Morgunblaðið - 01.12.2007, Qupperneq 47

Morgunblaðið - 01.12.2007, Qupperneq 47
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. DESEMBER 2007 47 vel núna enda komin til hans afa og ég veit líka að þið eigið eftir að styrkja og vernda okkur sem eftir er- um. Góði Guð, geymdu og passaðu hana ömmu mína. Þín, Inga Rún. Elsku góða amma mín, mig langar til að þakka þér fyrir öll góðu árin okkar saman, bæði uppi og niðri á Bröttugötunni. Þú hefur alltaf verið í mínum huga eins og þessi súper- amma úr barnabókunum sem alltaf var til í að leika, spila, syngja og segja sögur, það var alltaf svo gott og gam- an að koma til þín. Hérna áður fyrr komu alltaf frændsystkinin úr Reykjavík í heim- sókn og skiptust á að vera yfir sum- arið. Okkur Ingu systur fannst nú að við ættum einkarétt á þér þar sem við bjuggum í sama húsi og vorum ekki alveg til í að deila þér með neinum, en svo lagaðist það nú og við lékum okk- ur öll saman. Það var einkennandi fyrir þig að þegar þú veiktist var yngsti ömmustrákurinn, 10 ára, hjá þér, en við elstu erum komin á fimm- tugsaldurinn huuhummm! Auðvitað eru svo öll langömmubörnin búin að vera hjá þér í millitíðinni, og meira að segja komin þrjú langalangömmu- börn. Það verður mjög skrítið að geta ekki skroppið niður til þín í kaffi og spjall, fá ráðleggingar og hlæja svoldið saman elsku amma mín. Ég sakna þín óendanlega. Þín Ragnheiður (Ransý). Elsku amma, ég trúi því varla að þú sért farin og að ég komi ekki til með að geta hringt í þig og talað við þig í marga klukkutíma og heyrt þig hlæja og fengið ráð og ýmislegt hjá þér. Þú varst amma, mamma, vin- kona, trúnaðarvinur og margt fleira, ef ég þurfti hjálp eða ráð varst þú ansi dugleg að láta mig sjá sjálfa hvað ég gæti gert. Okkar saga byrjar þeg- ar þú varst viðstödd við fæðingu mína í húsinu þínu við Bröttugötu, sem ég fékk oft að heyra nákvæmar sögur um. Amma mundi allt, hún hafði stál- minni um öll smáatriði, vel gefin og víðsýn kona. Við amma vorum alltaf mjög nánar, ég þurfti aldrei að segja mikið til að amma vissi að mér liði illa. Ég var hjá ömmu og afa öll sum- ur þangað til ég fermdist og stundum var ég líka lengur fram á haustið, mínar æskuminningar um dvölina í Borgarnesi eru mína bestu minning- ar og ég hef alltaf verið mjög stolt af því að vera frá henni og afa komin. Við fórum mikið í ferðalög með afa og ömmu, veiðiferðir, sumarbústaða- ferðir, fjöruferðir og margt fleira. Það er mín mesta gæfa að hafa haft ömmu svona lengi og ég hef oft þakk- að ömmu fyrir það að mín lífssýn er eins og hún er, að dæma engan og sjá það góða í öllum, hvað er betra að fara með út í lífið? Hún amma var sterkasta kona sem ég þekki, hafði mjög breitt bak fyrir alla sem þurftu á henni að halda. Síðast samtal okkar var frábært eins og vanalega, hún stappaði í mig stálinu og sagði: þetta verður allt í lagi með þig og þína. Ég veit ekki alveg hvernig ég á að fara að því vera án hennar, mér finnst svo rosalega erfitt að hugsa allt án henn- ar, hún spilaði alla tíð svo mikinn þátt í mínu lífi. Ég veit að þú heldur áfram að fylgjast með mér, amma mín, og vera nálægt mér. Ég vona að mér takist að fylgja ráðum þínum áfram í lífinu því án þín er margt erfitt, elsku amma mín. Mig langar að enda þetta á bæn sem amma fór oft með á kvöld- in, við rúmstokkinn hjá mér. Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum) Þín Guðríður Anna (Gurrý). Elsku besta amma mín Ég get eig- inlega ekki lýst því hvað ég á eftir að sakna þín. Núna, þegar þú ert farin, finn ég ennþá betur hvað ég var heppin að eiga þig að, þó ég vissi alltaf hvers- lags forréttindi það voru að koma til þín og sérstaklega hérna áður fyrr þegar ég átti sjálf erfitt. Ég fór alltaf sterkari frá þér og þó að það hafi tekið mig nokkur ár að koma mér á rétta braut var ég svo lánsöm að geta fengið styrkinn frá þér. Þú ert mín hetja og verður það alltaf. Ég vildi óska þess að ég hefði kom- ið oftar til þín og hjálpað þér meira í ellinni en því miður gerði ég það ekki og ég mun alltaf sjá eftir því, en ég veit líka að þú myndir nú bara fussa og segja að ég þyrfti að hugsa um mig og mína og það er það sem þú vildir líka að ég gerði og ég mun ætíð gera, eins og þú gerðir fyrir þig og þína. Síðast þegar við heyrðumst var ég á leið í burtu og mér datt þá ekki í hug að þú myndir kveðja okkur á meðan . Ég og Sif vorum búnar að ákveða að koma til þín og knúsa þig og kreista og reyna að hjálpa þér við þrif fyrir jólin, en svo kom fréttin og ég held ég hafi gert mér strax grein fyr- ir alvörunni. Ég vissi, amma mín, að þú varst búin að vera kvalin svo lengi og að skrokkurinn var farinn að gefa sig, eiginlega fyrir löngu, svo ég veit að það var bara gott að þú fékkst að fara til afa sem beið eftir þér og margir fleiri þannig að í dag sé ég þig og afa saman ung í nýjum líkama, engin gigt eða annað sem hrjáði ykk- ur afa, bara hamingja og gleði. Ég lofa þér, amma, að ég skal gera allt til að vera þessi manneskja sem þú sagðir alltaf að ég væri og ég vona að ég eigi ekki eftir að valda þér von- brigðum. Þú ert minn bjargvættur og ég vona að ég geti fetað í þín fótspor. En eins og við sögðum alltaf að gamni, enginn er fullkominn, síst af öllu við. Ég elska þig, amma mín, og kysstu afa frá mér og segðu honum að ég elski hann. Þín Eva. Nú er hún elsku besta amma mín búin að kveðja þennan heim og er komin í faðm afa. Ég hef í alllangan tíma kviðið því að þurfa einn daginn að kveðja hana ömmu mína, þar sem að hún var orðin ansi öldruð og hefur verið lengi veik. Amma var alltaf fljót að gera lítið úr sínum veikindum; æ, það er bara blessuð gigtin, sagði hún alltaf. Þegar við fengum þær fréttir að Ragga amma hefði fengið heila- blóðfall og lægi þungt haldin á spítala og ég óralangt í burtu, fannst mér líf- ið svo ósanngjarnt. Af hverju er ég ekki á Íslandi núna, haldandi í hönd- ina á henni, fá að kyssa hana á kinn- ina eða halda utan um hana og segja henni að ég elski hana? Því miður er ekki á allt kosið og ég veit að amma hafði fullt af sínu fólki hjá sér, stór fjölskylda og allir vildu fá að gera það sama og ég. Nú höfum við eingöngu góðar minningar eftir og eru þær svo margar að það væri efni í heila bók. Ragga amma var einstök manneskja og það er sárt að sjá eftir svona sterkri konu, höfuð Kletts-ættarinn- ar sem við erum stolt af og er það allt ömmu að þakka. Ég var eingöngu 4 ára þegar ég fór að fara ein með rútu frá Reykjavík til Borgarness, til að fá að eyða hverju sumri hjá ömmu og afa. Flestar mínar æskuminningar koma þaðan og allar eru þær góðar. Amma var ótrúlega uppátækjasöm og gat alltaf fundið eitthvað handa okkur frænkunum að gera, það var föndrað, saumað, teiknað, spilað, sungið og dansað og svo lengi mætti telja. Amma hafði gaman af að segja okkur sögur, hvort sem þær voru sannar eða uppspuni og sagði hún mér þær oft fyrir háttatímann, eftir að maður hafði fengið flóaða mjólk og kex. Ég þakka fyrir að hafa fengið þennan tíma með ömmu minni og ég kveð hana með sorg í hjarta mínu en líka með gleði, yfir því að hún hefur fengið hvíld frá þjáningum sínum. Elsku amma mín, mér þykir leitt að hafa ekki náð að hitta þig núna í des- ember. Ég var farin að hlakka svo mikið til að sýna þér hana Selmu litlu og hvað strákarnir hafa stækkað mikið síðan við