Morgunblaðið - 14.09.2006, Blaðsíða 42

42 FIMMTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær amma okkar
er fallin frá eftir erfiða
en skammvinna sjúk-
dómslegu. Amma var uppalin á bæn-
um Helli rétt norðan við Selfoss ná-
lægt Ingólfsfjalli. Hún var alin upp í
stórum hópi systkina og ólst því ekki
upp við mikið veraldlegt ríkidæmi. Í
andlegum skilningi var hún hins veg-
ar alltaf rík. Amma var alin upp við
gömul og góð gildi, náungakærleik,
virðingu og áhuga fyrir öðrum mann-
eskjum. Á heimili hennar var mikill
áhugi á bóklestri, kvæðum og sálm-
um. Foreldrar hennar voru bæði afar
hagmæltir, faðir hennar orti ljóð og
móðir hennar skrifaði greinar í blöð
og tímarit. Þetta hlaut amma í arf frá
foreldum sínum. Enga aðra mann-
eskju höfum við hitt sem kunni svo
margar sagnir, kvæði og sálma og
sagði svo skemmtilega frá. Hún gat
þulið upp heilu versin þegar aðrir
kunnu kannski bara fyrstu línuna.
Hún var fróð og minnug og góðum
✝ Valgerður Ein-arsdóttir fædd-
ist á Gljúfri í Ölfusi
19. júlí 1926. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
þriðjudaginn 5.
september og var
jarðsungin frá
Kópavogskirkju 13.
september.
gáfum gædd.
Sjálf eignaðist
amma sjö dætur og
einn dreng. Móðir okk-
ar var elst af börnun-
um og við elstu barna-
börn ömmu. Annað
okkar er skírt í höfuðið
á henni en hitt eftir
yngri bróður hennar
sem nú er einnig látinn.
Af þessu höfum við
alltaf verið stolt enda
hefur amma og fjöl-
skylda hennar alltaf
verið ómissandi og dýr-
mætur hluti af lífi okkar. Amma var
viðstödd fæðingu okkar beggja og
fyrstu æviárin bjuggum við á neðri
hæðinni hjá ömmu og Haraldi afa.
Amma tók virkan þátt í lífi okkar og
umönnun og gætti okkar þegar á
þurfti að halda. Amma þurfti að lifa
það að missa barn sitt er móðir okkar
féll frá fyrir rúmum 11 árum. Þetta
reyndist ömmu þungbært en hún
reyndist okkur afar vel og var okkur
stoð og stytta við fráfall hennar.
Okkur er minnisstætt hversu
minnug amma var. Hún hafði algjört
stálminni og mundi t.d. vel hversu
stór við vorum við fæðingu, hvaða eig-
inleikum við vorum gædd og hvernig
við hegðuðum okkur sem smákrakk-
ar. Þrátt fyrir þetta átti amma orðið
fjöldann allan af niðjum. Ef okkur
langaði að vita eitthvað um liðna tíma
gátum við alltaf spurt ömmu því hún
mundi allt og vissi svo margt. Maður
gat nánast litið á ömmu sem jafnaldra
sinn eða félaga. Hún var lítil, fíngerð
og kvik í hreyfingum, ung í anda og
hafði til að bera mikla kímnigáfu. Það
var alltaf gaman að tala við ömmu,
hún skemmti manni og lét manni líða
vel. Hún hafði skemmtilega sýn á
menn og málefni, spáði mikið í per-
sónuleika og einkenni fólks og lét aðra
sig miklu varða. Hún var elskuleg, hlý
og falleg.
Það var ávallt gott að koma á heim-
ili ömmu og Haraldar afa. Þau tóku
alltaf vel og hlýlega á móti manni og
höfðu einlægan áhuga á því sem mað-
ur var að gera. Eftir að annað okkar
eignaðist barn sýndu afi og amma
barninu sömu ást, áhuga og hlýju og
þau höfðu alltaf sýnt okkur. Sama
gilti um maka okkar.
