Tíminn - 14.02.1982, Blaðsíða 23

Sunnudagur 14. febrúar 1982
23
ma&ur! Þó að hjólin eyöi litlu þá
er þetta ferlega dýrt.
— Hvernig farið þið að þvi að
reka hjólin?
K.: Ég vinn með skólanum i
Garðshorni.
Ha.: Karlinn og kerlingin
borga það yfirleitt.
Hu.: Það er yfirleitt hægt að
redda pening.
— Breyttist vinahópurinn með
tiikomu mótorhjólanna?
K.: Maður kynnist náttúrulega
fullt af krökkum i kringum hjólin.
Hu.: Það eru svo margir sem
nenna ekki að ganga!
Ha.: Vinahópurinn breytist
ekki þannig að maður hætti að
vera með gömlu vinunum þó þeir
eigi ekki hjól, hópurinn stækkar
frekar, það er að kunningjunum
fjölgar.
— Finnst eða fannst ykkur flott
að vera á mótorhjólum?
K.: Fyrst fannst manni þetta
æðislegt, svo kemst maður fljótt
að þvi hversu þægilegt þetta er.
Ha.: Maður notar hjólin mikið
vegna þess hve fljótur maöur er á
milli staða.
K.: — og maður litur ekki eins
á hjólin i dag eins og maður gerði
t.d. fyrir 2 árum. Þetta er meira
til þæginda.
— Er þá ekki næsta skref að fá
sér bilhræ til að liggja yfir eða
undir og keyra siðan próflaus i
einhvern tima?
K.: Ha! Nei, ertu vitlaus!
— Er tekið tillit til ykkar i um-
ferðinni?
Hu.: Það er misjafnt, stundum
og stundum ekki.
— Hvað komist þið hratt á hjól-
unum?
Það rífa allir innsiglin af
Hu.: Við eigum ekki að komast
yfir 50 km hraða á klst. vegna
þess að hjólin eru innsigluð, en
maður tekur auðvitað innsiglið af
og þá kemst maður yfir 100 km
hraða á klst.
K.: Það rifa allir undan-
tekningalaust innsiglin af.
— Hafið þið þá aldrei verið
teknir fyrir of hraðan akstur?
Hu.: Jú ég var tekinn á 105 km
hraða á Hafnarfjarðarveginum,
en þrætti fyrir það, sagöist vera á
85 km hraða og löggan samþykkti
það.
— Þegar þú varst tekinn á þess-
um hraða gerði lögreglan ekki
athugasemd út af þvf að innsiglið
var farið af hjóiinu?
Hu.: Nei, hún skipti sér ekkert
af þvi, hún gerir þaö aldrei,
maður fær bara sekt.
— Hafið þið lent i slysi á hjóiun-
um?
Hu.: Ég var keyröur niður um
daginn, en var i 100% rétti, ég
marðist aðeins, og fékk allt borg-
að úr tryggingunum.
— Hafið þið einhver önnur á-
hugamái?
K.: Já ég er mikið á skiðum.
Hu.: Ég veit ekki, ekkert held
ég, jú! Ég á talstöö og ligg oft yfir
henni.
Ha.: Ég æfi iþróttir.
— Þegar þið hugsið tii baka
finnst ykkur ekki glæfralegt að
hafa verið á hjóiunum próflausir?
K.: Jú sérstaklega vegna þess
að maður hafði ekki umferðar-
reglurnar á hreinu, eins og t.d.
hver ætti réttinn þegar maður
kom að gatnamótum, maöur
gerði bara eitthvað. Lika vegna
þess að maður var i gjörsamleg-
um órétti t.d. ef maður hefði slas-
að einhvern þá þyrfti maður að
borga sjálfur skaðabætur til hins
slasaða, úr eigin vasa.
Ha.: Það sama skeður ef eitt-
hvaö kæmi fyrir þann, sem
maður reiðir þó maður hafi próf.
Hu.: — maður er alltaf i órétti
þegar maður reiðir.
— Geriö þið ykkur grein fyrir
þeim slysahættum sem geta staf-
að af þessum hjólum?
Ha.: Já, já.
Hu.: Þetta er ekkert oísalega
hættulegt maður keyrir venjulega
bara hratt á steyptum, beinum
vegi, hvað ætti að geta komiö
fyrir?