fluttum til Kanada, en ég veit að þú verndar og vakir yfir okkur öllum. Hvíl í friði, amma. Þín sonardóttir Sif. Elsku amma mín. Mig langar bara til að fá að kveðja þig með nokkrum fátæklegum orðum um það hversu ríkulega þú blessaðir mitt líf og fjölskyldu minnar. Það að fá að vera hjá ykkur afa á sumrin á barnsárum mínum og fram á tánings- aldur er eitthvað sem ég hef búið að alla mína ævi. Þið kennduð mér svo ótalmargt og höfðuð svo mikil áhrif á það hvernig líf mitt hefur mótast. Ekki síst þegar þið keyptuð bassann og bassamagnarann af Hauki rakara heitnum til að gefa mér. Það var stór stund fyrir mig og má segja að ég hafi ekki sleppt bassanum síðan og gert það að spila á hann að lifibrauði mínu. Þið studduð mig alltaf í því sem ég var að gera og fylgdust með. Svo þeg- ar ég fór að stofna eigin fjölskyldu vorum við öll alltaf velkomin og þú tókst börnunum okkar svo vel. Eins og þú gerðir með öll barnabörnin og barnabarnabörnin. Þið áttuð sex syni svo að þetta er enginn smá hópur. Það sóttu allir í það fá að heimsækja ykkur og alltaf varstu boðin og búin til að taka á móti okkur. Fram á þinn síðasta dag varstu að hugsa um allan hópinn. Enda sagðirðu alltaf að þú værir svo rík og að þú værir svo heppin að eiga okkur öll. En málið er það að við vorum svo ótrúlega lánsöm að fá að hafa þig hjá okkur svona lengi og er ég gríðarlega þakklátur fyrir það. Það gaf mér svo mikið að heimsækja þig og hringja til þín öðru hvoru og heyra hvað þú varst hress og skýr i andanum en ég vissi að lík- amlega leið þér ekki vel. En ekki kvartaðir þú í eitt einasta skipti og þegar þú komst á spítalann kom í ljós hversu ótrúlega sterk þú hefur verið að gera það ekki. Það er sárt að kveðja þig, amma mín, en ég veit að þú ert vel að hvíld- inni komin og ert umvafin þínu fólki í himnaríki. Ég bið Guð að geyma þig og þakka honum fyrir þá góðu gjöf sem þú varst til okkar allra í fjöl- skyldunni. Ég er og verð alltaf fyrsta barnabarn Röggu og Jóa í Kletti. Með bestu kveðjum frá Jóhanni, Sigrúnu og börnum.  Fleiri minningargreinar um Ragnheiði Ingibjörgu Ásmundsdóttur bíða birtingar og munu birtast í blað- inu næstu daga. eignaðist síðar og hluta Skálavíkur. Það fór ekki framhjá neinum að Breiðabóli var vel við haldið, garð- urinn glæsilegur og vel hirtur. Allt var gert af hófsemi og sjaldan leit- aðir þú þér aðstoðar, vildir helst gera allt sjálfur enda þolinmóður og þurftir ekki að fá alla hluti strax. Þú og mamma sátuð aldrei auðum hönd- um á Breiðabóli enda alltaf næg verkefni, mikið um gesti og svo kom- um við systkinin og barnabörnin oft í heimsókn. Þú og mamma virtust óþreytandi við að sinna barnabörn- unum sem dvöldu í lengri eða skemmri tíma enda eruð þið einstak- lega barngóð. Það var þér mikils virði að þið Skálavíkurbændur urðuð góðir vinir. Skálavík býður upp á svo margt, margbrotið landslag, fjöl- breyttan gróður, silungsá, opið úthaf og marbreytilegt veðurfar. Því skil ég vel að þú skulir ekki hafa talið þig þurfa meira en Skálavík. Ég á svo sannarlega eftir að fara með ný- fædda dóttur mína í Skálavík. Benedikt. Það voru sorgarfréttir sem bárust mér laugardaginn 24. nóvember. Kveðjustundin var runnin upp, elskulegi pabbi minn er dáinn. Miss- irinn er mikill, en minningarnar um pabba lifa í hjarta mínu, og ég verð að trúa því að honum hafi verið ætlað eitthvað merkilegt annars staðar. Ekki hafði mig órað fyrir því að þessi heilbrigði, hrausti og spengilegi maður sem pabbi var, yfirgæfi þetta líf svona snemma – aldrei. Pabbi var mikill göngugarpur og hafði mikla þörf fyrir að komast í fjallgöngur, á gönguskíði og í innan- bæjar gönguferðir í