Morgunblaðið - 25.04.2008, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2008 25
MINNINGAR
✝ Gyða VestmannEinarsdóttir
fæddist í Reykjavík
16. maí 1919. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli 16. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðbjörg Gunn-
laugsdóttir, f. 24.6.
1882, d. 29.9. 1940,
og Einar Ólafsson, f.
2.4. 1874, d. 22.10.
1942. Systkini Gyðu
voru Hólmfríður, f.
18.7. 1899, d. 1.8. 1963, Gunn-
laugur, f. 22.4. 1906, d. 6.8. 1964,
Friðrik, f. 17.3, 1911, d. 30.1. 1970,
Eygló, f. 6.7. 1913, d. 8.10. 1943,
og Óli Vestmann, f. 25.2. 1916, d.
19.6. 1994.
Gyða giftist 16.10. 1948 Þorláki
Skaftasyni forstjóra frá Knútskoti
á Kjalarnesi, f. 9.3. 1914, d. 1.7.
1993. Börn þeirra eru: 1) Örn sölu-
stjóri hjá Hampiðjunni, f. 21.6.
Þór aðstoðarframkvæmdastjóri í
Landsbankanum, f. 17.9. 1958,
kvæntur Áslaugu Gunnarsdóttur.
Börn þeirra eru: a) Ingileif Bryn-
dís, f. 14.1. 1985, b) Gyða Björg, f.
31.1. 1987, c) Gunnar Þorlákur, f.
20.10. 1992, og d) Guðrún Snorra,
f. 24.2. 1996. 4) Einar, starfar hjá
Tryggingamiðstöðinni, f. 3.8.
1962, kvæntur Margréti Thelmu
Guðjónsdóttur. Einar á einn son,
Einar Hauk, f. 27.2. 1995.
Gyða stundaði barnaskólanám í
Miðbæjarskólanum. Hún fór í Hús-
mæðraskólann Ósk á Ísafirði. Sem
unglingur bar hún út Morg-
unblaðið í Vesturbænum og seinna
fór hún að vinna á Morgunblaðinu
þar sem hún sá um innheimtu á
áskrift blaðsins. Eftir giftingu
sinnti hún heimilisstörfum og upp-
eldi barna sinna. Hún ólst upp á
Vesturgötunni í Reykjavík og bjó
alla sína ævi í Vesturbæ Reykja-
víkur, fyrst eftir giftingu á Rán-
argötu 6 og síðan fluttu þau Þor-
lákur í desember 1954 í nýja íbúð á
Tómasarhaga 44. Árið 2002 flutti
hún á Aflagranda 40 og bjó þar til
ársins 2005 er hún veiktist og fór
síðan á hjúkrunarheimilið Skjól.
Útför Gyðu verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
1948, d. 17.2. 2002.
Dætur hans eru a)
Ingunn Björg, f.
17.12. 1970, gift
Gunnlaugi Ólafssyni,
dætur þeirra eru
Unnur Björk, Sigríð-
ur Laufey og Ólöf Jó-
hanna og b) Helga, f.
17.6. 1979. Örn var í
sambúð með Ingi-
björgu Þóru Gunn-
arsdóttur síðustu ár
ævi sinnar. 2) Anna
Björg læknaritari á
Selfossi, f. 2.1. 1994,
gift Stefáni Böðvarssyni, synir
þeirra eru a) Böðvar, f. 3.6. 1981, í
sambúð með Agnesi Þorsteins-
dóttur, börn þeirra Embla María
og Nökkvi Marel, b) Einar Þór, f.
2.8. 1985, og c) Svavar Ingi, f. 13.9.
