Morgunblaðið - 25.08.2007, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. ÁGÚST 2007 47
Lífið er skrítið.
Mannfólkið umhverfis
okkur kemur og fer.
Við umgöngumst
mikið og náið ein-
hvern tíma en svo líða mörg ár án
þess að nokkur samskipti séu. Svo
hittumst við aftur. Þá getur kunn-
ingi manns verið ókunnur maður
eða eins og maður hafi alltaf verið í
samskiptum. Jón Ásgeir Sigurðs-
son var í seinni flokknum hjá mér.
Hann var svo hlýr og nálægur að
hitta hann aftur. Jafnvel eftir mörg
ár.
Ég kynntist Jóni fyrst í ólgu
stúdentabaráttu og félagsstarfa í
Stúdentaráði Háskóla Íslands. Þar
var hann nokkrum árum eldri en
við flest. Hann var búinn að reyna
margt, stunda nám í Bandríkjunum
og Þýskalandi. Stofna fjölskyldu og
eignast börn. En það sem maður
tók eftir var einlægur áhugi á fé-
lagsmálum og betri heimi. Sérstak-
lega man ég hversu lifnaði yfir Jóni
í kringum kosningar í stúdentaráð.
Þótt hann væri starfandi í SÍNE
áttu hans hugmyndir um kosning-
ar, kosningaáróður og smölun stór-
an þátt í því að vinstrimenn héldu
meirihluta í stúdentaráði ár eftir
ár. Þessi áhugi hans á aðferðafræði
kosninga átti eftir að fylgja honum
út lífið.
Jón Ásgeir Sigurðsson
✝ Jón Ásgeir Sig-urðsson fæddist
í Reykjavík 13. sept-
ember 1942. Hann
lést á heimili sínu
14. ágúst sl.
Útför Jóns var
gerð frá Hallgríms-
kirkju í Reykjavík
23. ágúst sl.
Nokkrum árum
seinna, þegar ég var
búinn að dvelja í
nokkur ár í Svíþjóð,
lágu leiðir okkar aft-
ur saman í miðstjórn
og framkvæmda-
nefnd Herstöðvaand-
stæðinga. Þar höfð-
um við frumkvæði að
því að íslenskir her-
stöðvaandstæðingar
tengdust erlendum
samherjum okkar
beggja vegna Atl-
antshafsins, á þeim
tíma þegar friðargöngur áttu sér
stað víða um heim, þótt mörgum
þætti það algjör óþarfi. Þá urðum
við nánir vinir og heimiliskettir
hvor hjá öðrum. Það var líka á
þeim tíma þegar Jón var að taka
saman við Möggu sína, það var
samband sem átti eftir að endast
út hans líf.
En lífið er skrítið, sagði ég. Jón
og Margrét hurfu til Ameríku. Við
Bergþóra fluttum út á land. Sam-
verustundirnar urðu ekki margar.
Jón varð kunnur útvarpsmaður
sem alltaf kom með skemmtilegar
og ferskar hugmyndir í starfi sínu.
Í mörg ár var ég ómögulegur ef ég
heyrði ekki Jón lesa og velja efni
úr erlendum forystugreinum og í
því vali gat maður skynjað og
heyrt pólitískan áhuga og umfram
allt skoðanir hans á heimsmálum
og lífinu. Og ótrúlega oft vorum við
samherjar þar.
Við hittumst nokkrum sinnum
seinustu árin og snæddum saman
góðan mat og ræddum málin og í
þau skiptin var eins og við hefðum
alltaf umgengist og verið málvinir
alla tíð. Því er það með söknuði að
ég kveð Jón og vildi nú hafa kvatt
hann betur fyrir andlátið. En
svona er lífið.
Ég sendi Möggu og fjölskyldu
kveðjur okkar Bergþóru. Það er
sárt að þurfa að sjá af eiginmanni
og föður á besta aldri. En lífið er
ekki alltaf sanngjarnt. Þó huggum
við okkur við minningu um góðan
dreng. Þannig hugsa ég um Jón
Ásgeir. Hann var góður drengur
og sjálfum sér samkvæmur og það
segir allt.
Erling Ólafsson.