Bolungarvík sem voru daglegar og nánast í hvaða veðri sem var, hann klæddi sig bara eftir veðri. Það fór ekkert á milli mála, að þeir sem þekktu pabba vissu að Skálavík- in var hans uppáhaldsstaður – hún var paradís þeirra pabba og mömmu. Þar hafa þau byggt upp bústaðinn sinn Breiðaból af mikilli natni og myndarskap, bústaðinn sem pabbi fékk eftir Tryggva, til hans fór pabbi ungur í sveit að Hóli í Bolungarvík. Þegar ég kom vestur á sumrin með dætur mínar vildi pabbi alltaf að við værum öll í Skálavík, því þar væri alltaf gott veður og það var hægt að merkja það á pabba hvað honum leið vel í því umhverfi – ég tala nú ekki um á kvöldin, þá var oftar en ekki logn og ég veit að þar vildi pabbi helst ekki missa af neinu kvöldi. Pabbi þekkti hverja þúfu og hvern stein í Skálavík og þar fór hann í ótal margar gönguferðir, það var hans líf og yndi að fara út í náttúruna. Pabbi var rólegur og yfirvegaður maður, hann var handlaginn og vandvirkur við allt sem hann tók sér fyrir hendur. Hann var alltaf nægju- samur og þurfti ekki mikið fyrir sjálfan sig. En ef hann frétti að barnabörnin vantaði eða langaði í eitthvað þá vildi hann alltaf hjálpa til svo þau gætu eignast það fljótlega. Hann var einstaklega barngóður maður og vildi alltaf gera allt til þess að barnabörnin gætu komið og dvalið hjá honum og mömmu, og með þeim varði hann mörgum gæðastundum. Karitas Guðrún og Íris Mjöll þurftu svo oft að tala við afa sinn í símann þegar þær voru að tala við ömmu sína. Þær voru svo heppnar að fá að eyða viku tíma í Bolungarvík með Óskari afa og Kæju ömmu í byrjun nóvember sl. það voru þeirra síðustu samverustundir með afa sín- um. Íris Mjöll sagði, þegar sorgar- fréttirnar bárust okkur, að nú gæti hún aldrei sungið fyrir afa lagið (Með sól í hjarta og söng á vörum) sem hann bað hana alltaf um að syngja fyrir sig. Ég sagði henni að við gæt- um sungið lagið fyrir afa því núna væri hann engill á himnum og hann myndi hlusta á okkur. Mér finnst að pabbi hafi borið ein- staklega fallegt hjartalag og að því mun ég búa alla ævi. Ég hugga mig við það, að pabbi þurfti ekki að þjást þegar hann lagði upp í þessa lang- ferð sem hann var kallaður til. Hann var ávallt léttur á fæti og gekk rösk- lega í sínum gönguferðum, og það hefur hann örugglega líka gert í þessari ferð. Ég kveð elskulega pabba minn með tárum og söknuði – en góðri minningu í hjarta. Ingibjörg. Ég veit að enginn lifir endalaust, en samt átti ég ekki von á því að þú færir strax. Það hefur alltaf verið tal- að um að reglufólk sem hvorki reykir né drekkur og hreyfir sig reglulega verði langlíft, þannig að allavega hvað mig áhrærir gerði ég ráð fyrir því að geta heimsótt þig næstu ára- tugina. Ég kynntist þér þegar við Dóra fórum að vera saman fyrir um 12 ár- um. Það sem kom mér mest á óvart og ég hef oft talað um, er hversu reglu- og vanafastur þú varst. Það voru göngutúrarnir eða skíðin á helgum yfir vetrartímann og Skála- vík um hverja helgi yfir sumartím- ann, þessi svakalega reglusemi, sem var alltaf til staðar, var ný fyrir mér. Það var nú þannig að það sem þú vildir gera og þig langaði til að gera virtist að langmestu leyti tengjast Breiðabóli í Skálavík. Ég hef oft sagt við Dóru að ef að þú ynnir stóra vinn- inginn í Víkingalottóinu væru eflaust jarðgöng út í Skálavík efst á óskalist- anum. Þegar við Dóra fengum okkur kindur fyrir þremur árum fylgdist þú með þeim fyrir okkur eins og hægt var. Við merktum þær meira að segja með bílalakki til þess að geta séð hvort þær gengju í Breiða- bólshlíðinni. Alltaf þegar ekið var út í Skálavík taldir þú kindurnar á leið- inni og leitaðir að Perlu og