Morgunblaðið - 25.02.2008, Qupperneq 25

ara og skemmtilegar sögur.“ Þetta
svar lýsir honum mjög vel og þannig
munum við minnast afa.
Það rifjast upp ótal góðar minn-
ingar þegar ég hugsa til afa, en nú er
komið að kveðjustund. Elsku amma,
megi guð styrkja þig í sorginni og
hugur minn er hjá þér.
Guðmundur Hrafn Pálsson.
Kveðja frá FEBK Gullsmára
Nokkrir tugir eldri borgara í
Kópavogi stofnuðu Bridsdeild
FEBK í Gullsmára fyrir u.þ.b. tíu ár-
um síðan. Eftirminnilegasta tvennd-
in í tvímenningi fyrstu starfsáranna
vóru þeir spilafélagar og grannar
Kristinn Guðmundsson og Guð-
mundur Pálsson.
Báðir vóru þeir spengilegir menn,
léttir í lundu og léttir á fæti, háttvísir
og hlýir. Þeir höfðu brennandi áhuga
á þeirri hugaríþrótt, sem bridsinn er,
og metnað til að gera vel, sem þeirra
var jafnan vandi. Samt sem áður var
ávallt grunnt á gamanseminni og
gott gert úr öllu, þótt einhverjum fé-
laganum yrðu á mistök í sögnum eða
úrspili. Aðalatriðið var að stunda
holla hugaríþrótt, hafa gaman af
samverunni, gleðja mann og annan.
Kristinn Guðmundsson lézt fyrir
fáum misserum. Og nú er Guðmund-
ur Pálsson allur. Þeirra er sárt sakn-
að.
Guðmundur Pálsson var ekki að-
eins í hópi albeztu spilara deildarinn-
ar. Hann var um árabil formaður
hennar, skipulagði starfið og stjórn-
aði því. Hann var ásinn, sem starf-
semin snérist um. Hann var ekki síð-
ur hæfur leiðtogi en spilari. Og
vinsæll leiðtogi, sem öllum þótti
vænt um – og allir báru virðingu fyr-
ir.
Við félagarnir í Bridsdeild FEBK
í Gullsmára þökkum Guðmundi Páls-
syni farsæla forystu og ánægjulega
samleið. Við árnum honum farar-
heilla inn í framtíðarlandið og send-
um ástvinum hans innilegar samúð-
arkveðjur.
Stefán Friðbjarnarson.
Hratt flýgur stund. Eftir því sem
árunum fjölgar finnst manni tíminn,
dagarnir og árin fljúga áfram með
ógnar hraða. Hve stutt er ekki síðan
við skólasystkinin úr fjórða bekk
Verslunarskólans komum saman og
áttum ánægjulega stund til að minn-
ast 60 ára útskriftarafmælis.
Enn hefur skarð verið höggvið í
okkar stóra hóp, því að kær skóla-
bróðir, Guðmundur Pálsson, er nú
látinn. Við vorum alls 60 talsins, sem
lukum prófi úr 4. bekk skólans þetta
vor en maðurinn með ljáinn hefur
verið duglegur við að fækka í hópn-
um, því að í dag erum við 29 eftirlif-
andi.
Guðmundur var grandvar maður
og hinn besti drengur. Hann var fé-
lagslyndur, glaðvær og vinsæll af
bekkjarsystkinunum. Líklega hefur
Guðmundur verið einn af fáum úr
bekknum, sem í tímans rás stofnuðu
sitt eigið iðnfyrirtæki. Það rak hann
um árabil. Oft hefur þurft áræði og
kjark til að láta að sér kveða á við-
skiptasviðinu sérstaklega þegar
verslunarhöft og lánsfjárkreppa tor-
velduðu rekstur.
Guðmundur var félagi í Lions-
hreyfingunni og eitt árið var hann
formaður í sínum Lionsklúbbi.
Við skólasystkinin minnumst góðs
félaga með hlýhug og þökkum góðar
samverustundir. Við sendum fjöl-
skyldunni og öðrum ástvinum hug-
heilar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd skólasystkina,
Þórhallur Arason.
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 25. FEBRÚAR 2008 25
✝
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
BÁRÐUR SIGURÐSSON,
sem lést á Vífilsstöðum mánudaginn 18. febrúar,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
26. febrúar kl.13.00.
