Morgunblaðið - 17.05.2007, Qupperneq 26

ferðalög
26 FIMMTUDAGUR 17. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Þetta var draumaferð í allastaði enda býður Ekvador íSuður-Ameríku upp ámörg áhugaverð ferðalög.
Með stjörnukennurum og skemmti-
legu samferðafólki má líkja ferðinni
við ævintýri, sem er engu öðru líkt,“
segja hjónin Þorkell Erlingsson
verkfræðingur og Margrét Sæ-
mundsdóttir leikskólakennari, en
þau eru nýlega komin úr átján daga
ferðareisu.
Ferðahópinn skipuðu sextán ís-
lenskir göngugarpar undir leiðsögn
Haraldar Sigurðssonar, fyrrverandi
prófessors í jarðfræði við Rhode Isl-
and-háskóla, sem hafði undirbúið
hópinn af einstakri kostgæfni áður
en lagt var í’ann, m.a. með þrjátíu
fræðslubréfum á jafnmörgum vik-
um.
Næsthæsta höfuðborg heims
Flogið var til Quito, höfuðborgar
Ekvador, í gegnum Baltimore og
Miami.
Quito er rétt sunnan við miðbaug í
tæplega þrjú þúsund metra hæð í
Andesfjöllunum og er því ein hæsta
höfuðborg heims. Ein og hálf milljón
manna býr í borginni. Þegar Spán-
verjar lögðu undir sig Quito árið
1526 bjuggu þar Inkar, sem lögðu
borgina í rúst áður en þeir gáfust
upp fyrir spænskum herrum. Spán-
verjar byggðu borgina upp að nýju
og er þar mikið af reisulegum bygg-
ingum frá 16. og 17. öld. Miðborgin
var sett á heimsminjaskrá
UNESCO árið 1971 enda mjög vel
varðveitt.
Ný eyja á hverjum degi
Frá Quito hélt hópurinn fljúgandi
til Galapagoseyja með viðkomu í
Guayaquili, stærstu borg Ekvador.
Eyjaklasinn er í Kyrrahafinu, eitt
þúsund km vestur af Ekvador.
Sjötíu feta skip með átta tveggja
manna káetum og sjö manna áhöfn
beið hópsins, en þar var dvalið í átta
daga og siglt á milli eyja á næturnar.
Um borð var opinn matsalur aftur á
og setustofa inni fyrir fyrirlestra og
kvöldstarf auk sólbaðsaðstöðu á
efsta þilfari. Á skipinu voru einnig
þrír gúmmíbátar með utanborðs-
mótorum, tveir tveggja manna
kanóar og blautbúningar.
„Þar sem eyjarnar eru staðsettar
á miðbaug var sólin sterk og skein
beint yfir okkur. Sólin kom upp kl.
sex á morgnana og hvarf í hafið á
tveimur mínútum kl. sex á kvöldin.
Dagurinn var tekinn snemma um
borð í „snekkjunni“ því mannskap-
urinn var vakinn í morgunmat kl.
5.20 á hverjum morgni áður en hald-
ið var á vit nýrrar eyjar. Farið var í
þriggja til fjögurra tíma gönguferðir
á morgnana og seinnipartinn, en
þess á milli var synt og snorklað í
tærum sjónum og sædýralífið skoð-
að í allri sinni litadýrð. Síðan voru
fyrirlestrar, sem Haraldur jarð-
fræðingur sá um ásamt Bretanum
Paul McFarling náttúrufræðingi,
sem var leiðsögumaður heimamanna
í ferðinni. Menn klæddu sig svo upp
á fyrir kvöldmat um borð, en voru
yfirleitt komnir í koju fyrir kl. tíu á
kvöldin nema lokakvöldið þegar
slegið var upp balli um borð þar sem
áhafnarmeðlimir drógu upp hljóð-
færin sín og kenndu íslensku gest-
unum að dansa salsa,“ segir Mar-
grét.
Algjörlega einstakt lífríki
Galapagos-eyjaklasinn sam-
anstendur af nítján aðaleyjum og
fjölmörgum smáeyjum og skerjum
sem alls eru um átta þúsund ferkíló-
metrar. Þessar eyjar og hafsvæðið
umhverfis þær hafa að geyma ein-
stakt lífríki. Eyjarnar eru á mörkum
þriggja hafstrauma í Kyrrahafinu og
er lífríkið því afar fjölbreytt. Að auki
eru eyjarnar jarðfræðilega mjög
sérstakar eldfjallaeyjar á plöt-
umörkum þriggja rekplatna í Kyrra-
hafinu.
