Morgunblaðið - 07.05.2008, Side 25

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. MAÍ 2008 25
UMRÆÐAN
Bréf til blaðsins
Morgunblaðið Hádegismóum 2, 110 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
STURLA nokkur Böðvarsson skrif-
ar grein um Evrópusambandið og
skyld efni hér á síðum blaðsins fyrir
skömmu. Þar heldur hann því fram
að Alþingi Íslendinga sé „þjóðþing“.
Hvílík firra í manni sem gegnir
stöðu forseta umræddrar löggjaf-
arsamkundu sem kennd er við Al-
þingi Íslendinga. Sem Sturla þessi
bendir réttilega á þá var Alþingi
stofnað á Þingvöllum árið 930, og er í
dag helsta og eina löggjafarsam-
koma landsmanna. Alþingi hefur
með höndum að gæta fjöreggs ís-
lensku þjóðarinnar, það er sjálf-
stæðis Íslands og fullveldis. En nóg
um það að sinni.
Sturlu verður það á að nefna á
nafn Jóns Sigurðssonar alþing-
isforseta og hefur Sturla áður gert
Jóni upp skoðanir á málum. Í sjón-
varpsviðtali taldi Sturla þessi Jón
forseta vera andvígan umsókn og
hugsanlega aðild Íslands að Evrópu-
sambandinu. Á Bretlandi var uppi
maður á 19. og 20. öld sem hét Win-
ston Churchill. En umræddur Jón
var jú 19. aldarmaður. Það er
skemmst frá því að segja að það má
líta svo á hin ýmsu ummæli Churc-
hills og segja hann hlynntan og and-
vígan þátttöku Bretlands í núver-
andi Evrópusambandi. Það hefur
orðið niðurstaða manna þar í landi
að ekki sé hægt með nokkru móti að
ráða beinlínis í það hvorum megin
hryggjar Churchill lendir í slíkri
Evrópuumræðu. Það jafnvel þó
Churchill hafi með beinum hætti
haft afskipti af og tekið afstöðu sem
laut að samskiptum Evrópuríkja sín
í milli. Hinu má svo við bæta, að á
Bretlandi er „þjóðþing“ sem menn
nefna Neðri deild breska þingsins,
en ekki er hér á landi „þjóðþing“
nema síður sé.
KJARTAN EMIL
SIGURÐSSON,
verslunarmaður í Garðabæ.
Alþingi og forseti
áminnt
Frá Kjartani Emil Sigurðssyni
UNDANFARNA daga hefur lög-
reglan verið í fókus og eins og oft áð-
ur hefur hún fengið ómælda gagn-
rýni fyrir framgöngu sína.
Þetta hefur orðið til þess að ég hef
farið að hugleiða hið erfiða og van-
þakkláta starf sem þetta fólk innir af
höndum.
Í kjölfar þeirra hugleiðinga finnst
mér við hæfi að senda lögreglunni
þakklæti mitt fyrir að taka að sér
starf sem sætir sífellt aðkasti
margra. Starf sem krefst þess að
þeir þurfi að eiga samskipti við fólk
þegar það er í sínu alversta ástandi.
Lögreglan er kölluð til þegar ein-
hver hefur misst sitt vitræna jafn-
vægi og jafnvel fengið æðiskast. Þá
er sá einstaklingur í reynd lífs-
hættulegur.
Þegar venjulegir dagfarsprúðir
menn fara út af sporinu og gerast
hættulegir sjálfum sér og öðrum þá
þarf lögreglan að koma til hjálpar.
Jafnvel þurfa þessir menn að
stilla til friðar á heimilum lands-
manna.
Nei, þetta er ekki öfundsvert
starf. En það væri strax mikið betra
ef það væri metið til sinna verðleika
og menn fyndu að íbúarnir bæru
virðingu fyrir framlagi þeirra og
sýndu þeim það með jákvæðu við-
móti og þakklæti. Við eigum þeim að
þakka að við lifum í öruggara um-
hverfi.
Hverjir eru þeir sem mest gagn-
rýna lögregluna? Ætli það sé ekki
fyrst og síðast þeir sem sjálfir eru
líklegir til að lenda út af réttum vegi
og verða þá að taka afleiðingum
gerða sinna.
Lögreglumenn Íslands, lifið heilir!
SIGURÐUR HERLUFSEN,
Álfaskeiði 82, Hafnarfirði.
Þakkir til lögreglunnar
Frá Sigurði Herlufsen
SEM forstjóri Brimborgar sé ég
mig tilneyddan að gera athugasemd
við þátttöku ykkar og þeirra fé-
lagasamtaka sem þið
eruð í forsvari fyrir í
markaðsherferð bíla-
umboðsins Heklu
„Gegn verðbólgu“.
