Morgunblaðið - 25.04.2008, Page 26

26 FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝ Örn Guðmunds-son fæddist í
Reykjavík 11. maí
1947. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 18. apríl
síðastliðinn eftir
stutta legu. For-
eldrar hans eru
Guðmundur Marinó
Ásgrímsson, f. 11.
sept. 1907, d. 26.
mars 2006, og Em-
ilía Benedikta
Helgadóttir, f. 19.
nóv. 1917. Systkini
Arnar eru 1) Helgi, f. 17. apríl
1942, maki Anný Helgadóttir, f.
17. sept. 1945, börn Ingimundur
og Þröstur. 2) Ásgrímur, f. 11.
mars 1951, maki Svava Jak-
obsdóttir, f. 9. nóv. 1949, börn
Guðmundur Marinó, Andri og
Emil. 3) Guðrún Björg, f. 11. júní
1956, maki Gísli Sváfnisson, f. 21.
des. 1952, börn Sváfnir og Emilía
Benedikta.
Eiginkona Arnar er Esther Sig-
urðardóttir, f. 25. des. 1948. Þau
gengu í hjónaband 20. september
1969. Foreldrar hennar eru Ragn-
hildur Jósafatsdóttir, f. 1. júlí
1909, d. 29. maí 1973, maki Sig-
urður Ágústsson, f. 25. júní 1925,
d. 16. okt. 1994. Bróðir Estherar
er Hilmar. Börn hans eru Sig-
urður Gunnar, Eva Úlla, Ragnar,
Heimilistækja hf. frá 1984-86,
framkvæmdastjóri Ráðgjafastof-
unnar hf. 1987-96 og kenndi á
sama tíma við Fjölbrautaskólann í
Breiðholti og Tölvuskólann í
Reykjavík. Hann vann hjá RARIK
um tveggja ára skeið, var skrif-
stofustjóri Þjóðleikhússins 1998-
2002 og viðskipta- og kerfisfræð-
ingur hjá Símanum, síðar Skipt-
um, frá 2002 til dauðadags. Örn
var alla tíð mjög virkur í starfi
Knattspyrnufélagsins Víkings.
Hann sat í aðalstjórn Víkings
1968-69, 1972-78 og síðastliðin tvö
ár. Hann var formaður knatt-
spyrnudeildar Víkings 1969-70,
lék um 100 leiki með meist-
araflokki félagsins og varð bik-
armeistari í knattspyrnu árið
1971. Örn var formaður full-
trúaráðs Knattspyrnufélagsins
Víkings frá árinu 1994 og formað-
ur meistaraflokksráðs 1995-98.
Auk þess sá hann um fjölda at-
burða innan félagsins eins og
þorrablót, herrakvöld og golfmót.
Örn var mikill íþrótta- og keppn-
ismaður og síðustu árin æfði hann
og spilaði með Lunch United.
Hann hlaut fjölda heiðursmerkja
og viðurkenninga frá íþrótta-
hreyfingunni. Hann var meðal
stofnfélaga JC-Breiðholts 1977 og
forseti félagsins 1979-80, í stjórn
landshreyfingar JC-Ísland 1980-
81 og svæðisstjóri JC-Reykjavík
1982-83.
Örn verður jarðsunginn frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 11.
Linda og hálfsystkin
þeirra eru Heimir
Daði og Heiðar Már.
Börn Arnar og Est-
herar eru: 1) Arnar,
f. 1. júní 1969,
kvæntur Svövu Þur-
íði Árnadóttur, f. 5.
ágúst 1971, börn
þeirra eru Dagmar
Rós, f. 19. okt. 1991,
unnusti Viktor Sig-
urjónsson, Esther
Rós, f. 16. sept. 1997,
Sylvía Rós, f. 17. apr-
íl 2003, og Arnar
Smári, f. 4. maí 2005. 2) Helena, f.
21. júlí 1982.
Örn ólst upp í Bústaðahverfinu
(Víkingshverfinu) frá þriggja ára
aldri og hóf þar skólagöngu sína,
grunnskólanám við Breiðagerð-
isskóla og Réttarholtsskóla.
