Morgunblaðið - 04.03.2008, Side 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 4. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Halldóra Ósk-arsdóttir fædd-
ist í Hábæ í Þykkva-
bæ 17. júlí 1931.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Droplaugarstöðum
sunnudaginn 24.
febrúar síðastliðinn
á 77. aldursári. For-
eldrar hennar voru
þau Óskar Sigurðs-
son, bóndi í Hábæ í
Þykkvabæ, f. 13.
október 1906, d. 25.
september 1988 og
Steinunn Sigurðardóttir hús-
freyja, f. 23 desember 1908, d. 18.
desember 1940. Óskar var sonur
hjónanna Sigurðar Ólafssonar,
bónda í Hábæ, f. 21 maí 1870, d. 2.
desember 1957 og Sesselju Ólafs-
dóttur húsfreyju, f. 26. ágúst 1867,
d. 1. júní 1967. Steinunn var dóttir
hjónanna Sigurðar Jónssonar,
smiðs og bónda, f. 24. apríl 1870,
d. 21 desember 1954 og Þuríðar
Árnadóttur húsfreyju, f. 19. mars
1871, d. 13. apríl 1954, í Bæ á
Akranesi. Systur Halldóru eru
Jóna Birta, f. 16. október 1934,
Sigurlín Sesselja, f. 6. september
1936, Ragnhildur, f. 13. nóvember
1937, og Árný Elsa, f. 14. október
1940.
Halldóra giftist 7. ágúst 1954
Tómasi Þ. Guðmundssyni raf-
virkjameistara, f. 9. júní 1926, d.
21. janúar 2004, syni hjónanna
Guðmundar Tómassonar, skip-
stjóra og útgerðarmanns í Vest-
mannaeyjum, f. 24. júní 1886, d.
12. október 1967, og Elínar Sig-
urðardóttur húsmóður, f. 5. júní
1891, d. 10. október 1978. Hall-
dóra og Tómas byggðu sér hús að
Hjarðartúni 12 í Ólafsvík sem
nefnt var Arnarhóll. Þar stofnuðu
þau heimili og bjuggu þar uns þau
fluttu haustið 2003 að Aflagranda
40 í Reykjavík. Haustið 2006 flutt-
ist hún á Droplaugarstaði. Börn
Halldóru og Tómasar eru:
1) Unnsteinn rafvirkjameistari,
7) Sesselja myndlistarmaður,
kennari Bed., f. 15.1 1963, gift
Bárði H. Tryggvasyni fast-
eignasala. Börn þeirra eru; Silja
Rún, f. 24.2. 1998 og Tryggvi
Snær, f. 10.3. 2003. 8) Þórhildur, f.
18.2.1965, sonur hennar og Björns
I. Rafnssonar, er Hallur Lind, f.
2.3. 1984, d. 6.5. 1984; sonur Þór-
hildar og Jens Hanssonar er Tind-
ur Óli, f. 5.11. 1985; dætur Þór-
hildar og Birgis Pálssonar eru
Auður Kolbrá, f. 18.5. 1989; og
Brynhildur, f. 12.9. 1990, d.
20.11.1990; sonur Þórhildar og
Kristins H. Árnasonar er Árni
Dagur, f. 15. 4. 1993. 9) Steinunn
fjármálastjóri, f. 8. 9. 1967, gift
Þresti Leóssyni M.S. í rekstr-
arhagfræði. Börn þeirra eru; Hall-
dór, f. 30.7. 1993; og Kristín, f.
20.10.1997. 10) Goði tölvuráðgjafi,
f. 8.4. 1970. 11) Njörður fram-
kvæmdastjóri, BA í sálfræði,
MBA, f. 8.4. 1970, kvæntur Gunn-
hildi L. Marteinsdóttur sálfræð-
ingi. Börn þeirra eru; Sturla, f.
2.3. 1995, Perla, f. 5.10. 1998 og
Tómas, f. 5.6.2007. Alls eru afkom-
endur Halldóru og Tómasar 47.
Halldóra ólst upp í foreldra-
húsum í Þykkvabænum. Móðir
hennar lést þegar Halldóra var á
tíunda aldursári, gekk þá Ágústa
Árnadóttir, f. 15. júní 1904, d. 2.
maí 1991, henni í móðurstað. Hún
lauk almennri grunnmenntun í
Þykkvabænum og gagnfræðaprófi
frá Gagnfræðaskólanum á Akra-
nesi 1948. Halldóra kynnist Tóm-
asi þegar hann vann við rafvæð-
ingu í Þykkvabænum. Fluttu þau
hinn 17. júlí 1952 vestur til Ólafs-
víkur með frumburðinn Unnstein
og fljótt stækkaði barnahópurinn.
