Morgunblaðið - 01.09.2007, Qupperneq 34

34 LAUGARDAGUR 1. SEPTEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gísela Guð-mundsson, fædd
Schramm, fæddist
3.ágúst 1931 í Deikof
í Þýskalandi. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu á
Höfn 26. ágúst síðast-
liðinn.
Foreldrar hennar
voru Hans Schramm
og frú Rosa
Schramm sem bæði
eru látin. Faðir henn-
ar vann við landbún-
aðarstörf þar til
hann var kallaður í stríðið en þá
fór hann til Danmerkur og vann
við að grafa varnarbyrgi eftir að
nasistar hertóku Danmörku.
Bræður Gíselu voru tveir, Hans
Schramm sem er látinn og Herbert
Schramm. Til Íslands kom Gísela
um vorið 1949, þá aðeins 17 ára, til
starfa við landbúnaðarstörf. Hún
var ráðin í eitt ár að Eyvindarholti
í Rangárvallarsýslu. Eftir árið réð
hún sig aftur í eitt ár að Steig þar
sem hún kynntist Stíg, en þar bjó
hann með öldruðum foreldrum sín-
um. Þau giftu sig í desember 1950.
Foreldrar Stígs voru Guðmundur
Eyjólfsson f. 12. 8.
1876, d. 30. 11. 1962
og Ragnhildur Stígs-
dóttir f. 23.8. 1878, d.
29. 3. 1951.
Gísela og Stígur
eignuðust þrjú börn.
Róshildur V. Stígs-
dóttir f. 20. 8. 1953,
maki Jón Sigmar Jó-
hannsson f. 5. 11.
1955.
Ólafur Stígsson, f.
23. 10. 1955, maki Ás-
rún Helga Guðmunds-
dóttir, f. 13. 3. 1960
og eiga þau þrjú börn, Guðmund
Ragnar, f. 5. 12. 1979, Rúnu Björk, f.
15. 9. 1982 og Heiðrúnu Ósk f. 3. 12.
1986.
Jóhanna Stígsdóttir f. 3. 8. 1957,
sambýlismaður Reynir Örn Ólason f.
24. 2.1951 og eiga þau tvo syni,
Gunnar Stíg Reynisson f. 27. 10.
1981 og Gísla Örn Reynisson f. 23.
10. 1983.
Gísela og Stígur bjuggu að Steig
til ársins 1989 eða þar til Stígur lést,
en þá flutti hún til Hafnar.
Útför Gíselu fer fram frá Skeið-
flatarkirkju í Mýrdal, laugardaginn
1. september kl. 14.
Elskuleg amma mín hefur nú
kvatt þennan heim, löngu áður en
nokkur var tilbúin að kveðja hana
og það sem sárast er, hún sjálf var
síst af öllum reiðubúin að yfirgefa
okkur og þetta líf. Sú barátta sem
amma háði við krabbameinið var
erfið, en hún var hetjuleg, allt frá
fyrsta degi og til þess seinasta. Hún
var svo ákveðin í að ná sér af veik-
indunum og halda lífinu áfram
heima á Höfn, enda alltaf verið
hress og afar glæsileg kona sem bar
aldurinn með eindæmum vel.
Við amma vorum góðir félagar og
gerðum oft að gamni okkar. Alltaf
tók hún því með bros á vör og hafði
gaman af þegar ég var að atast í
henni og stríða og hafði hún sömu-
leiðis gaman af því að stríða mér við
ákveðin tækifæri núna á seinustu
árum. Þá minnist ég þess að amma
þreyttist aldrei á því að spila við
mig á mínum yngri árum og gátum
við setið langar stundir og spilað á
spil, þar sem allt var lagt í sölurnar
og hvorugt okkar sætti sig við tap.
Hógværð, kurteisi og góðgirni voru
einkennandi fyrir ömmu. Hún vildi
alltaf gott fyrir mann gera og skipti
engu máli hversu vel hún hafði gert
við mann, alltaf var það lítilræði í
hennar augum, hún var svo ynd-
isleg, hún amma.
