Morgunblaðið - 25.02.2008, Blaðsíða 26

Morgunblaðið - 25.02.2008, Blaðsíða 26
26 MÁNUDAGUR 25. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FEBRÚARTILBOÐ MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík sími 587 1960 - www.mosaik.is Á LEGSTEINUM OG FYLGIHLUTUM 10-50% AFSLÁTTUR ✝ Jónína Hann-esdóttir fæddist í Böðvarsdal í Vopnafirði 7. júlí 1925. Hún lést á Vífilsstöðum 14. febrúar síðastlið- inn. Foreldrar hennar voru Hann- es Runólfsson bóndi, f. í Böðv- arsdal 5. desember 1895, d. 21. október 1967, og Ingveldur Petra Jónsdóttir húsmóðir, f. að Arnarvatni í Vopnafirði 17. ágúst 1903, d. 23. ágúst 1990. Systkini Jónínu eru: Héðinn, f. 1929, d. 1997, Runólfur, f. 1930, Sveinn, f. 1931, Kristmann, f. 1936, d. 1979, og Erna Álfheiður, f. 1940. Jónína ólst upp í Böðvarsdal en ung að árum fór hún að heiman í vist inn á Vopnafjörð. Jónína giftist 10. júní 1946 Kjartani Björnssyni póst- og sím- stöðvarstjóra á Vopnafirði, f. 5. febrúar 1918, d. 17. janúar 1991. Þau eignuðust fimm börn: 1) Hólmfríður, f. 27. október 1946, gift Sigurði Adolfssyni, f. 1945. Börn þeirra eru: a) Kjartan, f. 28. eru: Gabríella Nadine, f. 22. maí 1999, og Saga Marie, f. 26. októ- ber 2005. 3) Kjartan Þórir, f. 15. október 1958, kvæntur Áshildi Kristjánsdóttur, f. 1959. Dætur þeirra eru: Edda Rún, f. 30. sept- ember 1990, og Elín Inga, f. 3. júlí 1998. Sonur Áshildar og Steins Karlssonar, f. 1960, er Karl Ásberg, f. 1976. 4) Baldur, f. 30. janúar 1960, sambýliskona Hrönn Róbertsdóttir, f. 1959. Börn þeirra eru: a) Sólrún Dögg, f. 26. ágúst 1978, sambýlismaður Hlynur Sigurgeirsson, f. 1975. Börn þeirra eru: Aron Logi, f. 31. janúar 2000, og Íris Hrönn, f. 5. apríl 2004. b) Gunnlaugur Bjarn- ar, f. 6. júlí 1992. 5) Erla, f. 8. apríl 1965, gift Ágústi Borgþóri Sverrissyni, f. 1962. Börn þeirra eru: Freyja, f. 17. desember 1994, og Kjartan, f. 2. nóvember 1999. Heimili Jónínu og Kjartans á Vopnafirði var mannmargt og gestkvæmt. Jafnframt húsmóður- störfum vann hún við bréfburð og ræstingar hjá Pósti og síma. Eftir lát Kjartans 1991 fluttist Jónína til Reykjavíkur þar sem hún bjó síðan. Hún tók þátt í félagsstarfi aldraðra í Múlabæ meðan heilsan leyfði. Útför Jónínu fer fram frá Bú- staðakirkju í dag og hefst athöfn- in klukkan 13. maí 1967, sambýlis- kona Sigríður Snorradóttir, f. 1966. Börn þeirra eru: Helena, f. 1. júlí 1994, og Bjarki, f. 11. júní 1996. b) Ingibjörg, f. 13. ágúst 1968, gift Erni Gunnarssyni, f. 1967. Börn þeirra eru: Sig- urður Örn, f. 21. mars 1990, og Atli Steinn, f. 19. janúar 2004. c) Sindri, f. 29. júlí 1975, sambýlis- kona Friðdóra Friðriksdóttir, f. 1974. Dætur þeirra eru: Þórdís Birna, f. 6. febrúar 2006, og Kol- brún Sif, f. 11. september 2007. 2) Inga Hanna, f. 17. maí 1948. Son- ur hennar og Gests Björnssonar, f. 1945, er Arnar Gestsson, f. 26. janúar 1966, kvæntur Rósu Björgu Þórsdóttur, f. 1966. Börn þeirra eru: Andri Már, f. 12. des- ember 1988, Þór, f. 19. september 1993, og Snædís, f. 29. maí 2000. Dóttir Ingu Hönnu og Smára Bergssonar, f. 1951, d. 2004, er Íris Björg Smáradóttir, f. 13. september 1971, gift Dennis Lew- is Purcell, f. 1970. Börn þeirra Nú hefur elsku amma mín kvatt þennan heim. Ég trúi því að hún hafi nú hitt Kjartan afa á ný og sé loksins hamingjusöm eftir erfitt tímabil. Amma mín hafði allt sem prýtt get- ur góða manneskju en hún var skiln- ingsrík, hjartahlý og þolinmóð og var alltaf tilbúin að taka á móti börnum, barnabörnum og barnabarnabörn- um. Já, þá stóð amma í dyrunum með maltið sitt og beisku molana. Margar minningar koma upp í hugann þegar ég hugsa um ömmu sem vildi allt fyrir mig gera og þegar á móti blés var hún tilbúin að hugga mig og