Tíminn - 27.11.1983, Blaðsíða 15

14
SUNNUDAGUR 27. NÓVEMBER 1983
SUNNUDAGUR 27. NÓVEMBER 1983
15
„Leikgleðin er gíf-
urleg hjá okkur
um þessar nuindir”
— segir Atli Eðvaldsson,
markaskorari og
^ baráttujaxl
. Fortuna Dusseldorf
■ Hápunktur
ferils
Atla Eðvalds-
sonar var liklega
síðastliðið vor, þegar
hann í síðasta leik
Búndeslígunnar skoraði
öll fimm mörk Fort-
una Diisseldorf
gegn Eintracht Frankfurt.
A myndinni sést Atli
skora eitt af mörkunum, og úrklipp-
an í horninu sýnir markatöfluna á
glæsilegum leikvangi Fortuna eftir
að Atli hafði skorað öll fimm mörkin.
Takið eftir vinstri hendi Atla á
myndinni, hún er á leið upp og hann
á leið upp í fagnaðarstökki. Daginn
eftir skoraði Atli sigurmark íslands
gegn Möltu á Laugardalsvellinum,
flaug hingað strax eftir leikinn í
Dusseldorf. Timamynd Samúel Örn
Erlingsson
■ „Gagnstætt því sem e.t.v. hefur verið um marga íslenska stráka sem farið hafa í atvinnumennsku i
knattspyrnu gerði ég mér fullkomlega grein fyrir þeim kröfum og þvi álagi sem fylgir atvinnumennsku í
knattspyrnu", segir Atli. „Ég hafði kynnst þessu gegnum Jóhannes bróður minn, og hann hafði gefið mér góð
ráð, og gerir enn þegar ég þarf á að halda". Tímamynd Gísli Ágúst Gunnlaugsson
■ Enda þótt Fortuna Dusseldorf hafi tvisvar orðið bikar-
meistari þýska sambandsiýðveldisins, hefur liðið aldrei bein-
linis talist til risanna í þýsku Búndesligunni. Kemur hér margt
til, en sennilega vegur þó þyngst á metunum, að Dusseldorf
byggja aðallega embættis- og verslunarmenn og áhugi á
knattspyrnu þar því ekki eins rótgróinn og í iðnaðarborgum
Þýskalands.
Á siðustu tveimur keppnistimabilum hef ur hins vegar orðið
augljós breyting á Fortuna liðinu. Knattspyrna þess er orðin
ein sú skemmtilegasta, sem sést á þýskri grundu, árangurinn
mun betri og á siðustu vikum eru æ fleiri áhorfendur famir
að láta sjá sig á 70 þúsund manna vellinum i Dússeldorf.
Mikilvægasta skýringin er án efa sú, að nýr þjálfari, Wilbert
Kremer, gekk til liðs við félagið snemma á síðasta keppnis-
tímabili, en fleira kemur til. Ber þar hæst það hlutverk, sem
Atli Eðvaldsson leikur i Dússeldorf sem markaskorari og
baráttujaxl i vitateig andstæðinganna.
Alls skoraði Atli 21 mark í 34 leikjum á siðsta keppnistíma-
bili, aðeins einu marki minna en markakóngur þýsku knatt-
spyrnunnar, Rudi Völler. Fortuna Dússeldorf er nú i toppbar-
áttunni i Búndesligunni vestur-þýsku og með svipuðu áfram-
haldi ætti liðið að eiga góða möguleika á sæti í Evrópukeppni
félagsliða á næsta ári. Fyrir skömmu sóttu fréttamenn
Tímans Atla heim og spurðu hann spjaranna úr um knatt-
spyrnuferil sinn.
Sjá næslu síðu
■ „Ég man varla eftir mér öðruvisi en sihugsandi um íþróttir. Pabbi var í jandsliði Eistlands í íshokki,
körfuknattleik og knattspyrnu áður en hann fluttist til íslands, og mamma var Islandsmeistari í hástökki og
keppti að auki i sundi, fimleikum og handbolta. Ferill Jóhannesar bróður míns er vel þekktur á íslandi, og Anna
systir mín stundaði handbolta^frjálsar og knattspyrnu á unglingsárunum."
Timamynd Gísli Ágúst Gunnlaugsson
Heimili þeirra Atla Eðvaldssonar,
konu hans Steinunnar Guðnadóttur og
sonarins Egils, er á gullfailegum stað
skammt fyrir utan Diisseldorf. Grxnir
akrar prýddir fallegum trjáþyrpingum á
stöku stað sjást í flestar áttir svo langt
sem augað eygir. Þótt komið væri fram
í nóvember þegar við sóttum þau hjónin
heim, skein sólin í heiði og 18 stiga hiti
var úti. Við komum okkur vel fyrir í
garðinum sem fylgir íbúð þeirra, með
kaffi og pönnukökur að íslenskri sið-
venju, og hófum spjallið með að spyrja
Atla um bernsku sína, hvenær áhugi
hans hefði vaknað á knattspyrnu.