1994. Áður átti Anna Björg Gyðu
Vestmann, f. 29.3. 1975, í sambúð
með Hróðvari H. Jóhannssyni,
börn þeirra Snædís Vestmann,
Gunnar Berg og Fannar Örn. 3)
Í dag verður til moldar borin
tengdamóðir mín Gyða Vestmann
Einarsdóttir og er mér bæði ljúft og
skylt að minnast hennar. Hún var
Reykvíkingur í húð og hár og Vest-
urbæingur í ofanálag. Uppruna sín-
um var hún stolt af og þekkti hún
gamla Vesturbæinn eins og lófann á
sér. Kynni okkar hófust fyrir um
þrjátíu árum er ég kynntist syni
hennar Þór. Með árunum tókst með
okkur náin vinátta sem var bæði djúp
og traust og bar aldrei skugga á.
Gyða missti báða foreldra sína
með stuttu millibili þegar hún var
rúmlega tvítug og svo nokkru síðar
Eygló systur sína sem var henni
mjög náin. Hún talaði ekki oft um
þetta en ljóst var að þau fráföll mörk-
uðu hana nokkuð.
Gyða hóf störf hjá Morgunblaðinu
sem unglingur og starfaði þar allt
þar til hún gifti sig. Hún byrjaði sem
blaðberi og fékk hún seinna ábyrgð-
armeiri störf. Alla tíð síðan minntist
hún tímans á Mogganum með mikilli
gleði. Barnabörnin voru alveg viss
um að hún hlyti að hafa verið aðstoð-
arritstjóri miðað við tíma og elju sem
hún lagði í það starf.
Eftir skyldunám stóð hugur henn-
ar til frekara náms en aðstæður voru
þá ekki fyrir hendi. Dvölin á hús-
mæðraskóla á Ísafirði var henni
mjög hugleikin. Þar eignaðist hún
góðar vinkonur og lagði þar grunn að
miklum myndarskap í heimilis-
rekstri. Við fjölskyldan munum eftir
bragðgóðum sultum, einstakri kæfu
og ýmsum gómsætum réttum. Gyða
lagði mikið upp úr fallegu hand-
bragði og bar maturinn þess merki.
Tengdamóðir mín hafði gott auga
fyrir litum og formum og hafði áhuga
á að halda sér til og kenndi tengda-
dóttur sinni að horfa í spegil áður en
farið var út í búð.
Eftir giftingu helgaði Gyða sig
Þorláki, börnum og heimili. Hún var
þessi amma af þeirri kynslóð sem
prjónaði leista og vettlinga og bakaði
heimsins bestu pönnukökur. Við
munum eftir ömmu Gyðu á fartinni á
ljósbláa Bensanum sínum, að færa
okkur pönnukökur, í sólbaði í garð-
inum hjá okkur, hjálpa til við handa-
vinnu barnanna og fylgjast með
framförum afkomendanna.
Gyða var há og myndarleg kona,
bar sig vel með sterk brún augu og
mikið fallegt hár. Þorlákur hafði
gaman af því að reyna að spreyta sig
á að versla á hana í útlöndum er hann
var á ferð í viðskiptum og var stoltur
af sinni konu. Það er varla hægt að
skrifa um Gyðu nema minnast á Þor-
lák mann hennar en samrýndari
hjónum hafði ég aldrei kynnst. Þau
gerðu bókstaflega allt saman,
versluðu og elduðu saman og nutu
tímans vel, sérstaklega þau ár sem
sumarbústaðurinn í Varmadal var
við lýði.
Það er margs að minnast en ótrú-
lega kemur oft í huga mér matur og
góð stemning því Gyða var jákvæð
kona sem hafði gaman af að slá á
létta strengi. Ellinni tók Gyða með
bros á vör. Þótt minnið væri farið að
gefa sig gerði hún stundum grín að
því og náði að halda sinni reisn.
Starfsfólkinu á Skjóli var hún mjög
þakklát og dásamaði það í sífellu og
var gott að vita af henni í góðum
höndum.
Að leiðarlokum vil ég þakka
tengdamóður minni langa og góða
samfylgd og bið henni guðs bless-
unar á nýjum vegum.
