Tíminn - 02.05.1982, Blaðsíða 5

Sunnudagur 2. mai 1982
5
B isfirðingar fara til móts við bátinn sem flutti Hannibal fanginn frá B Fangaverðir Hannibals sjálfir Ieiddir I fangeisi.
Bolungarvik.
kauplækkun og ákvað félagið
samstundis að svara þeim með
afgreiðslubanni. Atvinnu-
rekendur þessir voru Bjarni
Fannberg og Högni Gunnarsson,
og hófu þeir aukinheldur nýja
herferð gegn séra Páli Sigurðs-
syni en Hannibal segir að sá sem
lagt hafi á flest ráð f herbúðum
atvinnurekenda — þó hann kæmi
sjaldan fram opinberlega til að
byrja sem fulltrúi þeirra — hafi
verið Halldór Kristinsson, læknir.
Logaði nú allt i deilum á
Bolugnarvik um sinn. Högni og
Bjarni voru ungir menn og
kappsfullir og ekki á þvi að láta
undan verkalýðsfélaginu, enda
þótt aðrir atvinnurekendur hefðu
ekki fylgt i fótspor þeirra og
• lækkað kaupið. Dró nú til tiðinda
þeirra sem sögulegust þóttu i
þessari deilu, er Hannibal Valdi-
marsson kom til Bolungarvikur
sunnudaginn 26. júni 1932. Hafði
hann ákveðið að kynna sér að-
stæður og vera verkalýðsfélaginu
til aðstoðar en fékk óbliðar mót-
tökur. Daginn eftir skrifaði hann
kæru til sýslumannsins á Isafiröi
og segir þar m.a.:
„Undirritaður fór i gær kl. 1.30
e.m. með e/s Gunnari áleiðis til
Bolungarvikur. Var ég, ásamt
nokkrum farþegum héðan úr
bænum, i för með Karlakór Isa-
fjarðar, er ætlaði að halda sam-
söng fyrst i Bolungarvik og siðan i
Súðavik samdægurs.
„Bjartur, hrintu honum
út!”
Þegar ég kom til Bolungarvik-
ur, gekk ég á land ásamt söng-
mönnunum, án þess að hafa tal af
nokkrum manni. Fór ég heim til
Agústs Eliassonar og var þar
boðið að biða eftir kaffi. Þáði ég
það og þá kom þangað meðan ég
beið eftir kaffinu, Ólafur Pálsson,
framkvæmdastjóri Djúpbátsins.
Er kaffið var komið á borð, kom
mannfylking mikil niður með
húsinu og staðnæmdist fyrir dyr-
um úti. Siðan var barið að dyrum.
Var það Högni Gunnarsson, og
spurði hann Agúst, sem fór til
dyra, hvort Hannibal Valdimars-
son væri þar staddur. Er þvi var
játað, voru gerð boð fyrir mig.
Fór ég þá út i gang, er var fyrir
framan stofu þá, er ég var i.
Spurði ég Högna um erindið, og
kvað hann bát biða min með vél i
gangi við öldubrjótinn. Væri á-
kveöið að taka mig og flytja mig
til ísafjarðar. Svaraði ég þvi að
ferðaáætlun min væri sú, að hlýða
á samsöng hjá Karlakór Isa-
fjarðar og fara siðan með sama
skipi til Súðavikur. Mundi ég ekki
breyta þessari ferðaáætlun ó-
neyddur. Bjóst ég þá til að snúa
inn i stofuna á ný, en þá gaf Högni
þessa skipun: „Bjartur, hrintu
honum út!” Fékk ég þá
hrindingu að aftan frá, og komst
þannig að raun um að þar hafði
verið settur maður að baki mér til
þessa starfa. Bar ég nú hönd
fyrir höfuð mér eftir mætti og
reyndi að losa mig af þeim, er
gerðust til að halda mér, er út
kom. Urðu þar ryskingar
nokkrar, og tók ég þar votta að
þvi, að ég væri með ofbeldi fluttur
burt. Nefndi ég þar sérstaklega til
Pétur Sigurðsson. Spyrnti ég við
fótum alla leið út götuna og er á
brjótinn kom, var mér hótað þvi,
að mér yrði kastað i sjóinn, ef ég
sýndi mótþróa. Var mér siðan
hrint niður i bátinn og var það
nokkurt fall. Var siðan haldið af
stað og mér haldið, meðan íarið
var frá brjótnum. Bilaði
(stöðvaðist) siðan vélin i ölvi, en
svo hét báturinn, og var þá éftir
árangurslausar tilraunir við að fá
hana i lag, komið með annan bát
og var ég tekinn af tveim mönn-
um og settur (eftir nokkrar
stimpingar) yfir i hinn bátinn. Að
öðru leyti var mér engin áreitni
sýnd á leiðinni.
