Morgunblaðið - 10.06.2006, Blaðsíða 60

60 LAUGARDAGUR 10. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku amma mín, ég
kveð þig með miklum
söknuði, þú áttir svo stóran sess í
mínu hjarta. Því var svo sárt að sjá
þig kveðja þetta líf, en um leið
blendnar tilfinningar þar sem þú loks
fékkst hvíldina eftir langvinn veikindi
og ég veit að það kvaldi þig að geta
ekki tjáð þig við okkur.
En mikið held ég að afi hafi verið
glaður að fá þig til sín rétt fyrir af-
mælisdaginn sinn.
Þær eru svo óendanlega margar
minningarnar úr sveitinni sem nú
hellast yfir mig, að ég veit varla hvar
skal bera niður.
Síðasta minning mín um þig fyrir
norðan er sumarið 1999 þegar þið afi
dvölduð þar í síðasta sinn, áður en þú
veiktist. Það sumar fórum við fjöl-
skyldan norður á Strandir til ykkar
að sækja Egil sem þá hafði verið svo
heppinn að fá að dvelja hjá ykkur í
smátíma í sveitinni.
Að venju þegar við yfirgáfum Mun-
aðarnesið vildir þú alltaf bjóða okkur
í lambasteik, svo við færum nú ekki
svöng af stað suður. Ég sé þig enn
ljóslifandi fyrir mér þar sem þú
stendur úti á hlaði og fylgir okkur eft-
ir þar til við hverfum inn fyrir hrygg-
ina. Munaðarnesið verður aldrei
samt án þín og afa.
Minnisstæð er mér ferðin sem ég
fór með ykkur á landnámshátíðina í
Vatnsfirði 1974, er ég var átta ára
gömul. Áður en við fórum þá hafði
Ingigerður systir þín dvalið hjá þér
og þið saman bakað þessi reiðinnar
býsn af kleinum sem hafa skyldi með-
ferðis á hátíðina. Fékk ég að sjálf-
sögðu að hjálpa til og þið voruð svo
stoltar af litlu kleinukerlingunni ykk-
ar eins og Inga frænka kallaði mig
alltaf hlæjandi upp frá því.
Ég var sex ára gömul þegar ég
dvaldi hjá ykkur í fyrsta sinn í sveit-
inni og eftir það var ég hjá ykkur á
hverju sumri fram til fermingarald-
urs. Ég tel það mikil forréttindi að
hafa fengið að dvelja hjá ykkur öll
PÁLÍNA SIGURRÓS
GUÐJÓNSDÓTTIR
✝ Pálína SigurrósGuðjónsdóttir
fæddist í Skjaldar-
bjarnarvík í Árnes-
hreppi í Stranda-
sýslu 13. nóvember
1919. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 24. maí síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Víðistaðakirkju 6.
júní.
þessi sumur og mun ég
búa að því alla tíð. Allt-
af varst þú reiðubúin
að taka okkur barna-
börnin til þín í litla hús-
ið, stundum fékk ég að
vera í innra herberg-
inu eða þá í stofunni,
ég man aldrei eftir
þrengslum, þó svo ým-
islegt hafi stundum
gengið á hjá okkur
frændsystkinunum og
alveg ótrúlegt er að
hugsa til þess að þarna
bjugguð þið afi með
allan barnaskarann.
Þú varst alveg ótrúlega dugleg,
alltaf bakandi eða að útbúa mat, nest-
aðir okkur út á engin í heyskapnum
og alltaf fengum við kvöldkaffi, ný-
bakaða köku og mjólk. Þetta var ynd-
islegur tími og ómetanlegar minning-
ar sem ég geymi með mér um aldur
og ævi.
Elsku amma mín, mér þykir svo
vænt um þig.
Þín
Ásta.
Elsku amma Palla, þá ert þú komin
til hans afa Jens eftir erfið veikindi.
