Fréttablaðið - 08.05.2008, Side 54

34 8. maí 2008 FIMMTUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Nei, nei! Halló,
Pondus!
Ertu úti að versla?
... og seisei
já!
Já, þannig er
það nú!
Það dugar
víst ekkert
annað...
Já! Jújú!
Maður þarf víst
mat!
...þessi fer með þig í gagna-
safn yfir alla gagnrýni sem
birst hefur í blöðum síðustu
tólf ár, og þessi í safn með
ferilsskrám allra aðalleikara
í hverri mynd fyrir sig.
Þessi takki sýnir sýningartím-
ana, með þessum kaupirðu
miðana á netinu, með þess-
um halarðu niður brotum úr
myndunum, svo þú getur séð
hvað þér líst á...
Þú slærð bara inn kóðann
þinn, og þá sýnir þessi heima-
síða þér allar myndir sem
sýndar eru í kvikmyndahúsum
í 50 km radíus frá heimili þínu.
Eigum við að
koma í bíó?
Nei, ég
held ég láti
mér nægja
að horfa á
þetta í kvöld.
Lkð í
hdegnu km
brðum ;-)
Hm, hvað þýðir það,
krabbi?
Þá held ég að það
þýði, „Oh, þetta
gengur drulluvel.“
Heyrðu
Passaðu
orðbragðið!
Það fer eftir hug-
myndaflugi þínu.
Þetta er nammi,
ekki heiladauði.
Það virkar ekkert jafn vel
og lúxussúkkulaði til að þú
gleymir vandræðum þínum,
ha, elskan?
Ég er með
lausnina
hérna.
Ropar...
bleiur...
uppköst...
Slæmur
dagur, ha?
Krakkar hávaði
Smábarnið Enginn
eftirmiðdagsblundur...
GSM-höllin
Langt í
burt
Við Íslendingar
endurvinnum
allt sem er hægt
að endurvinna.
Við erum dugleg
að fara á Sorpu
með alls kyns
drasl af heimil-
um okkur. Þúsund-
ir tonna af dóti og
drasli eru sendar út
úr landi árlega og sú tala fer
hækkandi með hverju árinu. Við
endurvinnum pappa, fernur, dag-
blöð og dósir og guð má vita hvað
meira. Ísland er talið eitt vist-
vænasta land heims og við mont-
um okkur auðvitað af því og segj-
um útlendingunum það við hvert
tækifæri.
Eitt af því sem við Íslendingar
erum duglegir að gefa og þannig
séð endurvinna er föt sem við
erum hætt að nota. Við skiptum
út fataskápnum mjög reglulega
og förum meira að segja til
útlanda gagngert til þess að kaupa
meiri föt. Fataskápurinn er stríp-
aður og settur í svarta ruslapoka
og út á Sorpu þar sem fatagámarn-
ir standa. Svo keyrir maður heim,
sæll og glaður með góða sam-
visku hugsandi um að hafa klætt
upp heilt þorp í Afríku eða Ind-
landi. En á þeim tímapunkti fer
ég alltaf að hugsa um hvort fötin
skili sér alla leið til fólksins.
Lengi vel reyndi ég að finna
leið til þess að komast að því
hvert fötin frá Íslandi færu.
Hringdi nokkur símtöl í ýmsar
hjálparstofnanir en engin skýr
svör fengjust. Svo datt mér snjall-
ræði í hug fyrir skömmu síðan, ég
fór að fylgjast með fréttum frá
Afríku.
Um leið og ég heyrði orðið Afr-
íka stökk ég að skjánum og skim-
aði eftir gömlu 66° norður peys-
unni eða rauðu Hummel-húfunni
minni. Þetta hef ég gert alla
fréttatíma síðan.
Ekki væri amalegt að sjá til
dæmis hann Abúdabú frá Úganda
brosandi út að eyrum í gamla Jim
Morrison-bolnum mínum með
rauða Hummel-húfuna á haus-
num bregða fyrir á skjánum. Þá
fyrst yrði ég sáttur við allt og
alla.
STUÐ MILLI STRÍÐA Endurvinnsla
MIKAEL MARINÓ RIVERA FYLGIST MEÐ GÖMLU FÖTUNUM SÍNUM