Við fráfall Jóns Ásgeirs Sigurðs-
sonar varð einni sameiginlegri vin-
konu okkar að orði að þar hyrfi af
vettvangi þjóðmálanna kröftugur
maður. „Hann stóð með sínu fólki
og með sinni stofnun.“ Stofnunin
sem hér var vísað til var Ríkisút-
varpið og fólkið var starfsfólk þar
á bæ og reyndar gott betur. Því
þegar Ríkisútvarpið var annars
vegar var fólkið hans Jóns Ásgeirs
þjóðin öll. Ríkisútvarpið átti nefni-
lega í hans huga að tilheyra þjóð-
inni allri og það átti að vera sann-
kallað almannaútvarp, þjóna
almenningi, vera fræðandi og upp-
lýsandi, kjölfesta í menningarlegu
tilliti.
Ekki man ég eftir neinum manni
sem á undanförnum tveimur ára-
tugum eða svo hefur verið eins öt-
ull og Jón Ásgeir Sigurðsson að
efna til umræðu í þjóðfélaginu um
hlutverk fjölmiðla og þá einkum og
sér í lagi Ríkisútvarpsins. Greinar
voru skrifaðar, efnt til funda og
málþinga, skýrslur útgefnar. Alltaf
var hinn mikli eldhugi tilbúinn að
varpa ljósi reynslu sinnar og vitn-
eskju á þetta mikilvæga málefni.
Sjálfur á ég í fórum mínum
fjöldann allan af skýrslum og rit-
gerðum sem ég hafði fengið frá
Jóni Ásgeiri og oft áttum við sam-
ræður um þessi efni sem ég hafði
mikið gagn af. Um árabil gegndi
Jón Ásgeir formennsku í Starfs-
mannasamtökum Ríkisútvarpsins
sem voru eins konar regnhlífar-
samtök stéttarfélaganna í stofnun-
inni. Þau létu sig umræðu af því
tagi sem hér er vísað til mjög til
sín taka í formannstíð Jóns. Ég
átti kost á því nokkrum sinnum að
taka þátt í ráðstefnum sem Jón
Ásgeir skipulagði með innlendum
og erlendum gestum. Meðal ann-
ars kom ég þar að sem formaður
BSRB. Þessar ráðstefnur áttu það
sameiginlegt að vera í senn gagn-
rýnar og uppörvandi og voru þann-
ig ágætur spegill á skipuleggjand-
ann.
Jón Ásgeir beitti sér mjög í um-
ræðunni um hlutafélagavæðingu
Ríkisútvarpsins og skrifaði tals-
vert um það efni. Taldi hann hið
mesta óráð að gera RÚV að hluta-
félagi og vorum við samherjar í
þeirri baráttu. Ég kunni einnig vel
að meta pólitískar og félagslegar
áherslur Jóns Ásgeirs. Hann var
herstöðvaandstæðingur og bar-
áttumaður fyrir samfélagslegum
gildum og jöfnuði. Tók hann virkan
þátt í félagslegri baráttu allt frá
námsárum sínum þegar hann var í
forystu, SÍNE, samtökum ís-
lenskra námsmanna sem lögðu
stund á nám á erlendri grundu.
„Við þurfum á mönnum á borð
við Jón Ásgeir að halda. Það er
slæmt þegar fækkar mönnum af
hans gerð,“ sagði sameiginleg vin-
kona okkar sem áður er vitnað til.
„Hann var klettur sem alltaf var til
staðar“.
Hinn harði maður var líka mild-
ur og viðkvæmur hygg ég. Vinum
og félögum er hann mikill missir.
Hans nánustu eiga nú um sárt að
binda. Ég votta fjölskyldu hans
mína dýpstu samúð.
Ögmundur Jónasson.
Nú lokið er jarðvist, þú
leggur af stað,
léttur í spori gengur þú að,
ljósinu bjarta sem logar
svo skært.
Úr lindinni tæru þér vatn
verður fært.
Að segja oft erfitt, í sárindum er,
frá söknuði þeim er hugurinn ber.
Því orðin þau verða svo viðkvæm og sár,
á vanganum birtast og mynda þar tár.
En ég færi þér óskir um glaðlegan fund,
frá ættingjum öllum á þessari stund.
Í sál okkar allra þú lifir sem fyrr
og sannlega oss veita í lífinu byr.