Katrín Bárðardóttir, Magnús Einarsson,
Björgvin Þorleifsson,
Jón Gestur Björgvinsson, Natalía Ósk Ríkarðsd. Snædal,
Bárður Þór Stefánsson, Jenna Huld Eysteinsdóttir,
Pálína Sigurrós Stefánsdóttir, Veigar Grétarsson,
Sylvía Kristín Stefánsdóttir, Óskar Sigurðsson
og langafabörn.
✝
Móðir okkar og tengdamóðir,
ARNÓRA FRIÐRIKKA SALÓME
GUÐJÓNSDÓTTIR,
síðast til heimilis
að Sléttuvegi 13,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli sunnudaginn
17. febrúar. Útförin fer fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 26. febrúar kl. 14.00.
Eiríkur Valdimarsson,
Arnfríður H. Valdimarsdóttir, Ólafur Árnason,
Magnúsína G. Valdimarsdóttir, Þór G. Þórarinsson,
Sigurjóna Valdimarsdóttir, Kristjón Sigurðsson,
Arnór V Valdimarsson, Guðlaug Jónsdóttir,
Páll G. Valdimarsson, Soffía Gísladóttir,
Sigurborg Valdimarsdóttir, Jón Egilsson,
Guðjón Valdimarsson, Ólafía G. Einarsdóttir,
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
HRAFNKELL HELGASON,
Holtabyggð 2,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
mánudaginn 25. febrúar kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á LAUF, Landssamtök
áhugafólks um flogaveiki.
Helgi Kristjánsson, Edda Guðmundsdóttir,
Steinar Helgason,
✝ Ása Pálsdóttirfæddist á Ísa-
firði 28. apríl 1920.
Hún andaðist á
Hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli 18.
febrúar síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Málfríðar
Sumarliðadóttur, f.
á Skjaldvararfossi í
Barðastrand-
arhreppi í V.Barð.
14. desember 1888,
d. 15. júní 1955, og
Páls Kristjánssonar
húsasmíðameistara, f. í Stapadal
í Auðkúluhreppi í V.Ís. 27. mars
1889, d. 3. júlí 1985. Hjónin Páll
og Málfríður eignuðust sjö börn
en þrjú þeirra dóu í æsku. Systk-
inin fjögur sem upp komust eru
Ása Kolbrún, f. 19. apríl 1960,
gift Edward O’Hara. Börn þeirra
eru Daníel Thor, Natalie Björk
og Marc Odin. b) Áslaug Sig-
urbjörg, f. 28. mars 1964. Sonur
hennar og fyrrum sambýlis-
manns, Arnþórs Sigurðssonar, er
Elvar Freyr. c) Gústav, f. 10. des.
1965. Maki Hjördís Ingvarsdóttir.
Börn þeirra eru Nína María,
Andrea Ýr, Alfreð Ingvar og
Emelía Sól. Stjúpdætur Gústavs
eru Katrín Inga og Elín Fjóla. 2)
Páll, f. 5. janúar 1942. Maki Ann-
ette Bauder, f. 4. sept. 1943.
Börn þeirra eru Ester Þórdís, f.
27. júní 1975, og Gústav Valdi-
mar, f. 15. janúar 1982. Stjúpson-
ur Páls og sonur Annette af fyrra
hjónabandi er Axel Darri Flóka-
son, f. 4. júlí 1964. 3) Sigvaldi, f.
30. júní 1945, d. 15. okt. 2005.
Útför Ásu fer fram frá Lága-
fellskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.
nú öll látin, Gunn-
laugur arkitekt, f.
1918, d. 1983, Jón
húsasmíðameistari,
f. 1924, d. 2006, og
Haraldur húsa-
smíðameistari, f.
1927, d. 2000. Fjöl-
skyldan fluttist frá
Ísafirði til Reykja-
víkur árið 1939.
Árið 1940 giftist
Ása Gústavi Sig-
valdasyni, lengst af
skrifstofustjóra hjá
Flugmálastjórn, f. á
Hrafnabjörgum í Svínadal 12. júlí
1911, d. 6. des. 1986. Þau eign-
uðust þrjú börn: 1) Jónína Guð-
rún, f. 21. nóv. 1940. Maki Alfreð
Guðnason, f. 15. janúar 1934, d.
