Fréttablaðið - 11.04.2008, Blaðsíða 66

34 11. apríl 2008 FÖSTUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Næst á dagskrá... Veruleika-
þáttamaraþonið okkar! Jæja, þú
munt ekki
þurfa á mér
að halda um
tíma!
Eh... Ekki áttu
eitthvað af... The
Carpenters?
Það held
ég nú!
Og... Bee Gees?
Eitthvað af því?
Ekkert mál!
Og þetta
verður...
eh... okkar
á milli?
Auðvitað! Ég hef
þagnarskyldu og
þetta fer allt í gráa
plastpoka! Smá
Tinu Charles?
Bee Gees, Leo
Sayer, Abba,
Elton John og
seinni tíma
Smokie!
Æ!
Æ!
Æ!
Haha
haha
haha
ha!!
Þegiðu!
Ertu að segja
að þú sért ekki
búinn með
Moby Dick?!
Píp
Píp
Píp
Ef þú kreistir þennan
kemur hann.
Háttatími,
Hannes.
Strax?
Já.
Það getur
ekki passað!
Hvað er
klukkan?
Klukkan er 21 GMT, 20 að
miðevrópskum tíma og 19
að austurevrópskum tíma.
Vá!
Þetta var
tilkomumikið.
Ég tala
fljótandi
sjónverpsku.
Þegar ég fluttist suður
yfir heiðar og settist á
skólabekk í höfuðborginni
vakti ég strax mikla athygli
meðal skólasystkina
minna, enda var ég utan af
landi. Fyrstu vikurnar urðu
margir til að ræða við mig um upp-
runa minn og hvernig það væri nú
að búa á þessari fjarlægu plánetu
sem landsbyggðin virðist vera
sumum.
Síðan þá finnst mér ég allt of oft
heyra fólk ræða um ástandið á
landsbyggðinni. Mér virðist sem
svo að fjöldi fólks álíti landsbyggð-
ina eina rjúkandi rúst. Stundum
spyr fólk mig hvernig standi á því
að ég sé alltaf þarna úti á landi og
hvort mér leiðist ekki. Maður hefur
á tilfinningunni að orðunum fylgi
einhver vorkunn, enda sé lífsfyll-
ingin fólgin í umferðarteppum og
því að geta keypt sér í matinn allan
sólarhringinn. Aðrir tala um það
hversu mikill baggi landsbyggðin
sé á íslenska ríkinu. Allt þetta tal og
hjal fer hrikalega í taugarnar á mér.
Staðreyndin er að þeir skattpening-
ar sem vinnandi fólk á landsbyggð-
inni greiðir til ríkisins fara að lang-
stærstum hluta suður yfir heiðar,
enda ver ríkið mestu af sínu fjár-
magni þar. Þar er stjórnsýslan og
þar er stöðugt byggt upp. Svo ætlar
allt um koll að keyra þegar talað er
um ein jarðgöng úti á landi. Þvílíkt
bruðl! Vissulega hefur ástandið oft
verið betra á landbyggðinni og þarft
er að gæta að byggðinni en það er
líka jafn mismunandi eftir svæðum
eins og mennirnir eru margir.
Það að búa úti á landi er ekki ein-
hver kvöð fyrir mig. Þetta er líf sem
ég hef valið mér. Ég bý núna á Akur-
eyri sem er stærsti byggðarkjarni
utan höfuðborgarinnar. Ég hef þó
prófað að búa á öðrum og jafnvel
miklu minni stöðum og líkar það vel.
Ég nýt þess að kaupa mjólkur lítrann
af nágranna mínum og eiga í leið-
inni stutt spjall um daginn og veg-
inn. Ég nýt þess að labba um og vera
veifað úr nánast hverjum bíl. Þetta
líf þykir mörgum einfaldlega eftir-
sóknarvert. Það er nefnilega ekki
allt fengið með því að hafa aðgang
að verslunum sem eru opnar allan
sólarhringinn og geta valið úr fjölda
verslunarmiðstöðva.
STUÐ MILLI STRÍÐA Lífið úti á landi
ÖRLYGUR HNEFILL ÖRLYGSSON ER ÞREYTTUR Á SKILNINGSLEYSI BORGARBARNA