- Áhugi minn á íþróttum vaknaði
snemma. Ég man varla eftir m'ér öðruvísi
en síhugsandi um íþróttir. Þessu veldur
líklega að áhugi á íþróttum var mikill á
heimili mínu. Pabbi var í landsliði Eist-
lands í íshokkí, körfuknattleik og knatt-
spyrnu áður en hann fluttist til íslands og
hér heima fór hann fljótlega að fást við
þjalfun. Mamma var íslandsmeistari í
hástökki, auk þess sem hún keppti í
sundi, fimleikum og handbolta. Nú
systkini mín, Jóhannes og Anna voru
einnig virk í íþróttum. íþróttaferill Jó-
hannesar er sjálfsagt flestum kunnur, og
Anna systir mín lék handbolta á ungl-
ingsárum sínum, auk þess sem hún var í
frjálsum íþróttum og kvennaknattspyrn-
unni. Það var því mikil íþróttaumræða á
★ Egill sonur þeirra Atla og konu
hans, Steinunnar Guðnadóttur er
kátur og ákveðinn eins og pabbinn.
Tímamynd Gísli Ágúst Gunnlaugs-
son.
heimilinu. Maður hefur alltaf lifað fyrir
íþróttirnar.
Byrjaði 7-8 ára hjá Val
Hvenær hófstu að æfa knattspyrnu?
- Ég hóf að æfa hjá Val, þegar ég var
7-8 ára gamall. Fjölskylda mín bjó hins
vegar inni í Miðtúni og það var því langt
að fara á æfingar í Val. Ég gekk þess
vegna í Ármann og æfði og lék með þeim
á tímabili, en gekk svo að nýju í Val
þegar ég kom upp í 4. flokk. Þar lenti ég
í sannkölluðum „súperflokki". Þar voru
með mér Pétur Ormslev, sem nú er
félagi minn hér í Dússeldorfliðinu, Al-
bert Guðmundsson, Guðmundur Þor-
björnsson, Guðmundur Kjartansson,
Guðmundur Ásgeir, sem nú er mark-
maður í Breiðabliki o.fl. Við héldum vel
saman í þessum hópi, urðum íslands-
meistarar í 4. flokki og síðar í 3. flokki,
þá án þess að tapa leik. Árið 1974 vorum
við komnir í 2. flokk og þá hófum við
Guðmundur Þorbjörnsson og Magnús
Bergs að leika með meistaraflokki fé-
lagsins. Það má segja að þessi hópur hafi
síðan myndað kjarnann í Valsliðinu á
þessum velgengnisárum þess. Pétur
Ormslev gekk að vísu í Fram, en árið
1975 hóf Álbert Guðmundsson að leika
með meistaraflokki Vals. Árið 1976
bættust þeir Guðmundur Kjartansson
og Óttar Sveinsson svo í hópinn. Það ár
urðum við bæði íslandsmeistarar og
bikarmeistarar, en árið 1974 höfðum við
orðið bikarmeistarar.
Voru ekki margir af þessum yngri
strákum saman í unglingalandsliðið?
- Við vorum saman í unglingalands-
liðinu, ég, Magnús Bergs og Guðmundur
Þorbjörnsson. Guðmundur Kjartansson
og Albert Guðmundsson komu svo í
liðið á eftir okkur. Árangur unglinga-
landsliðsins var hins vegar ekkert sérs-
takur þessi ár. Á þessum tíma var verið
að skipta um forystumenn unglinga-
landsliðsins. Árni Ágústsson hafði þá
séð um liðið með góðum árangri í
nokkur ár, en um þessar mundir tók
Lárus Loftsson við liðinu. Hann hafði
lítinn tíma til að undirbúa liðið undir
sína fyrstu leiki í Evrópumótinu og við
komumst því ekki áfram í úrslit kepp-
ninnar, eins og mörg árin á undan.
Margir þeirra sem skipuðu þennan ung-
lingalandsliðshóp áttu hins vegar síðar
eftir að leika með landsliði íslands, og
flestir héldu áfram í knattspyrnunni eftir
þetta og urðu burðarásar sinna liða um
árabil.
33 landsleikir
Hvenær lékstu þinn fyrsta A lands-
leik?
- Það var árið 1975, kom þá inná á
móti Færeyjum í leik sem leikinn var úti.