Miðvikudaginn 30.
apríl sl. hóf Hekla með
persónulegum stuðn-
ingi ykkar þessa ein-
kennilegu auglýsinga-
herferð, þar sem boðað
er að verð á nýjum bíl-
um lækki um allt að
17%. Þótt auðvitað
beri alltaf að fagna
verðlækkunum vekur
það undrun að fyrirtæki sem und-
anfarið hefur hækkað verð hraðar
en keppinautarnir sé hrósað sér-
staklega þegar það neyðist til að
lækka verð aftur, í samræmi við
samkeppni á markaði. Enn meiri
undrun vekur að Heklu sé sér-
staklega hrósað fyrir auglýsinga-
herferð gegn verðbólgu sem umboð-
ið tók þátt í að skapa, með
óhóflegum verðhækkunum á bílum.
Ósamkvæmni og sviðssetning
Í Fréttablaðinu 2. maí er sagt frá
meintri 17% lækkun Heklu og nefnd
fimm dæmi henni til stuðnings Að-
eins eitt dæmi er um 17% lækkun og
eru hin fjögur á bilinu 9,2% til
10,9%. Meðaltalið er 11,44% lækk-
un. Ef verðlistar umboðsins eru
skoðaðir kemur í ljós, að verðlækk-
unin nemur að meðaltali 5,8%. Enn
er aðeins eitt dæmi um 17% lækkun.
Furðu sætir að virðulegir for-
svarsmenn samtaka launþega og at-
vinnulífs skuli hafa stutt á opinber-
um vettvangi við umrædda herferð.
Manni er hálfbrugðið
því svo virðist sem þið
hafið verið fengnir á
blaðamannafundinn til
þess eins að gera ótrú-
verðuga auglýsinga-
herferð trúverðuga.
Verðbólguleikrit með
forsvarsmenn atvinnu-
lífs og launþega í aðal-
hlutverkum var greini-
lega sett á svið, í þeim
tilgangi að fela óhófleg-
ar verðhækkanir fyr-
irtækisins.
Þegar nánar er að
gáð liggur hin raunverulega ástæða
fyrir verðlækkuninni í augum uppi.
Í apríl hrundi salan hjá Heklu og
var 68% minni en sama mánuð í
fyrra. Bílamarkaðurinn féll hins
vegar um 44%. Ástæðan er einfald-
lega sú að Hekla hækkaði verð óhóf-
lega hjá sér vikurnar og mánuðina á
undan og viðskiptavinirnir fóru til
keppinautanna, sem hækkuðu
minna eða ekki.
Hvar er verðlækkunin?
Ef rýnt er í verðmyndun hjá
Heklu undanfarnar vikur kemur
ýmislegt athyglisvert í ljós. Verð á
Kia Sorento EX 2,5 var þannig
4.420.000 kr., en er eftir lækkun
3.995.000 kr. Lækkun: 9,62%. Hinn
16. janúar auglýsti Hekla þennan bíl
á 3.645.000 kr. Aftur er auglýst 1.
febrúar og 13. mars og þá er lista-
verð komið í 3.970.000 kr. Hækk-
unin frá janúar nemur þá samtals
8,9%. Enn er nýtt verð auglýst 1.
apríl, að þessu sinni 4.420.000 kr.
Hækkun frá áramótum nemur þá
hvorki meira né minna en 21,3%.
Það vekur sérstaka athygli að í aug-
lýsingunni frá 1. apríl er einnig aug-
lýst sérstakt tilboðsverð, 3.995.000
kr., sem vill til að er einmitt nýja
verðið hjá Heklu, sem auglýst er
„gegn verðbólgu“.
Í harðnandi samkeppni og bar-
áttu um athyglina má eflaust hrósa
Heklu fyrir að hafa tekist að narra
ykkur á staðinn til að ljá leiknum
trúverðugt yfirbragð. En það er
ljóst að þátttaka ykkar er hvorki
ykkur eða samtökum þeim sem þið
eruð í forsvari fyrir til sóma né
frjálsri samkeppni ekki til fram-
dráttar.
Opið bréf til SA og ASÍ
Egill Jóhannsson skrifar opið
bréf til Hannesar G. Sigurðs-
sonar, aðstoðarframkvæmda-
stjóra Samtaka atvinnulífsins,
og Grétars Þorsteinssonar, for-
seta Alþýðusambands Íslands.
»Enn meiri undrun
vekur að Heklu sé
sérstaklega hrósað fyrir
auglýsingaherferð gegn
verðbólgu sem umboðið
tók þátt í að skapa, með
óhóflegum verðhækk-
unum á bílum.
