Fréttablaðið - 13.04.2008, Blaðsíða 77

Fréttablaðið - 13.04.2008, Blaðsíða 77
SUNNUDAGUR 13. apríl 2008 Skemmtilegur listviðburður fer fram í Langholtskirkju í dag kl. 17, en þá treður þar upp eðalkórinn Graduale Nobili í tilefni af útkomu hljómdisksins In Paradisum. Graduale Nobili var stofnaður haustið 2000 og er skipaður ungum stúlkum völdum úr hópi þeirra sem sungið hafa með Gradualekór Lang- holtskirkju. Kórinn hefur hlotið hástemmt lof gagnrýnenda, unnið til verðlauna í alþjóðlegum kóra- keppnum og verið tilnefndur til Íslensku tónlistarverðlaunanna og menningarverðlauna DV. Hljómdiskurinn nýi hefur að geyma alíslenska efnisskrá, þver- skurð af því sem kórinn hefur tek- ist við á undanförnum árum. Gömul og ný verk, sum samin fyrir kórinn. Hér má heyra áköll til Maríu mildu og skæru, söng um gjafir og undur lífsins, alltumlykjandi ljóma Jesú á dimmri jörð. Trúartengingin er í flestum verkunum þótt kannski sé dýpra á henni í yndislegum bernsku- óði Vilborgar Dagbjartsdóttur og Hjálmars H. Ragnarssonar, Barna- gælu. Á tónleikunum er frumflutt verk sem Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifaði fyrir kórinn og er loka- verkefni hennar frá tónsmíðadeild Listaháskóla Íslands. Það heitir „Japönsk sálumessa“ og við flutn- ing þess leikur hljómsveit Lista- háskólans með kórnum. Aðgangur er ókeypis en geisla- diskurinn verður til sölu á kynningar verði á kr. 2.000. - vþ Graduale Nobili Á föstudagskvöldið frumsýndi kvennaleikhópurinn OPIÐ ÚT „mömmuleik“ þar sem líkamlegt hlutverk móðurinnar er grandskoð- að frá öllum hliðum. Alls staðar er hún þessi mamma sem hýsir hvern unga, en á það svo til að gleyma að afkvæmið er farið að lifa eigin lífi. „Eitt sinn mamma, ávallt mamma.“ Hvernig kom barnið undir? Hvernig komst það í heiminn og hvernig tókst mömmu svo til við að halda og sleppa afkvæminu sem saug úr henni þróttinn? Það er þörf- in á því að endurlifa fæðingarferlið í orðum sem sameinar konur á fæð- ingardeildinni. Þetta tal og þessi upplifun er tótal óintressant við aðrar aðstæður úti í þjóðfélaginu. Það er ekki verið að rekja „útvíkk- un og vatnið fór“-sögur þar sem verið er að handstýra vöxtum upp og niður til bjargar þjóðarskútunni, ímyndar maður sér. Fyrir utan að umræða af þessu tagi ratar aldrei upp á kaffitíma- borðið þar sem karlmenn eru einnig til staðar. Að fara í gegnum fæðing- arferlið í flaumi orða og lýsinga á því sem gerðist er eins og áfalla- hjálp eða úrvinnsla sem líklega er hverri konu nauðsynleg. Alveg sama hvað karlagreyin hafa eignast mörg börn, þeir eru aldrei með neina útvíkkun. Þrátt fyrir þetta var karlpeningur meðal frumsýn- ingargesta ánægður, eins og nýfæddur. Í hópvinnu undir stjórn Charlotte Böving er hér teflt fram lífsreynslu- sögum í bland við rapp, dans og ryþmískar örmyndir, auk hljóð- mynda eins og útvarpsleikhús, á hringsviði eða inni í rauðbleikum átthyrning sem táknaði jafnt móð- urkvið, sirkustjald, boxarahring og lífið innan og utan veggja mömmu. Rauði þráðurinn er óendanlega langur naflastrengur sem hægt er að flækjast í, nota í leik og ógna með. Leikmynd eða leikhönnunar- svæði Ólafar Nordal og Þórunnar Maríu Jónsdóttur