Tíminn - 24.07.1983, Blaðsíða 22
SUNNUDAGUR 24. JÚLÍ 1983
■ Ellý söngkona Q4U í léttri
sveiflu.
Nú-Tímamyndir Árni Saeber}>
Léttur húmor
á lifandi stað
Baðverðir, Q4U og
Vonbrigði í Safari
■ Fólk viröist almeiint vera farið
að átta sig á þeirri staðreynd að hvaö
lifandi tónlist varðar þá er Safari
staðurinn, staðurinn með stóru essi,
á höfuðborgarsvæðinu í dag. Þetta
má svo taka með þeim fyrirvara að
um cr að ræða hljómsveitir scm leika
eigin tónlist en eru ekki á „Hann
elskaði þilför hann Pórður...“ og
„María, María..." flippinu á öðrum
stöðum.
Af þeim hljómsveitum sem tróðu
upp á Safari á fimmtudaginn í síðustu
viku báru Vonbrigði af eins og gull af
eiri en þeir eru óðuin að skipa sér sess
sem ein besta nýhylgjusveit landsins,
sviðsframkoman jafnvel að lifna við,
ef maður gæti taliö það mannlega
mögulggt, Jói hættur að hanga á
hljöönemanum út allan flutning-
inn... Fjandinn maður sér kannski
einhverjar hreyfingar hjá honum cft-
ir tíu tónleika eða^svo með þessu
áframhaidi. >
Tónlistin sem fyrr hratt og gott
nýbylgjurokk, þeim hefur á stundum
verið líkt við grófa útgáfu á Þeyr,
svona svipað og hægt cr að líkja
hvítvíni og vodka saman, báðar
flöskur flokkast jú undir áfengi.
Prógramm þeirra að miklum hluta
borið upp af þeim lögum sem verða
á nýju plötunni þeirra sem gefin
verður út einhvern tíma: í næsta
mánuði. Hiðeinasemmaðursaknaði
að ráði var lagið „Sexý“ sem verið
hefur nokkurskonar „standard"
þeirra um langt skeið.
Annars hófst kvöldið á þcssum
fimm lögum sem Baðverðirnir hafa í
fórum sínum, en þeir eru Mike og
Danny Pollock, Gunnþór úr Qinu og
trommuheili. Fyrsta lagið og jafn-
framt „þekktasta" lagið þeirra og hið
cina sem undirrituðum þykir eitthvað
varið í var að sjálfsögðu ballaðan
„Það er kúkur í lauginni“... nettur
húmor sem ég ætla ekki að rcyna að
lýsa cnda er sennilega megnið af
lesendum þessarar síðu með mun
snúnara og bognara ímyndunarafl en
við bra og getur eflaust látið sér detta
hitt og þetta í hug meö nafninu.
Q4U kom fram næst á undan
Vonbrigðum. Kommi hættur sem
trommari og heilinn kominn á sinn
stað á ný. Það kom berlega í Ijós að
heilinn takmarkar þessa sveit veru-
lega, að mínu mati var hún mun
líflegri með holdi og blóði að berja
taktinn. Hafa sem sagt oft verið betri
og tíl að kóróna svo bömmerinn
missti Ellý röddina í síðasta laginu.
Hins vegar benda hin nýju lög
þeirra, eins og t.d. Miraele man til
þcss að Qið sé ekki dautt úr öllum
æðum, nema síðurscogþótteinhver
„blóðtappi“ hrjái þau nú er það
atriði scm cr auðlagað.
-FRI
■ Vonbrigði, besta nýbylgjusveitin
í dag?
■ „Á ég að sýna þér bestu Megus
eftiriikinguna mina“ gæti Einar Órn
verið að segja við Árna Sæberg
ljósmyndaca Nú-Timans.
Mímm,
■ Stuðmenn horfa til hafs. Nú-Tímamynd: Árni Sæberg.
í fljótandi bjór
og Stuðmönnum
Um sjóferð með Stuðmönnum og Gráa fiðringinn
■ Blaðamannafundur Stuðmanna út
af nýrri plötu og mikilli sjóreisu hófst í
Grettisgati, hljóðveri Stuðmanna og
Þursa. Platan heitir Grái fíðringurinn og
sjóferðin er með Eddu. Frá Grettisgati
var haldið í rútu út í MS Eddu og áður
en maður vissi af voru hendurnar fullar
af bjór og ostapinnum. Állir blaða-
mennirnir stóðu með bjór og sígarettu,
stingandi í sig ostapinnum við og við og
horfandi á næsta mann gerandi það
sama. Eg hugsaði með mér: Nú skil ég
af hverju allir blaðamenn eru svona
blautir. Það sem verra var, sjálfur
var ég í embætti blaðamanns með passa
og allt.