Elsku amma, þín er sárt saknað
og eftirsjáin er mikil þegar þú ert
farin, en þú munt alltaf lifa í minn-
ingu minni sem yndisleg kona og er
ég afar þakklátur fyrir að hafa
kynnst þér og um leið stoltur að
hafa átt þig sem ömmu.
Hvíldu í friði.
Gísli Örn Reynisson.
Jæja, elsku amma, þá hefur þú
kvatt okkur í bili. Þótt þú hafir farið
frá okkur langt á undan áætlun þá
hverfur þú aldrei úr hjörtum okkar
og þá sérstaklega ekki úr mínu. Ég
mun alltaf geyma þær stundir sem
við áttum saman djúpt í hjarta mínu
og hefði ég viljað hafa þær mun
fleiri þegar ég hugsa til baka. En ég
veit að þú er með afa núna og horfir
til okkar og gerir það sem þú getur
til að gæta okkar ásamt afa.
Það verður óskaplega skrítið að
hitta þig ekki framar. Eins að hafa
þig ekki hjá okkur næstu jól en þú
vissir alltaf upp á hár hvað var í
hverjum pakka sem þú fékkst og
sagðir eitthvað mjög einkennilegt
þegar þú meinar eitthvað allt ann-
að.
En kallið var komið þó það hafi
verið ósanngjarnt en ég veit að þeg-
ar ég mun hitta þig aftur þá muntu
taka á móti mér með opnum örmum
rétt eins og þú gerðir alltaf þegar
við hittumst. Það verður erfitt að
kveðja þig en þegar við munum
hittast aftur tekur gleðin við á ný
en eins og Matthías Jochumson
sagði: …lukkan hún er eilíf, þótt
hverfi um stund.
Ömmubarnið,
Stígur.
Það var ekki ónýtt að vera í sveit
á jafn góðum stað og Steig hjá þeim
Stíg og Gíselu.
Sex ára í einni af fjölmörgum
heimsóknum stórfjölskyldunnar
þangað neitaði ég því að fara heim
aftur og fékk að gista tvær vikur.
Næstu átta sumur var svo farið um
leið og skólinn leyfði og allt sumarið
nýtt.
Það var sannkallað veislueldhús
sem Gísela hélt úti fyrir okkur, þar
voru 5-6 máltíðir á dag reiddar
fram. Ég var svo heppinn að eiga
afmæli að sumri og dugði þá ekkert
minna en 10-15 mismunandi kökur
fyrir utan annað bakkelsi, enda bar
ættingja langt að, flautandi inn af-
leggjarann af kæti.
Þegar tími gafst til var alltaf
gaman að spila við Gíselu. Varð þá
iðulega Rommí fyrir valinu og mikið
keppnisskap í liðinu.
Ég þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar og bið að heilsa Stíg á
áfangastað.
Steindór (Dóri.)
Gísela Guðmundsson frá Steig í
Mýrdal var kjarnakona sem skipaði
stóran sess í lífi okkar systkinanna,
einkum á okkar yngri árum. Hún
var gift föðurbróður okkar og
bjuggu þau allan sinn búskap í
„sveitinni okkar“.
Við systurnar vorum aldrei í
sveitadvöl í Steig, en bróðir okkar
var þar mörg sumur og þangað leit-
aði hugurinn ætíð. Fjölskylduferðir
okkar voru í Mýrdalinn, þar leið
okkur vel, við fengum að vera með í
heyskap, sækja kýrnar og taka þátt
í fjölbreyttum störfum búsins. Það
fylgdi alltaf mikil tilhlökkun þessum
ferðum og tók Gísela höfðinglega á
móti öllum með stórkostlegu veislu-
borði þar sem ekkert var til sparað.
Gísela stjórnaði með festu og ör-
yggi mjög stóru heimili þar sem
fjöldi barna var öll sumur í sveita-
dvöl og þau hjón áttu marga vini
sem ávallt voru velkomnir. Það er
ógleymanlegt að rifja upp afmæl-
isveislur í Steig, þar svignuðu borð
undan kræsingum og höfðum við
systkinin aldrei séð annan eins
fjölda af dýrindis tertum.