þjónar uppsetn- ingunni mjög vel, allt bleikt og hvítt, táknlitir kvenna, brjósta, og nýfæddra stúlkubarna. Hins vegar var nær ógerlegt að stauta sig fram úr prógrammblaðinu, textinn smár og hvítur á bleikum fleti. Áhorfendur fara úr skónum og íklæðast bleikum sokkum, sitja á bleikum púða og eru þannig hann- aðir inn í heildarmyndina. „Devised“ má segja að sé spunahönnun þar sem unnið er útfrá hugmynd en flestir þættir listsköpunar fá að fylgja með. Þar er öllum listgrein- um gert jafnhátt undir höfði, ekki verið að beygja sig undir skrifað handrit frá byrjun. Sýningin er skemmtileg, hnökralaus þó að rauði þráðurinn sé hið sjónræna. Örlagasögur eru brotnar upp með söng og dansatriðum og er leikkon- urnar flögra af stað í hringekju og mæra keisaraskurðinn í hinu fræga gamla lagi „Que sera, sera“ jókst takturinn sem síðan hélst allan tím- ann eftir nokkra tregðu í upphafi. Þetta var vel unnin sýning og Þórey Sigþórsdóttir má segja að standi sem móðurtákn eftir þetta. Hún kann að stilla á háu ljósin og gerði það óspart í túlkun sinni með áreynslulausri raddbeitingu og sterkri líkamlegri nærveru. Magnea B. Valdimarsdóttir var hins vegar stjarnan sem daðraði jafnt við hláturtaugar áhorfenda sem meðaumkun auk þess sem þau hlutverkabrot sem hún fór með höfðu nokkuð gott kjöt á beinunum. Sagan um litlu fjórtán ára stúlkuna sem eignast barn með eldri manni og missir svo barnið í hendur tengdamömmu var vitaskuld kunnugleg en áhrifarík engu síður. María Ellingsen fær hið vanda- sama hlutverk að mála svipmyndir elstu mæðranna og sýndi hún fáguð vinnubrögð án þess að detta oní elli- heimilisklisjur í túlkun eins og oft vill verða. Birgitta Birgisdóttir var einnig skemmtileg og heil í sinni túlkun. Nú er það eitt af grunnhugmynd- um hinnar svo kölluðu „devised“- aðferðar að það sé engin stéttskipt- ing eða híerarkía í verkunum þannig að raunverulegt lýðræði ríkir mill- um allra eininga verksins og því er ekki hægt að tala um berandi hlut- verk eða raunverulegt aðalatriði. Hér eiga til að mynda hljóðmyndir og útlit sýningarinnar jafn mikinn þátt í heildinni og þau orð og hug- myndir sem frá leikurunum koma. Þetta er spennandi en varla hægt að hoppa hæð sína yfir nýrri uppfinn- ingu þótt aðferðinni sé nú hossað sem einhverju nýju undir sólu. Það er bara alltaf heilbrigt og hressilegt að endurskoða vinnuaðferðir sem margar hverjar eru orðnar staðnað- ar eða klossfastar í sessi og hræra upp í nálgunaraðferðum. Hitt er svo annað mál að markmiðið er og verð- ur hið sama, nefnilega sýningin sjálf eins og hún birtist áhorfend- um. Þetta var vel unnin sýning sem hefði þó þolað meira blóð og meiri hlátur. Elísabet Brekkan Yfir og allt um kring LEIKLIST Mammamamma eftir hópinn. Útlit sýningar: Ólöf Nordal og Þórunn María Jónsdóttir Hljóðmynd: Ólöf Arnalds og leik- hópurinn Tónlist: Ólöf Arnalds Ljós: Garðar Borgþórsson Píanóleikur: Davíð Þór Jónsson Trommuleikur: Garðar Borgþórsson Leikstjóri: Charlotte Böving ★★★ Meira blóð, meiri hlátur mátti sýning- in geyma. LEIKLIST Þórey Sigþórsdóttir leikkona, einn höfunda úr smiðjuverkinu Mamma- mamma.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.