Afi og amma áttu því láni að fagna
að vera í góðu hjónabandi frá unga
aldri. Þegar amma veiktist fyrir
nokkrum árum annaðist afi hana
Völlu sína (eins og hann kallaði ömmu
alltaf) afar vel. Þegar afi féll frá fyrir
rúmu ári missti amma þar ævifélaga
sinn. Síðasta árið átti hún því erfitt og
saknaði umönnunar og nærveru afa
mikið. Ekki varð langt á milli þeirra
og þau hafa nú sameinast á ný.
Við minnumst ömmu með ást,
söknuði og þakklæti fyrir það sem
hún var okkur. Blessuð sé minning
Valgerðar ömmu okkar.
Þín
Valgerður og Benedikt.
Valgerður Einarsdóttir
Það eru ótal minn-
ingar sem sækja á
hugann þegar við
hugsum um vinkonu okkar Kristínu
sem lést 13. ágúst síðastliðinn. Allar
eru þær hver annarri betri og heyra
til samskipta okkar, fyrst úr hverf-
inu okkar með börnin lítil og seinna á
ferðalögum og í veiðiferðum.
Kynni okkar hófust fyrir 38 árum
þegar við vorum að byggja okkar
fyrstu hús í Fossvoginum. Þetta var
skemmtilegur tími, börnin á sama
aldri, og húsbyggjendur höfðu í nógu
að snúast.
Kristín var mikill dugnaðarforkur
sem kom berlega í ljós á ferðalögum,
Kristín Þórdís Ágústsdóttir
✝ Kristín ÞórdísÁgústsdóttir
fæddist í Reykjavík
4. janúar 1940. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut
sunnudaginn 13.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Fossvogs-
kapellu 18. ágúst.
skíðaferðum og veiði-
ferðum sem við stund-
uðum saman í mörg
ár. Má með sanni
segja að Kristín hafi
ekki látið sitt eftir
liggja í þeim ferðum,
hún var komin á kreik
með þeim fyrstu á
morgnana og kom með
þeim síðustu í hús á
kvöldin og sló þá oft
hörðustu körlunum
við.
Hún var mikil úti-
vistarkona og naut sín
vel úti í náttúrunni og voru þau hjón-
in mjög samstillt í því, við laxveiðar
deildu þau stöng saman og gengu
saman til rjúpna í mörg ár.
Betri veiðifélaga var ekki hægt að
hugsa sér og unun að sjá hana kasta
flugu fyrir lónbúann. Fyrir nokkrum
árum greindist Kristín með erfiðan
sjúkdóm og varð í framhaldi af því að
hægja nokkuð á sér, en hún lét eng-
an bilbug á sér finna og fór þá að
stunda golf í ríkara mæli á meðan
heilsan leyfði, bæði hér heima og á
golfvellinum við heimili þeirra á
Florida þar sem hún naut sín vel í
hlýju og yl. Hún var ætíð reiðubúin
að bjóða til veislu, þegar hún vissi að
vinir voru á ferð, og alltaf var jafn
yndislegt að koma til þeirra hjóna
enda heimilið fallegt og notalegt og
Kristín mikill listakokkur. Hún gaf
sér ávallt tíma til að hringja og vera í
sambandi við okkur og fylgjast með
fjölskyldu okkar alveg fram til
hinstu stundar. Trygglyndi hennar
og vinátta var einstök sem við mun-
um sakna sárt.
Við kveðjum Kristínu með þakk-
læti fyrir liðna tíð og kærleika í okk-
ar garð og biðjum guð að leiða hana í
ljósið og birtuna, þá einu sönnu sem
við eigum. Að leiðarlokum viljum við
biðja algóðan guð að styrkja Sigurð
og fjölskylduna í sorg þeirra og
söknuði.
Blessuð sé minning Kristínar.
Guðrún og Magnús.