(Guðmundur Guðmundsson.)
Elsku besti bróðir minn, fá orð
geta lýst því hvernig mér líður og
hversu sársaukafullt það er að rita
þessi orð og þurfa að horfast í augu
við þá staðreynd að þú ert farinn frá
mér. Tilhugsunin um að ég eigi aldr-
ei eftir að tala við þig aftur eða hitta
þig, heyra þig hlæja og segja brand-
ara er mér ofviða. Þegar ég loka aug-
unum og kalla fram minningar um
þig – þá sé ég þig alltaf brosandi, þó
að ég viti vel og hafi gengið í gegnum
ýmislegt með þér sem ekki var bros-
legt og ekki var auðvelt – þá eru allar
mínar minningar um þig brosandi.
Það sem við áttum saman var sér-
stakt og ég mun aldrei eiga neitt
þessu líkt með nokkrum öðrum. Ég
get ekki lýst því hér en þeir sem
þekkja okkur vita hvað ég er að
meina. Ég gat rætt allt við þig og
þegar sá gállinn var á þér … var ég
sú eina sem náði til þín og þú hlust-
aðir á.
Ég man svo vel þegar ég var lítil
Birgir Árni
Þorvaldsson
✝ Birgir Árni Þor-valdsson, sjó-
maður á Grenivík,
fæddist á Akureyri
22. mars 1968. Hann
lést á Akureyri 7.
ágúst síðastliðinn
Útför Birgis var
gerð frá Akureyrar-
kirkju 20. ágúst sl.
(eða minni) hvað mér
fannst þú vera mikill
töffari og hvað mig
langaði að vera eins og
þú. Ég hlustaði á
Bubba, Fræbbblana
og þessar grúppur
bara af því að þú gerð-
ir það, ég var skáti al-
veg eins og Biggi
bróðir. Ég man líka
vel þegar þú hræddir
úr okkur líftóruna í
skátaútilegu í Fálka-
felli með draugagangi
og sögum.
Einnig er mér það
minnisstætt þegar við vorum einu
sinni í partíi hjá þér í Núpasíðunni,
ég, Ingó og Valdi að einhver sagði:
„Mikið ertu heppin að eiga svona
góða bræður“ og það er svo satt, ég
er rosalega heppin að eiga ykkur að
og þess vegna er það svo sárt að svo
stórt skarð er hoggið í bræðrahópinn
minn. Ég lít á það sem forréttindi að
hafa átt þig sem bróður, því fallegri
og betri mann er erfitt að finna.
Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á
eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert
hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi svolítið
hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
Ég sakna þín í birtingu að hafa þig ekki við
hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin brosir
við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar dimman
dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttinni er svipirnir
fara á stjá.
Svo lít ég upp og sé við erum saman þarna
tvær
stjörnur á blárri festinguni sem færast nær
og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru opin,
hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer ég á þinn
fund.
(Megas.)
Í hjarta mínu er sár sem aldrei
grær en ég verð að læra að lifa með.
Ég vona bara svo innilega að þér líði
vel núna og er sannfærð um að afi í
Hafnó tók vel á móti þér. Mér finnst
bara svo ósanngjarnt að fá ekki að
hafa þig lengur. En þér er greinilega
ætlað stærra og meira hlutverk en
það sem þú hafðir hér. Elsku Óðinn,
Logi, Kjartan, Viktoría, Benni,
mamma, pabbi, Ingó, Valdi, Atli, Sig-
rún og fjölskyldur, megi Guð gefa
ykkur styrk til að komast yfir þenn-
an erfiða hjalla sem fram undan er.
Saman komumst við í gegnum þetta.
Kveðja,
Andrea systir.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Ég kveð góðan vin með trega og
færi
fjölskyldu hans mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Karl Símon Helgason.
Þú tókst mig að þér, þegar ég
flutti til landsins 17 ára gamall og
þekkti engan.
Þú varst alltaf með mér, þó svo
að þú skildir ekki alltaf hvað ég
sagði.
Þú kynntir mig fyrir vinum
þínum, sem eru enn í dag vinir mín-
ir.
Þú varst alltaf brosandi, hress og
með bestu sögurnar.
