Morgunblaðið - 25.07.2006, Qupperneq 27

og þær verða mér alltaf kærar.
Það var mikið á þig lagt í lífinu
þínu, amma mín, en alltaf varstu
sterk og dugleg svo aðdáunarvert
var. Þegar þú veiktist í mars síðast-
liðnum var kraftaverk að þú skyldir
ná þér svona eins og þú gerðir og
vakti það mikla athygli hversu sterk
og kraftmikil kona þú varst. Ég er
svo þakklát fyrir að hafa getað átt
stundirnar með þér á spítalanum og
sagt þér nógu oft hversu mikið ég
elskaði þig. Það verður aldrei hægt
að fylla í skarðið þitt. Ég veit að við
hittumst einhvern tímann aftur.
Þangað til verður þú hjá fólkinu
þínu sem þú saknaðir svo mikið og
ég veit að þau taka vel á móti þér.
Þín kútta,
Edda Rún Ragnarsdóttir.
Amma okkar hefur kvatt þennan
heim. Nú þegar við setjumst niður
til að skrifa nokkur orð um hana
streyma fram minningar. Við áttum
svo margar skemmtilegar stundir á
Langholtsvegi sem börn. Í sveitinni,
á Fossi í Grímsnesi, eyddum við
mörgum sumardögunum og það var
alltaf gaman að heimsækja ömmu á
Skúlagötu, þar sem hún eyddi síð-
ustu æviárunum. Meðan amma bjó á
Langholtsveginum hélt hún miklar
veislur á aðfangadag og páskadag
þar sem stórfjölskyldan hittist og
voru það ógleymanlegar stundir.
Amma var miðpunktur fjölskyld-
unnar.
Amma var ofsalega sterk kona,
sem þrátt fyrir mörg stór áföll um
ævina hélt alltaf sinni reisn. Um svo
margt getum við tekið hana okkur
til fyrirmyndar og lært af henni. Þar
má telja æðruleysi, röggsemi, um-
hyggjusemi og myndarskap. Amma
var glæsileg kona og hún lagði mikið
upp úr því að vera vel til höfð. Vara-
liturinn var aldrei fjarri og á meðan
á spítaladvölinni stóð ræddi hún oft
hvað hárið á henni væri agalegt.
Amma fylgdist vel með því sem
við tókum okkur fyrir hendur, hvort
sem var í leik eða starfi. Oft fannst
henni nóg um ferðalög fjölskyldu-
meðlima; hún vildi hafa sitt fólk hjá
sér. Ömmu var ekki einungis um-
hugað um okkur barnabörnin, held-
ur sinnti hún langömmubörnum sín-
um af alúð. Ekki stóð á því að amma
færði nýfæddu langömmubarni fal-
lega prjónaða flík eða teppi og fylgd-
ist hún afar vel með þeirra uppvexti
fram á síðasta dag.
Við kveðjum ömmu með miklum
söknuði. Síðasta rúma árið var
henni, sem okkur öllum, sérstaklega
erfitt og setti það óneitanlega mark
sitt á heilsu hennar. Það er stórt
skarð höggvið í fjölskylduna en eftir
standa minningarnar og þær munu
lifa með okkur áfram. Guð geymi
ömmu á Langó.
Guðlaug og Bettý.
Ég sit hérna tóm og allar góðu
minningarnar um ömmu Langó
streyma um hugann. Einhvern veg-
inn hélt ég að hún myndi verða 200
ára gömul og færi aldrei frá okkur. Í
mars, þegar við fengum þær fréttir
að hún væri komin á gjörgæslu, fann
ég fyrir tómarúmi. Allt sem ég ætl-
aði að þakka henni fyrir og láta hana
vita hversu mikið mér þótti vænt um
hana kom upp í huga minn. Hetjan
hún amma mín harkaði þetta af sér
og sýndi okkur að hún var ekki tilbú-
in að kveðja strax. Þá nýtti ég tæki-
færið og fór til hennar annan hvern
dag, alltaf tók hún fagnandi á móti
mér, Nóna mín, og kyssti mig
hressilega. Hún var ein besta mann-
eskja sem ég hef þekkt, hún vildi
alltaf hjálpa manni eins og hún gat
og það þýddi sko ekkert að þræta
við hana.
Amma var algjört jólabarn og
henni fannst ekkert skemmtilegra
en að hafa alla fjölskylduna, um 25
manns, hjá sér á Langholtsveginum
um jólin og alltaf eldaði hún ofan í
allt liðið. Jólajukkið hennar og
rjúpusósan var það besta sem ég fæ
og nokkuð ljóst að jólin og lífið verða
mjög tómleg án hennar.
