Morgunblaðið - 04.12.2007, Blaðsíða 19

Kattliðug Sigríður nýtur þess að dansa og gleðin geislar af henni.
|þriðjudagur|4. 12. 2007| mbl.is
daglegtlíf
Í Langanesbyggð fjölmennti
fólk á rithöfundakvöld þrátt
fyrir hryssingslegt veður og af-
leita færð. » 21
bæjarlífið
Norskum nemum fer aftur í
lestri og raungreinum og telja
sérfræðingar ástæðuna hóp-
kennslu í opnum rýmum. » 20
menntun
Vélrænn bangsi sem bregst við
skilaboðum frá eigandanum
kann að vera leið til að fylgjast
með líðan veikra barna. » 20
heilsa
Eftir Kristínu Heiðu Kristinsdóttur
khk@mbl.is
Mér líður eins og ég sé 18 ára. Ég eralltaf að upplifa eitthvað nýtt ogþað er æðislega gaman,“ segir Sig-ríður Thors og hlær sínum stelpu-
lega hlátri og í augum hennar er glampi fjörs-
ins. Hún hefur engan frið í sínum beinum, svo
mikil er dansþörf hennar og sl. 10 ár hefur hún
sótt danstíma í línudansi tvisvar í viku hverri og
lætur það ekkert stoppa sig þó að hún sé orðin
áttræð. Sigríður kemur með dansskóna með sér
í poka, því hún fer sko ekki á dansgólfið á
óhreinum útiskónum. „Ég er nýbúin að láta sóla
þessa æfingaskó en ég er búin að dansa botninn
úr mörgum skóm undanfarin ár,“ segir Sigríður
sem er einstaklega glæsileg og vel til höfð enda
fer hún alltaf í hárgreiðslu á þriðjudögum.
Engin vitleysa eða vesen
„Dansinn er mitt lífsakkeri og það er ynd-
islegt að hafa heilsu til að dansa svona lengi.
Dans er besta líkamsrækt sem ég hef kynnst,
fyrir nú utan hvað það er skemmtilegt að dansa,
það er svo gefandi og gott fyrir sálina. Ég væri
sennilega lögst í bælið vegna liðagigtarinnar ef
ég dansaði ekki svona mikið. Vegna gigtarinnar
er ég svolítið slæm fyrsta korterið í hverjum
tíma en svo dofna ég og eftir það er bara gaman.
Og þó ég sé svolítið skökk og framlág eftir tvö-
falda tímann á þriðjudögum gerir það ekkert til,
þetta er allt þess virði. Andrúmsloftið er sérlega
gott á þessum dansæfingum og hópurinn góður.
Hér eru allir vinir og engin vitleysa eða vesen.“
Vill deyja á dansgólfinu
Sigríður kynntist línudansinum í gegnum
Ágústu, elstu dóttur sína. „Hún var í línudans-
inum og bauð mér að koma á
hlöðuball fyrir norðan þegar ég
var stödd þar og það var ekkert
annað en að ég féll alveg fyrir
þessu. Og á þessum tíu árum sem
liðin eru síðan hef ég lært 360
ólíka línudansa.“
Kennari Sigríðar er Jóhann
Örn Ólafsson sem hún kallar Jóa dans og hann
er svo sannarlega í efsta sæti hjá henni. „Hann
er yndislegur. Ég hef verið hjá mörgum dans-
kennurum um dagana en Jói er sá allra besti.
Hann er kennari af Guðs náð, rosalega flinkur
og það er gaman að horfa á hann dansa. Ég held
að hann sé með sérgáfu á þessu sviði. Ég ætla
aldrei að hætta hjá honum og helst vil ég fá að
deyja hjá honum á dansgólfinu. Þetta er nátt-
úrulega ekkert annað en fíkn hjá mér, þessi
dansárátta. Ég get ekki án dansins verið.“
Afi og pabbi kattliðugir
Sigríður byrjaði að dansa um leið og hún
lærði að ganga. Þó að hún muni það ekki sjálf
fara sögur af því. „Þegar ég var lítil stúlka kom
þýskur maður á heimili okkar til að kenna
mömmu og pabba þýsku og hann kallaði mig
víst alltaf dansstúlkuna. Þessi mikla dansþörf er
í blóðinu. Nánast allar konur í minni fjölskyldu
eru sídansandi og einn og einn
strákur hefur þetta í sér líka. Þetta
kemur beint frá honum afa mínum
Thor Jensen sem var í alls konar
íþróttum og mjög liðugur. Pabbi,
Kjartan Thors, var líka kattlið-
ugur. Ég sé hann enn fyrir mér
þar sem hann stekkur yfir garð-
hliðið að sumarbústaðnum sem við áttum á
Þingvöllum en hann hafði fyrir vana að opna
ekki þetta hlið þegar hann kom að bústaðnum
heldur vippa sér fimlega yfir það. Hann var allt-
af að fetta sig og bretta, fór handahlaup og stóð
á höndum fram eftir öllum aldri. Mér fannst
þetta alveg eðlilegt,“ segir Sigríður og rifjar
upp sögu af pabba sínum og Ólafi Thors. „Þeir
voru eins og tvíburar þegar þeir voru litlir
strákar, alltaf saman og svolitlir prakkarar,
prílandi um allt. Pabbi gerði sér eitt sinn lítið
fyrir, klifraði upp í flaggstöng og var eitthvað að
sveifla sér þar uppi og konunum varð ekkert
ágengt þegar þær báðu hann í Guðs bænum að
koma niður. Þær þurftu á endanum að borga
honum til að fá hann niður úr flaggstönginni.“
Alltaf nóg af dansherrum
Sigríður hefur verið dansandi meira og minna
alla ævi. „Ég dansaði hjá Ellý Þorláksson sem
kenndi ballett og fimleika, en hún var braut-
ryðjandi að mörgu leyti og við vorum með sýn-
ingar í Austurbæjarbíói. Ellý bjó aðallega í Am-
eríkunni en kom öðru hvoru heim og kenndi
seinna frúarleikfimi sem ég sótti líka hjá henni.
Þegar hún sneri aftur vestur um haf lét hún mig
taka við kennslunni hjá hópnum og ég kenndi
þar í tvö ár. Mig munaði ekkert um það, ég var
alltaf í einhverri hreyfingu. Mér fannst rosalega
gaman að fara á böll og dansa en því miður var
maðurinn minn aftur á móti lítið fyrir dans. Ég
hafði hins vegar alltaf nóg af dansherrum því ég
þótti góður dansari. Björn Thors, bróðir minn,
er besti dansari sem ég hef dansað við á ævinni.
Mér finnst gott að láta karlmanninn leiða mig í
dansinum enda hef ég enga þörf fyrir að
stjórna, hvorki í dansi né öðru.“
Morgunblaðið/Golli
Góður hópur Félagsskapurinn á dansæfingunum er skemmtilegur.
Hefur dansað botninn
úr mörgum skóm
Ég væri sennilega
lögst í bælið vegna
liðagigtarinnar ef
ég dansaði ekki
svona mikið.
 


    
 
1. Meiri virkni.
2. Mun meiri andoxunarefni.
3. Minni líkur á aukaverkunum.
4. Meiri stöðugleiki og mun lengra geymsluþol eða 10 ár
samanborið við 3ja ára geymsluþol hvíts ginsengs.
 
  !
 "  #
 $ #  $
   %
# &
    %  ' ( ) www.ginseng.is