Þú varst alltaf tilbúinn að hjálpa,
hlusta og kenna.
Þú varst besti vinur minn.
Þannig vil ég muna þig.
Bless elsku frændi minn.
Oscar frændi.
Davíð
Guð-
mundsson
✝ Davíð Guðmundsson fæddist íReykjavík 21. júlí 1975. Hann
lést í Fellabæ 30. júlí síðastliðinn
og var útför hans gerð frá Lága-
fellskirkju 7. ágúst.
Vertu sæll elsku
vinur, Ásgeir Þór.
Ég hefði ekki ímynd-
að mér að það yrði í
síðasta skipti sem við hittumst
þegar við vorum að fagna 20 ára
stúdentsafmæli sl. vor. Það var
góð mæting, mikil stemning og
ótrúlegt hvað allir náðu vel saman
eftir allan þennan tíma og mikla
fjarveru.
Að þessi stund væri sú síðasta
sem við áttum saman óraði mig
ekki fyrir. Við ræddum mikið
saman og rifjuðum upp marga
góða og skemmtilega tíma sem við
höfum átt saman og það var mikið
hlegið.
Við Ásgeir Þór, eða Tumi, eins
og hann var stundum kallaður,
kynntumst haustið 1983 þegar við
hófum nám í Menntaskólanum á
Ísafirði. Ég var utan af landi,
hann úr Bolungarvík og báðir
gistum við á heimavistinni.
Það má segja að við höfum
kynnst strax því við höfðum valið
sömu námsbrautina í menntaskól-
anum.
Það var ekki að ástæðalausu að
hann kallaði mig „eina“ bekkjar-
félaga sinn og ég hann því við vor-
um aðeins tveir saman í okkar
bekk, sem vorum á hagfræði-
braut. Við gerðum oft grín að því
að ég væri einkaritarinn hans á
menntaskólaárunum því það kom
oftar en ekki fyrir að Ásgeiri Þór
fannst gott að sofa aðeins „yfir
sig“.
Hann passaði að ég mætti í
Ásgeir Þór
Jónsson
✝ Ásgeir ÞórJónsson fæddist
í Reykjavík hinn 21.
apríl 1967. Hann
lést í Reykjavík
hinn 12. ágúst síð-
astliðinn.
Ásgeir Þór var
jarðsunginn frá
Háteigskirkju 20.
ágúst sl.
skólann svo hann
gæti fengið glósurn-
ar mínar lánaðar til
að ljósrita eftir.
Það var stundum
sem hann „skamm-
aði mig“ fyrir að
vanda mig ekki að
skrifa, því stundum
sagðist hann ekki
geta lesið skriftina
mína. En til gamans
má nefna það að
þegar Ásgeir Þór
mætti í tíma, en ekki
ég, þá hafði það ekk-
ert upp á sig fyrir mig að fá lán-
aðar hans glósur því að ég gat
hvort eð er aldrei skilið hvað hann
skrifaði.
Það var líka mikið grín gert að
því að hann hefði dúxað og ég ver-
ið semi-dúx, og var þetta gert að
sérstöku „gríni“ á stúdentsafmæl-
inu okkar sl. vor.
Á okkar menntaskólaárum var
mikið brallað og það kom oft fyrir
að Ásgeir Þór bauð í heimapartí
og þau boð voru ekki af verri end-
anum, mikið fjör, vel veitt, því
þarna var Ásgeir Þór á heimavelli.
Á þessum tíma kynntist ég
yndislegri fjölskyldu Ásgeirs
Þórs.
Þó svo að fjarlægðin milli okkar
væri orðin meiri síðustu árin,
hefðum báðir búið erlendis hvor á
sínum tímanum, var alltaf eins og
við hefðum hist í gær þegar við
töluðum saman.
Elsku vinur, Ásgeir Þór. Ég vil
þakka þér fyrir allar þær góðu og
skemmtilegu stundir sem við átt-
um saman.
Elsku Ása, börn, foreldar Ás-
geir Þórs, systkini og ættingjar,
ég sendi ykkur innilegustu sam-
úðarkveðjur og megi Guð gefa
ykkur styrk til að takast á við
sorgina.
Elsku vinur, Ásgeir Þór, hvíl í
friði.
Karl Jóhann Jóhannsson.