mér alls konar áskoran-
ir. Ég lærði til dæmis að kafa. Það
var mjög stórt skref fyrir mig því
ég hef alltaf verið svo hrædd við
sjóinn. Í dag er ég dolfallinn kaf-
ari. Ég hef reyndar ekkert kafað
síðan ég kom heim en það er ekki
vegna áhugaleysis heldur tíma-
skorts.“
Á sama tíma fékk Marín þá
flugu í hausinn að það væri gaman
að taka þátt í Sydney-maraþoninu
og í framhaldinu fór hún að æfa
sig. „Ég var byrjuð að hlaupa svo-
lítið, en ekkert markvisst. Svo
fór ég að fara út að hlaupa með
einum skólafélaga mínum og við
ákváðum að gera alvöru úr þessu
og fórum að æfa okkur fyrir
maraþon. Við byrjuðum á Syd-
ney-maraþoninu sem er eitt erf-
iðasta maraþon í heimi því seinni
hluti þess er eiginlega allur upp á
við. Ég vissi ekkert að þetta væri
svona, skoðaði slóðina á korti og
sá einhverjar brýr en fattaði ekki
að þetta væri uppi á hæðinni.
Þetta var ansi erfitt hlaup. Seinna
maraþonið sem ég hljóp var í
Brisbane og það var ekkert mál
því það var alveg flatt.“ Hún seg-
ist hafa verið í hálft ár að þjálfa
sig upp fyrir maraþonið.
„Í dag finnst mér mjög mik-
ilvægt að hlaupa, þó ekki bara
vegna hreyfingarinnar, heldur til
að fá að vera ein með sjálfri mér
með tónlist í eyrunum. Ég fer
oft út að hlaupa á morgnana og á
meðan ég hleyp skipulegg ég dag-
inn.“ Spurð að því hvað framtíðin
beri í skauti sér segist hún vera
full bjartsýni þrátt fyrir bölsýnis-
tal í efnahagsmálum. „Við eigum
eftir að framkvæma fullt af hlut-
um og þótt menn tali mikið um
kreppu þessa dagana þá segi ég að
það sé enn þá mikilvægara núna
að fyrirtæki hugsi um starfsfólk-
ið og kúnnana. Það er fullt af stór-
um verkefnum fram undan eins
og 100 ára afmæli Hafnarfjarðar-
bæjar sem við sjáum um og und-
irbúum og svo eru margir erlend-
ir hópar að koma til landsins á
okkar vegum. Við finnum því ekki
fyrir neinni kreppu eins og er. Ég
trúi því líka að þegar einar dyr
lokist opnist aðrar í staðinn.“
martamaria@365.is
m
11. APRÍL 2008 FÖSTUDAGUR • 9
WWW.ESCADA.COM
T H E N E W S U M M E R H I T F R A G R A N C E