Egill Jóhannsson
Höfundur er forstjóri Brimborgar.
ÞAÐ er febrúar 1993. Höfundur,
11 ára, er í frímínútum í skólanum
og hrópar hamingjuóskum til nokk-
urra skólasystra sem
allar eru vel í holdum.
Það er bolludagurinn
og gott tilefni að til-
einka þeim daginn.
Árangurinn er ein-
faldur og stuttu seinna
situr hann við borð
skólastjórans. Þar fær
hann vel orðaða ræðu
um að það séu ekki all-
ir eins í þessum heimi
og það geri mannlífið
blómlegt og litríkt.
Honum er hollast að
aðlagast þessum skoð-
unum skólastjórans og læra að virða
samnemendur sína þó að þeir séu á
einhvern hátt öðruvísi en hinir.
Ári áður var tekin ákvörðun um
að höfundur skyldi reglulega tekinn
út úr bekk og settur í sérkennslu.
Ástæðan var ekki sú að honum
gengi illa að læra, eða námslegur
þroski hans væri slæmur, hann þótti
einfaldlega truflun við kennslu.
Hann var ofvirkur en þó að sú grein-
ing lægi ekki fyrir höfðu þó kennari
og skólastjórn tekið þessa ákvörðun
á grundvelli hugmynda þeirra um
hvað væri „normal“ og hvað ekki.
Hann skildi því verða útundan.
Hugmyndin um blómlega lífið sem
byggist á að ekki séu allir eins skil-
aði sér því ekki alveg rétt til 11 ára
drengs sem oft átti erfitt með að
hemja sjálfan sig og hugmyndir sín-
ar.
Hver á þá að aðlagast hverjum?
Hví skyldi ekki víkja einhverjum úr
bekk sökum þyngdar, ef þyngdin
hefur neikvæð áhrif á samnemend-
urna? Nei, þannig vinnum við ekki.
Hvers vegna förum við oft með börn
með geðraskannir eins og fanga?
Tökum þau tímabundið úr umferð
fyrir hegðun þeirra og „brot“, reyn-
um að aðlaga þau „norminu“ og
plöntum þeim svo niður aftur innan
um börn sem engan skilning hafa á
slíkum aðferðum.
Af persónu- og faglegri reynslu
hef ég séð að börn með geðraskanir
eru mjög sjálfsgagnrýnin. Þau upp-
lifa sig sem frávik frá heildinni og
mega síst af öllu við því að þeim sé
vikið frá „norminu“ eins og gert er
með slíkum aðferðum. Til að ná að
fóta sig félagslega þarf sjálfsmynd,
sem einungis er brotin
niður með þessum
hætti. Til þess að finna
aðferðir og móta stefnu
í málefnum barna með
geðraskanir þarf fag-
menn og því er brýnt að
samstarf milli skóla og
heilbrigðisyfirvalda sé
virkt.
Af hverju tökum við
barn út fyrir bekk?
Fyrir aðra nemendur
og kennara? Til þess
eins að auka vinnufrið
eða fyrir barnið sjálft?
Að taka barn út úr bekk til þess að
kenna því íslensku, dönsku og
stærðfræði er fásinna og er það eng-
in leið til þess að hjálpa barni sem á
í félagslegum vandræðum. Eina
leiðin til þess að barnið nái fótfestu
er að hjálpa því við að byggja upp
sjálfsmynd sína og auka meðvitund
þess um þær raskanir sem það hrjá.
Þannig þarf skólinn að laga sig að
barninu um leið og það aðlagar sig
skólanum. Skólinn þarf að byggja
upp einstaklingsmiðaðar aðferðir til
þess að koma til móts við þarfir og
hæfileika hvers barns. Sem dæmi
má til dæmis bjóða barninu upp á
sérstaka þjálfun við eitthvað sem
fangar áhuga þess. Hafi barnið
brennandi áhuga á flugi, tölvum eða
dýralækningum getur skólinn útbú-
ið fræðslu um málefnið, fyrir barnið,
sem væri þá mögulega sú „sér-
kennsla“ sem barnið þyrfti. Barnið
yrði því ekki tekið úr bekk til þess
að læra það sama og allir hinir og
upplifa að verið sé að kasta því til
hliðar, heldur fengi það sérstakt og
spennandi verkefni í hendur. Með
því að viðhalda áhuga barnsins á
þennan hátt og auka trú þess á getu
sína bætir það sjálfsmynd þess sem
skilar sér í minnkandi ótta við fé-
lagslega nærveru. Þetta heldur ekki
einkennum geðrakskana niðri á all-
an hátt en þar koma aðrir þættir inn
í. Þar er gífurlega mikið atriði að
bekkurinn fái góða fræðslu í því
hvernig á að bregðast við, hvað má
og hvað má ekki í samskiptum við
einstaklinginn. Umræðan þarf að
vera opinská og sniðin eftir hverju
dæmi fyrir sig. Samstarf skóla, fag-
aðila og forelda barna með geðrask-
anir þarf einnig að vera náið og for-
dómalaust á þessu mikilvægasta
skólastigi barnsins og aðilar þurfa
að vera samstiga.
