Morgunblaðið - 04.12.2007, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 2007 27
✝ Ólafur Sveins-son fæddist á
Barðsnesi í Norð-
firði hinn 5.11.
1930. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Eir í Reykjavík hinn
24.11. síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Sigríður
Þórðardóttir, frá
Kálfafelli í Suður-
sveit, f. 14.11. 1899,
d. 29.10. 1988 og
Sveinn Árnason, út-
vegsbóndi á Barðs-
nesi í Norðfirði, f. í Grænanesi í
Norðfirði 29.6. 1889, d. 11.10.
1947. Systkini Ólafs eru 8 og var
hann sá 4 í röðinni. 1) Þorbergur
húsasmíðameistari, f. 30.12. 1923,
2) Þórður húsasmíðameistari, f.
30.12. 1927, d. 24.12. 2005, 3) Árni
Guðgeir sjómaður, f. 27.9. 1928, d.
4.5. 1998, 4) Ólafur, 5) Guðrún
læknaritari, f. 7.12. 1934, 6) Alda
Ármanna myndlistarkona og
Finnbogasyni námsráðgjafa, f. 6.7.
1966. Þau skildu. Dóttir þeirra er
Ásdís menntaskólanemi, f. 3.9.
1989. 3) Aðalsteinn rafmagnsverk-
fræðingur, f. 7.7. 1970, var kvænt-
ur Hörpu Sólbjört Másdóttur upp-
eldis- og menntunarfræðingi, f.
13.5. 1972. Þau skildu. Börn þeirra
eru Sigurbjörn Már, f. 28.11. 1994,
Bergmann Óli, f. 26.1. 1998 og Ár-
sól Ingveldur, f. 21.9. 2000. Sam-
býliskona Aðalsteins er Hrund
Sigurðardóttir sálfræðingur, f.
25.8. 1967.
Ólafur ólst upp á Barðsnesi við
sveitastörf og sjómennsku. Var á
Laugaskóla veturinn 1947-48. Hóf
iðnnám í húsasmíðum 1960 fyrst í
Neskaupstað en lauk sveinsprófi
1965 og meistaraprófi ári síðar.
Vann við húsbyggingar, fyrst hjá
Kristni Kristinssyni meistara hans
og mági en síðar hjá Reykjavíkur-
borg við dagheimili og viðhald á
gömlum húsum hjá Árbæjarsafni.
Ólafur hafði ánægju af söng og
var félagi í Samkór Trésmiða-
félags Reykjavíkur.
Útför Ólafs verður gerð frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
kennari, f. 2.4. 1936,
7) Ingólfur Steinarr
geðlæknir, f. 1.2.
1939, 8) Auður
læknaritari, f. 8.3.
1940 og 9) Ingunn
sjúkrahússtarfskona,
f. 20.9. 1942.
Ólafur giftist hinn
20.2. 1965 Ásdísi
Aðalsteinsdóttur frá
Lyngbrekku í Aðal-
dal í S.Þing, f. 2.10.
1932, dóttur hjón-
anna Hermínu Jóns-
dóttur frá Höskulds-
stöðum í S-Þing. og Aðalsteins
Kjartanssonar, Daðastöðum í S-
Þing. Börn Ásdísar og Ólafs eru:
Sigríður myndlistarkona, f. 18.6.
1965, maki Halldór Baldursson
myndskreytir, f. 12.9. 1965. Synir
þeirra eru Baldur Kolbeinn, f.
22.3. 1993, Ólafur Elliði, f. 24.7.
1998 og Steinn Völundur, f. 24.7.
1998. 2) Hermína Dóra myndlist-
arkona, f. 7.12. 1967, var gift Ólafi
Ólafur bróðir minn andaðist á
hjúkrunarheimilinu Eir hinn 24.
nóvember. Hann hafði þá notið
einkar góðrar aðhlynningar í rúm
tvö ár á þessu fallega heimili. Hann
hafði tekist á við vaxandi heilabilun
undanfarin ár en verið meira og
minna veikur heima í Skógargerði
hjá Ásdísi konu sinni sem hefur þá
góðu hæfileika að taka því sem að
höndum ber af einstöku æðruleysi.