Landspróf tók hann við Gagn-
fræðiskólann í Vonarstræti. Örn
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík árið 1969
og viðskiptafræðiprófi frá Há-
skóla Íslands árið 1973. Hann var
kerfisfræðingur hjá IBM 1973-77,
skrifstofustjóri hjá Félagi ís-
lenskra stórkaupmanna og Bíl-
greinasambandinu 1977-1982.
Örn var fjármála- og rekstr-
arstjóri hjá veitingahúsinu Nausti
hf., Rán hf. og Gæðum 1982-1984,
framkvæmdastjóri tölvudeildar
Ég sit hjá bróður mínum nær
meðvitundarlausum. Taugakippir,
lokuð augu, stöðugt dropatal slök-
unar- og verkjalyfja. Sefur rólega,
smá hrygluhljóð en vær. Óskiljanleg
breyting á örtíma okkar samtvinn-
uðu ævi. Stæltur hraustur líkami
með hug óbilandi sjálfstrausts.
Stöðugt að vega og meta nýja mögu-
leika, fyrir fjölskylduna, Víking og
alla þá sem hann umgengst frá degi
til dags.
Dæmigerður dagur í lífi hans í
byrjun apríl. Morgunsturtan, kveð-
ur Helenu, sem fer í skólann, þau
Esther aka af stað í vinnuna. Fót-
bolti með Lunch United í hádeginu
og aftur vinnan. Eftir vinnu heim-
sókn til mömmu, fundur í Víkinni,
heim að borða, fundur í Víkinni eða
annars staðar, stöðugur undirbún-
ingur fyrir framtíðina.
Margt var í bígerð en framar öllu
var undirbúningur 100 ára afmælis
Víkings, sem á að verða stórt, glæsi-
legt og ógleymanlegt. Þá dró fyrir
svart ský, falinn „óvættur“ í æða-
kerfi líkamans tók á rás og á svip-
stundu var þessi drífandi dugnaðar-
forkur aflvana, frá okkur tekinn.
Á slíkri stundu rennur það upp
fyrir mér að það er ekki sjálfgefið
að vakna upp að morgni eða ganga
til náða að kvöldi. Einnig mikilvægi
þess að koma í framkvæmd draum-
um sínum þegar þeir kvikna, því
enginn veit hvað morgundagurinn
ber í skauti sér.
Elsku bróðir, við áttum góða ævi
saman, oftast í sátt, en stundum
sundurlyndi. Við lærðum að sátt og
vinskapur var öllu öðru meira virði.
„Óvætturinn“ sem að lokum lagði
þig hafði aldrei verið sýnilegur og
þar af leiðandi ógerningur að verj-
ast honum. Þegar við kveðjumst þá
var samband okkar best.
Við Svava, strákarnir, tengdadæt-
ur og barnabörn færum ykkur, Est-
her, Helena, Arnar og fjölskylda,
okkar innilegustu kveðjur og höld-
um áfram að þróa góðan vinskap og
samverustundir.
Ásgrímur bróðir.
Elsku bróðir.
Þegar ég heyrði að þú hefðir farið
í skyndi upp á spítala þá grunaði
mig ekki hversu alvarlegt þetta var.
Það var ekki fyrr en ég kom og sá
þig, þá kom sjokkið.
Þetta var mánudaginn 14. apríl og
síðan hafa dagarnir verið eins og í
svefni og mér finnst eins og ég eigi
ennþá eftir að vakna.
Örn var einstakur bróðir. Á spít-
alanum sá ég í augunum hans eitt-
hvað sem ég hafði aldrei séð áður og
áttaði mig á því að augun hans
höfðu alltaf verið glaðleg. Hann var
alltaf brosandi og með glaðlegt yf-
irbragð.
Þegar ég lít til baka finnst mér að
Örn hafi átt mjög gott ár með vinum
og fjölskyldu.
Í byrjun apríl fór hann með vin-
um sínum í Lunch-fótboltafélaginu
til Berlínar að spila fótbolta sem
honum þótti nú ekki leiðinlegt.
Hann talaði um þessa ferð með mik-
illi gleði og ánægju. Þar á undan
hafði hann verið með eiginkonu
sinni og dóttur á Spáni í vikutíma og
áttu þau frábærar stundir saman.