Með því að einblína á og vinna
sérstaklega með kosti og áhuga
hvers barns sem sker sig á einhvern
hátt úr getum við náð fram miklum
framförum í lífi þess. Það er mjög
algengt að börn með geðraskanir
sjái ekki að þau eigi sér nokkra
framtíð, og þar vegur þungt upp-
lifun barnsins á sjálfu sér sem „frá-
vik“. Með því að beita þessum að-
ferðum byggjum við upp sjálfsmynd
þeirra og framtíðarsýn.
Ég kalla eftir auknu og sýnilegra
samstarfi milli fagaðila í málefnum
barna með geðraskanir. Ég vil sjá
stórátak í þessum efnum og sjá enn
frekari framfarir en hafa þegar átt
sér stað síðan ég var í skóla. Ég vil
sjá meiri fjármuni renna til upp-
byggingar á einstaklingsmiðuðum
úrlausnum fyrir þessi börn í skólum.
Það þarf líka að stór auka fræðslu
allra skólastarfsmanna um geðrask-
anir barna og einkenni þeirra.
Hugmyndir fyrrum skólastjóra
míns um hið blómlega líf þar sem
engir tveir eru eins, og heildinni
beri að aðlaga sig hverjum þeim
sem sker sig úr, eru góðar og gildar.
Þær fela í sér að hver og einn á sinn
rétt á því að blómstra án þess að
leggja kapp sitt við að vera eins og
hinir. En gildir þetta um okkur öll?
Hver skal aðlagast hverjum?
Ég kalla eftir auknu og sýni-
legra samstarfi milli fagaðila í
málefnum barna með geðrask-
anir, segir Birkir Egilsson
»Með því að einblína á
og vinna sérstaklega
með kosti og áhuga
hvers barns sem sker
sig á einhvern hátt úr
getum við náð miklum
framförum í lífi þess.
Birkir Egilsson
Höfundur er sjúkraliði.
HVAÐ er að gerast með miðbæinn?
Fór í kvöldbíltúr niður Laugaveginn
og fékk vægt sjokk. Hef að vísu ekki
ekið þann rúntinn lengi. Var ég kom-
in í fátækrahverfi erlendrar stór-
borgar? Ég er nú komin vel yfir
miðjan aldur og minnist ekki höf-
uðborgarinnar í þessu ástandi. Er
það satt sem maður heyrir að rík-
isbubbar séu að kaupa upp öll gömlu
húsin, láti þau svo grotna niður þar
til það verður að rífa þau svo þeir
geti byggt Kópavogsturna á 20 hæð-
um að amerískri fyrirmynd og grætt
upp í loftið? Og á svo bara að fara að
taka upp evruna í stað krónunnar og
láta alla tala ensku á vinnustöðum
landsins? Geta þessir gaurar ekki
bara komið sér úr landi „one way tic-
ket“ til Evrópu eða Ameríku og látið
okkur hin í friði með ástkæra ylhýra
og gömlu góðu krónuna. Og svo eru
það trukkarnir. Var það ekki vegna
þess að enginn vildi ræða við bíl-
stjórana sem öll lætin byrjuðu? En
ekki að það yrði ekki rætt við þá af
því að þeir væru með læti? Áfram
strákar! Að lokum. Hvað er að ger-
ast með menntamálaráðherrann
okkar? Er hún búin að gleyma því að
hún er stjórnmálamaður og að allt
sem hún gerir á opinberum vett-
vangi eru stjórnmál? Vera hennar á
opnun Ólympíuleikanna í Kína gefur
aðeins ein skilaboð. Látum utanrík-
isráðherra um utanríkismálin einnig
Kínamálin.
Með kveðju til Landans
DAGMAR VALA
HJÖRLEIFSDÓTTIR,
Álfatúni 18, Kópavogi.
Allt á hvolfi!
Frá Dagmar Völu Hjörleifsdóttur
Sími 551 3010
Snyrtisetrið ehf.
Barónsstíg 47 - 101 Reykjavík
S. 533 3100 (Heilsuverndarstöðin)
Okkar frábæra tækni
eykur starfsemi kollagens
- og færir árin til baka