Deildin á Eir sem hann dvaldist á
hefur óvenjulegt yfirbragð hlýju,
vinsemdar og virðingar við fólk sem
er að týna stöðu sinni í tengslum við
sitt nánasta fólk og umheiminn. Það
fólk sem þarna starfar á verulegar
þakkir skildar fyrir eðlilega hlýju og
frábæra umönnun.
Óli var skemmtilegur krakki og
léttur í lund. Hann var alltaf að finna
upp á einhverju, grínast með það
sem kom upp á, herma eftir ná-
grönnum og samferðafólki og safna
gamansögum. Hann keypti t.d. tíma-
ritið Stjörnur þar sem myndir af
helstu leikurum Hollyvood birtust
og frásagnir af lífsháttum þeirra.
Gaman var að stelast í Stjörnurnar
hans Óla og skynja þessa vídd í
heimsmenningunni. Honum var það
mjög eðlilegt að sprella með það sem
kom upp á, gera það leikrænt og
skemmtilegt og það gerði hann vin-
sælan. Og þó hann hasaðist í dúkku-
draslinu og gæfi öllum meiri og
minni uppnefni var það fljótt fyrir-
gefið vegna glaðværðarinnar sem
hann skapaði í kringum þetta allt.
Hann hjálpaði okkur yngri krökk-
unum líka við lestur og hlýddi okkur
yfir námsefni fyrir próf en þar var
hann á heimavelli.
Mesta gæfa Óla var að eignast
hana Dísu konuna sína, svona hlýja
og samt hljóðláta þrátt fyrir sitt
ágæta greindarfar. Og saman eign-
uðust þau börnin sín, en þau búa yfir
margvíslegum hæfileikum. Dæturn-
ar hafa þessa sterku listrænu æð og
hefur Sigga að baki gott listnám sem
hefur skilað sér í mörgum ágætum
sýningum meðal annars með Gull-
penslunum auk einkasýninga. Dóra
hefur hins vegar tekist á við veik-
indaferli sem hefur dregið kraft úr
hennar listrænu hæfileikum. Það
gekk nærri Óla að upplifa heilsuleysi
Dóru sem var erfitt að ráða bót á.
Það hefði vissulega glatt hann að sjá
hana ná sér á strik eins og er að ger-
ast í dag. Aðalsteinn er rafmagns-
verkfræðingur og á að baki nám í
Danmörku og býr við velgengni í
starfi.
Óli bróðir minn hafði alltaf sterk-
ar taugar til Norðfjarðar og lengi
leið varla það árið að hann færi ekki
austur og kæmi við á Barðsnesi.
Hann hafði mikinn áhuga fyrir upp-
byggingu Barðsneshússins og við-
haldi þar. Var þá að rifja upp gam-
ansögur og grín sem verið hafði í
gangi á Suðurbæjum og víðar og
ganga um eyðibyggðina sem geymir
marga góða sögu. Var eitt sumar um
vikutíma hjá Sveini syni mínum í
Neskaupstað og þá skruppu þeir yfir
fjörð dyttuðu að húsinu, gengu um
landið og tíndu steina eða annað at-
hyglisvert en þar áttu þeir margt
sameiginlegt.
Að lokum, Óli minn, vil ég þakka
þér bernskuna, hjálpsemina og glað-
værðina um leið og ég óska þér, Dísa
mín og börnum ykkar allrar bless-
unar.
Alda Ármanna Sveinsdóttir.
Ein fyrsta bernskuminning mín er
sú að vakna í litla austurherberginu
á Barðsnesi hjá Óla bróður mínum
sem var níu árum eldri en ég. Vakn-
aði hægt við bjart brimhljóð sem
barst gegnum svefninn. Birtan í
hljóðinu kom af því að brimið niðri á
Mölinni sópaði þunnum líparítflög-
um fram og aftur og hljómurinn var
bjartastur í útsoginu. Venjulega svaf
ég í vesturenda hússins, á Salnum,
ásamt fjórum systrum og foreldrum
okkar en eldri bræðurnir fjórir sváfu
í austurherbergjunum. Og þennan
sunnudagsmorgun sameinaðist
þetta bjarta hljóð morgunbirtunni
úr austrinu og þeirri upphefð að Óli
hafði leyft mér að sofa með sér í bláa
herberginu. Hann var alltaf góður
og glaður og þegar ég lít til baka ein-
kennast flestar minningar um hann
af þessari birtu.
