Morgunblaðið - 22.02.2006, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. FEBRÚAR 2006 29
MINNINGAR
✝ Anna MaríaHelgadóttir
fæddist á Herríðar-
hóli í Holtum í Ása-
hreppi í Rangár-
vallasýslu 25.
október 1916. Hún
lést á elli- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund föstudaginn
10. febrúar síðast-
liðinn. Hún var
yngst af 6 börnum
hjónanna Ingveldar
Andrésdóttur og
Helga Skúlasonar
cand.phil og bónda á Herríðarhóli
og síðar skrifstofumanns í
Reykjavík. Systkini Önnu Maríu
voru: Guðrún Sigríður, f. 16.6.
1900, d. 7.7. 1999, Elín Málfríður f.
24.6. 1904, d. 3.12. 1999, Andrea,
f. 22.11. 1905, d. 20.9. 2000, Sig-
ríður, f. 21.10. 1907, d. 16.4. 1997,
Þorsteinn Benedikt, f. 2.5. 1911, d.
19.7. 1985. Áður átti Helgi dótt-
urina Pálfríði, f. 14.1. 1893, d.
1.10. 1976.
Anna María giftist 27.3. 1943
Konráði Gíslasyni, kaupmanni í
Reykjavík, f. 26.12. 1904, d. 26.7.
1983, en hann stofnaði og rak
sportvöruverslunina Hellas í ára-
tugi. Foreldrar hans voru þau
Ásta Guðmundsdóttir og Gísli
Jónsson, kaupmaður og verslun-
arstjóri. Anna og Konráð bjuggu
allan sinn búskap á Hringbraut
118 í Reykjavík. Dætur þeirra
eru: 1) Inga Dóra húsmóðir, f.
26.5. 1943, var gift Val Sigurðs-
syni skrifstofumanni sem nú er
látinn. Börn þeirra eru: a) Bryn-
dís, dóttir hennar er Snædís Loga-
dóttir, b) Ásta, gift
Gottskálki Vil-
helmssyni og eru
synir þeirra tvíbur-
arnir Valur Snær og
Daníel Ingi, og c)
Konráð Gísli Vals-
son. 2) Ásta lækna-
ritari, f. 1.9. 1944.
Maður hennar er
Steinn Valur Magn-
ússon viðskipta-
fræðingur. 3) Elín
Sigríður, þýðandi
og leiðsögumaður, f.
23.9. 1951, gift
Gunnari Hjalta Guðmundssyni
verkfræðingi. Börn þeirra eru
Anna Kristín og Guðmundur
Steinn. 4) Helga Soffía prestur, f.
23.2. 1960, var gift Toshiki Toma,
presti nýbúa. Börn þeirra eru Ísak
Toma og Anna María Toma.
Þegar Anna María var 7 ára
fluttist fjölskyldan til Reykjavíkur
vegna veikinda húsmóðurinnar.
Fjölskyldan festi fljótlega eftir
komuna til Reykjavíkur kaup á
húsinu Grettisgötu 6a í Reykjavík
og þar bjó fjölskyldan eftir það.
Anna María stundaði nám við
Verzlunarskóla Íslands, en fór
fljótlega út á vinnumarkaðinn og
vann lengst af áður en hún gifti
sig hjá fyrirtækinu Edinborg í
Hafnarstræti í Reykjavík. Þar
kynntist hún verðandi eiginmanni
sínum, Konráði Gíslasyni. Vegna
veikinda fluttist Anna María á elli-
og hjúkrunarheimilið Grund árið
2002.
Anna María verður jarðsungin
frá Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan 11.
Ég kynntist Önnu fyrir 35 árum.
Samskipti okkar voru vinsamleg en
varkár framan af. Hlýlegt viðmót
Önnu gerði mér auðveldara að koma
í heimsókn á heimili stúlkunnar sem
ég var að eltast við. Eftir því sem
kynni mín við stúlkuna styrktust
kynntist ég um leið þessari ágætu
konu.
Ég hringdi oft í símanúmerið á
Hringbrautinni. Alltaf svaraði kven-
mannsrödd. Oftast þekkti ég rödd-
ina. Raddir systranna þekkti ég, en
gat ruglast ef það var Anna sem
svaraði. Þá kom fyrir að hún hrekkti
mig aðeins smástund og lét mig
halda að það væri konan mín tilvon-
andi. Stundum var ég fljótur að
koma mér að efninu. Anna sleppti
mér þó við að fara með sig í bíó.