Að hafa þig í næsta húsi þegar ég
var að alast upp í sveitinni er mjög
ljúft í minningunni
Að geta hlaupið niður hólinn til
ykkar afa á kvöldin í heimsókn, því þú
áttir alltaf liti og blöð í eldhússkápn-
um þínum og svo lumaðir þú stundum
á kandís líka.
Þú áttir stórbrotinn mann og
stóðst ávallt eins og klettur við hlið
hans.
Amma, þú varst mikil hörkukona
og eru afkomendur ykkar afa orðnir
allmargir. Ekki var hægt að sjá síð-
asta sumarið þitt í sveitinni sem þú
hafðir heilsu að þú værir að verða átt-
ræð, níu barna móðir. Þú labbaðir
(hljópst) um alla landareign upp á
fjall án þessa að mæðast eða þegar þú
bograðir í garðinum þínum að reyta
arfa því þú lagðir mikið á þig til að
halda lífi í blómunum þínum.
Seinustu árin þín voru erfið en
hvíldin er komin og getur þú skroppið
í Þaralátursfjörð, Skjaldarbjarnarvík
eða bara norður á Munaðarnes með
honum afa.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaust þú friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unnin
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(V. Briem)
Hvíldu í friði, amma mín.
Unnur Pálína.
Elsku amma. Þær eru margar
minningarnar sem við eigum um þig,
elsku amma. Það fyrsta sem kemur
upp í hugann er hve gott var alltaf að
koma í heimsókn til ykkar afa í litla
húsið ykkar. Það var alltaf svo nota-
leg tilfinning að ganga í bæinn og
kalla inn til að gá hvort þið væruð
ekki heima. Þá heyrðist annað hvort í
þér eða afa: „Eruð þetta þið, elsk-
urnar?“ Svo var okkur boðið inn og
þá fékk maður sko ýmiss konar góð-
gæti. Best var að fá kandís og mjólk
en það var reyndar alveg jafn gott að
fá brauð með bestu kæfu í heimi, kæf-
unni þinni.
Það var alltaf svo hlýlegt í eldhús-
inu ykkar og þar var svo gott að sitja
á bekknum og spila á spil og hlusta á
ævintýrin um Öskubusku og Hans og
Grétu í kassettutækinu. Oft sagðir þú
okkur líka sögur frá því að þú varst
lítil eða sýndir okkur ýmsar gersem-
ar eins og t.d. töluboxið þitt. Hvað
maður gat setið og skoðað í það heilu
dagana. Stundum leyfðir þú okkur
líka að velja tölur og sauma í efnisbút
og hafa með heim. Við munum ennþá
lagið úr mylluspiladósinni sem var
uppi á hillu inni í stofu og þú trekktir
hana endalaust upp fyrir okkur svo
við gætum dansað um stofuna. Nú
ertu komin til hans afa og erum við
vissar um að hann hefur beðið
óþreyjufullur eftir þér.
Takk fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum með þér. Guð geymi
þig.
Þínar
Guðbjörg, Bryndís og
Hafrún Guðmundsdætur.
Elsku langamma. Við systurnar
vildum minnast þín í örfáum orðum.
Góðar eru minningarnar sem maður
á um þig, allar stundirnar norður á
Ströndum þegar við vorum litlar
stelpur. Það var alltaf gaman að kíkja
í heimsókn til þín og langafa í litla
húsið ykkar. Þið voruð bæði svo
elskuleg og tókuð ávallt vel á móti
okkur. Fjöruferðirnar og göngu-
túrarnir með þér í sveitinni eru
ógleymanlegar og pönnukökurnar
vinsælu munu alltaf varðveitast í
minningunni. Að ógleymdu brjóst-
sykurboxinu sem ætíð var nóg af mol-
um í fyrir litla munna. Nú ertu komin
til langafa og vonandi hafið þið það
gott eins og á árum áður. Hvíl í friði,
elsku langamma.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Sigurrós Sandra og
Ingibjörg Bergvinsdætur,
Grundarfirði.