Fyrir mér skiptist heimilisfólkið í
fullorðna fólkið sem oftast var að
vinna og okkur krakkana sem oft
máttum leika okkur. Óli sem var
yngstur hinna fullorðnu vann eins og
hinir en gat jafnframt verið félagi
okkar krakkanna og hjálpaði okkur
við margt. Smíðaði boga, örvar,
vatnsbyssur, flugdreka, sleða og fór
með okkur á skíði og hjálpaði okkur
að læra. Hann var einfaldlega góður
við okkur yngri systkini sín.
Óli fór á Laugaskóla veturinn
1947-1948 en þann vetur dó faðir
okkar. Hlé varð á skólanámi hans
allmörg ár eftir þetta. Hann stund-
aði vetrarvertíðar í Vestmannaeyj-
um og var á Norðfjarðarbátunum
eða á trillunni á Barðsnesi á sumrin.
Hann kenndi mér handtökin þegar
ég byrjaði sjálfur á sjónum og sagði
mér meðal annars að ef ég yrði aldr-
ei sjóveikur yrði ég fiskifæla. Það
var stutt í grínið en það var alltaf
græskulaust.
En sjómennskan var ekki alltaf
grín. Ein Vestmanneyjavertíðin
gekk mjög nærri honum. Það var
slæmur mislingafaraldur þann vetur
en unnið fyrir því. Þreytan sat í hon-
um næsta sumar og líklega nokkur
næstu árin. Sífelld þreyta sem ekki
vildi fara og þessi veikindi vörpuðu
nokkrum skugga á hans eðlislægu
glaðværð. Hann hélt þó áfram sjó-
mennsku uns hann hóf nám í húsa-
smíði og starfaði síðan við það fag
meðan kraftar entust.
Eftir þrítugt eignaðist hann frá-
bæra þingeyska konu Ásdísi Aðal-
steinsdóttur og með henni þrjú hæfi-
leikarík börn. Hans eigin börn og
barnabörn fengu að njóta örlætis
hans og barngæsku.
Ég kveð Óla bróður með virðingu
og þakklæti fyrir það sem hann gaf
mér og sínu samferðafólki.
Ingólfur S. Sveinsson.
Óli frændi, föðurbróðir minn, er
einn þeim sem tengjast mínum
fyrstu bernskuminningum. Hann
bjó lengi í húsinu á Hlíðargötu 16
þar sem foreldrar mínir hófu búskap
og eftir að hann og Dísa giftust
komu þau líka reglulega í heimsókn.
Það er ekki erfitt að seilast eftir
minningum um Óla frænda frá þessu
tímabili þegar ég var smápolli. Hann
var einfaldlega uppáhalds frændi
minn. Hann var einstaklega barn-
góður og gaf sér alltaf tíma til að tala
við okkur krakkana og koma okkur
til að hlæja. Ég leit reyndar alltaf á
hann sem minn einkavin og fannst
hann gera hið sama miklu frekar en
að líta á mig sem smákrakka. Full-
orðið fólk á það nefnilega til að van-
meta mikilvægi þess að taka börn al-
varlega og gefa sig að þeim – en það
átti allavega ekki við um Óla frænda.
Óli fór gjarnan í fiskiróðra með
pabba á Sæbjörginni þegar hann
kom í heimsókn. Ég man eftir
nokkrum skiptum þegar hann „heitti
á mig“ ef vel gengi – þ.e. hann vann
þess heit að ef hann og pabbi kæmu
að landi með góðan afla, líklega tvö
eða þrjú skippund, þá myndi hann
gefa mér heilt súkkulaðistykki. Ég
man ekki betur en þetta hafi bara
gefist nokkuð vel.
Óli eignaðist bíl á undan föður
mínum sem þó var eldri. Ég man t.d.
vel eftir Saab-bíl sem hann átti og
hann bauð mér stundum í bíltúr í
þegar ég var kannski 5 ára. Mér
þótti mikið til um þegar hann keyrði
hratt, jafnvel bara með aðra hönd á
stýrinu á meðan augun á mér voru
límd við hraðamælinn. Mér var því
mikið niðri fyrir þegar ég sagði fólk-
inu heima frá því að Óli frændi gæti
„keyrt á 90 með annarri hendi“.