Ég gleymi því aldrei þegar hún
var að passa mig á meðan hún vann
á Grensás. Þá dröslaðist hún með
mig í strætó og svo hékk ég yfir
henni í vinnunni og lét hana spila við
mig allan tímann. Það hefðu nú ekki
allar ömmur haft þolinmæði í það en
hún amma mín var gull af manni. Ég
efast ekki um að afi Haukur og
Sigga hafi tekið vel á móti henni
þarna hinum megin.
Elsku amma mín, ég á eftir að
sakna þín mikið, þú hefur alltaf átt
stóran þátt í lífi mínu. Guð geymi þig
og varðveiti.
Jóna Margrét Ragnarsdóttir.
Elsku amma langó, nú ertu farin
til Guðs þar sem englarnir passa þig.
Takk fyrir að vera alltaf svona góð
við mig. Ég mun sakna þín.
Smávinir fagrir, foldar skart,
fífill í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Prýðið þér lengi landið það,
sem lifandi guð hefur fundið stað
ástarsælan, því ástin hans
alls staðar fyllir þarfir manns.
Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley, sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig,
– hægur er dúr á daggarnótt, –
dreymi þig ljósið, sofðu rótt.
(Jónas Hallgr.)
Þinn
Bjarki Ragnar.
Kæra Guðrún amma. Það er erfitt
að kveðja, vita að við fáum ekki að
hittast aftur. Mig langar til að þakka
þér fyrir allar ánægjulegu samveru-
stundirnar. Það var mér mikils virði
að fá að kalla þig ömmu. Minnis-
stæðar eru mér heimsóknirnar til
þín á Skúlagötuna, í fylgd mömmu
og systkina minna. Stundum komum
við mamma einar, ég fékk að sitja í
stólnum við gluggann og horfa á fal-
lega útsýnið. Þú að prjóna eitthvað
fallegt á yngstu barnabörnin. Sér-
staklega þykir mér vænt um fallega
styttu af engli sem þú hafðir búið til
og gefið mér. Þú hafðir gefið öllum
ömmubörnunum þínum sams konar
styttur, ég var stolt yfir að fá eina
líka. Við urðum svo hrædd þegar þú
veiktist í vor. Við fengum að hafa þig
aðeins lengur en þetta hefur verið
erfiður tími og þú mikið veik. Hvíl
þú í friði, amma mín.
Vertu yfir og allt um kring,
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
( Sig. Jónsson)
Sigríður Fanney.
Með þessum fáu línum langar mig
að minnast ógleymanlegrar frænku
minnar Guðrúnar Claessen.
Þegar einhver fellur frá, sem hef-
ur verið óaðskiljanlegur hluti af til-
veru manns svo langt aftur sem
munað verður, myndast tómarúm
sem aldrei verður fyllt. Söknuðurinn
fyllir hugann og kallar fram svip-
myndir frá liðnum dögum, þær elstu
eru tengdar glöðum og góðum dög-
um frá bernskuheimilum okkar á
Vatnsstíg 9 og 9A hér í borg. Þar
byrjuðu Guðrún og Haukur Claes-
sen eiginmaður hennar búskap sinn.
Síðar byggðu þau sér hús á Lang-
holtsvegi 157.
Guðrún var einstaklega góð móð-
ur minni og sama var á hinn veginn.
Við Guðrún urðum miklir mátar,
sérstaklega síðustu 20 árin og vor-
um í nánu sambandi.
Guðrún á yndislega fjölskyldu,
börnin og barnabörnin, sem hún um-
vafði og þau ekki síður hana.
Guðrún var að mínu mati með
glæsilegustu konum hér í borg. Sjálf
fékk hún því miður of oft á lífsleið-
inni að reyna að lífið er ekki alltaf
auðvelt, því það var henni ekki alltaf
milt.
Við eigum mörg eftir að sakna
þessarar vinkonu okkar sáran og
skarð er fyrir skildi á Vitatorgi, þar
sem Gunna var einstakur félagi og
vinur. En sárastur er söknuðurinn
hjá nánustu ástvinum hennar. Hjá
þeim er hugur minn og ég bið Guð
að gefa að fjársjóður minninganna,
sem Gunna eftir lætur, verði þeim
huggun og styrkur í sorginni.
Guð blessi minningu Guðrúnar
Claessen.
Sigrún (Sirra).
Kveðja frá
Thorvaldsensfélaginu
Guðrún Classen, sem við kveðjum
hér í dag, gekk í Thorvaldsensfélag-
ið 24. janúar 1972. Hún var vönduð,
hún var traust, hún vann félaginu
sínu vel og bar hag þess mjög fyrir
brjósti. Í mörg ár vann hún sem
sjálfboðaliði í verslun okkar, Thor-
valdsensbazarnum, þrátt fyrir það
að vera útivinnandi á þeim tíma.
Með gleði og góðum huga gaf hún
félaginu sínu hálfs dags vinnu í
hverri viku.
