Morgunblaðið - 31.05.2008, Blaðsíða 24

Stíll er tjáningarform. Stundum vildi éggeta sagt meira í einu en er í rauninnimögulegt, eða að ég þyrfti ekki að talatil þess að gera mig skiljanlega. En
það er ekkert gaman að hlusta á manneskju
sem talar alltof hratt og mjög erfitt að skilja
manneskju sem talar ekki. Þar af leiðandi reyn-
ir ég, kannski ómeðvitað, að uppfylla þessa mál-
þörf í mínu nánasta umhverfi. Á heimilið ekki
einmitt að vera framlenging á manni sjálfum?“
segir Bergþóra Einarsdóttir, spænskunemi og
fimleikaþjálfari. Henni líður vel í litaglöðu um-
hverfi og gæti ekki hugsað sér annað en að búa
á litríku heimili. „Ég held að litafóbía sé
hræðsla við að hafa ekki hluti í stíl. En það er
gaman að sjá hvað margir ólíkir litir og hlutir
geta myndað fallega heild.“
Íbúð Bergþóru og Ásgerðar Guðrúnar Gunn-
arsdóttur, nema í Listaháskólanum, einkennist
af litagleði og glundroða, gengið er á milli
grænna, blárra og appelsínugulra rýma með
fjölbreyttu úrvali húsgagna og smáhluta sem
augljóslega koma ekki beint úr kassanum.
Bókahillurnar hallast, kryddjurtagarðurinn
blómstrar í gluggakistunni, skrautlegir kjólar
og úrklippumyndir skreyta veggina og gólffjal-
irnar braka eins og sæmir í draumórakenndu
miðbæjarhúsi.
Hlutir eru eins og orð
„Hlutirnir finna sinn eigin stað,“ segir Berg-
þóra þegar hún er spurð að því hvernig hún raði
inn svo mörgum ólíkum hlutum í svo lítið rými.
Hún tekur dæmi um stærðarinnar trjágrein
sem þekur eldhúsvegginn. „Ég gladdist þegar
ég hjólaði heim úr síðasta prófi annarinnar jólin
2006 og sá þessa grein á gangstéttinni og fannst
hún alveg einstaklega falleg. Þegar ég kom
heim uppgötvaði ég að ég gleymdi peysu í próf-
salnum og þurfti því að fara aftur upp í skóla. Á
leiðinni til baka hjólaði ég yfir greinina og datt
þá í hug lítill strákur sem hikar ekki við að hirða
allt sem hann sér og finnst fallegt. Ég ákvað að
taka mér hann til fyrirmyndar og burðaðist
heim með greinina á hjólinu, slengdi henni
næstum því í fína frú á Austurstrætinu á leið-
inni. Ég notaði hana sem jólatré og hún er hér
enn,“ segir Bergþóra og ekki annað að sjá en að
greinin njóti sín vel sem eldhússtáss.„Þegar ég
kom mér fyrir hérna gekk ég út frá því hvernig
íbúðin var fyrir, en á endanum varð hönnunin
auðvitað að minni eigin. Innbúið fékk ég héðan
og þaðan, til dæmis hjá ömmu og í Kolaportinu.
Systir mín á einnig heiðurinn af mörgum fal-
legum hlutum, en hún er mikil
kráka í sér og á það til að gauka að
mér ýmsum gersemum. Flestir eru
þetta því hlutir sem ég hef sankað
að mér yfir lengri tíma og margir
tengjast þeir minningum sem mér
þykir vænt um,“ segir Bergþóra og nefnir
teikningu sem orðið „Frjáls“ er ritað á spænsku
ofan við rúm hennar. „Spænsk vinkona sem bjó
hérna teiknaði þessa mynd þegar hún var að
losna frá lífi sem henni fannst leiðinlegt og heft-
andi. Í stað þess að vera tannlæknir með leið-
inlegan kærasta ákvað hún að gera það sem hún
vildi og kom því til Íslands að gróðursetja tré.
Hún var því bæði að vinna sig út úr ástarsorg
og brjóta af sér höft þegar hún teiknaði mynd-
ina. Þegar hún fór gat ég auðvitað ekki hent
henni enda er afskaplega góð orka í henni.“
Bergþóra segist skreyta á þann hátt að henni
líði vel. „Ég er til að mynda með andstyggð á
stórum rafmagnstækjum. Það varð því mikil
rimma um örbylgjuofn sem var hér í einhvern
tíma. Ég neitaði að hafa hann nema það væri
tjald yfir honum og fékk það fram.“
Bergþóra segist ekki skilja fljót-
færni fólks þegar það kaupir í búið.
„Mín skoðun er sú að fólk ætti að
taka því rólega og leyfa hlutum frek-
ar að koma til sín. Smátt og smátt
finnur maður hluti sem eru miklu fallegri en ein
eða tvær búðarferðir geta boðið.“ Henni finnst
fólk líka oft leita langt yfir skammt. „Fólk á
meira af fallegum hlutum en það heldur og hún
er sorgleg þessi þörf að fara í dýrar hönn-
unarbúðir sem selja fjöldaframleidda hluti
frekar en að nota gömlu hlutina,“ segir Berg-
þóra og bætir við „hlutir virka nefnilega eins og
orð. Þeir eru oft fallegri en þeir virðast. Það fer
bara eftir því í hvaða samhengi maður lætur
þá.“
gudrunhulda@mbl.is
Eldavélin Græn garðkanna frá Kolaportinu
er í miklu uppáhaldi hjá Bergþóru.
Háir hælar Skór sem miðbæjarrottum sæmir.
Íbúð sem segir sögur
Afslappað Eldhúsið er aðalsamkomustaður íbúðarinnar. „Grænu stólarnir voru hérna en rauði
dúkurinn kemur frá ömmu. Tebollanna keypti systir mín í Moskvu.“
Hún er glaðleg ásýndum og
notaleg íbúðin sem Bergþóra
Einarsdóttir og Ásgerður
Guðrún Gunnarsdóttir hafa
búið í síðastliðinn tvö ár. -
Guðrún Hulda Pálsdóttir
heyrði af táknrænum hlutum í
brakandi miðbæjaríbúð.
Falleg heild Smádót og úrklippur á veggjum, bókahillur á þvers og kruss og hlýlegir litir mynda skemmtilega heild í stofuna.
Notarlegt Fallega kjóla nota stelpurnar sem
gardínur. Gluggaálfur fékk að vera með.
Rómantískt Opið rými á milli herbergja er í þremur glað-
legum litum. Kryddjurtir blómstra í glugganum.
Litagleði Stelpurnar eiga nóg af litríkum föt-
um sem setja svip á íbúðina.
„Hlutirnir
finna sinn
eigin stað.“
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson
|laugardagur|31. 5. 2008| mbl.is
daglegtlíf