Þetta var ein mín helsta upplifun
það sumarið og Óli fékk einhvern
ævintýraljóma yfir sig eftir þetta.
Jafnvel eftir að ég eltist var það
viðburður þegar Óli kom austur. Ég
fékk að taka þátt í áhugamálum
hans eins og fjallgöngum, steinaleit
og að fara yfir á Barðsnes. Svo var
náttúrulega alltaf gaman að koma
við hjá Óla og Dísu í Lyngbrekku,
sumarbústaðnum skemmtilega sem
hann reisti norður í Reykjadal.
Þangað fór ég iðulega með foreldr-
um mínum og síðar með eigin fjöl-
skyldu í árvissum ferðum okkar um
landið.
Eftir að ég fór í nám suður til
Reykjavíkur hitti ég Óla alltaf annað
slagið. Við fórum t.d. saman í sund
eða fjallgöngur. Þau Dísa tóku mér
alltaf opnum örmum í Skógargerð-
inu, buðu mér í mat, þvoðu fyrir mig
þvott og skutu yfir mig skjólshúsi
þegar ég fór að ferðast á milli Norð-
fjarðar og Englands. Óli leit alltaf til
mín hvar sem ég bjó, lánaði mér
verkfæri og gaf góð smiðsráð ef
þannig stóð á. Fyrir allt þetta er ég
mjög þakklátur en þó fyrst og
fremst fyrir allar þær góðu minn-
ingar sem Óli frændi hefur skilið eft-
ir sig. Ég og Judy kona mín vottum
ykkur, Dísa, Sigga, Dóra, Aðalsteinn
og fjölskyldur, okkar dýpstu samúð.
Sigurður Sveinn Þorbergsson.
Ólafur Sveinsson


  


 



 
    
       
✝
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐBJÖRG ÁSGEIRSDÓTTIR,
lést á Droplaugarstöðum mánudaginn 3. des-
ember.
Jón Ásgeir Eyjólfsson, Margrét Teitsdóttir,
Atli G. Eyjólfsson, Lára Friðjónsdóttir,
Hafsteinn Eyjólfsson, Linda Ólafsdóttir,
Haukur Eyjólfsson,
Kristín Eyjólfsdóttir, Gunnar Þorláksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri
GUNNLAUGUR MAGNÚSSON,
Hornbrekkuvegi 12,
Ólafsfirði,
er látinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Eiginkona, börn, tengdabörn
og afabörnin.
✝
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN E. HALLSSON,
Brekkuhvammi 2,
Búðardal,
lést á dvalarheimilinu Silfurtúni föstudaginn
30. nóvemeber.
Jarðarförin fer fram frá Hjarðarholtskirkju laugar-
daginn 8. desember.
Hallur S. Jónsson, Kristín S. Sigurðardóttir,
Lóa Björk Hallsdóttir, Einar Þór Einarsson,
Ingunn Þóra Hallsdóttir, Ólafur Ingi Grettisson,
Jón Eggert Hallsson,
Helgi Rafn Hallsson, Stella Kristmannsdóttir
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
FILIPPÍA KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Flateyri,
andaðist á Hrafnistu, Reykjavík, föstudaginn 30.
nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Ásbjörg Ívarsdóttir, Jón Sigurðsson,
Agnes Einarsdóttir,
Hannes Oddsson,
Kristján Einarsson, Soffía Ingimarsdóttir,
Jóhannes Einarsson, Jóhanna Jakobsdóttir,
Reynir Einarsson, Ólöf Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁSGEIR SÆMUNDSSON
rafmagnstæknifræðingur,
fv. stöðvarstjóri Andakílsárvirkjunar,
Fornhaga 11,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 6. desember kl. 13.00.
Sæmundur Ásgeirsson, Steinunn Jóhannsdóttir,
Ásdís Ásgeirsdóttir, Helgi Árnason,
Haukur Ásgeirsson, Ásdís Pálsdóttir,
Anna Guðný Ásgeirsdóttir, Bjarni Á. Friðriksson,
Hafdís Ásgeirsdóttir,
Gyða Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.