Ég vandaði mig mikið að umgang-
ast tengdaforeldrana. Aðeins einu
sinni man ég eftir að mér yrði á í
messunni gagnvart Önnu. Hún sat
stundum á kolli í eldhúsinu og reykti
eina sígrettu og drakk kaffi úr kaffi-
bolla með blárri rönd. Þessi kaffibolli
hafði oft mikinn lit af kaffinu. Þetta
var hennar bolli og hún hafði hann
eins og hún vildi. Einhvern tíma
þvoðum við hjónin upp og ég tók
bollann og gerði hann alveg mjalla-
hvítan. Ég var voðalega hrifinn af
handverki mínu, en þegar Anna sá
hvað ég hafði gert varð hún skrítin á
svipinn. Henni líkaði ekki afskipta-
semin. Ég skil þetta núna enda á ég
svona tebolla sem ég vil ekki að aðrir
snerti. En eins og í öllum samskipt-
um við hana varð þetta að smá gríni
þar sem hversdagslegir hlutir voru
notaðir til að grínast og hlæja saman
að.
Anna átti það til að veita manni
leiðsögn sem maður kærði sig ekki
um svona eins og aðrir foreldrar
gera. Það sneri nú oftast að klæðnaði
og ferðabúningi eða öðrum hagnýt-
um hlutum sem lýstu umhyggju
frekar en ráðríki. Maður fann þenn-
an sterka velvilja sem alltaf lá að
baki leiðbeiningunum.
Það sem einkenndi Önnu mest var
þetta vinsamlega og glaðværa við-
mót, sem gerði hana að svo hlýrri
persónu. Þegar maður heimsótti
hana var manni tekið af svo mikilli
gleði og hlýju. Hluti af móttökunum
var sú gestrisni sem einkennir eldri
kynslóðina. Sá siður að taka vel á
móti gestum eins og gert var í fá-
sinninu til sveita. En hjá Önnu var
þetta hluti af henni sjálfri. Það var
einfaldlega gott að koma til hennar,
gott að hitta hana.
Gegnum árin tókst með okkur vin-
átta. Í hvert skipti sem við hittumst
áttum við smá spjall. Sjaldan langt.
Þegar hún var ung hafði hún farið í
hestaferðir og meðal annars sund-
riðið stórár á Suðurlandi. Mér þótti
mikið til þess koma enda enginn
barnaleikur að ferðast yfir þessi
vatnsföll. Eins hafði hún farið í
nokkrar utanlandsferðir með Kon-
ráði, meðal annars á ólympíuleika og
heimssýningu.
Það fór talsvert fyrir dönskum
áhrifum á heimilinu. Anna las
„dönsku blöðin“ af áfergju. Fjöl-
skyldan tengdist Danmörku, því
mágkona hennar, hún Adda í Dan-
mörku bjó þar með sína fjölskyldu.
Eins hafði hálfsystir hennar búið
þar. Dönskukunnáttan kom sér
stundum vel. Hún gat enn talað við
dönsku við gangastúlkuna á Grund
fáum vikum fyrir andlátið.
Oft talaði hún um fólk sem hún
hafði þekkt. Fæst af því þekkti ég,
enda ættaður utan af landi, en hún
var orðvör og talaði þannig um fólk
að það stóð jafnrétt eftir.
Það böl sem reyndi mest á Önnu
var áfengisneysla annarra. Þeir erf-
iðleikar voru að mestu að baki áður
en við kynntumst og voru eitthvað
sem við töluðum aldrei um. Hún bar
erfiðleika sína í hljóði og stóð þá af
sér. Anna gat verið býsna föst fyrir
ef henni fannst það eiga við.
Síðar, er líkamanum fór að hnigna,
fékk Anna beinþynningu. Þar er erf-
itt fyrir þann sem ekki hefur reynt
að skynja þau óþægindi og sársauka
sem því fylgir. Þá varð ég meðvit-
aður um annan eiginleika tengda-
mömmu. Aldrei að kvarta. Maður
spurði stundum: „Finnurðu til í
dag“. Svarið var alltaf nei. En ef
maður spurði hvort hún væri þreytt
þá komst maður nær því hvernig hún
hafði það.
Öll þessi skipti sem við spjölluðum
renna saman í eitt. Samræðurnar
eru ekki endilega minnisstæðar.
Gamansemin særði aldrei neinn,
ekki sögð til að höggva heldur gleðja,
svona létt stundargrín sem byggðist
á aðstæðum og atvikum daglegs lífs.
Stundum fylgdi smá stríðni en aldrei
neitt sem manni gat sárnað. Eftir
stendur minning um tilfinningu eða
hughrif.
Anna lifði bæði góða tíma og
komst í gegnum erfiðleika með já-
kvæðu hugarfari og glaðværð sem
var smitandi fyrir þá sem umgeng-
ust hana.
Það er sú minning sem ég vil eiga
um Önnu.
Gunnar H. Guðmundsson.
Ég hef alltaf haft gott samband við
ömmu mína, hana Önnu Maríu
Helgadóttur. Við gátum oft rætt mál
sem eru ekki allra. Hún passaði okk-
ur systkinin þegar við vorum lítil,
sagði okkur sögur og kenndi okkur
vísur. Seinna lærði ég ýmsa aðra
merkilega hluti af henni. Auðvitað
lærði ég staðreyndir um skyldmenni,
lífs eða liðin (og sögu skyldmenna
sem voru látin áður en hún fæddist)
ég lærði um Jónas Hallgrímsson og
Einar Ben og ég lærði að drekka
kaffi svart. En það eru aðrir hlutir
sem höfðu meiri áhrif á mig.