Eftir að vestur var komið stofnuðu
þau eigin atvinnurekstur, rafverk-
takaþjónustu og verslun. Hún var
listhneigð, víðlesin, stundaði hann-
yrðir og hafði ástríðu á garðyrkju.
Hún starfaði við félagsmál, m.a.
hjá Kvenfélaginu, söng í kirkjukór
og Samkór Ólafsvíkur. Hún hafði
unun af matargerðarlist og rak
gestkvæmt heimli með glæsibrag.
Útför Halldóru fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
f. 29.1. 1950, maki
Ingibjörg K. Högna-
dóttir, sjálfstætt
starfandi, börn
þeirra eru:
Tómas Högni, f.
19.2. 1973, kvæntur
Hönnu Birnu Jón-
asdóttur, þau eiga
tvær dætur, Birtu
Ósk, f. 6.2. 1997 og
Lilju Maríu, f. 21.8.
1999; b) Anna Dóra,
f. 18.5. 1974, gift
David de Kretser,
börn þeirra eru Ro-
bert Adam, f. 2.8. 1997 og Emily
Ingibjörg, f. 25.1. 2003, sonur
Önnu Dóru og Birgis Jónssonar er
Daníel Freyr, f. 2.12. 1993; c)
Brynjar, f. 10.4. 1985, börn hans
og Ólafar Ragnarsdóttur eru Ingi-
björg Lóa, f. 25.10. 1998, Michael
Máni, f. 7.1. 2002, og Ingibjörg
Erna, f. 25.5. 2006; d) Harpa
Tanja, f. 30. 3. 1987. 2) Guð-
mundur rekstrarhagfræðingur,
MBA, f. 5.3. 1953, kvæntur Hjör-
dísi Harðardóttur heimilislækni,
þau eiga 3 börn; a) Hörður, f. 24.6.
1980, maki Sigríður Th. Egils-
dóttir, sonur þeirra er Snorri
Freyr, f. 17.11.2007; b) Halldóra
Hrund, f. 14. 3. 1982, maki Svein-
björn L. Sveinsson; og c) Tómas
Þórhallur, f. 21.2. 1991. 3) Elín
húsmóðir, f. 5.3. 1953, d. 3.6. 1991.
Börn hennar og Sigurðar Ó. Gunn-
arssonar eru; a) Jökull, f. 12.10.
1971, maki Guðrún E. Guðmunds-
dóttir 26.6. 1980; b) Mjöll, f. 9.11.
1979; og c) Vilborg, f. 5.6. 1981, d.
30.3. 2007. 4) Ágústa húsmóðir, f.
15.3. 1956, gift Tryggva K. Eiríks-
syni hagfræðingi. Börn þeirra eru;
a) Erla Berglind, f. 2.4. 1985 maki
Þórður Ófeigsson, dóttir þeirra er
Jónína Margrét, f. 11.2. 2006; b)
Ragnhildur Ýr, f. 13.7. 1986; og c)
Ástþór Hugi, f. 3.7. 1987. 5) Óskar
trésmiður, f. 27.12 .1957. Dóttir
Óskars og Sigríðar A. Stef-
ánsdóttur er Marta, f. 17.11. 1988.
6) Jökull, f. 3.3. 1960, d. 6.11. 1965.
Elskulega mamma mín.
Nú er komið að kveðjustundu. Þú
sem hefur alltaf verið hluti af lífi
mínu ert nú horfin á braut til ann-
arra starfa. Það eru margar góðar og
ljúfar minningar sem birtast í hug-
skoti mínu þegar ég læt hugann
reika, sem lítil stúlka í Ólafsvík. Ég
kem heim úr skólanum og þar tekur
á móti mér ilmurinn af heimabakstri
og notalegheitum. Eldhúsið er
hreint, ilmandi kaka í ofninum og
miðdegissagan að hefjast. Þá sest ég
við heimalærdóminn og við hlustum
saman á miðdegissöguna. Þetta voru
yndislegar stundir sem ylja mér enn
um hjartarætur og mér finnst ég
hafa verið heppnasta barn í heimi.