Viðar Halldórsson lék þarna líka sinn
fyrsta landsleik og sömu sögu er að segja
um Ólaf Danivalsson. Fyrsta heila lands-
leikinn lék ég síðan á móti Noregi árið
eftir. Þá lék Janus Guðlaugsson sinn
fyrsta landsleik. Það var að sjálfsögðu
mikill áfangi að vera valinn í landsliðið.
Jóhannes bróðir minn var fyrirliði lands-
liðsins á þessum árum og höfum við
líklega leikið saman 15-20 landsleiki. Ég
hef nú leikið 33 A landsleiki fyrir ísland
og finnst alltaf jafn mikill heiður að vera
valinn í liðið.
Hver var aðdragandi þess að þú fórst
út í atvinnuknattspyrnu á meginlandi
Evrópu?
- Þegar ég var 18-19 ára heyrði ég
utan í frá að lið í Hollandi og Belgíu
hefðu áhuga á að fá mig til liðs við sig.
Þessi lið höfðu þó aldrei beint samband
við mig og ég vissi því ekki hvað var til
í þessu. Ég fórsíðan í nám í íþróttakenn-
araskólanum á Laugarvatni og á náms-
tíma mínum þar, einkum sumarið milli
1. og 2. ársins heyrði ég mikið talað um
að lið á meginlandinu væru að spyrjast
fyrir um mig. Þá fór ég að fá bréf og
upphringingar frá umboðsmönnum og
ýmsum félögum með fyrirspurnum, en
ég var ákveðinn að ljúka náminu og
hugsa ekki um atvinnumennsku á
meðan. Upp úr áramótum 1980 settu
hins vegar 6 eða 7 umboðsmenn sig í
samband við mig og buðu mér samninga
hjá tilteknum liðum. Ég bað þessa menn
að senda mér nánari upplýsingar og fékk
fyrst svar frá manni sem sagði að Dortm-
und í Vestur-Þýskalandi vildi fá mig til
liðs við sig. Ég fór utan um páskana 1980
til að kanna aðstæður. Þá hafði ég ekki
leikið fótbolta frá því haustið 1979 og
var því í lítilli æfingu, þótt ég hafi leikið
blak með skólaliði íþróttakennaraskól-
ans. Ég mætti á eina æfingu hjá liðinu og
fékk alltof stóra skó til að æfa á.
Þjálfarinn vissi að ég hafði ekki æft í 7
mánuði og ég sagði honum að skórnir
væru allt of stórir, en hann sagði mér að
fara út á völl og æfa skot. Nú það fór nú
svo að fyrstu fimm skotin fóru rakleitt í
vinklana einhverra hluta vegna. Menn
horfðu undrandi á, ekki síst ég sjálfur
sem bjóst nú ekki við að hitta svona,
akkúrat þegar á þurfti að halda. Ég var
síðan látinn æfa skallaeinvígi og fyrir-
gjafir og þetta gekk allt vel. Þeir vildu
endilega að ég yrði lengur hjá þeim til
reynslu, en ég sagðist verða að fara
heim, ef þeir hefðu áhuga á mér yrðu
þeir að gera mér tilboð. Ég setti síðan
fram ákveðnar kröfur um kaup og kjör
og gaf þeim frest til að íhuga málið.
Daginn eftir fékk ég í hendurnar samn-
ingsdrög sem ég hafði með mér heim til
íslands, þar sem þau voru vandlega
athuguð áður en ég skrifaði undir. Um
páskana var því frágengið mál, að ég
færi til Þýskalands um sumarið.
Til Dortmundarliðsins
Hvernig var Dortmundarliðið þegar
þú fórst þangað?
- Þegar ég kom til Dortmundar voru
þeir að byggja upp nýtt lið þar, svokallað
framtíðarlið. Þetta var ungt lið, áhuginn
alveg gífurlegur, toppvöllur, frábær
þjálfari og góð stjórn. Þessi atriði höfðu
mikið að segja um það, þegar ég ákvað
að skrifa undir samninginn við þá. Það
átti að byggja þarna upp framtíðarlið og
ég vildi taka þátt í þeirri uppbyggingu.
Það sem skipti þó mestu máli var að
þjálfarinn, Udo Lattek - sem er nú hjá
Bayern Munchen og var hjá Barcelona
vildi fá mig og slíkt vegur alltaf þyngst á
metunum.
Hvenær hófstu svo æfingar og keppni
með Dortmund?
- Ég fór út til Þýskalands 4. júlí 1980,
en æfingar og annar undirbúningur undir
keppnistímabilið 1980-1981 hófst 7. júlí.