Þrátt fyrir að aldurinn væri farinn
að segja til sín hin síðari ár og heils-
an að gefa sig minnist ég hennar
með okkur á menningardegi félags-
ins, á félagsfundi og á Bazarnum þar
sem hún var að versla og þar með að
styðja við félagið sitt áfram.
Thorvaldsensfélagið á Guðrúnu
mikið að þakka og við félagskonur
kveðjum nú ljúfa og góða félagskonu
með þakklæti og virðingu og biðjum
henni Guðs blessunar.
F.h. Thorvaldsensfélagsins
Sigríður Sigurbergsdóttir
formaður.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚLÍ 2006 27
MINNINGAR
Hinn 25. júlí 2006
eru tíu ár liðin frá því
að Hörður Sævar
Bjarnason fórst með
Æsunni ÍS-87. Okkur
langar til þess að minnast hans með
þessu ljóði, sem Gísli Rúnar sonur
hans samdi í minningu föður síns í
nóvember 1997:
Einn dag varstu hér,
en í dag ertu farinn.
Ég sé þig ei framar
því hafið, það nam þig á brott,
á burt varstu numinn
frá öllum er þig elskuðu.
HÖRÐUR SÆVAR
BJARNASON
✝ Hörður SævarBjarnason fædd-
ist á Ísafirði 21.
febrúar 1948. Hann
fórst með Æsu ÍS-87
hinn 25. júlí 1996 og
fór minningarat-
höfn um hann fram í
Ísafjarðarkirkju 7.
september sama ár.
Þann dag er þú fórst
helltist yfir mig flóðbylgja
saknaðar.
Holskeflur harmsins
og öldur saknaðar
munu um alla tíð
dynja á hjarta mínu.
Eftir að þú fórst
er tóm í hjarta mínu,
sem verður aldrei fyllt.
Í þessu tómi bergmálar
rödd þín
sem aldrei aftur
gleður mig.
Sest niður og hugsa um þig,
allar þær góðu stundir
sem við áttum saman.
Því það eina sem ég á
eru minningar um þig.
Guð geymi þig.
Lilja Sigurgeirsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
 Fleiri minningargreinar um Guð-
rúnu Classen bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Jónína.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
HELGA MARGRÉT SIGTRYGGSDÓTTIR,
Hlévangi,
Faxabraut 13,
Keflavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 22. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Dagný Jóhannsdóttir, Jóhann Hákonarson,
Erna Jóhannsdóttir, Jón Sævin Pétursson,
Lilja Jóhannsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir, mágur, afi og
langafi,
ÞÓRÐUR BJÖRNSSON,
Skólabraut 5,
Seltjarnarnesi,
lést af slysförum aðfaranótt sunnudags 23. júlí.
Bára Þórðardóttir, Hrafnkell Óskarsson,
Gunnar Þórðarson, Toby Sigrún Herman,
Guðbjörg Þórðardóttir, Benedikt Guðmundsson,
Valtýr Þórðarson,
Guðbirna Kristín Þórðardóttir,
Þórdís Guðrún Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓLAFUR INGIBERGSSON
frá Hjálmholti,
Vestmannaeyjum,
Smárabarði 2b,
Hafnarfirði,
lést föstudaginn 21. júlí á Landspítala Landakoti.
Útförin auglýst síðar.
Eyrún Hulda Marinósdóttir,
Guðjón Ingi Ólafsson, Hildur Hauksdóttir,
Birna Ólafsdóttir, Sveinn Ingason,
Viðar Ólafsson, Heba Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg mamma okkar, tengdamamma, amma,
langamma og langalangamma,
ÞÓRA AÐALHEIÐUR ÞORLEIFSDÓTTIR,
sem lést miðvikudaginn 12. júlí, verður jarðsungin
frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 27. júlí
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabba-
meinsfélag Akureyrar.
Pétur Eggertsson, Sylvía Hrólfsdóttir,
Eggert Eggertsson, Anna P. Baldursdóttir,
Ingibjörg M. Eggertsdóttir,
Sveinn Eggertsson, Ólína E. Leonharðsdóttir,
Brynja V. Eggertsdóttir, Bjarni Kr. Grímsson,
Ásta M. Eggertsdóttir, Hannes R. Óskarsson,
barnabörn, langömmubörn
og langalangömmubarn
Elskulegi eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN PÁLSSON
húsasmíðameistari,
Fannafold 3,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnu-
daginn 23. júlí.
Guðbjörg Guðmundsdóttir,
Kristján Jónsson, Kristjana Sæunn Ólafsdóttir,
Hörður Jónsson, Klara Jóhannsdóttir,
Már Jónsson,
Málfríður Jónsdóttir, Sveinlaugur Kristjánsson,
Þórunn Jónsdóttir, Hermann Alfreðsson,
afabörn og langafabörn.