Eldgos eru þarna tíð sem og jarð-
skjálftar. Eyjarnar eru yfirleitt
gróðurlitlar en á stærstu eyjunum
er hitabeltisgróður í fjallshlíðum en
kaktusar við strendur. Allir þessir
þættir auk mikillar einangrunar
eyjanna hafa leitt til mjög sérstaks
dýralífs á eyjunum.
Á eyjunum búa um tuttugu þús-
und manns, aðallega á Santa Cruz
og San Cristobal. 97% af flatarmáli
eyjanna er þjóðgarður, en aðeins um
3% svæðisins er ætlað fyrir íbúa og
mannvirki.
Charles Darwin kom til eyjanna
1835 og rannsóknir hans á dýralífinu
þarna leiddu hann að þróunarkenn-
ingunni, sem hann setti fram tíu ár
um síðar. Eyjarnar voru fyrst gerð-
ar að þjóðgarði Ekvador 1968 og frá
1978 hafa eyjarnar verið á heims-
minjaskrá UNESCO. Þar er rann-
sóknarstofnun, kennd við Darwin,
og hefur hún unnið mikið starf við
varðveislu dýralífsins á eyjunum.
Ferðamönnum er óheimilt að ganga
um friðlandið nema í fylgd löggilts
leiðsögumanns, en þeir eru allir
menntaðir náttúrufræðingar eða líf-
fræðingar og margir þeirra starfa
jafnframt á Darwin-rannsóknastöð-
inni.
„Galapagoseyjar eru svo sann-
arlega heimur út af fyrir sig sem
lætur engan gest ósnortinn. Það er
skrýtið að upplifa hve dýrin eru al-
gjörlega óttalaus við mannskepn-
una, hvort sem litið er til landdýra,
fugla eða sjávardýra. Sæljónin eru
forvitin og vilja gjarnan synda með
fólki og hákarlarnir virðast mein-
lausir. Gestir þurfa bara að hafa þá
meginreglu að leiðarljósi að snerta
ekki dýrin og halda sig innan
merktra svæða. Þá gengur allt að
óskum. Á eyjunni Baltra er flug-
völlur, sem Bandaríkjamenn gerðu í
seinni heimsstyrjöldinni þegar þeir
voru að verja Panama fyrir Jap-
önum. Völlurinn nýtist nú eyja-
skeggjum jafnt sem ferðamönnum,
en á ári hverju heimsækja eyjarnar
um sextíu þúsund ferðamenn,“ segir
Margrét.
Fjallaloft og vistvænir kofar
Eftir náttúrulífsferð til Galapa-
goseyja tók við ferðalag
í Cotopaxi-þjóðgarðinn, sem
kenndur er við samnefnt sex þúsund
metra hátt eldfjall þar sem ferða-
langar upplifðu erfiða göngu í þunnu
fjallaloftinu upp í 4.800 m hæð.
Að endingu var farið í fjögurra
daga ferðlag inn í regnskóga Ama-
zon á fljótabátum og eintrjánungum
inn í Yasuni-þjóðgarðinn þar sem
gist var í vistvænum strákofum og
gengið í fylgd líffræðings og frum-
byggja, sem þekktu hverja einustu
pöddu og jurt í regnskóginum.
Lúxuskofar Stráhýsin í Yasuni-þjóðgarðinum í regnskógum Amazon eru byggð upp á vistvænan hátt með hreinlætisaðstöðu, veröndum og hengirúmum.
Lífríki Galapag-
oseyja lætur
engan ósnortinn
Kyrrðin Siglt um þverá Napo-fljóts í regnskógum Amazon.
Ferðalangarnir Hjónin Þorkell Erlingsson og Margrét Sæmundsdóttir á Bartalome-eyju, sem
tilheyrir Galapagos-eyjaklasanum, sem býr yfir einstöku lífríki langt úti í miðju ballarhafi.
Skriðdýr Landeðla á
röltinu á Plaza-eyju á
Galapagos.
Með stjörnukennurum og skemmtilegu fólki fóru hjónin Þorkell
Erlingsson og Margrét Sæmundsdóttir til Galapagoseyja, í regn-
skóga Amazon og á eitt hæsta eldfjall Suður-Ameríku. Jóhanna
Ingvarsdóttir heyrði ferðasöguna.
join@mbl.is