Systkinin í Steig sakna góðrar og
umhyggjusamrar móður sem kvatt
hefur allt of fljótt eftir stutt veik-
indi. Gísela mat það mikils að geta í
veikindum sínum í sumar notið ást-
úðar og umönnunar barna sinna og
barnabarna.
Um leið og við kveðjum góðan vin
sendum við innilegar samúðarkveðj-
ur til fjölskyldunnar og ástvina.
Kveðja frá fjölskyldum Jóhanns
Guðmundssonar.
Gísela Guðmundsson
UMRÆÐAN
LAUGAVEGUR 4-6 hefur orðið að
bitbeini og upp er komin þræta á
milli tveggja aðila sem hvor um sig
túlka gildandi lög
á sinn hátt. Það
sem um er að
ræða er í stuttu
máli að Húsafrið-
unarnefnd telur
sig hafa rétt til
að sjá end-
anlegar teikn-
ingar fyrir ný-
byggingu á
umræddri lóð,
áður en hún tekur endanlega af-
stöðu til niðurrifs. Reykjavíkurborg
heldur því hins vegar fram að Hfrn.
hafi þegar tekið afstöðu, og sam-
þykkt niðurrifi, en hafi auk þess
ekkert með útlit nýbygginga að-
gera.
Varðandi þetta allt langar mig til
að varpa ljósi á ákveðin atriði sem
skipt gætu máli.
Ég man glögglega eftir sjón-
varpsviðtali við forstöðumann
Húsafriðunarnefndar þar sem hann
lýsti því yfir að nefndin vildi ekki af-
greiða endanlega niðurrifsheimild
fyrir þau hús á Laugaveginum sem
deiliskipulagið gerði ráð fyrir að
rífa. Þessi afstaða er til skjalfest
varðandi mörg þeirra. Í bréfi Húsa-
friðunarnefndar til bygging-
arfulltrúans í Reykjavík varðandi
Laugaveg 4-6 segir eftirfarandi:
„Til þess að veita endanlegt svar
við erindinu telur Húsafrið-
unarnefnd nauðsynlegt að lagðar
verði fram teikningar af fyrirhug-
uðum byggingum.“
Það er sem sagt óumdeilt að þetta
var afstaða Húsafriðunarnefndar á
þessum tíma. Um ástæður þess að
þeir tóku þennan pól í hæðina er
hægt að nefna að um var að ræða
u.þ.b. 50 hús sem óskað var eftir að
skorið væri úr um á einu bretti. Allt
eru þetta hús sem byggð eru fyrir
1918 og þess vegna háðar þjóð-
minjalögum. Auk þess taldi Húsa-
friðunarnefnd að ekki hefði farið
fram fullnægjandi húsakönnun. Að
endingu má nefna að það mátti líta
svo á að með því að opna fyrir um-
ræður um nýbyggingar við Lauga-
veginn yrði það jafnvel til þess að
unnið yrði á jákvæðan hátt með þær
gömlu byggingar sem fyrir eru á
svæðinu. Í öllu falli yrðu vænt-
anlegar nýbyggingar staðsettar
mitt í götumyndum sem Húsafrið-
unarnefnd á að hafa afskipti af.
Á þessum tíma mótmælti enginn
þessari afgreiðslu Húsafrið-
unarnefndar, hvorki skipulagsráð
né aðrir sem að þessu komu. Miklu
fremur tóku þeir undir þetta sjón-
armið, m.a. kom fram í bréfi í Mbl.
frá borgarfulltrúa VG, sem átt hafði
stóran þátt í því að móta deiliskipu-
lagið, að hann teldi sig vera full-
komlega sáttan við það þrátt fyrir
áform um mikið niðurrif, vegna þess
að inn í því væri sá varnagli að ef
hús væru byggð fyrir 1918 þyrfti að
bera það undir Hfrn. Sama má
segja um marga aðra sem að deili-
skipulaginu stóðu. „Ekkert verður
rifið fyrr en full sátt næst um það
sem í staðinn kemur“ var marg-
tuggið af hinum ýmsu aðilum. Af-
staða Húsafriðunarnefndar hafði í
raun svolítið róandi áhrif, sem kom
sér vel fyrir stjórnmálamenn.