Þú varst mikill fagurkeri bæði hvað
varðar mat, myndlist, tónlist, ljóðlist
og sögur. Það var eins og þú gætir
allt. Menningarferðir til Reykjavík-
ur voru vinsælar, en þá var farið í
leikhús, bíó og á myndlistarsýning-
ar. Efst í huga mér er ferð í safn Sig-
urjóns Ólafssonar, þar sem við hitt-
um listamanninn í eigin persónu.
Sumarfríin voru dekurtími. Þá var
byrjað á því að stoppa í Ástarbrekk-
unni, þar var dregið upp nesti,
heimabakaðar flatkökur með ný-
soðnu hangikjöti og jafnvel kaldar
kótilettur í raspi. Síðan var keyrt um
landið og ávallt dróst þú upp heima-
tilbúið góðgæti. Þú varst góður
kokkur og þegar ég fór að heiman
fékk ég uppskriftir frá þér. Börnin
mín eru hæstánægð með fiskigrat-
ínið hennar ömmu og piparkökurnar
eru ómissandi því að alltaf verður
piparkökusöngurinn að fylgja.
Þú starfaðir við Kvenfélag Ólafs-
víkur og voruð þið ávallt með kaffi-
sölu. En þegar ég horfði yfir tertu-
staflana flökraði mig og hvíslaði að
þér, „æ, mamma, má ég ekki hlaupa
heim og fá mér flatkökur með
kæfu?“ Þú brostir og sagðir „já“. Ég
man ekki eftir að þú hafir nokkurn
tímann sagt nei. Þú hafðir það mesta
langlundargeð, sem ég hef þekkt um
ævina og ég mun ávallt meta það
mikils og varveita í hjarta mínu.
Einu sinni var pabbi að fara í bæinn í
viðskiptaferð og mig langaði mikið til
að fara með honum. Hann sagði nei
við mig, þá hljóp ég til þín og þú
sagðir mér að pakka niður og vera
tilbúin. Þú skyldir tala við pabba, og
viti menn, það var glatt barn sem fór
suður með pabba þann dag.
Þú hafðir alltaf nóg að gera, en
samt hafðir þú alltaf tíma til að að-
stoða mig. Ef þú hjálpaðir mér þá
settir þú mig í annað verkefni tengt
heimilinu. Ég var aldrei ósátt og er
þakklát fyrir þessi verkefni í dag,
þar sem ég stend uppi sem enn
sterkari einstaklingur fyrir vikið.
Myndarskapurinn var aldrei langt
undan. Ég man eftir því þegar ég fór
í ferðalag með 9. bekk, þá varst þú
búin að sauma á mig flauelsúlpu og
prjóna nýja peysu.
Jæja elsku mamma mín, nú er
komið að kveðjustundu. Eftir lifa
minningar um frábæra móður, mik-
inn fagurkera og töffara. Þegar þú
komst í mat til mín seinni árin
komstu alltaf með bros á vör, stolt
mamma og amma, og þinn frábæri
húmor var aldrei langt undan. Silja
Rún bað mig um að skila kveðju til
þín, og segja þér að nú myndir þú
hitta Tomma afa og Míró og að jafn-
vel væri afi búinn að koma sér vel
fyrir og biði eftir þér í Nangiada.
Þín dóttir,
Sesselja.
Þótt andlitið kunni
að gleðjast um stund,
getur hjartað grátið.
Ef þú vilt komast hjá því
að syrgja og sakna,
skaltu hætta að elska.
Því að þeir missa mest
sem mikið elska.
Sá sem ekki elskar
missir ekki neitt,
en fer mikils á mis.
Leyfðu sorginni
að hafa sinn tíma
og fara sinn eðlilega farveg.
Svo mun það gerast,
smátt og smátt,
að þú gefst upp fyrir henni
og minningarnar björtu og góðu
komast að,
taka við
og búa með þér.
Ómetanlegar minningar
sem enginn getur frá þér tekið.
Að harðasta vetrinum loknum
fer svo að vora
og yljandi vindar
taka aftur um þig að leika
og litskrúðug
ólýsanlega fögur blóm
gera vart við sig,
hvert af öðru.
Þau taka að spretta
umhverfis lind minninganna.
Blessaðir séu þeir
sem gefa sér tíma
til að strjúka vanga
og þerra tár af kinn
bara með því að faðma
og vera.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Elsku mamma.