K.: Góði, það hafa mörg slys
einmitt skeð við þannig aö-
stæður!
— Aö lokum voru þeir sammála
um það að slysin gera ekki boð á
undan sér og að þau geta jafnvel
átt sér staö á beinum, steyptum
vegi.
Sigriöur Pétursdóttir.
55
Próf-
lausum
strákum
á mótor-
hjólum
fjölgar
ört”
- segir Þorvarður
Björgulfsson,
sem tvivegis
hefur orðið
íslandsmeistari
i Mótorcross-
keppninni
■ Þeir sem áhuga hafa á
mótorhjólum sem leik-
tækjum eða sporti fylgjast
sennilega meö Mótor Cross
keppnum sem haldnar eru
með vissu millibili. Mér
fannst því tilvalið að ræða
við Þorvarð Björgúlfsson
sem unnið hefur Islands-
meistaratitilinn tvisvar í
Mótor Cross keppnum.
— Hvað varstu gamall þegar þú
fékkst fyrst áhuga á mótorhjól-
um?
— Ég var 13 ára, þá voru
strákarnir að byrja að fá sér hjól
og maður varð alveg sjúkur þeg-
ai þeir voru tætandi hjólin upp og
niður göturnar próflausir og
fannst náttúrlega óréttlátt að þeir
fengu að keyra um, en ekki ég.
— Hvers vegna varst þú ekki
iika á hjóii?
— Þaö var númer eitt af þvi að
foreldrar minir sögðu þvert nei
við þvi aö ég væri á hjólinu próf-
laus. Svo spilaði peningaleysið
einnig inn i, ég átti náttúrlega
ekki pening fyrir hjóli þegar ég
var 13 ára gutti. Þá fór dellan i
lægö i smá tima, en þegar ég var
að verða 15 ára keypti ég mér
fyrsta hjólið, og var þá búinn að
aura saman öllum þeim pening
sem ég náöi i. Upp úr þvi varö ég
bitinn og kokgleyptur af dellunni.
Frá 15 til 17 ára aldurs er mótor-
hjól eina löglega farartækið sem
unglingar mega vera á, fyrir utan
reiðhjól, maöur verður mjög
fljótt háður þessu farartæki, þaö
er létt og lipurt og maöur nennir
hreinlega ekki að labba neitt eftir
að maöur veröur háður þeim,
þetta er nákvæmlega þaö sama
og hendir bileigendur.
— Er mikið um það að krakkar
keyri hjólin próflaus?
— Já mjög mikið, það má segja
a& flestir sem hafa áhuga á
mótorhjólum komist yfir hjól á
aldrinum 13-14 ára. Ég held ég
geti sagt aö aukningin á próflaus-
um strákum á mótorhjólum hafi
byrjaö fyrir svona 5-6 árum og
siðan hefur þeim fjölgað ört.
Foreldrar kaupa sér frið
— Hvers vegna?
— Krakkar hafa miklu meiri
pening handa á milli i dag en áður
tiökaöist, foreldrarnir eru of upp-
teknir af sjálfum sér og skipta sér
takmarkað að þessu og jafnvel
kaupa sér friðinn. Lögreglan tek-
ur ekki nógu hart á þvi aö krakk-
ar séu að keyra próflausir, þegar
hún tekur próflausan einstakling
þá er farið með hjólið niður á stöð
og foreldrarnir látnir sækja það,
og siöan er smá peningasekt.
Þetta getur endurtekið sig aftur
og aftur.
— Hverja telur þú skýringuna á
þvi aö færri stelpur eru á mótor-
hjólum en strákar?