Áslaug Gunnarsdóttir.
Nú er komið að hinstu kveðju-
stund í þrjátíu ára samferð með
tengdamóður og margs væri hægt að
minnast þó að fátt eitt verði upptalið
hér í fáum kveðjuorðum. Minnis-
stæðastar eru mér samverustund-
irnar á Tómasarhaganum með þeim
Þorláki þar sem Gyða töfraði fram
dýrindis kræsingar, hvort sem það
var í einföldu eða flóknu, soðin ýsa,
plokkfiskur eða steik, allt framreitt
með alúð í hug og verki. Það kom
fljótlega í ljós að við Þorlákur vorum
tiltölulega samstiga í matarsmekk
og lyst og held ég að Gyðu hafi líkað
það vel að þurfa ekki að ala upp nýtt
óþekkt fyrirbæri á þessum vett-
vangi.
Þá eru stundirnar uppi í sumarbú-
staðnum í Varmadal ofarlega í hug-
anum, bygging hans, sláttur og kart-
öfluniðursetning og uppskera, en
ekki síst sumarkvöldin þar sem notið
var rausnar í mat og drykk, tekið í
spil og spjallað.
Eftir að Þorlákur lést 1993 bjó
Gyða enn um sinn á Tómasarhagan-
um, en þar átti ég líka hauk í horni
þegar hún bauð mér að dvelja þar
veturinn 1994-5 þegar ég stundaði
nám við Háskólann og fjölskyldan
var búsett í Biskupstungum. Þetta
voru góðar stundir fyrir mig, umvaf-
inn umhyggju og ást tengdamóður-
innar. Ég þekki að minnsta kosti
ekki það sem nefnt er „tannhvöss
tengdamóðir“.
Þessar og allar hinar góðu minn-
ingarnar veita styrk nú og til fram-
tíðar. Far vel.
Stefán Böðvarsson.
Langt er flug til fjarra stranda,
fýkur löður, stormur hvín.
Eins og fugl, sem leitar landa,
leita ég, ó, Guð, til þín.
Eins og sævarbylgjan breiða
býður faðminn þreyttri lind,
þannig, faðir, lát mig leiða
löngun háa’ að þinni mynd.
Líkt og móðir blindu barni
beinir veg af kærleiksgnótt,
leið þú mig á lífsins hjarni,
leið þú mig um harmsins nótt.
Leið þú mig í myrkri nauða,
mig þú leið er sólin skín.
Leið þú mig í lífi’ og dauða,
leið mig, Guð, æ nær til þín.
(Sálmur 372.)
Mig langar til að minnast tengda-
móður minnar Gyðu í örfáum orðum.
Ég hef ekki þekkt hana lengi. Það
eru aðeins tæp sjö ár síðan ég og
sonur hennar rugluðum saman reyt-
um okkar og ég kynntist Gyðu, hún
þá komin yfir áttrætt. Ég hitti hana
fyrst í eldhúsinu á Tómasarhaganum
sem hafði þá verið hennar heimili
lengst af ævinnar. Manninn sinn
hafði hún misst og einnig elsta son-
inn. Þarna stóð hún við eldavélina og
lagaði pönnukökur, víst ekki þær
fyrstu, því Gyða var mikið fyrir
matseld og bakstur og hef ég heyrt
margar sögur af fallegum boðum og
fínum veislum á heimili hennar og
Þorláks heitins.
Þegar ég hlusta á sögur og frá-
sagnir um Gyðu og heimilislífið á
Tómasarhaganum heyri ég svo vel
hversu gott líf hún átti með mann-
inum sínum og hversu góða æsku og
uppeldi börnin þeirra fengu og sé
það í þeim í dag .
