Tíminn - 24.07.1983, Blaðsíða 16
16
SUNNUDAGUR 24. JÚLÍ1983
mundsson, alþingismaður, sem þá var
dyravörður og Guðmundur Kristjáns-
son, sem mun hafa rekið staðinn í
umboði Mjólkursamsölunnar. Hljóm-
sveitin held ég að hafi fengið greitt hjá
M.S. Þarna byrjaði Axel Helgason, (sá
sem síðar stofnaði „Nesti") með klúbb
sem hét „Kátt fólk“. Klúbburinn hélt
skemmtanir sínar í Mjólkurstöðinni og
eftir að böllin þar lögðust niður voru þær
haldnar í Lídó, Sjálfstæðishúsinu og
víðar. Þessar skemmtanir voru einstak-
lega ánægjulegar, en þarna sá aldrei vín
á nokkrum manni og allt fór eins vel
fram og hægt var að óska sér. „Kátt fólk“
er við lýði enn í dag.
Breiðfirðingabúð og
Listamannaskálinn
Árin 1946 og 1947 var ég í Bandaríkj-
unum og þegar ég kom heim aftur var
KK sextettinn stofnaður, en með honum
lék ég í Mjólkurstöðinni veturinn 1947-
48. Úr Mjólkurstöðinni lá svo leið okkar
Kristjáns yfir í Breiðfirðingabúð, sem
var stofnuð sem dansstaður í apríl 1946.
Þar var ég þó ekki lengi enda stofnaði ég
mína eigin hljómsveit nokkru síðar, eða
1949.
Af öðrum skemmtistöðum get ég
nefnt Listamannaskálann, sem tók til
starfa í stríðinu, líklega 1942, og þar
voru margir dansleikir haldnir næstu tíu
árin eða svo. Þar lék hljómsveit Bjarna
Böðvarssonar fyrstu árin, en við af henni
tók hljómsveit Björns R. Einarssonar
1945-1946. Það var fyrsta hljómsveit
Björns og hann spilaði í Listamannaskál-
anum uns hann tók við af okkur Kristjáni
í Breiðfirðingabúð. Á eftir Birni léku
síðan hinir og þessir í Listamannaskálan-
um. Það voru Templarar sem sáu um
■ Hljómsveit Svavars Gests er lék í Breiðfirðingabúð veturinn 1953-54. Gunnar Ormslev, Svavar Gests, Sigurbjöm Ingþórsson og Ámi Elvar.
Þegar amma var ung
böllin í Listamannaskálanum og síðar
Ungmennafélag Reykjavíkur.
Suðræn
riddaramennska
Ég á eina ákaflega skemmtilega minn-
ingu frá Listamannaskálanum, en ég hef
þá verið 15 eða 16 ára. Þar var danssýn-
ing, sem Rigmor Hansson sá um og m.a.
sýndu þau Björn R. Einarsson dans, en
Björn var ákaflega fær dansmaður. Mér
er minnisstætt að í einhverjum suður-
amerískum dansi tók Rigmor af sér
einhverjar blúndusiæður sem hún hafði
yfir höfði sér og lét þær falla á gólfið. í
sama bili hljóp þá til ákaflega snyrtilegur
maður í smóking og tók slæðurnar upp.
Það var Pétur rakari Guðjónsson og
hann hafði víst æft þetta vandlega ótal
sinnum. Þetta fannst manni óborganlega
fyndið og ég man miklu betur eftir þessu
en dansinum.
Röðull við Laugaveg og
gamla Þórscafé
Nú, svo man ég auðvitað mjög vel
eftir Röðli sem þá var við Laugaveginn,
þar sem Domus er núna. Þar voru
vínveitingar, en á þeim tíma voru ekki
vínveitingar nema þar og svo á Borginni
og í Sjálfstæðishúsinu. Eg spilaði ekki á
Röðli, en þar léku Árni ísleifs og ýmsir
fleiri. Um þetta leyti byrjuðum við
Kristján Kristjánsson útgáfu á tveggja
laga plötum og eina þeirra tók ég upp á
Röðli við Laugaveg. Við kölluðum
plötuútgáfuna „Tóníka" og þetta urðu
um 30 plötur. Um sama leyti var Tage
Ammendrup með sína plötuútgáfu og
gaf út heil ósköp af skínandi góðum
plötum á „Islenskum tónum."
Nú svo var það auðvitað gamla „Þórs-
café“ sem þá var í húsi Sveins Egilssonar
við Hlemm uppi á 2. hæð og gengið inn
frá Hverfisgötunni. Þarna byrjaði ég að
spila eftir að ég stofnaði mína eigin
hljómsveit, en það var árið 1949, eins og
ég sagði.
Norðmenn stofnuðu
„Þórscafé"
Þessi staður varð fyrst til 1942-43 og
þá voru haldin þar lokuð böll á vegum
norskra hermanna, sem buðu þeim gest-
um sem þeim sýndist. Þessi böll voru
geysilega mikið sótt og ég veit um eina
íslenska stúlku sem kynntist norskum
eiginmanni sínum þarna fyrst. Hún
leigði þá heima hjá foreldrum mínum.
Þau settust að hér í Reykjavík, og eiga
mannvænleg börn, sem nú eru uppkom-
in. Síðar var svo farið að hafa þarna opin
böll á laugardögum og þar voru gömlu
dansarnir leiknir. Svo tók Ragnar Jóns-
son við rekstrinum í Þórscafé. Staðurinn
var við Hlemm fram undir 1960 og
fluttist þá upp í Brautarholt, þar sem
hann er nú.
Ég hélt áfram að spila og eftir gamla
„Þórscafé", lá leiðin í Breiðfirðingabúð,
en þaðan í Sjálfstæðishúsið, Lidó og loks
Sögu. Þar var ég þar til ég hætti haustið
1965, en þá hafði ég svo mikið að gera í
kringum hljómplötuútgáfuna að ekki
var um annað að ræða en velja á milli
hennar og hljómsveitarinnar.
Nei, það var ekki svo auðvelt að sjá
hvenær og hverjar helstu breytingar urðu
í skemmtanalífinu á þessum tíma, en
hérna áður skipti dansinn meira máli í
skemmtunum en hann gerir nú, þáttakan
var meiri og fleiri á gólfinu og danspláss-
ið meira. Það finnst mér ein mesta
breytingin.
■ Mjólkurstöðvarsalurinn. Þar er nu kaffistofa starfsmanna.
Tímamynd: ARI.
i Þórscafé veturinn 1949-1950. F.v.: Garðar
Jóhannesson, Svavar Gests og Þórir Jónsson. Árni Isleifs við píanóið.