Réttur - 01.10.1933, Qupperneq 17

til að berja þá fátæku niður, ef þeir dirfðust að mögla.
Við erum sammála J. J. um það, að til þeiss að, fram-
kvæma allar þessar „umbætur", alla þá ,,samvinnu“,
sem hann reynir að dulklæða þróun bankaauðvaldsins
í, til þess þarf vissulega ekki nema friðsamlega þró-
un, og jafnvel þó eitthvert hark gæti orðið við að
framkvæma hana (t. d. öðru hvoru lögreglu gegn
„samvinnu“-skipa-sjómönnum, sem ekki vilja láta
ganga að isér, eða atvinnuleysingjum, sem langar 1
brauð, — eða verkakonum í garnastöðvum, sem verj-
.ast launalækkun, eða verkamönnum, sem rísa gegn
Kveldúlfi, eða bændum, sem hindra nauðungarupp-
boð Búnaðarbankans), þá væri alveg óhugsandi að
það þyrfti „byltingu" til. Þetta er bara beint áfram-
hald af því auðvaldsþjóðfélagi, sem fyrir er. Það
kemst á hærra stig. Yfirstéttin í því breytist ofurlítið.
Hlutföllin milli hinna ýmsu hluta auðmagnsins rask-
ast nokkuð. En öll kúgunin, fátæktin og niðurlæging-
in, sem þetta þjóðfélag byggist á, helst og færist í
aukana. Það er hert á ofbeldistækjunum og yfirstéttin
vígbúin betur, því hún finnur grundvöllinn riða undir
fótum sér, því hið nýja tímabil, sem hún er komin í, er
hnignunartímabil hennar, þegar hún ekki lengur get-
ur einu sinni hagnýtt sér vinnuaifl verkalýðsins allt til
að græða á, né vélar sínar til að framleiða, — þegar
kreppa auðvaldisþjóðfélagsins fer vaxandi með ári
hverju og mótsetningar þess verða að sama skapi
óleysanl'egri. — Og J. J. lýsir því sjálfur yfir, að ef
virkilega ætti að fara að berjast á móti þessu þjóð-
félagi, þá myndi hann standa við hlið íhaldsins til
að verja það gegn þeim, sem framkvæma vilja sósíal-
ismann.
Til þe,ss að framkvæma það, sem J. J. vill, nægir
„friðsamleg þróun“. En það, sem við kommúnistar vilj-
um, er bara alt annað, en það, sem Jónas frá Hriflu
Till. Við viljum sósíalismann: Það er að verkalýður,
209