Gyða flutti svo á Aflagrandann í
desember 2002. Ég held að þeir
flutningar hafi verið henni erfiðir og
hún í raun náði þar aldrei fótfestu, en
það var alltaf svo notalegt að koma
til hennar, hún alltaf svo þakklát og
elskuleg, bauð mér strax sæti og bað
hann Einar sinn að sækja okkur
kaffi og jafnvel sérrí með.
Gyða var alltaf glæsileg, fallega
lagt hárið alla daga, fallegu kjólarnir
hennar, alltaf varalitur. Já, hún var
virkileg dama.
Seinustu árin hefur Gyða svo verið
á Skjóli og leið afskaplega vel þar,
orðin nokkuð veik af Alzheimer en
líkamlega hraust, hafði greinilega
hugsað vel um heilsu sína alla tíð.
Það var alltaf tekið vel á móti okkur
á Skjóli og hún alltaf svo sæl og
ánægð þegar við komum, og enda-
laust þakklát fyrir innlitið.
Þó að kynnin væru stutt voru þau
mér lærdómsrík og ég þakklát fyrir
að hafa fengið að kynnst þessari ynd-
islegu konu, góðmennsku hennar og
hjartahlýju, þakklæti og gleði.
Ég og börnin mín Arinbjörn, Jó-
hann, og Lísa Lind viljum þakka
Gyðu fyrir árin saman og biðja him-
neskan föður okkar að blessa hana
og varðveita og umvefja hlýjum
faðmi sínum.
Margrét Thelma Guðjónsdóttir.
Mánuði fyrir 89. afmælisdaginn
kvaddi amma okkur í hárri elli, í sátt
við Guð og menn. Amma var afskap-
lega ljúf og góð kona. Hún var ekta
húsmóðir af gamla skólanum, pönnu-
kökumeistari, mikil prjónakona og
listakokkur. Hún og afi voru fyrir-
myndarhjón. Þau nutu þess að vera í
félagsskap hvort annars og gerðu í
raun allt saman. Afi hafði gaman af
því að stríða ömmu og kom hún oft
með hnyttin tilsvör. Stundirnar með
þeim voru alltaf skemmtilegar.
Á Tómasarhaganum var alltaf tek-
ið vel á móti manni. Eins og hendi
væri veifað hristi amma fram pönns-
ur og rækjusalat við góðar undir-
tektir. Merkilegt finnst okkur hvað
amma náði að hafa reglu á öllum
hlutum. Hver einasti hlutur átti sinn
stað og natnin sem amma lagði í allt
sem sneri að heimilinu var aðdáun-
arverð.
Amma var glæsileg kona. Hún
hafði sig alltaf vel til og fór til dæmis
ekki út úr húsi án þess að setja á sig
varalit „Svona ef ske kynni að hún
hitti gamlan kærasta.“ Amma sló
nefnilega iðulega á létta strengi og
gerði grín að sjálfri sér.
Umhyggjan fyrir fjölskyldunni
var henni alltaf efst í huga. Þrátt fyr-
ir að síðustu árin hafi heilsunni hrak-
að hafði hún alltaf heilmikið að gefa.
Faðmlag hennar var hlýtt og frá
henni streymdi góð orka. Við erum
glaðar og þakklátar fyrir að amma
hafi gegnt svo stóru hlutverki í okk-
ar lífi.
Ingileif Bryndís og Gyða
Björg Þórsdætur.
Þegar við systur minnumst ömmu
Gyðu kemur svo margt upp í hug-
ann. Amma Gyða var ótrúleg mann-
eskja og fyrirmynd okkar beggja
alla tíð. Glæsileiki hennar var okkur
alltaf minnistæður enda var hún há-
vaxin og gullfalleg kona. Vinafólk
okkar tók eftir því hversu mikill jafn-
ingi hún var í öllum samskiptum. Í
eldhúsinu hjá ömmu voru engin kyn-
slóðabil. Við minnumst þess sérstak-
lega þegar vinkona okkar systra
sagði að við værum heppnar að geta
spjallað um allt við ömmu Gyðu,
hvort sem það væri um hversdagsleg
eða viðkvæm mál. Amma Gyða var
líka sjálfstæð sem kom best fram í
því að hún vílaði það ekki fyrir sér að
læra á bíl um fimmtugt, þó svo það
hafi tekið sinn tíma og sá hún um alla
keyrslu á heimilinu eftir það.