Takk fyrir að leiða mig í gegnum
lífið af æðruleysi og virðingu.
Takk fyrir allt.
Steinunn.
Tengdamóðir mín, Halldóra Ósk-
arsdóttir, er nú látin eftir erfiðan
sjúkdóm, sem hún barðist við í mörg
ár af einstöku æðruleysi og dugnaði.
Ég kynntist Halldóru fyrst fyrir
tæpum 29 árum, vorið 1979, þegar
við Ágústa, næstelsta dóttir Hall-
dóru og Tómasar, hófum búskap.
Þau hjónin bjuggu þá í Hjarðartúni
12 í Ólafsvík.
Halldóra var víðlesin bæði á inn-
lenda og erlenda höfunda. Hún var
líka einstaklega minnug á allt það
sem hún las.Við umsjón heimilisins
og umönnun barnanna, sem alls urðu
11, kom sér vel hvað Halldóra var
lagin við allt sem hún gerði, hvort
sem það var við saumaskap og aðrar
hannyrðir eða við eldamennsku, en
hún var listakokkur. Halldóra var
sömuleiðis mikill sælkeri.
Með tímanum þegar börnin voru
flutt að heiman og barnabörnunum
fjölgaði komu Halldóra og Tommi
oftar til Reykjavíkur og gistu þá
gjarnan fyrstu árin hjá okkur
Ágústu og síðar einnig hjá öðrum
börnum og tengdabörnum. Þessi
tími var okkur og börnunum okkar
mjög dýrmætur í alla staði og lær-
dómsríkur fyrir krakkana okkar.
Þarna kynntust þau afa og ömmu til
lífstíðar og eiga eftir að muna eftir
þeim alla tíð.
Við fórum líka saman til útlanda í
eftirminnilegar ferðir. Fyrri ferðin
okkar var Evrópuferð, sumarlöng
ökuferð til margra landa, sem við
Ágústa fórum í með Halldóru og
Tomma 1981, árið sem Halldóra varð
fimmtug. Í þeirri ferð komu margir
góðir kostir Halldóru fram, bæði
fróðleiksmolar um önnur lönd og
sögu þeirra en einnig nægjusemi við
marga hluti, svo sem vegna gistingar
og uppihalds.
Seinni ferðin árið 2001 var styttri
en öllu íburðarmeiri án þess að telj-
ast einhver lúxusferð nema í þeim
skilningi hve hún var skemmtileg. Þá
fórum við Ágústa og fleiri systkini
hennar ásamt tengdabörnum með
Halldóru og Tomma til Veróna og
gistum við Garda-vatnið. Tilefnið var
70 ára afmæli Halldóru og 75 ára af-
mæli Tomma.
Þrátt fyrir langa dvöl í Ólafsvík,
þar sem Halldóra bjó í 51 ár, gleymdi
hún ekki uppruna sínum. Hún fædd-
ist og ólst upp í Jaðri og síðan Hábæ
í Þykkvabænum. Sagði hún margar
sögur af dvöl sinni þar og frá Akra-
nesi þar sem hún gekk í Gagnfræða-
skólann og lærði þar ýmislegt sem
nýttist henni alla ævina.
En lífið er ekki alltaf dans á rósum
og það fékk Halldóra að reyna á eig-
in skinni strax í æsku þegar hún á tí-
unda ári missti móður sína, sem þá
dó af barnsförum. Varð þessi atburð-
ur til að móta hana að einhverju leyti
alla tíð. Það átti líka fyrir henni að
liggja að missa tvö barna sinna, Jök-
ul 5 ára og Elínu 38 ára. En þrátt
fyrir ýmsa erfiðleika hélt Halldóra
alltaf sinni léttu lund sem einkennd-
ist af rósemi og undirliggjandi
glettni. Ekki verða tíundaðar hér all-
ar þær fleygu setningar, sumar nán-
ast spakmæli, sem lifa eftir Halldóru
en þær búa með afkomendum henn-
ar um ókomna tíð.
Að lokum votta ég börnum Hall-
dóru og öðrum aðstandendum
dýpstu samúð mína við fráfall henn-
ar um leið og ég þakka henni sam-
fylgdina. Jafnframt viljum við fjöl-
skyldan í Hjálmholtinu færa öllum
þeim sem komið hafa að umönnun
Halldóru síðustu ár kærar þakkir
fyrir frábært starf.