— Ég tel að það geti veriö
margar ástæður fyrir þvi, þær
hafa yfirleitt mikiö minni pening
handa á milli en strákar, sem
stafar fyrst og fremst af þvi hve
þær fá verr launaða vinnu og einn
ig hversu erfitt er fyrir þær að fá
vinnu á sumrin. Nú svo, ef þær
eignast einhvern pening, þá kjósa
þær yfirleitt frekar aö eyða hon-
■ Þorvarður i einu al' sinum frægu stökkum!
um i eitthvað annað. Astæöan
gæti lika veriö þessi gamla,
þekkta um hlutverkaskiptin. Svo
getur það lika verið almennings-
álitið, ég man eftir þvi þegar ég
var að byrja, þá voru nokkrar
sem fengu sér hjól, þær misstu
fljótlega samband við hinar
stelpurnar, sem voru ekki á hjól-
um, en komust ekki alveg inn i
hóp strákanna, sem voru á hjól-
um, þær urðu þvi mjög oft einar
og á milli hópa, og yfirleitt fengu
þær viöurnefni af hjólinu. En sem
betur fer er þeim alltaf aö fjölga
og ég get bætt þvi viö að strákar
liti frekar upp til stelpna sem eru
á hjólum.
— Hvenær byrjar þú svo i Mótor
Cross?
— Dellan fyrir torfæruhjólun-
um kviknaði i gryfjunum. Félags-
lifiö er venjulega mjög mikið þar
og þangað getur maöur farið og
fengið útrás á hjólinu þ.e. tætt
upp og niður hæðir og dali, prjón-
aö og stokkið, óáreittur af iög-
reglunni. Upp frá þessu gerðist ég
félagi i Mótor Cross klúbbnum.
Reynir á þol og hugsun
— Hvað er Mótor Cross?
— Mótor Cross er fyrst og
fremst sport, þetta er keppnis-
grein og önnur erfiðasta Iþrótta-
greinin. Þegar maður er i keppni
eöa að æfa þá reynir þetta bæði á
þol og hugsun. Maður þarf að
vera fljótur að hugsa og taka
ákvarðanir um það hvernig og
hversu mikið á aö halla hjólinu i
beygjum, hvar eigi aö bremsa og
hvar eigi að vinna upp hraöann.
Til gamans má geta þess aö þeir
sem æfa þrekæfingar reglulega
eru gjörsamlega búnir eftir einn
góðan túr á torfæruhjóli. Þessi
iþróttagrein er mjög fjölbreytt
niaður kemst um allt bæöi á vetr-
um og sumri.
— Fer gróðurinn ekki illa á þvi
þegar þið tætið upp og niður
fjallshliðar og fjöll?
— Það er útbreiddur misskiln-
ingur að við tætum upp allan
gróður um þær slóðir sem viö för-
um, þvi i þeim ferðum sem ég hef
farið i, þá hafa veriö tætt upp
fjöll, sem eru gróðursnauð, en við
förum um göngustiga á þeim
stöðum sem eru grónir, leiðirnar
eru alltaf valdar i gróðri og pass-
aö er upp á aö eyðileggja ekkert.
— Eru margir félagar I Mótor
Cross klúbbnum?
— Nei það eru ekki margir
félagar i klúbbnum. Þessi grein
fær mjög litla kynningu i fjölmiöl-
um og er þá hægt aö nefna sjón-
varpið sérstaklega. Bjarni Felix-
son hefur marg oft lofaö að koma
og láta taka myndir en alltaf
svikið það. Þetta er mjög slæmt
þvi vió þurfum bara góöa kynn-
ingu, það hefur marg oft komið
fyrir að fólk slysast til að koma á
keppni, það verður undan-
tekningalaust mjög hrifiö, og
þakkar okkur fyrir góða og
spennandi keppni. Fólk hefur oft
orö á, aö það hefði ekki trúaö, aö
þaö gæti verið svona gaman á
keppnum.
Munar oft mjóu að maður
sé hreinlega keyrður niður
— Finnst þér vera tekiö tillit til
fólks á mótorhjólum i umferö-
inni?
— Nei alls ekki, það kom oft
fyrir að það munaði mjóu, að
maður væri hreinlega keyröur
niöur, þvi ökumenn bifreiöa
reikna aldrei með þvi aö mótor-
hjól eöa aðrir farkostir en bilar
séu I umferðinni.
— Hvaö mundir þú ráöleggja
unglingum á mótorhjólum i um-
feröinni aö varast?
— Ég myndi segja að maöur
mætti aldrei trúa á náungann,
taka verður fáránlegustu við-
brögö með i reikninginn. Mitt
motto er að ef maður ætlar að lifa
það af að vera á mótorhjóli á göt-
unni, þá veröur maöur aö vera
eins og einstaklingur sem haldinn
er ofsóknarbrjálæöi!