En ætlaði ekkert að gerast? Átti þetta
bara að vera ein af þessum ankanna-
legu drykkjusamkomum? Nei, allt í
einu heyrðist hvellt blístur og Valgeir
stuðmaður kvaddi sér hljóðs. Venjulega
þegar menn kveða sér hijóðs eru ræður
þeirra þrungnar alvöru eða þá ofsagleði
og þakklæti. Jú, Valgeir var glaðlyndur
en megininntak ræðustúfsins sem hann
hélt var vera Pólverjanna um borð í Edd-
unni, ástæðan fyrir einkennisbúningi Stuð
manna - þeir voru klæddir gubbugræn-
um jakkafötum sem gáfu sérstaklega
lofandi fyrirheit um vikudvöl hljómsveit-
arinnar í þessu lúxusfari - og síðast en
ekki síst fjallaði ræðan um gráa fiðring-
inn, þennan vágest verðandi næstum því
miðaldra karlmanna. Hann lét þess einn-
ig getið að undirtónn plötunnar væri
mjög kynferðislegur. Egill Ólafsson
greip örlítið frammí fyrir Valgeiri og
fræddi okkur á því á rússnesku að engin
verðbólga væri í sósíalísku ríkjunum
Mér varð litið í kringum mig og án
mikillar umhugsunar tók ég heilshugar
undir þau orð.
Eftir vel heppnaða ræðu Valgeirs og
engar spurningar okkar hæstvirtra
blaðamanna var svolgraður meiri bjór
og meiri bjðr og svo enn meiri bjór.
Boðið var upp á fleiri ostapinna, enn
meiri bjór og Gráa fiðringinn og í
kringum þessi lífsins gæði var spjallað.
Svona eins og spjallað er á blaðamanna-
fundum.
Stuðmenn áttu að sigla þetta kvöld
klukkan tólf og áttu fyrir höndum að
spila tvisvar á kvöldi í heila viku. í ljósi
útlensku veiganna datt undirrituðum í
hug nokkrar línur úr laginu Amsterdam
sem David Bowie hljóðritaði eitt sinn.
Að vísu lá fleytan aðeins í Sundahöfn og
undirritaður er eins mikill landkrabbi og
hugsast getur; In the port of Amsterdam/
There’s a sailor who drinks/ And he
drinks/ and he drinks/ and he drinks
once again. Samt var ekki laust við að
menn langaði til að gerast sailor í eina
viku og drekka bjór með fjörugum
Stuðmönnum.
Grái fíðringurinn
Hvað viðvíkur þessari glænýju Stuð-
mannaplötu er hún næstum því eins og
við mátti búast. Stuðmenn eru
stuðmenn, gott er gott og tæpast þarf að
útskýra það nánar. Fyrsta lag plötunnar,
Það jafnast ekkert á við jass, er mjög
einkennandi fyrir flytjendurna. Sú ein-
kunn er langt frá því að vera neikvæð,
lagið er mjög skemmtilegt og á eflaust
eftir að heyrast mikið í draugaútvarpinu
okkar. Án þess að tala um önnur einstök
lög plötunnar er óhjákvæmilegt að minn-
ast á lag Valgeirs og Sigurðar Bjólu,
Blindfullur. Þar er á ferðinni einhver
skýrasta og skemmtilegasta íslendinga-
lýsing sem undirritaður hefur heyrt.
Hún hefði jafnvel átt vel við þetta kvöld
úti á sjó. Sjálft lagið er venjulegur
rokkari, þó góður, og textinn er fullur af
setningum sem þessum: Nú er ég blind-
fullur og kemst ekki heim, ég ætla að
hætta að drekka á morgun, löggan kom
og henti mér út, og svo framvegis.
Það er svolítið erfitt að samþykkja
dóm Stuðmanna yfir sjálfum sér að þeir
séu komnir á indíánaaldurinn. Þeir eru
allir komnir nokkuð langt á veg með að
vera komnir af léttasta skeiði, ef tekið er
mið af aldri poppara, og hafa verið í
þessum bransa í þúsund ár, en ferskleik-
inn er ennþá til staðar og húmorinn
góður þótt hann komi engum á óvart. Ég
held að það sem hafi bjargað Stuð-
mönnum og gert þá.að ég held.að
vinsælustu hljómsveit landsins sé að þeir
hafa aldrei tekið sig of alvarlega og tekið
öllum hæpnum og misjöfnum tískuból-
um með fyrirvara.
En það verður ekki hrakin sú speki að
öllu gamni fylgir einhver alvara. Og þar
á móti að allri alvöru fylgir eitthvað
gaman. Allavega hef ég oft heyrt af
hræðslunni við að missa hald á hlátur-
taugunum við jarðarfarir eða við einhver
önnur viðkvæm tækifæri.
- Bra.
Upp í sveit
■ Hálft í hvoru hefur gefið út litla
plötu, er hún undanfari stórrar skífu,
sem er væntanleg í haust. Tvö lög eru á
henni, „Upp í sveit“ eftir Eyjólf Kris-
tjánsson (lagið) og textinn eftir Eyjólf,
Inga Gunnar og Örvar og „Sitthvað er
bogið" eftir Aðalstein Ásberg. Þeir sem
nú skipa sveitina hálft í hvoru eru:
Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson, Eyjólfur
Kristjánsson, Gísli Helgason, Ingi
Gunnar Jóhannsson og Örvar Aðal-
steinsson. Gísli leikur sólóhlutverkið í
„Sitthvað er bogið“, Ingi Gunnar syngur
„Upp í sveit“, Sigurður Rúnar Jónsson
spilar á fiðlu. Platan var hljóðrituð í
Stúdíó Nema, Glóru í Hraungerðis-
hreppi.
Platan er gefin út í mjög takmörkuðu
upplagi, 250 tölusettum og árituðum
eintökum, og verður einungis til sölu í
Hljóðfærahúsi Reykjavíkur, Laugavegi
96, Rvík.