styrkja. Allar stundirnar sem við amma eyddum saman og má þar til dæmis nefna gistikvöldin okkar svokölluðu þar sem hún las mig í svefn og svo þegar ég vaknaði í morg- unsárið var hún alltaf reiðubúin með besta hafragraut sem ég hef smakk- að. Oft sátum við amma saman og spiluðum fjölskylduspilið „kappkap- al“ – leyfði hún þá þessari tapsáru frekjudós oft að sigra. Jonna amma hafði mikla unun af tónlist og gátum við setið stundunum saman við gamla orgelið hennar semjandi lög eða að spila gamlar vísur. Vorum við þá van- ar að syngja og tralla með. Þegar ég fór svo að æfa á þverflautu hafði hún gaman af því að hlusta þótt að tón- arnir væru ekki alltaf upp á marga fiska. Elsku amma mín, ég mun aldrei gleyma þér og uppátækjum okkar. Í minningu um frábæra konu. Edda Rún. Nú er komið að því að kveðja Jonnu ömmu. Okkur langar til að lýsa því hvernig við munum það að koma til Vopnafjarðar á Kolbeinsgötu 6. Það er sumar, sólin skín í heiði og himininn er blár. Fjallahringurinn blasir við. Möguleikarnir fyrir okkur krakkana eru óþrjótandi, Það er hægt að fara niður á bryggju og veiða eða niður í fjöru og skoða skeljar og fleyta kerlingar. Ef við förum snemma af stað þá má hugsa sér að fara norður að lóni og koma ekki aft- ur fyrr en seinnipartinn, eða útá tanga. Ef það er helgi þá er Hofs- borgartunga auðvitað á dagskránni. Þetta er að sjálfsögðu paradís fyrir unga fríska krakka. En mitt í öllu þessu er Jonna amma alltaf til staðar þegar með þarf, brosandi og hlýleg, ekki alltaf að skipta sér af hlutunum en til staðar þegar það þarf að hjálpa og hugga, eða nesta krakkana eða bara til að spjalla. Jonna amma var alltaf okkar akkeri. Hvíl þú friði. Arnar og Íris. Meirihluti fólks glímir við það verkefni að verða betri manneskjur. Við reynum að hafa hemil á löstum okkar og rækta það góða. Vera hjálp- söm, hófsöm, æðrulaus, góðgjörn og hreinskilin en forðast óhóf, eigingirni, gremju og neikvæðar hugsanir um náungann. Fólki tekst misjafnlega vel upp við þetta lífsverkefni. Þegar við deyjum birtast um okkur minningargreinar í Morgunblaðinu sem draga fram kosti okkar en láta lestina liggja á milli hluta. Það er líka eðlilegt og sann- gjarnt því að flestar manneskjur eru góðar þegar á heildina er litið. En örsjaldan á lífsleiðinni verður á vegi manns fólk sem virðist nánast laust við alla bresti. Jónína Hannes- dóttir var slíkt dæmi. Ólíklegt er að sú manneskja sé eða hafi nokkurn tíma verið til sem gæti eða hefði get- að hallmælt henni. Dyggðirnar sem við mörg hver reynum að temja okk- ur virtust henni í blóð bornar, brest- irnir virtust einfaldlega ekki fyrir hendi. Jónína var af þeirri kynslóð kvenna sem lagði líf sitt og sál í húsmóður- hlutverkið. Heimili hennar og Kjart- ans Björnssonar á Vopnafirði var þrungið lífi og glaðværð, þar var einkar gestkvæmt og úr grasi uxu fimm börn sem hafa skilað af sér börnum og barnabörnum. Blómleg og farsæl stórfjölskylda, kannski merkileg undantekning frá þeirri reglu að í öllum fjölskyldum sé að finna leyndarmál og böl. Jónína mætti fólki af eðlislægri hæversku en ekki undirgefni, kurteis, blíð, hófstillt og viðræðugóð. Henni var það síst tamt að dæma nokkra manneskju eða nokkurt verk en á hinn bóginn gat hún aldrei annað en svarað hreinskilnislega ef hún var spurð álits og dró þá ekki undan. Jónína var ekki sú manngerð sem vill bjarga heiminum en ef allir væru eins og hún þá væri engin þörf á að bjarga honum. Margir hrífast af óðnum til kær- leikans sem finna má í fyrsta Kór- intubréfi Biblíunnar. Þekktasti hluti þessa texta um kærleikann er í raun ágæt persónulýsing á Jónínu. Það er merkilegt. Ég er nefnilega þeirrar skoðunar að enginn geti náð svo langt á þroskabrautinni