9. okt. 1983. Börn þeirra eru: a)
Hún Ása amma mín hafði marga
góða kosti, var hláturmild og létt í
lund.Vandfundin er eins góð kona
og hún amma. Amma hafði alla tíð
mikla unun af ferðalögum og er
hún nú farin í sína síðustu ferð. Ég
var svo heppin að upplifa margar
ferðir til útlanda með ömmu, bæði
sem barn og fullorðin kona. Ófáar
ferðirnar fór amma með vinkonum
sínum til Bretlands og alltaf var
hún hrókur alls fagnaðar, ætíð já-
kvæð og ráðagóð þótt eitthvað
óvænt kæmi upp á.
Amma eignaðist fjölmarga vini á
ferðum sínum erlendis því hún var
félagslynd og fljót að kynnast fólki.
Ein af hennar góðu vinkonum var
Ana frá Kanaríeyjum. Þær kynnt-
ust í skoðunarferð í London og hef-
ur þeirra vinskapur staðið í nær
hálfa öld. Þær hafa skipst á bréfum
og gjöfum í öll þessi ár. Fyrir
mörgum árum fórum við amma
saman í bændaferð til Noregs. Við
gistum á bændabýli meðan á dvöl-
inni stóð og hefur amma haldið
tryggð við norsku hjónin allar göt-
ur síðan. Þegar þau heimsóttu Ís-
land gistu þau hjá henni og gat hún
þá endurgoldið þeim gestrisnina
við okkur þarna um árið. Amma
gat alltaf bjargað sér á hinum
ýmsu tungumálum og stofnað til
vinskapar sem varði ævina út. Til
vitnis um það hversu vinmörg
amma var má nefna allt jólakorta-
flóðið um hver jól og hef ég aldrei
séð slíkan haug af kortum sem bár-
ust alls staðar að. Amma átti fjöl-
marga ættingja í Kanada sem hún
hafði samskipti við og fór hún í
nokkrar heimsóknir til þeirra enda
afar ættrækin. Ættartöluna var
hún með á hreinu svo og alla af-
mælisdaga sinna nánustu. Minni
ömmu var lengst af alveg ótrúlegt
og ræktarsemin einstök.
Þegar ég hugsa til baka til barn-
æsku minnar geri ég mér grein
fyrir hversu væntumþykja og ástúð
ömmu hefur átt stóran þátt í mótun
fullorðinsáranna. Í æsku vildi ég
hvergi annars staðar vera en hjá
ömmu og afa í Blönduhlíðinni. Þar
eignaðist ég mínar æskuvinkonur.
Alltaf fengum við leyfi hjá ömmu
til að leika okkur að vild.
Ég er afar stolt af að heita í höf-
uðið á ömmu enda hefur samband
okkar alltaf verið mjög náið. Rækt-
arsemi hennar við mig og mína er
ómetanleg. Ég og fjölskylda mín
höfum verið búsett í Danmörku um
árabil og eru ófá símtölin frá ömmu
í gegnum tíðina. Allar heimsóknir
ömmu til Danmerkur eru mér og
mínum minnisstæðar og okkur afar
mikils virði. Við áttum sannarlega
góðar stundir saman. Þá má nefna
að amma var með afbrigðum gjaf-
mild og hafði unun af að gleðja
aðra.
Ég gæti endalaust haldið áfram
að skrifa um ömmu mína því af
nógu er að taka. Hún var einstök
kona sem öllum þótti vænt um sem
henni kynntust og aldrei talaði hún
illa um nokkurn mann. Hún var
alltaf jákvæð og sá það besta í
hverjum og einum. Hún studdi
ætíð vel við bakið á sínum nánustu
og hvatti þá til dáða.
Amma var mér eitt og allt og
mun ég sakna hennar alla mína
ævi, en það er huggun harmi gegn
að hafa verið svo lánsöm að eiga
bestu ömmu í heimi og börnin mín
eru mjög stolt af að hafa átt alveg
einstaka langömmu.
Guð veri með þér elsku amma
mín.
Ása K. Alfreðsdóttir O’Hara
og fjölskylda.