Ég var einnig heppin að fá að
vera með honum og Esther síðast-
liðið sumar á Spáni og áttum við þá
frábærar stundir saman. Síðast en
ekki síst var það ferðin þegar þeir
bræður fóru með konum sínum til
Liverpool fyrir ári síðan til að horfa
á fótboltaleik og skoða Bítlaslóðir.
Það var mjög góð ferð. Örn hefur
alltaf verið aktífur maður og það er
hægt að telja endalaust upp það
sem hann hefur tekið sér fyrir hend-
ur en ég læt þessi brot frá síðasta
ári nægja. Þegar ég hugsa um Örn
bróður koma ætíð skemmtilegar
minningar upp í hugann sem hægt
er að brosa og hlæja að. Með fráfalli
hans er því mikið skarð höggvið sem
erfitt verður að fylla í.
Það er erfitt að skilja forgangs-
röðina uppi í himnaríki og það er
vonandi mikil ástæða fyrir því að
Örn er tekinn frá fjölskyldu sinni,
konu, börnum og barnabörnum og
aldraðri móður. Guð verði með þeim
og styrki þau í sorg sinni.
Guðrún Björg.
Örn Guðmundsson föðurbóðir
minn er látinn. Veikindi Arnar voru
stutt en nógu löng til þess að hans
nánasta fólk gat verið hjá honum,
veitt styrk, þakkað fyrir samveruna
og kvatt hann.
Ég hændist snemma í æsku að
frænda mínum. Hann hafði
skemmtilega og þægilega nærveru
og var alltaf svo glaðlegur. Það er
auðvelt að lýsa kostum þessa góða
manns en þeim verður kannski best
lýst út frá störfum hans fyrir Knatt-
spyrnufélagið Víking. Þar var hann
leikmaður í knattspyrnu á sínum
yngri árum og spilaði fyrir meist-
araflokk félagsins. Örn starfaði nær
sleitulaust fyrir félagið til síns
ótímabæra lokadags. Hann sinnti
sínum störfum stórum sem smáum
af mikilli alúð og fórnfýsi, hvort sem
það var að sitja í stjórn, setja upp
skilti fyrir leik eða skipuleggja
skemmtanir.
Viðurkenningar á heimili Arnar
fyrir störf hans fyrir íþróttahreyf-
inguna bera vott um að þar hafi ver-
ið dugmikill maður á ferð og slíkir
menn eins og frændi minn eru vand-
fundnir og eru hornsteinar starf-
semi íþróttafélaga í landinu. Upp-
skar Örn fyrir störf sín mikinn og
góðan vinahóp. Þessi stóri hópur af
samferðamönnum Arnar var sam-
ankominn til fagna vini sínum á sex-
tugsafmælinu fyrir rétt tæpu ári.
Það var dásamlegt að fylgjast með
frænda mínum á þessum tímamót-
um, stráksglampinn í augum hans
duldist engum. Ég á eftir að sakna
þín kæri frændi. Esther og Helena,
Arnar, Svava og börn, ég votta ykk-
ur samúð mína. Megi minningin um
góðan mann sefa sorg ykkar.
Þröstur Helgason.
Æskufélagi og vinur til ríflega
hálfrar aldar er látinn. Við Örn Guð-
mundsson eða Össi eins og hann var
jafnan kallaður ólumst upp í Bú-
staðahverfinu, vorum sessunautar í
skóla og brölluðum saman flest eft-
irminnilegustu brek bernskunnar
þar um slóðir. Ég kom því oft heim
til hans í Hólmgarð 27. Þangað var
gott að koma, foreldrar hans þau
Guðmundur og Emilía tóku ætíð vel
á móti ungviðinu og í minningunni
ríkti alltaf einhver innri ró og festa á
því ágæta heimili.
Við kynntumst konum okkar um
líkt leyti, hann Ester og ég Ingu og
saman höfum við og fjölskyldur okk-
ar átt margar ánægju- og gleði-
stundir. Öll þessi ár tengjast veru
okkar í knattspyrnufélaginu Víkingi
en Össi var að öðrum ólöstuðum ein-
hver dyggasti Víkingur sem það fé-
lag hefur alið og ég er ekki í vafa um
að þáttur íþróttafélaga í uppeldi
barna og unglinga sé afar mikilvæg-
ur. Þar myndast kunningja- og vin-
áttutengsl sem halda svo lengi sem
lifir.
Össi var ötull keppnismaður og
stundaði íþróttir fram á síðasta dag
bæði knattspyrnu og golf. Hann var í
framúrskarandi líkamlegu formi. Því
kom ótímabært andlát hans öllum að
óvörum.
Hann var og glaðsinna maður,
með góðan húmor. Ekki er úr vegi
að láta fljóta með eina ágæta sögu,
þá er hann og ónefndur vinur okkar
beggja komu heim til þess síðar-
nefnda klukkan tíu að morgni dags
eftir líflegt næturteiti. Frúin var
heldur þurr á manninn þegar vin-
irnir birtust en þá sagði Össi með
hægð: En vina mín, við komum nú
alltaf snemma heim! Bóngóður var
hann og hjálpsamur, ávallt vel tekið í
að sjá um skattframtöl okkar vin-
anna sem vorum hvað þjakaðastir af
bókhaldsfóbíunni, en þá fötlun
nefndum við okkar á milli „Indriða-
heilkennið“ sem hellist yfir margan
manninn ár hvert.
Örn var heilsteyptur og lagði aldr-
ei illt til nokkurs manns. Hann var
mesta félagsvera sem ég hef kynnst
um dagana áhugi og elja hans við að
rækta mannlífsflóruna var aðdáun-
arverð.Ekki hef ég hugmynd um
hversu mörg félög nutu krafta hans
en sem dæmi um hve víða var við
komið þá frétti ég að hann væri for-
maður í makafélagi samstarfskvenna
konu sinnar. Það mun vafalítið dofna
yfir starfinu í mörgum þeirra félaga
sem hann lagði lið.
Það er margs að minnast og margt
að þakka. Þær eru allar góðar minn-
ingarnar sem tengjast þessum burt-
gengna bróður.
Við hjónin sendum öllu hans fólki
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi guð gefa ykkur styrk í sorginni
og til að gleyma aldrei gleðinni sem
við deildum með honum
Inga og Gísli.
Ég vil í nokkrum orðum kveðja
góðan félaga. Örn Guðmundsson
hitti ég fyrst á Melavellinum gamla
góða á sjöunda áratugnum en hann
var þá miðframvörður í mfl.Víkings.
Góð kynni voru á milli leikmanna
liða á þessum árum og ósjaldan létu
menn til sín taka í Glaumbæ sem þá
var skemmtistaða vinsælastur.
Örn var traustur í vörninni en ekki
síður traustur vinur vina sinna. Jafn-
vel á meðan hann var enn leikmaður
var Örn farinn að sinna stjórnar-
störfum hjá sínu ástkæra félagi. Við
Örn vorum sammála um að 11. maí
væri með merkilegri dögum þar sem
mitt félag, Valur, og Örn áttu þenn-
an sameiginlega afmælisdag. Í sex-
tugsafmæli Arnar á síðasta ári sást
vel hvaða hug samferðamenn hans
báru til hans og var hann þar sæmd-
ur heiðursmerkjum fyrir áratuga öt-
ult starf innan knattspyrnuhreyfing-
arinnar. Fyrir aðeins tveimur vikum
fór Örn glaðbeittur til keppni með
félögum sínum í Lunch Utd. til Berl-
ínar. Það var skemmtilegt að upplifa
með honum tilhlökkunina og ánægj-
una með ferðina við heimkomuna.
Myndin af þeim félögum glaðbeittum
í hefðbundinni liðsuppstillingu hefur
nú sérstaka merkingu.
Örn var ákaflega umtalsgóður
maður, hann talaði varlega um vand-
meðfarin umtalsefni og leitaði eftir
því jákvæða í fari manna. Hann var
kurteis maður og það var alltaf gott
að vita af honum. Örn vildi vera þar
sem glaðværð ríkti og eftirminnileg
er ferð með KSÍ klúbbfélögum til
Glasgow á landsleik við Skota. Upp-
hitunin í ferjunni á ánni Clyde er eft-
irminnileg og til stendur að endur-
taka það á næsta ári, viss er ég um
að Örn verður með okkur í anda í
þeirri ferð. Víkingur hefur misst
einn sinna bestu manna en missir
Estherar, Arnars, Helenar og fjöl-
skyldu er sárastur. Þeim og fjölda
vina sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guð blessi ykkur öll.