að verða eins og kærleikurinn. Sjálfur gæti ég það aldrei. En á hinn bóginn eru til ein- staka manneskjur sem alla tíð eru eins og kærleikurinn, sem hafa eðli hans inngróið. Það er því við hæfi að enda þetta á tilvitnun í þetta textabrot úr Kórintu- bréfinu. Um leið þakka ég Jónínu ógleymanleg kynni og kveð hana með söknuði og hlýju: Kærleikurinn er langlyndur, hann er góð- viljaður. Kærleikurinn öfundar ekki. Kær- leikurinn er ekki raupsamur, hreykir sér ekki upp. Hann hegðar sér ekki ósæmilega, leitar ekki síns eigin, hann reiðist ekki, er ekki langrækinn. Hann gleðst ekki yfir óréttvísinni, en samgleðst sannleikanum. Hann breiðir yfir allt, trúir öllu, vonar allt, umber allt. Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi. Ágúst Borgþór Sverrisson. Jónína Hannesdóttir ✝ HrafnkellHelgason fædd- ist í Reykjavík 1. september 1984. Hann varð bráð- kvaddur á heimili sínu hinn 17. febr- úar síðastliðinn. Foreldrar hans eru Edda Guð- mundsdóttir f. 1959 og Helgi Kristjánsson f. 1958. Hrafnkell átti einn bróður, Steinar, f. 1989. Hrafnkell stundaði nám við Háskóla Íslands í sálfræði og ensku. Hann vann hjá EJS með skóla og á sumrin. Um síðastliðin áramót tók hann sér hlé frá námi og starfaði sem sölu- maður í verslun EJS. Hrafnkell verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag og hefst athöfnin klukkan 13. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfin úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir.) Kveðja með þökk fyrir allt og allt. Mamma og pabbi. Þú varst mér meira en bróðir, þú varst minn besti vinur. Það er ekki hægt að tjá með orðum hversu mik- inn söknuð ég ber í brjósti. Stór hluti af lífi mínu dó með þér og ég mun ávallt sakna þín. Hrafnkell var mjög góðhjartaður, hann bar hag minn og annarra fyrir brjósti. Hann var ávallt til staðar þegar ég þurfti á því að halda og var til dæmis heimsóknarvinur hjá Rauða krossinum. Ég man þegar við vorum ungir og lékum okkur í byssó þá var lífið laust við allar áhyggjur og allt lék í lyndi. Þegar þú greindist með flogaveiki breyttist sambandið á milli okkar og við urðum nánari. Þegar þú áttir slæman dag átti ég líka slæman dag, ég reyndi að hugsa um þig eins vel og ég gat en fór þó leynt með það svo að þér liði betur. Þú varst og ert minn besti vinur, við ætluðum að verða gamlir saman og ég mun ávallt sakna þín. Steinar. Undanfarna daga hefur rifjast upp fyrir mér hversu gott og sérstakt samband okkar Hrafnkels var. Þeg- ar við vorum yngri vorum við nánast alltaf saman. Við vorum miklu frekar eins og systkini en frændsystkini. Hann passaði mig og ég leit upp til hans. Ég vildi leika sömu leiki og hann og vildi vera alveg eins og hann. Á því tímabili klippti ég á mig drengjakoll og fór í sundskýlu í sund. Hrafnkell var alltaf glaður og okk- ur leiddist aldrei. Einna eftirminni- legast var þegar kisan hans, Stelpa, eignaðist kettlinga. Við grátbáðum um að fá að halda þeim og vorum tilbúin til að gefa nammipeningana okkar út lífið til þess að fá óskir okk- ar uppfylltar. Hann Hrafnkell var svo sannarlega með hjarta úr gulli og sýndi það og sannaði þegar hann gerðist vinur hjá Rauða krossinum nú í vetur. Þegar ég skoða gamlar myndir sést svo greinilega hversu gott var á milli okkar. Á myndunum heldur hann iðulega um axlir mínar eða hendur alveg sama hvort við erum úti í sandkassa eða steinsofandi. Minningin um hans hlýja viðmót var- ir að eilífu. Elsku frændi, ég sakna þín. Þín frænka, Rakel. Ótrúlegt hvað lífið getur breyst skyndilega, eins og hendi sé veifað. Það er svo óréttlátt að Hrafnkell okkar skuli vera tekinn frá okkur svona ungur, enda spyrja börnin okkar stöðugt hvers vegna en við eigum engin svör, stundum er lífið bara svona. Hrafnkell var okkur svo mikið meira en frændi, við áttum stóran hlut í honum enda eyddum við ansi mörgum stundum saman. Við fórum í sumarbústað með krakkana okkar, í húsdýragarðinn og fleira skemmti- legt. Nú er þungur steinn í hjörtum okkar og erfitt að vera til. Við trúum því að ömmur hans og afi hafi tekið vel á móti honum og hugsi vel um hann fyrir okkur. Elsku Hrafnkell. Þín er sárt sakn- að. „Sorgin er gríma gleðinnar. Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín.“ (Kahlil Gibran, Spámaðurinn) Elsku Edda, Helgi og Steinar, Guð gefi ykkur styrk á þessum erfiða tíma, þið vitið að við verðum alltaf til staðar fyrir ykkur. Kristín og Ingigerður. Það voru þungar fréttir sem mér bárust sunnudaginn 17. febrúar síð- astliðinn. Að Hrafnkell hefði fallið frá svona ungur að árum. Maður í blóma lífsins og allt lífið framundan. Hrafnkell var góður drengur og eldklár í öllu sem viðkom tækni og græjum. Alltaf gat maður leitað til hans með tölvutengdar spurningar og nánast alltaf var hann með svar á reiðum höndum, ef ekki þá átti mað- ur bara að gjöra svo vel og „googla það“. Hann var líka lúmskur húm- oristi sem var stundum erfitt að lesa en alltaf var stutt í glottið hjá hon- um. Eftir að hafa unnið með honum í um það bil 2 ár koma margar minn- ingar upp í kollinn á manni. Allar eru þær góðar minningar af góðum dreng. Sérstaklega er mér minnis- stætt þegar Hrafnkell kom skæl- brosandi með geisladisk í vinnuna til að leyfa okkur hinum að hlusta á al- mennilega tónlist. Svo setur hann diskinn í og tónar Kool & the gang taka að berast um loftið. Tónlist sem ég hafði aldrei pælt neitt í, en fór að gera það eftir þetta. Ég votta fjölskyldu Hrafnkels mína dýpstu samúð og Guð gefi ykk- ur styrk á þessum erfiðu tímum. Drottinn minn réttu sorgmæddri sál. Svala líknarhönd. Og slökk þú hjartans harmabál. Slít sundur dauðans bönd. Svo vaknar hann með sól að morgni. Svo vaknar hann með sól að morgni. Farðu í friði vinur minn kær. Faðirinn mun þig geyma. Um aldur og ævi þú verður mér nær. Aldrei ég skal þér gleyma. Svo vöknum við með sól að morgni. Svo vöknum við með sól að morgni. (Bubbi Morthens.) Tómas Freyr Kristjánsson. Ég veit varla hvað skal segja. Eig- in fráfalli átti ég von á áður en ég fengi símtal og mér yrði tjáð að þú hefðir fallið frá. Varst tekinn frá okk- ur áður en þú tókst af stað og hófst líf þitt af alvöru, áður en við gátum gert brotabrot af því sem við ætluðum okkur. Við munum aldrei gleyma menntaskólaárunum með þér, hversu þreyttur og pirraður þú varst að bölvaður skólinn skyldi byrja svona snemma eða vanhugsaða heimaverkefnið sem við áttum að skila. Né heldur öllum þeim frítíma milli kennslustunda þar sem við sát- um ávallt á sama borði og spiluðum, fengum okkur kríu eða spjölluðum um allt og ekkert. Varst oftast feim- inn og hljóður ef stelpur tóku þátt í rökræðunum nema ef þér blöskraði hvað fór fram, þá léstu aldeilis heyra í þér. Þá fengu þeir sem þátt áttu að heyra það, hvort sem var hnyttið skot eða „leiðrétting“ frá þér. Hnyttni var sem listgrein fyrir þér og ófá skiptin sem við hlógum okkur máttlausa hvort sem þú skaust á mig, Rögga eða Gunna. Þér leiddist ekki seinheppni Rögga en alltaf var það þó á góðum nótum svo allir hlógu með. Frá fráfalli þínu hef ég talað við marga sem þekktu þig, stundum sameiginlega kunningja sem ég vissi ekki einu sinni af og hafa þeir til síð- asta manns bara gott um þig og þeirra sýn á þér að segja. Fyrir hönd okkar allra vill ég koma samúðarkveðjum til Helga, Eddu, Steinars og kisu. Við munum sakna þín sárt. Indriði, Gunnar og Rögnvaldur. Hrafnkell Helgason

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.