Hvernig getur Reykjavíkurborg
skellt skollaeyrum við beiðni Húsa-
friðunarnefndar, í ljósi þess sem
fram hefur komið? Ef borgin taldi
afgreiðslu nefndarinnar (?) vera
ranga á sínum tíma hefði verið heið-
arlegra að gera athugasemd strax.
Að sætta sig við afgreiðslu þeirra,
og segja svo löngu seinna að orðið
sé um seinan að segja álit sitt eru
undarleg vinnubrögð.
ÞÓRÐUR MAGNÚSSON,
Spítalastíg 3, Reykjavík.
Enn um Laugaveg 4–6
Frá Þórði Magnússyni
Þórður Magnússon
Bréf til blaðsins
Morgunblaðið Hádegismóum 2, 110 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
ÉG ER AÐ verða meyr með aldr-
inum. Svo er komið að ég farinn að
kenna í brjósti um Samfylkinguna.
Henni virðist ekki ætla að lukkast
að lenda neinu máli áfallalaust. Síð-
ast var það Árni Páll Árnason Sam-
fylkingarþingmaður
sem kallaði fram þessa
tilfinningu. Það gerðist
við lestur greinar hans
í Morgunblaðinu 23.
ágúst sl. Þar er vísað
til þess að hann sé
varaformaður utanrík-
ismálanefndar Alþing-
is eins og til að árétta
þann skilning að grein-
in fjalli um utanrík-
ismál. Á þessu var
ekki vanþörf því við-
fangsefnið var fyrst og
fremst Vinstrihreyf-
ingin grænt framboð undir fyr-
irsögninni: „Að styðja Hamas en
fordæma Norðmenn.“
Árni Páll gerir því skóna að
fulltrúar VG séu harla mótsagna-
kenndir í afstöðu sinni. Annars veg-
ar mótmæli þeir heræfingum vegna
þess að þeir séu andvígir ofbeldi en
hampi á sama tíma ofbeldisseggjum
og hafi haft uppi „stór orð“ í garð
Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur,
utanríkisráðherra og formanns
Samfylkingarinnar, fyrir að neita að
eiga viðræður við fulltrúa Hamas í
ferð hennar til Ísraels og Palestínu í
sumar. Hamas-samtökin hefðu ný-
lega tekið völdin í sínar hendur á
Gazasvæðinu með ofbeldi „og fund-
ur utanríkisráðherra með fulltrúum
þeirra á þessum tímapunkti hefði
falið í sér óbeina viðurkenningu Ís-
lands á beitingu ofbeldis af þeirra
hálfu.“
Þessi málatilbúnaður er kostuleg-
ur. Ísraelsríki hefur með skefja-
lausu hernaðarofbeldi og kúg-
unarvaldi hins sterka sölsað undir
sig land Palestínumanna þvert á
ályktanir Sameinuðu þjóðanna og
nýlega hlotið fordæmingu Al-
þjóðadómstólsins fyrir að reisa kyn-
þáttamúr í Palestínu. Þrátt fyrir
þetta gagnrýndi VG utanrík-
isráðherrann ekki fyrir að hitta ísr-
aelsk stjórnvöld að máli heldur fyrir
hitt að sniðganga lýðræðislega kjör-
in stjórnvöld í Palestínu. Gagnrýni
okkar var á þá lund að aðkoma ráð-
herrans væri ekki á lýðræðislegum
forsendum en hin meintu „stóru
orð“ hafa væntanlega verið þau að
undirritaður leyfði sér að segja á
prenti að utanríkisráðherrann sýndi
að hans mati ekki raunsæi.