Móru, kindunum ykkar Kæju. Þegar við gerðum upp húsið á Hafnargötunni miklaði ég fyrir mér að taka gluggalistana í lengd og taldi þetta vera eitthvað sem ég yrði mjög lengi að brasa við því að það þurfti að þynna þá, taka snið á þá og mæla. Þegar þú fréttir það komst þú til mín og við mældum alla gluggana á mjög skömmum tíma. Við komum okkur síðan saman um að hittast daginn eftir í skúrnum hjá þér og vinna í listunum, en þegar ég mætti þá varst þú með þetta allt klárt og meira að segja búinn að bora fyrir skrúfun- um. Þegar ég talaði við þig síðast varst þú að tala um að fara að virkja bæj- arlækinn fyrir ofan Breiðaból með Sigga Hjartar. Það var eitthvað sem þig hafði lengi langað að gera. Þú varst búinn að fylgjast með þessum smávirkjunum í mörg ár og virkj- unarframkvæmdirnar alltaf verið svo fjarlægar. Það var fyrst núna sem þetta virtist geta gengið kostn- aðarlega séð og tæknibúnaður orð- inn það þróaður að framkvæmdin væri líkleg til að takast. Mér þykir mjög leitt að geta ekki fengið að taka þátt í virkjuninni með þér en ég er þó viss um að þú virkjar bara annars staðar með félögum þínum, þeim Gunnari Leós og Ármanni. Einar, afastrákurinn þinn, bað mig að skila því til þín, að það sem stóð upp úr hjá honum í Skálavík var að fara niður að á með þér að bleyta færi eða að fleyta bátum eftir ánni. Ég veit líka að heyskapurinn með þér og hjólböruferðirnar voru hátt skrifaðar. Hvort sem það eru tilviljanir eða ekki í lífinu þá var mjög sérstakt hvað Dóra var ákveðin í að senda Einar vestur á dögunum að hitta ykkur og ákvað síðan sjálf að fara og vera í nokkra daga. Eftir á að hyggja eru þau mjög ánægð með að hafa heimsótt þig. Ég þakka þér kærlega fyrir sam- veruna og óska þér alls hins besta á nýjum stað. Guðmundur Bjarni. Það var laust eftir hádegi sl. laug- ardag að okkur barst sú harmafregn að hann Óskar hefði orðið bráð- kvaddur. Hann Óskar okkar sem hafði verið verslunarstjóri hjá okkur í nokkur ár. Óskar var hæglátur, dagfarsprúður maður sem rækti starf sitt af mikilli kostgæfni og sam- viskusemi. Hann var stundvís og vildi hafa allt í röð og reglu, snyrti- menni var hann og reglusamur. Hann hafði mjög gaman af að ræða um lífsins gagn og nauðsynjar og gat verið fylginn sér og rökfastur. Hann vildi hag Bolungarvíkur sem mestan og var ekki alltaf sammála um leiðir og stefnur. Hann hafði gaman af að fara á mannamót og þar líkaði hon- um lífið, kominn úr jakkanum, dans- andi ræla og valsa. Óskar hafði gam- an af gönguferðum og þá gjarnan fram til dala og upp til heiða og voru það ófá skipin sem fundum okkar bar þar saman, hann annaðhvort fót- gangandi, á gönguskíðum eða vél- sleða. Óskar og Kæja héldu sitt annað heimili á sumrin úti í Skálavík á Breiðabóli þar sem hann undi sér vel. Það var gott að koma við og þiggja rjúkandi kaffi og heimabakað bakk- elsi og það er svo ótrúlega stutt síðan við þáðum það síðast. Hann þekkti hverja þúfu og gerði sér far um að hafa allt snyrtilegt í kringum bæinn. Hann var náttúruunnandi og dýra- vinur, hann hafði sérstaklega gaman af að fylgjast með tófunni og hrafn- inum og sagði hann okkur margar skemmtilegar sögur af því. Óskar hafði gaman af og fylgdist vel með íþróttum og var Manchester United hans uppáhaldslið og var oft skegg- rætt um úrslit og gengi liðanna. Nú verður ekki oftar farið í kaffi til Ósk- ars í búðina því fallinn er frá góður drengur sem sárt verður saknað. Elsku Kæja, börn og aðrir ástvin- ir, megi góður guð styrkja ykkur í sorg ykkar. Víðir Benediktsson, Benedikt Benediktsson.  Fleiri minningargreinar um Óskar Hálfdánsson bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.