Ég man einn dag þegar við systk-
inin vorum nýbúin að ljúka prófum í
skólanum og okkur hafði báðum
gengið býsna vel. Það spyrst út og
amma hringir heim til að minna mig
og Önnu systur mína á að þakka
Guði fyrir þessa velgengni. Í fyrstu
fannst mér þetta hálf undarlegt en
vissulega hugulsamt. Ég hugsaði um
þetta fram og til baka. Með tíð og
tíma er ég farinn að skilja þetta bet-
ur og betur. Ekki þannig að ég geti
útskýrt það fyrir hverjum sem er en
það situr djúpt í mér. Yfirleitt fór
ekki mikið fyrir trúarlegum um-
ræðum eða predikunum þegar ég
talaði við ömmu. En í gegnum ömmu
hef ég lært að skilja hvað trú er og
um hvað trúin raunverulega snýst.
Ég ber það ekki með mér að vera
neinn öfga trúmaður og allavega frá
því ég man eftir mér hefur amma
ekki endilega gert það heldur. En
það er þetta með að skilja trúna, ekki
endilega að skilja Biblíuna eða sögu
kirkjunnar, heldur að skilja trúna og
finna fyrir henni.
Amma hafði alltaf jákvæða sýn á
tilveruna. Fólk stillir oft jákvæðni
upp á móti raunsæi en amma var
bæði jákvæð og raunsæ. Það tengist
því að þakka fyrir það sem maður
hefur, hvað sem það nú er. Það eru
ekki liðnir tveir mánuðir síðan ég
spilaði undir söng þar sem amma
mín og mamma voru í árlegri upp-
rifjun á Gilsbakkaþulu. Þegar ein
mundi ekki meira botnaði hin og
þannig komust þær í gegnum þessa
langloku. Þegar ég hugsa um ömmu
sé ég hana ekki fyrir mér öðruvísi en
brosandi eða syngjandi. Ég bið fyrir
henni og veit að hún hefur nú sam-
einast systrum sínum 4, „Steina
bróður“ sem ég er skírður í höfuðið á
og Konráði afa.
Guðmundur Steinn Gunnarsson.
ANNA MARÍA
HELGADÓTTIR
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
RÚNAR KRISTINN JÓNSSON,
Dvergaborgum 10,
varð bráðkvaddur miðvikudaginn 15. febrúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn
23. febrúar kl. 13.00.
Elsa Ólsen,
Pálmi E. Pálmason,
Guðný Kristín Rúnarsdóttir,
Tryggvi Kristinn Rúnarsson
og barnabörn.
Ástkær faðir okkar, fósturfaðir, sonur, tengdafaðir,
bróðir, afi og langafi,
HAFSTEINN JÓSEFSSON,
Hátúni 12,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu mánudaginn
6. febrúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður E. Hafsteinsdóttir.
Elskuleg systir okkar og frænka,
JÓNA ÞORSTEINSDÓTTIR
frá Langholti í Flóa,
síðast til heimilis í Seljahlíð,
Hjallaseli 55,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugar-
daginn 18. febrúar.
Útför hennar verður gerð frá Hallgrímskirkju þriðjudaginn 28. febrúar
kl. 13.00. Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á sumarstarf KFUM og K í
Vatnaskógi og Vindáshlíð.
Ólöf Þorsteinsdóttir,
Ólafur Þorsteinsson
og frændsystkini.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
EINAR J. GÍSLASON
bifreiðastjóri,
Ásvegi 16,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut að
morgni sunnudagsins 19. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðlaug Sigurjónsdóttir,
Ólöf Einarsdóttir, Bogi Þórðarson,
Sigurlaug Einarsdóttir,
Erna Einarsdóttir, Bergþór Einarsson,
Einar Örn Einarsson, Hulda Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær konan mín og móðir okkar,
ÞORBJÖRG SVEINBJARNARDÓTTIR,
Huppahlíð,
Miðfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnudag-
inn 19. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Helgi Björnsson,
Ólöf Guðrún Helgadóttir,
Björn Helgason,
Jóhanna Hólmfríður Helgadóttir,
Elínbjörg Helgadóttir,
Hjalti Sigursveinn Helgason.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
TÓMASÍNA ELÍN OLSEN,
Hraunbæ 103,
lést á líknardeild Landakotsspítala að morgni
mánudagsins 20. febrúar.
Hreinn Aðalsteinsson, Hildur Halldórsdóttir,
Edda Aðalsteinsdóttir,
Atli Aðalsteinsson, Lilja Hanna Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.