Hvað snertir heræfingar Norð-
manna og Dana og
annarra ríkja undir
NATÓ fánum er það
að segja að við teljum
aðild að NATÓ ekki
þjóna hagsmunum Ís-
lands og tíma til kom-
inn að ráðamenn reyni
að losa sig úr viðjum
gamallar heims-
myndar. Árni Páll seg-
ir að markmið her-
æfinganna hafi verið
„að æfa viðbrögð við
hættuástandi. Í þetta
sinn voru æfð viðbrögð
við hryðjuverkum en áður hafa m.a.
verið æfð viðbrögð við stórfelldum
náttúruhamförum.“
Í Vinstrihreyfingunni grænu
framboði hefur ekki komið fram
andstaða gegn því að efla löggæsl-
una á Íslandi og þess vegna stofna
til samstarfs með grannþjóðum um
löggæslu, hvað þá að við séum því
andvíg að efla hvers kyns almanna-
varnir og björgunarstarf. Við höfum
hins vegar sagt að þetta eigi ekki að
vera á snærum hernaðarbandalags.
Það er fráleitt bruðl á almannafé að
borga 45 milljónir kr. af skattfé al-
mennings til þess að herflugvélar
komi hingað til lands ársfjórðungs-
lega og að hér fari fram hern-
aðarleikir. Í ofanálag er um það
rætt að kosta milljarði til þess að
halda tengingu við hernaðarkerfi
NATÓ.
Við teljum að þeim fjármunum
sem varið er til hernaðarathafna
væri betur varið til að styrkja lög-
reglu og landhelgisgæslu, svo og
hvers kyns almannavarnaviðbúnað.
Þá er mikilvægt að efla samstarf við
grannþjóðir okkar á Norðurslóðum
og fyrir því höfum við talað.
Gagnrýni okkar á stjórnvöld
varðandi málaflokkana tvo sem
Árni Páll Árnason vísar til hefur
verið sett fram af okkar hálfu á rök-
studdan hátt. Við hefðum talið eðli-
legt að ræða við alla málsaðila að
átökunum fyrir botni Miðjarðarhafs
sem fengið hafa lýðræðislegt umboð
frá almenningi. Ef það ekki var ger-
legt af einhverjum ástæðum hefði
að mínu mati átt að fresta för ráð-
herra eftir að sýnt var að þjóð-
stjórnin í Palestínu spryngi. Þeir
sem fylgjast með málum þar vita að
það var að undirlagi ísraelska her-
námsliðsins.
Varðandi aðildina að NATÓ höf-
um við gert grein fyrir því á hvern
hátt við teljum að breytt heims-
mynd og breyttar áherslur innan
NATÓ á síðari hluta tíunda áratug
liðinnar aldar og fyrstu árum þess-
arar, kalli á endurmat á bandalag-
inu. Þá höfum við gagnrýnt að ráð-
ist skuli í verulegar
fjárskuldbindingar án lagaheimilda
og án umræðu á Alþingi. Þetta er
gert þrátt fyrir ítrekaða beiðni okk-
ar og í ljósi heitstrenginga forsvars-
manna Samfylkingarinnar að um
þessi mál skuli fara fram víðtækar
umræður áður en ákvarðanir verði
teknar.
Fulltrúi Samfylkingarinnar í ut-
anríkismálanefnd þingsins afgreiðir
okkur hins vegar með þessum
hætti: „Núna gefst einstakt tæki-
færi til nýsköpunar í stefnumótun
um öryggis- og varnarmál. Það er
áhyggjuefni ef forysta VG ætlar að
dæma sig úr leik í þeirri umræðu og
halda sig á gamalkunnum slóðum í
heimi mótmælaslagsmála og inn-
antómra orðaleppa. Flokkur sem
vill láta taka sig alvarlega verður að
vera til viðræðu um öryggis- og
varnarmál á vitrænum forsendum.“
Nú er það lesenda og þeirra sem
fylgjast með fréttum að svara því
hverjir séu fastir í fortíð og hverjir
það eru sem kalla eftir málefnalegri
umræðu í ljósi breyttra aðstæðna í
heiminum.
Mislukkuð Samfylking
Ögmundur Jónasson skrifar um
utanríkismál og Samfylkinguna »Nú er það lesenda ogþeirra sem fylgjast
með fréttum að svara
því hverjir séu fastir í
fortíð og hverjir það eru
sem kalla eftir mál-
efnalegri umræðu
Ögmundur Jónasson
Höfundur er þingflokksformaður VG.