Tryggvi Karl Eiríksson.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilífð sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnar þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(H. Pétursson)
Berglind Tryggvadóttir.
Hún Halldóra elsta systir mín er
dáin. Hún lést á Droplaugarstöðum
hinn 24. febrúar sl. Við vorum fjórar
systurnar sem urðum fyrir þeirri
miklu sorg að missa móður okkar á
unga aldri. Móðir okkar var aðeins
32 ára þegar hún lést af barnsförum,
og faðir okkar stóð einn uppi með
stelpurnar sínar fjórar sem honum
þótti undur vænt um. Þá voru góð
ráð dýr og einn daginn birtist hún
Ágústa með hana Elsu sína með
rauðu krullurnar og átti hún eftir að
alast upp með okkur eins og besta
systir alla tíð. Seinna bættist Magga
Fía í hópinn sem hefur alltaf reynst
okkur trygg og góð uppeldissystir.
Það voru merk tímamót hjá okkur
Þykkbæingum þegar rafmagnið var
lagt í sveitirnar. Því fylgdu miklar
breytingar og það komu ungir og
efnilegir piltar til að leggja rafmagn-
ið. Þar á meðal var Tómas Þórhallur
Guðmundsson. Hann hreifst fljótt af
hinni ungu blómarós, Halldóru, og
gengu þau í hjónaband hinn 7. ágúst
1954. Sambúð þeirra var farsæl og
eignuðust þau 11 börn, þar af tvenna
tvíbura. Halldóra var hæglát kona
og hafði mikið yndi af lestri góðra
bóka. Hún var stóra systir mín og
gat ég alltaf leitað til hennar á tán-
ingsárum mínum í sambandi við
fataval, þótt úrvalið væri ekki mikið,
því erfitt var að fá bæði garn og efni í
fatnað á þeim tíma. Þá var gripið til
þess ráðs að rekja upp notaðar flíkur
og prjóna þær aftur með öðru sniði
og hinu sama gegndi um pils og ann-
an fatnað. Eins og áður segir áttu
Halldóra og Tómas ellefu börn en
tvö þeirra eru látin, þau Jökull og El-
ín, blessuð sé minning þeirra.
Ég kveð systur mína með hjartans
þökk fyrir samfylgdina í gegnum ár-
in og votta fjölskyldunni innilega
samúð okkar hjóna. Blessuð sé
minning Halldóru.
Jóna Birta Óskarsdóttir
Elsku stóra systir, ég vil kveðja
þig með þessum orðum.
Nú kveðjustund er komin
kæra systir mín,
ég leyfi tárum trítla
í trega niður kinn.
Ég alltaf vildi vera
vina eins og þú.
Ég minntist þess sem lítil stúlka
að vera eins og þú.
Já, svona eins og hún.
Brátt mun sorgin sefast
við sjáumst aftur fljótt
í sölum þeim við syngjum
sjálfum Guði lof.
(Höf. ók.)
Ég bið Guð um að styrkja ástvini
þína í þessari sorg.
Þín systir,
Árný Elsa.
Halldóra frænka var mér svo mik-
ils virði, hún var frænka mín, stóra
systir hennar mömmu minnar. Hún
tók ríkan þátt í uppeldi mínu sem að
mestu fór fram vestur í Ólafsvík, í
Hjarðartúninu, hún átti heima á
númer 12 með öll börnin sín og
Tomma sinn og Lipurtá og mamma
og pabbi áttu heima á númer 3 með
okkur systkinin.
Í huganum er ég komin vestur, við
Steinunn erum að koma heim úr
skólanum og bökunarlyktina leggur
út á tröppur þar sem við stöldruðum
svo oft við, það var fínt að hanga þar,
steypt handriðið ekki svo hátt að við
kæmust ekki upp á það. Halldóra var
alltaf inni í eldhúsi og ef hún var ekki
að elda mat eða gera við föt þá sat
hún bara þar og reykti sígarettur
undir gamla lúxorlampanum, sjálf-
sagt að undirbúa næstu lotu. Það
voru forréttindi að fá að setjast við
Halldóra Óskarsdóttir
Elsku amma Halldóra, takk
fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman. Takk
fyrir að vera alltaf góð við
okkur.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Ég fel í sérhvert sinn
sál og líkama minn
í vald og vinskap þinn
vörn og skjól þar ég finn.
(Höf. ók.)
Kristín og Halldór.
HINSTA KVEÐJA