Elskuleg og yndis-
leg frænka mín, hún
Tanta, er látin. Það
eru margar góðar og
yndislegar minningar sem koma
upp í hugann þegar hugsað er um
þann tíma sem ég var svo lánsöm að
fá að eiga með henni. Og ávallt mun
ég vera þakklát fyrir það að börnin
mín fengu að kynnast þessari ynd-
islegu frænku og dásamlegu mann-
eskju sem hún var. Það var alltaf
gott að koma til Töntu hvort sem
var á Egilsgötuna eða á dvalarheim-
ilið. Alltaf var um nóg að ræða,
minningar rifjaðar upp, hvort sem
var frá uppvaxtarárum Töntu og afa
eða okkar yngra fólksins í fjölskyld-
Freyja Bjarnadóttir
✝ Freyja Bjarna-dóttir fæddist í
Borgarnesi 17. júlí
1911. Hún lést á
Dvalarheimili aldr-
aðra í Borgarnesi
23. ágúst síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Borgarneskirkju 1.
september.
unni. Mér er það
einkar minnisstætt að
þegar við sonur minn
fórum í heimsóknir á
Egilsgötuna þá fékk
hann alltaf kíví hjá
Töntu sinni á meðan
hjá flestum öðrum var
boðið upp á mola eða
súkkulaði. Tanta var
alveg einstök, hún var
svo hlý og glöð og ein-
læg kona sem gott var
að vera nálægt. Í af-
mælisveislu afa míns
sem haldin var fyrir
rúmu ári síðan nefndi einn fjöl-
skyldumeðlimur það í ræðu sinni að
aldrei hefði hún heyrt afa eða Töntu
tala illa um nokkurn mann og mér
fannst þetta svo merkilegt því ég
hafði aldrei hugsað út í það áður en
ég er þessu svo hjartanlega sam-
mála.
Elsku Tanta, minning þín mun
lifa um ókomna framtíð.
Við Pétur og börnin okkar send-
um Imbu og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur.
Kristíanna Jessen.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HELGA ÞÓRÐARSONAR
bónda,
Ljósalandi,
Vopnafirði.
Margrét Pálsdóttir,
Þórður Helgason, Kristín Steingrímsdóttir,
Vilborg Helgadóttir,
Albína Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og dóttir
mín,
MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR,
Tómasarhaga 12,
sem lést á heimili sínu aðfaranótt fimmtudagsins
7. september verður jarðsungin frá Neskirkju
föstudaginn 15. september kl. 15.
Gretar Reynisson,
Dagur Gretarsson,
Hringur Gretarsson,
Guðný Pétursdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
LILJA SIGURLÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju föstudaginn
15. september kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lilja G. Valdimarsdóttir,
Ólöf S. Valdimarsdóttir, Kristján Sigurbjarnarson,
Helgi Valdimarsson, Gísla Vigfúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
HELGA GUNNLAUGSDÓTTIR,
áður til heimilis í Laugargötu 3,
Akureyri,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð föstudaginn
8. september, verður jarðsungin frá Akureyrar-
kirkju mánudaginn 18. september kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórey Sveinsdóttir, Hreinn Hreinsson,
Gunnlaugur Búi Sveinsson, Signa Hallsdóttir,
Tómas H. Sveinsson, Rannveig Sigurðardóttir.
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
MAGNÚS ÓLAFUR KJARTANSSON
myndlistarmaður,
lést á gjörgæsludeild Landspítala Hringbraut
þriðjudaginn 12. september.
Útför auglýst síðar.
Kolbrún Björgólfsdóttir,
Elsa Björg og Guðbrandur.
SNÆR JÓHANNESSON
frá Haga í Aðaldal
lést miðvikudaginn 13. september.
Birna Ólafsdóttir,
Mjöll Snæsdóttir
og systkini hins látna.
MINNINGAR
Elsku María Rósa, takk fyrir þann
tíma sem þú gafst okkur og gerðir
næstum allt fyrir alla og áttir stað í
hjarta allra.
Ég vona að þú sért komin á betri
stað og fáir nóga hvíld.
Takk fyrir allt.
Daníel Máni Konráðsson.
María Rósa
Jakobsdóttir
✝ María Rósa Jakobsdóttirfæddist á Syðri-Tjörnum í
Eyjafjarðasveit hinn 16. október
1951. Hún lést á Fjórðungssjúkra-
húsi Akureyrar hinn 30. ágúst síð-
astliðinn og var jarðsungin frá
Akureyrarkirkju 11. september.