Við systur vorum mikið hjá ömmu
á Tómasarhaganum alla okkar æsku
og lengi fram á fullorðinsár, hún var
meistarakokkur og allt varð að veislu
í hennar eldhúsi. Hún hafði einstaka
kímnigáfu og kom okkur systrum
ávallt til að hlæja. Manni leið alltaf
ögn betur eftir að hafa heimsótt
hana á Tómasarhagann því þar gat
maður talað um allt sem gekk á í lífi
manns og fékk iðulega lausn sinna
mála með því að bera þau undir
ömmu. Hún var ráðagóð, raunsæ og
sanngjörn.
Elsku amma, það voru örugglega
margir sem tóku á móti þér þegar þú
skildir við þennan heim og við vitum
að þú passar pabba sem fór alltof
snemma frá okkur.
Takk fyrir samfylgdina, elsku
amma. Þú verður ávallt í huga okkar.
Þínar sonardætur
Ingunn Björg og Helga
Arnardætur.
Það vill nú verða svo þegar ein-
hver nákominn fellur frá að minning-
arnar sækja að og visst uppgjör á sér
stað innra með manni. Hugurinn
flögrar til löngu liðinna daga, daga
áhyggjuleysis og væntinga. Til
þeirra daga er maður var að mótast
og þroskast.
Ég tel það gæfu mína í lífinu að
hafa átt margar góðar fyrirmyndir
og eignast vini sem hafa margir
hverjir verið hreinar perlur. Sú sem
skín hvað skærast á perlubandinu
mínu er hún Gyða. Já, þau bæði,
Gyða og Þorlákur (Lalli) bróðir móð-
ur minnar. Lalli lést fyrir nokkuð
mörgum árum. Þau voru vinir mínir,
aldursmunurinn var ekki neitt sem
skipti máli. Unga sveininum, ung-
lingnum og unga manninum var ætíð
sýnd virðing og óvenju náin vinátta.
Gyða og Lalli voru einstaklega
samhent hjón. Hið nána samband
þeirra lýsti sér best í því hin síðustu
misseri þegar minnið hafði að mestu
brugðist kærum vini, að þegar við
hittumst var Lalli ætíð upphafið og
lokin á okkar samræðum, hann var
annað hvort nýfarinn eða rétt að
koma. Þannig tengdi elskan þau
saman yfir mörk lífs og dauða. Lalli
var henni lifandi sem forðum.
Ég kveð Gyðu mína með söknuði,
þakka henni fyrir yndislega sam-
fylgd í öll þau ár sem ég hef lifað,
samfylgd þar sem ég var ætíð þiggj-
andi en hún sú sem gaf og miðlaði.
Sveinn H. Skúlason.
Gyða Vestmann
Einarsdóttir
✝
Bróðir okkar og vinur,
SIGURÐUR ÁSGEIRSSON
frá Framnesi,
Gunnarsholti,
Rangárvöllum,
andaðist á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Lundi,
Hellu, fimmtudaginn 17. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Odda á Rangárvöllum
laugardaginn 26. apríl kl. 13.30.
Jarðsett verður í Sólheimakirkjugarði í Mýrdal.
Systkini, vinir
og vandamenn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
JÓNS EGILSSONAR
fyrrv. verslunarmanns,
Hraunvangi 3,
áður til heimilis að Ölduslóð 10,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk St. Jósefsspítala og
Knattspyrnufélagið Haukar.
Egill Jónsson, Kristjana Magnúsdóttir,
Ásbjörn Jónsson, Unnur S. Einarsdóttir,
Viðar Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista