Morgunblaðið - 25.04.2008, Síða 28

28 FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðrún Sveins-dóttir fæddist í
Dalskoti undir Eyja-
fjöllum 24. júlí 1912
. Hún lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 10.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðleif Guð-
mundsdóttir, f.
1875, d. 1967, og
Sveinn Sveinsson, f.
1873, d. 1930. Árið
1923 fluttist fjöl-
skylda Guðrúnar að
Stóru-Mörk í sömu
sveit þar sem hún ólst upp. Systk-
ini Guðrúnar voru níu, fædd á ár-
unum 1900-1921. Sjö komust til
fullorðinsára. Öll eru þau látin.
29. desember 1945 giftist Guð-
rún, Þorsteini Ketilssyni frá Fossi
í Hrunamannahreppi, f. 1914, d.
2007. Börn þeirra eru: 1) Leifur, f.
1949, maki Sigríður S. Friðgeirs-
dóttir, f. 1952, börn þeirra eru
Steinunn, f. 1979, sambýlismaður
Hjörtur Torfi Halldórsson, f. 1985
og Eymundur, f. 1985, 2) Sturla, f.
1951, maki Ingi-
björg Haraldsdóttir,
f. 1953, börn þeirra
eru, Andri Þór, f.
1984, Guðrún Arna,
f. 1987 og Baldvin, f.
1989 3) Áshildur, f.
1952, maki Lúðvík
Friðriksson, f. 1952,
börn þeirra eru
Kristín Guðrún, f.
1980, Anna Sigga, f.
1983 og Þorsteinn,
f. 1987.
Á sínum yngri ár-
um var Guðrún
kaupakona á sveitabæjum víða
um land, m.a. á Barkastöðum í
Fljótshlíð, á Núpi í Axarfirði og á
Hvanneyri í Borgarfirði. Eftir að
börn hennar komust á legg fór
hún að vinna utan heimilis, í
fyrstu við skúringar en síðan í
Þvottahúsinu Eimi þar sem hún
starfaði þar til hún hætti störfum
fyrir aldurs sakir.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Tengdamóðir mín Guðrún
Sveinsdóttir er látin á 96. aldursári.
Síðustu mánuðir og misseri voru
Guðrúnu erfiðir. Þrátt fyrir það
kvaddi hún þessa veröld sátt við
Guð og menn. Sonur hennar segir
stundum við mig að ef hann geti lit-
ið til baka yfir sitt lífshlaup á ævi-
kvöldinu á sama hátt og honum
finnst að foreldrar sínir hafi metið
sitt líf þá gangi hann óhræddur inn
í framtíðina.
Þegar Leifur kynnti mig fyrst
fyrir foreldrum sínum mætti mér
hlýlegt viðmót. Frá fyrstu stundu
sýndi Guðrún mér tillitssemi og
áhuga. Þetta var í takt við það sem
Guðrún gaf syni sínum í veganesti
og segir meir um hana en þá sem
hér heldur á penna. „Leifur, ég
skora á þig að fara ekki illa með
þessa stúlku, það tala allir vel um
hana.“ Þetta hefur hann sagt mér
að mamma sín hafi sagt við sig
stuttu eftir að við fórum að stinga
saman nefjum. Eitthvað hefur hún
séð lengra en nef hennar náði því
við höfum verið undir sama þaki í
næstum 35 ár.
Þegar Guðrún og Þorsteinn hófu
búskap í Sogamýrinni nálægt
miðjum fimmta áratugnum var ekki
mikið til skiptanna. Hverri krónu
þurfti að velta fyrir sér. Á þessum
árum var það næsta fátítt að konur
ynnu utan heimilis. Það kom því í
hlut Guðrúnar að ala önn fyrir
börnunum. Henni var nýtni og
nægjusemi í blóð borin, sagði eitt
sinn að sig hefði aldrei skort neitt.
Nóg á sá sér nægja lætur. Hluti af
þessu var örugglega gagnkvæmt
traust sem alla tíð ríkti á milli
hennar og Þorsteins. Hún stoppaði
og stagaði því ekki gekk Þorsteinn
til starfa með hvítan flibba.
Nánasta umhverfi Guðrúnar voru
nágrannarnir í Sogamýrinni sem
bjuggu við misjafnar aðstæður.
Guðrúnu var í blóð borið að rétta
hönd bæði í orði og á borði. Hún
mátti aldrei neitt aumt sjá.
Fljótlega eftir að við Leifur tók-
um saman lá okkar leið til náms og
starfa í Noregi. Þeir sem best
þekkja muna vel að okkar tilvera
var þeim árum ekki alltaf dans á
rósum. Þá var gott að finna hennar
sterku bænir og hlýhug í minn
garð. Guðrún var trúuð kona sem
treysti Guði sínum fyrir sjálfri sér
og sínum. Steinunn okkar fæddist á
þessum árum. Það sýndi sig fljótt
að sterkur svipur var milli Guð-
rúnar og barnsins okkar. Stúlkan
sú verður greinilega að standa sig.
Þegar við Leifur komum heim frá
Noregi eftir sex ára námsdvöl var
starfsævi Guðrúnar og Þorsteins
um það bil að ljúka. Enn áttu þau
mörg góð ár eftir. Þar nutum við
góðs af því þegar þurfti að fá ein-
hvern til sitja hjá börnunum kvöld-
stund eða hluta úr degi voru þau
fljót að bregðast við. Þorsteinn var
einstaklega barngóður maður.
Líf Guðrúnar var ekki flókið en
það einkenndist af samviskusemi og
dugnaði, henni féll aldrei verk úr
hendi. Hún naut þess að vera í hópi
góðra vina og var þar hrókur alls
fagnaðar. Síðustu æviárin dvöldu
þau Guðrún og Þorsteinn á Hrafn-
istu í Reykjavík. Meðan heilsa og
kraftar entust studdu þau hvort
annað rétt eins og þau höfðu gert í
gegnum allt lífið.
Elsku Guðrún, það var sérstök
gæfa að fá að ganga með þér í
næstum 35 ár.
Hafðu þökk fyrir allt sem þú
gafst mér og mínum börnum
Sigríður S. Friðgeirsdóttir.
Tengdamóðir mín, Guðrún
Sveinsdóttir, er látin eftir langa
dvöl á hjúkrunarheimili.
Þegar við dóttir hennar fórum að
draga okkur saman bjuggu þau á
Sogavegi 160 en Guðrún og Þor-
steinn bjuggu á Sogaveginum í
meira en 40 ár fyrst á Sogavegi 154
og síðar á Sogavegi 160. Tengdafor-
eldrar mínir voru nokkuð eldri en
foreldrar jafnaldra okkar. Við fund-
um ekki fyrir aldursmuninum því
þau Guðrún og Þorsteinn voru allt-
af ung í anda. Segja má að það hafi
verið mikil gæfa fyrir börnin okkar
að þau fóru á eftirlaun þegar börnin
voru ung því alltaf áttu börnin at-
hvarf hjá afa og ömmu á Sogaveg-
inum og síðar í Hæðargarðinum.
Guðrún setti uppeldishlutverkið í
forgang, fyrst með eigin börn og
svo með barnabörnin. Þau mynduðu
öll sterk tengsl og öll barnabörn
Guðrúnar minnast góðu tímanna
með ömmu sinni. Það var alltaf
stutt í glettnina hjá Guðrúnu og sér-
staklega barnabörnin hennar minn-
ast hnyttinna tilsvara ömmu sinnar.
Guðrún fæddist og ólst upp í
Eyjafjallasveit. Foreldrar hennar
og síðar bræður hennar bjuggu í
Stórumörk undir Eyjafjöllum. Guð-
rún ræktaði vel samband við heima-
sveit sína og leit alltaf á sig sem Ey-
felling. Við fórum á hverju sumri
sumarferðalag og þær voru ófáar
ferðirnar sem við fórum í Eyjafjalla-
sveitina.
Ég þakka Guðrúnu fyrir ánægju-
legar samverustundir og einstök
kynni.
Lúðvík Friðriksson.
Fimmtudaginn 10. apríl kvaddi
amma okkar, Guðrún Sveinsdóttir,
þennan heim eftir tæplega 96 ár.
Við þekktum ömmu ekki í blóma
lífsins en getum ímyndað okkur að
þar hafi verið á ferð röggsöm og
klár kona.
Það var alltaf gott að koma í
Hæðargarðinn til ömmu og afa og fá
„White spritt“ (sprite) og eitthvað
gott í gogginn hjá ömmu. Okkur
fannst skemmtilegast þegar hún
sagði okkur sögur úr sveitinni. Frá
sveitböllunum, löngum göngum til
þess að komast í skóla þessa fáu
daga á ári sem þá voru í boði og
skyldunum sem hún þurfti að
gegna, til dæmis að prjóna einn
vettling á dag áður en hún fékk að
fara út. Einhvern tímann spurðum
við hana af hverju í ósköpunum hún
hefði ekki farið á hesti þessar löngu
leiðir. Hún svaraði um hæl að þá
hefði ekki mátt nota.
Ég, Guðrún Arna, gerði margar
tilraunir til þess að fá að kenna
Gunnu ömmu ólsen ólsen. En það
vildi hún ekki læra, sagðist vera
orðin alltof gömul til þess að læra
eitthvað nýtt og vildi bara spila sín
gömlu spil.
Að endingu var amma orðin slöpp
og hún hefur örugglega verið hvíld-
inni fegin. Nú er hún komin til afa
Steina sem lést í fyrra og eru þar
efalaust fagnaðarfundir.
Berðu kveðju, elsku amma
afa Steina til.
Við hér munum veginn þramma
víst um árabil.
En þegar bjátar eitthvað á
eða’ er mér í vil.
Hér með sver og heiti’ að þá
ég hugsa mun þín til.
Svo seinna aftur sjáumst við
þá sæl og glöð á ný.
En til þess dags við himnahlið
oss huggar minning hlý.
Við kveðjum nú elsku ömmu
Gunnu, vitandi að henni líður vel.
Vonandi, amma, gerum við þig
stolta þaðan sem þú fylgist með.
Þangað til næst.
Andri Þór, Guðrún
Arna og Baldvin.
Elsku amma okkar
Þó svo að síðustu árin þín hafi
ekki verið þau bestu þá eigum við
systkinin yndislegar minningar um
þig.
Fyrstu minningarnar voru þegar
Þorsteinn bróðir var veikur og við
systurnar komum til þín á morgn-
ana og vorum hjá þér og afa Steina
fram eftir degi. Þú varst ekki mikill
morgunhani og var oftast kúrt fram
eftir morgni. Við systkinin vorum
alltaf heimakær og var lykillinn allt-
af á sínum stað undir mottunni. Eitt
af þínum helstu áhugamálum var að
spila á spil enda líka kenndir þú
okkur líklega flest öll spil sem við
kunnum í dag. Þú varst einnig mikil
prjónakona og prjónaðir ávallt fyrir
framan sjónvarpið. Og man Kristín
systir eftir því þegar b-úrslit heims-
meistaramótsins í handbolta voru í
kringum árin 86-88 þá sast þú föst
við sjónvarpið og voru þá allnokkrir
sokkar prjónaðir.
Og hver gleymir rommkúlunum
sem þú aldrei tímdir að henda og
ferðuðust með þér frá Sogaveginum
og voru búnar að vera þar í allmörg
ár og fluttust með þér í Hæðargarð
og svo að lokum hentum við þeim
þegar þú fluttist á Hrafnistu í
Reykjavík.
Þú og afi áttuð langa ævi og nú
hafið þið verið sameinuð á ný.
Hvíl í friði.
Þín barnabörn,
Anna Sigga, Kristín
og Þorsteinn.
Guðrún Sveinsdóttir, föðursystur
okkar, er síðust til að kveðja af
systkinunum frá Stóru- Mörk. Þeg-
ar ellikerling fór að taka völdin í
hugarfylgsnum minnisins þekkti
hún okkur lengi vel þegar við sögð-
umst vera stelpurnar hans Sigga
bróður hennar.
Ein af okkar skýrustu og bestu
æskuminningum er tengd samveru-
stundum með Gunnu, Steina og
börnum þeirra á jóladag og annan
dag jóla. Þessa hátíðisdaga hittumst
við sem sagt tvo daga í röð, drukk-
um súkkulaði, borðuðum rjómatert-
ur, spiluðum vist og horfðum á 8
mm bíómyndir sem Leifur frændi
hafði tekið. Svo var hangikjöt með
öllu tilheyrandi og að því loknu var
aftur farið að spila. Gunna og Steini
áttu heima í Sogamýrinni og það
þótti dágott ferðalag úr vesturbæ
Reykjavíkur í þá daga.
Á heimili okkar systra var aldrei
til bíll. Það kom því í hlut Steina og
seinna strákanna að ná í gestina og
koma þeim aftur til síns heima eftir
að hafa notið veitinga og væntum-
þykju húsmóðurinnar.
Systkinin frá Stóru- Mörk báru
sterkar taugar til átthaganna. Sú
taug hefur skilað sér til barna og
barnabarna. Stórfjölskyldan hefur
farið saman í nokkrar ferðir. Á
kveðjustund minnumst við sérstak-
lega sumarsins 1989 þegar við
systkinabörnin, makar og afkom-
endur gengum frá Landmannalaug-
um í Þórsmörk með Leif í broddi
fylkingar.
Þessi ferð okkar er eins og gim-
steinn í minningunni, ekki síst
vegna þess að elsta og yngsta kyn-
slóðin tók á móti hópnum þegar
hann kom í Mörkina. Þar fóru
fremst í flokki systkinin frá Mörk,
Guðrún og Sigurður. Við fengum að
njóta frásagnar þeirra en þau voru
með öll kennileiti á hreinu.
Guðrún föðursystir okkar var
kona með stórt hjarta og við erum
þakklátar fyrir að hafa átt þar stað.
Hún fylgdist með okkur og öðrum
fjölskyldumeðlimum í leik og starfi.
Kæra frænka, við þökkum þér
samfylgdina og allar góðu samveru-
stundirnar og hugsum með hlýhug
til barna þinna og fjölskyldna.
Með ósk um fararheill inn í eilífð-
arlandið.
Hrafnhildur Björk, Guðleif
og Soffía Steinunn.
Guðrún Sveinsdóttir
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
BALDVIN LÁRUS GUÐJÓNSSON,
Réttarheiði 2,
Hveragerði,
sem lést föstudaginn 18. apríl, verður jarðsunginn
mánudaginn 28. apríl frá Garðakirkju í Garðabæ
kl. 15.00.
Halla E. Stefánsdóttir,
Börkur B. Baldvinsson, Matthildur Sigurjónsdóttir,
Guðjón B. Baldvinsson, Ingunn L. Guðmundsdóttir,
Katrín K. Baldvinsdóttir, Sigurbjartur Á. Guðmundsson,
Þorsteinn V. Baldvinsson, Sigríður Björnsdóttir,
Kristján G. Gunnarsson, Guðrún A. Jóhannsdóttir,
Gunnur K. Gunnarsdóttir, Hlynur Þorsteinsson,
Björk K. Gunnarsdóttir, Guðmundur Jónsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
STEINUNN JÓSEFSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða, Akranesi,
áður Deildartúni 5,
andaðist þriðjudaginn 22. apríl.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn
2. maí kl. 14.00.
Adda Ingvarsdóttir, Viðar Karlsson,
Elsa Ingvarsdóttir, Böðvar Jóhannesson,
Ellert Ingvarsson, Svanhildur Kristjánsdóttir
og ömmubörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
JÓNAS AÐALSTEINSSON,
Brúarlandi,
Þistilfirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga, laugardaginn
19. apríl.
Útförin fer fram frá Svalbarðskirkju í Þistilfirði,
laugardaginn 26. apríl kl. 14.00.
Arnþrúður Margrét Jónasdóttir, Sigurvin Hannibalsson,
Eðvarð Jónasson, Kristjana Benediktsdóttir,
Jóhannes Jónasson, Svanhvít Kristjánsdóttir,
Sigrún Lilja Jónasdóttir, Rúnar Guðmundsson,
Sólveig Þórðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
LUKKA INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
Höfðavegi 5,
áður Vallanesi,
Höfn í Hornafirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðausturlands
þriðjudaginn 22. apríl.
Útförin verður gerð frá Hafnarkirkju laugardaginn
3. maí kl. 14.00.
Sigurður Eymundsson, Olga Óla Bjarnadóttir,
Anna Margrét Eymundsdóttir, Guðjón Davíðsson,
Agnes Eymundsdóttir, Grétar Geir Guðmundsson,
Eygló Eymundsdóttir, Jakob Ólason,
Albert Eymundsson, Ásta Ásgeirsdóttir,
Ragnar Hilmar Eymundsson, Rannveig Sverrisdóttir,
Brynjar Eymundsson, Guðbjörg Elsa Guðmundsdóttir,
Benedikt Þór Eymundsson,
Halldóra Eymundsdóttir,
Óðinn Eymundsson, Elísabet Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.