Kveðja,
Halldór Einarsson.
Dimmir hafa verið síðustu dagar
við skyndilegt og ótímabært fráfall
Arnar Guðmundssonar viðskipta-
fræðings og fyrrum eins glæsileg-
asta knattspyrnumanns Reykvíkinga
á sjötta og sjöunda átatug síðustu
aldar. Þessir dagar áttu að verða
gleðidagar, en knattspyrnufélagið
hans, Víkingur, er einmitt 100 ára
um þessar mundir.
Segja má, að Örn og Knattspyrnu-
félagið Víkingur hafi átt samleið,
sem aldrei bar skugga á í liðuga
hálfa öld. Hann var lífið og sálin um
sína tíð í þessu litla en merka sam-
félagi fólks á öllum aldri í austur-
bænum og áður í miðbæ Reykjavík-
ur. Sem knattspyrnuvarnarmaður
hafði hann frjálsari hugsun um eðli
og gang leiksins en almennt gerðist,
en átti það jafnframt til, þegar
minnst varði, að geysast fram völlinn
og skora mörk á ögurstundum. Fjöl-
miðlar þeirrar tíðar notuðu ný og áð-
ur óþekkt lýsingarorð, þegar fjallað
var um frammistöðu hans á vellinum
við hin ýmsu tækifæri. Hann var
kletturinn sem sjaldan brást. Hann
innleiddi nýja útskýringu á hugtak-
inu að tapa knattspyrnuleik. Það var
ungum mönnum, félögum hans inni á
vellinum, hollt og hefur fylgt þeim út
í lífið æ síðan. Oft er því haldið fram
á hátíðis- og tyllidögum, að knatt-
spyrna sé eins og lífið sjálft. Þar sé
ekkert réttlæti til. Það á svo sann-
arlega við á stund sem þessari.
Sá sem hér stýrir penna fylgdi
Erni ekki aðeins inn á völlinn í fót-
boltanum í Víking í öllum flokkum
heldur vorum við líka samskipa
meira og minna allt skólakerfið. Örn
var traustur námsmaður alla tíð og
lauk öllum sínum prófum á réttum
tíma. Minnisstæðastur verður hann
okkur, skólafélögunum úr 6-B í MR
frá árinu 1969, fyrir það, hve skap-
höfnin var alltaf ljúf og gott var að
leita til hans, þegar eitthvað vantaði
upp á latínu- og þýskuglósurnar,
sem svo oft bar við. Öllu var hag-
anlega fyrir komið og til reiðu hald-
ið. Hann var mikill áhugamaður um
sögu og lagði sig eftir henni, enda
var einkunn hans í greininni hjá
Bergsteini Jónssyni sögukennara á
stúdentsprófi í samræmi við það.
Örn er þriðji í röðinni til að falla frá
á besta aldri úr þessum eftirminni-
lega strákabekk. Örn lauk kandí-
datsprófi úr þjóðhagskjarna við-
skipta- og hagfræðideildar HÍ árið
1973. Þaðan lá leiðin til náms og
starfa í kerfisfræði hjá IBM í Am-
eríku til ársins 1977. Örn varð í kjöl-
farið einhver mesti sérfræðingur
landsins við hvers konar innleiðingu
og rekstur upplýsinga- og bókhalds-
kerfa samtímans og sem kollegi var
sem fyrr gott að leita til hans með
hvers konar leiðsögn og ráðgjöf.
Fyrir það skal sérstaklega þakkað á
útfarardegi hans.
Örn var mikill gæfumaður í einka-
lífi sínu. Hann kvæntist ágætri konu,
Esther Sigurðardóttur, árið 1969.
Þau voru einkar samhent hjón. Örn
sagði oft frá því, að árið 1969 hefði
verið mikið örlaga- og gleðiár í sínu
lífi. Hann hefði kvænst, lokið stúd-
entsprófi, verið formaður knatt-
Örn Guðmundsson
Nærvera ljóssins
orkar meir
en myrkrið sem fylgir
– eins er um lífið
og ljóma daganna.
Svo er farið með suma
kunningja að þeir verða að
vinum. Þannig var um þig;
góðan fótboltafélaga til
margra ára. Ég sendi á þig,
þótt síðar verði.
Sigmundur Ernir.
HINSTA KVEÐJA