Góður vinur okkar
hjóna, Jóhann Egg-
ert Jóhannsson, andaðist á Land-
spítalanum í Fossvogi hinn 24. maí
sl. liðlega sjötugur að aldri. Spít-
alavist hans var bæði löng og
ströng. Hann tók örlögum sínum af
eðlislægu æðruleysi. Ég heimsótti
hann á spítalann daginn áður en
yfir lauk. Sagði hann mér þá að
100 dagar væru liðnir frá því að
hann gekkst undir aðgerð. Eins og
ávallt bar hann sig vel og var sam-
tal okkar á léttum nótum. Þó átti
hann erfitt um tal, því að leiðslur
lágu um háls honum. Nóttina á eft-
ir mun hjarta hans hafa gefið sig.
Góð kynni okkar Jóhanns og um
leið fjölskyldna okkar hófust um
það leyti er börn okkar, Ægir og
Gróa, voru að draga sig saman, þá
enn við nám í Háskóla Íslands. Að
prófum loknum héldu þau til
Þrándheims í framhaldsnám –
hann í verkfræði og hún í sögu og
fornleifafræði.
Hin góðu kynni okkar í milli
urðu smám saman að vináttu. Sam-
eiginleg áhugamál og svipaðar
áherslur í efnahagsmálum og öðr-
um þjóðmálum, gagnkvæm virðing
fyrir skoðunum hvors annars. Og
ekki dró úr vinskap og samveru-
stundum fjölskyldna okkar er
Gróu og Ægi fæddist sonur 11.
janúar árið 2000.
Jóhann Eggert var í verklegu
námi í pípulögnum hjá föður sínum
1949–53, jafnframt í bóklegu námi
með meiru í Iðnskólanum í
Reykjavík. Að því loknu hóf hann
nám í Vélskólanum í Reykjavík og
lauk námi þar 1957. Eftir það var
hann vélstjóri á ýmsum skipum
næstu árin, lengst af hjá Eimskipi.
Jafnframt vann hann við pípulagn-
ir þegar tími vannst til og var um
nokkurt skeið í stjórn Hitavirkj-
unar hf. Eftir að hann kom í land
fór hann tíðum á sjóinn fram á átt-
unda áratuginn sem afleysingavél-
stjóri. Þá stofnaði hann Víriðjuna
hf. og hóf að framleiða gaddavír,
einkum fyrir bændur, allt til ársins
1976. Hafði hann reist hús undir
rekstur þessa fyrirtækis. Eftir að
framleiðsla á gaddavír hætti leigði
Jóhann út þetta húsnæði og sá al-
farið um rekstur þess.
JÓHANN EGGERT
JÓHANNSSON
✝ Jóhann EggertJóhannsson, vél-
stjóri og pípulagn-
ingameistari, fædd-
ist í Reykjavík 31.
október 1933. Hann
andaðist á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi í Fossvogi 24.
maí síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Háteigskirkju 2.
júní.
Hálfur hugur Jó-
hanns var jafnan
bundinn við sjóinn.
Hann keypti gang-
góðan skemmtibát á
árinu 1999, gerðist
félagi í Snarfara, fé-
lagi smábátaeigenda,
og fékk leigt hjá
þeim bryggjupláss –
þetta var fyrst og
fremst sumarúthald.
Fyrir sæmilega lagna
færamenn mátti hafa
þrjú færi í sjó sam-
tímis á bátnum. Hafði
Jóhann unun af að fara út á flóann
á skak – og bauð hann gjarnan vin-
um og ættingjum með á sjóinn.
Þótt eiginkona hans, Unnur
Guðmundsdóttir, hefði heldur vilj-
að eignast jarðarskika undir sum-
arhús, því að hún hefur unun af
garðrækt og trjárækt – eða þá
tjaldvagn eða fellihýsi til að
ferðast um landið, lét Jóhann sér
fátt um þessa hugmynd finnast.
Sagði hann þessa hluti fljóta svo
illa! Jóhann bjó að ríkri kímnigáfu
– en skemmtilega þurri – og án ill-
girni.
Hinu má bæta við, að oft fór
Unnur á sjó með bónda sínum. Oft-
ar en ekki kom hún að landi með
mestan afla.
Á árinu 2002 festi Jóhann kaup á
stærri báti, sem hann hélt úti frá
Danmörku, og þar var báturinn í
vetrarlægi. Naut hann þess að
sigla þessu fleyi um Eystrasaltið,
dönsku sundin og nærliggjandi
hafsvæði.
Dvöldust þau hjónin langdvölum
í Danmörku, Svíþjóð og Noregi á
sumrin og nutu þess þar að heim-
sækja vini og ættingja. Jóhann átti
bróður í Svíþjóð, í Gautaborg, og
Unnur á ættingja í Noregi – í Vík-
inni, eins og sagt var fyrr á árum.
Börn þeirra, tengdabörn og barna-
börn voru oft með í för og áttu með
þeim góðar og náðugar samveru-
stundir. Fyrir barnabörnin voru
þetta sérstakar ævintýraferðir.
Jóhann var maður yfirlætislaus
og vel látinn. Jafnframt var hann
maður framfara og framkvæmda.
Hann naut trausts samferðamanna
sinna sem völdu hann til trúnaðar-
starfa. Hann var maður greiðvik-
inn og hjálpsamur. Baddý naut
góðs af. Oft á tíðum birtist hann
með verkfærakassa til að laga og
gera við það sem hann hafði frétt
að hún var í vandræðum með og
var ofar tæknilegri þekkingu og
getu eiginmanns hennar.
Við Baddý sendum Unni, börn-
um hennar og fjölskyldum þeirra,
svo og Guðjóni og fjölskyldu hans,
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum þeim blessunar Guðs.
Már.
Kær vinkona, Sig-
rún Eiríksdóttir, hefur kvatt þessa
jarðvist. Kynni okkar hófust fyrir
um það bil 42 árum þegar ég vann
hjá þeim hjónum, Páli og henni á
veitingastaðnum West End á Vest-
urgötu í Reykjavík.
Margs er að minnast frá liðinni tíð,
t.d. samkomanna í Hörgshlíð 12, en
þangað fór Sigrún í hverri viku á
SIGRÚN
EIRÍKSDÓTTIR
✝ Sigrún Eiríks-dóttir fæddist á
Syðri-Sýrlæk í Vill-
ingaholtshreppi í
Árn. 23. febrúar
1918. Hún lést á
dvalar- og hjúkrun-
arheimilinu Grund
við Hringbraut í
Reykjavík 7. maí
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fossvogskapellu
16. maí.
meðan heilsan leyfði.
Enda var hún mjög
trúuð kona. Oft fór ég
þangað líka og hafði
gott af. Gott var að
koma í heimsókn til
þeirra Sigrúnar og
Páls, fyrst á Leifsgötu
8 og síðan á Eiríks-
götu 2. Alltaf sama
hlýjan og elskusemin
sem Sigrún átti í svo
ríkum mæli.
Ég minnist líka
kyrrðarstundanna í
Hallgrímskirkju í há-
deginu á fimmtudögum, sem við Sig-
rún sóttum svo oft. Börnum mínum
Hauki, Katrínu og Jóhönnu var hún
afskaplega góð og minnast þau henn-
ar með mikilli hlýju.
Man ég alltaf þegar ég var að
vinna á skrifstofu á Skúlagötu að
stundum þurfti ég að vinna yfirvinnu
og þá hljóp Sigrún undir bagga og
náði í Jóhönnu á Barónsborg. Alltaf
sama hjálpsemin þar. Með innilegu
þakklæti kveð ég þessa góðu vin-
konu mína og óska henni góðrar
ferðar á guðs vegum. Aðstandendum
hennar votta ég innilega samúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði.
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðar hnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hvíl í friði.
Þuríður Árnadóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Minningar-
greinar
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800