Nú hefur Ása amma mín elsku-
leg kvatt þetta jarðlíf.
Alltaf er jafnsárt að sjá á eftir
kærum ástvini enda þótt vitað sé
að hverju stefnir. Amma hefur alla
tíð verið sérlega stór þáttur í lífi
mínu. Hún var mér svo miklu
meira en bara amma, var eins og
besta mamma og vinur sem alltaf
var hægt að leita til ef eitthvað
bjátaði á. Amma var jákvæð kona
og fordómalaus og man ég ekki til
þess að hún hafi hallmælt nokkrum
manni. Þá var hún skemmtileg og
afar hláturmild og því var oft líf og
fjör í kringum hana.
Við sonur minn bjuggum í kjall-
aranum hjá ömmu í nær 10 ár svo
samband okkar var óvenjumikið.
Varla leið svo dagur að við hitt-
umst ekki nema þá ef önnur okkar
var stödd erlendis. Ef svo stóð á
með mig hringdi ég strax í ömmu
því ég vissi að hún biði spennt eftir
að heyra hvernig ferðalagið hefði
gengið. Móðir mín fór líka tíðar
ferðir í Blönduhlíðina til ömmu
þannig að samgangur var mikill á
milli okkar mæðgnanna. Sonur
minn fékk líka að njóta umhyggju
langömmu sinnar og fylgdist hún
vel með því hvernig honum gekk í
skólanum og íþróttunum. Hún
gladdist innilega yfir góðum ár-
angri hans í öllu því er hann tók
sér fyrir hendur. Það var einkenn-
andi fyrir ömmu hvað hún hafði
mikinn áhuga á að fylgjast með
ástvinum sínum og nánustu skyld-
mennum nær og fjær. Þess fengu
t.d. systir mín og nafna hennar að
njóta, en hún hefur búið langdvöl-
um í Danmörku, og Páll, móður-
bróðir minn, sem einnig hefur búið
um langt árabil í Danmörku ásamt
fjölskyldu sinni. Amma var dugleg
að hringja í þau bæði og spyrja
frétta. Einnig var mikið og hlýtt
samband á milli ömmu og bræðra
hennar þriggja og þeirra fjöl-
skyldna. Ferðalög höfðuðu mjög til
ömmu og hefur hún víða farið, m.a.
til fjarlægra landa. Á ferðum sín-
um kynntist hún mörgu góðu fólki
sem hún hefur ætíð haldið tryggð
við. Amma var mjög gjafmild og
fengum við systkin oft marga pakka
hvert frá ömmu og afa á jólum. Hún
pakkaði oft jólagjöfunum inn löngu
fyrir jól og geymdi þær uppi á háa-
lofti. Komið gat fyrir að við systkin
klöngruðumst upp á loft til að horfa
á pakkana. Amma hefur alltaf haft
mikinn áhuga á að taka myndir og
eru albúmin hennar orðin fjölmörg.
Þá var amma ótrúlega minnug á af-
mælisdaga og var alltaf fyrst til að
hringja og óska manni til hamingju.
Einnig mundi hún vel ýmsa gamla
viðburði og var gaman og fróðlegt
að hlusta á frásagnir hennar.
Líf ömmu var ekki alltaf dans á
rósum því Sigvaldi, yngsta barn
hennar, var þroskaheftur og lengst-
um bundinn við hjólastól. Amma
annaðist hann af mikilli alúð og
ósérhlífni þar til hann fluttist 26 ára
gamall á Vistheimilið Tjaldanes í
Mosfellsbæ. Sigvaldi andaðist árið
2005 en amma var þá fyrir rúmu ári
orðin vistmaður á Skjóli.
Ég vil að endingu þakka ömmu
fyrir alla hennar elskusemi og um-
hyggju við okkur Elvar Frey í
gegnum árin. Hún auðgaði líf okkar
með sinni góðu nærveru og um-
hyggjusemi.
Hún fær nú að hitta á ný Sigvalda
sinn og afa sem munu eflaust taka
vel á móti henni, svo og hina fjöl-
mörgu ástvini sem hún hefur þurft
að sjá á bak á umliðnum árum.
Sigurbjörg Alfreðsdóttir.
Ása Pálsdóttir