Er báturinn var svo bundinn við
Norðurtangabryggju (á ísaíirði)
kom lögregluþjónninn, Jón
Finnsson yíir i bátinn og lýsti þvi
yfir aö bátverjar væru teknir
fastir. Fylgdum við siöan lög-
regluþjóninum upp i fangahús.”
Gagnsókn ísfirðinga
Þegar fréttist af handtöku
Hannibals til lsaljarðar var verið
aðhalda fund i sjómannaielaginu
þar og fjölmenntu sjómanna-
félagsmenn niður að bryggju, og
fóru auk þess út á bát, til að
tryggja að bátverjar sem höl'ðu
Hannibal i haldi gengju ekki úr
greipum lögreglunnar. Var þeim
sýnd róleg og þegjandi litilsvirð-
ing og voru siðan sem fyrr og seg-
ir fluttir i fangahúsið. Þar sem
sýslumaður var ekki i bænum er
þetta gerðist var þeim þó fljót-
lega sleppt.
Klukkan niu þetta sama kvöld
héldu svo Isíirðingar, með Hanni-
bal i broddi l'ylkingar, til
Bolungarvikur á vélskipinu
Gunnbirni. Voru alls um 40
manns á skipinu og jafnvel búist
við mótspyrnu i Bolungarvik en
til þess kom ekki. Jóhannes Teits-
son, oddviti kom þó niður á
bryggju og bað menn að halda
ekki fund vegna æsinga, en bát-
verjar fullyrtu að þeir væru hinir
rólegustu og hófst fundur um
málið klukkan tiu i Góðtemplara-
húsinu.
Fundurinn stóð til að ganga
þrjú um nóttina og urðu umræður
mjög heitar þó allt færi friðsam-
lega fram. Af hálfu verkalýðs-
sinna töluðu m.a. Hannibal, séra
PállSigurðsson ogGuðmundur G.
Hagalin, en Jóhannes Teitsson,
Halldór Kristinsson, læknir, o.fl.
héldu uppi vörnum fyrir atvinnu-
rekendur. Urðu þeir að láta i
minni pokann, þótt þeir viður-
kenndu það ekki þar og þá.
Fundur þessi hafði mikil áhrif á
almenningsálitið i þorpinu, enda
segir Hannibal að málstaður at-
vinnurekenda — og einkum
þeirra Bjarna og Högna — hafi
verið illverjandi, þar sem kaupiö
á Bolungarvik hafi verið mun
lægra en gerðist annars staðar á
Vestfjörðum, og var þó hvergi
hátt. Blaðið Skutull á Isafirði
nefnir sem dæmi um ranglætiö að
kvennakaupið á Isafirði hafi verið
fariö að slaga upp i karlakaupið á
Bolungarvik!
Lyktir deilunnar
Hérverður þessi deila ekkirak-
in nánar en lyktir urðu þær að
félag þeirra Högna og Bjarna
gekk að kröfum verkalýðsíélags-
ins eftir töluvert stapp og var af-
greiðslubanni þá létt af þvi. Vest-
fjarðasambandið tók málið að
lokum að sér og samdi við félag
þeirra tvimenninga. Var þetta
fyrsti stórsigur verkal'ólks á
Bolungarvik og örvaði það
náttúrlega mjögtilfrekari átaka.
Baráttunni var auðvitað alls
ekki lokið. Það tók islenskt verka-
fólk marga áralugi að ná mann-
sæmandi kjörum og jaínvel enn i
dag berjast þeir sem lægst hafa
launin i bökkum. Dagurinn 1. mai
hefur áreiðanlega gegnt miklu
hlutverki i baráttusögu verka-
lólks, stappað i það stálinu og
hvatt þaðfram á veginn. Nú segja
sumir —eins og lesa má i íylgiriti
Helgar-Timans, Timanum: „Ég
nenni ekki i kröl'ugöngu.”
Verkafólkið á Bolungarvik heföi
áreiðanlega nennt i kröfugöngu,
ef slikar hefðu verið farnar, og
Hannibal, sem þetta er allt haft
eftir, hefur sjaldan látið sig
vanta...
—ij tók saman eftir frásögn
Ilannibals Valdimarssonar.
Hrrrnxkór
Kvcnskór..
(íotuskór..
Sportskór.
ikirnnrús.sj
Ikirnnhnlir
Aímælisafeláttiir
Torgið áum þessar mundir 5 ára af-
mæli. í tilefni þessara tímamóta
hjóðum við ýmsar vörutegundir á sér-
stöku afmælisverði.
(julkibuxur............ 175,-
Kvenblússur............ 245,-
Strifrnbelti............ 35,-
Sportuxur.............. 350,-
Mini-pífupils........... 295, -
Herraskvrtur............ 95,-
Ihindklæði............ 29
Kvennærbuxur.......... 23
Frottésokkar.......... 15
Gnrn.................. 12
Barnupeysur........... 99
Bnrnabuxur........... 145
1977—1982
o

-Xustursrræri 10
sinu: 27211