Morgunblaðið - 05.08.2008, Blaðsíða 22

22 ÞRIÐJUDAGUR 5. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristín Guð-laugsdóttir,
fyrrverandi kaup-
maður, fæddist í
Reykjavík 15. októ-
ber 1919. Hún and-
aðist á Borgarspít-
alanum hinn 28. júlí
síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
laugur Helgi Vig-
fússon, f. 6.4. 1896
að Svalbarði í Þist-
ilfirði, dáinn
6.7.1952, og Ingv-
eldur Hróbjartsdóttir, f. 21.6.1881
á Efri-Reykjum í Biskupstungum,
d. 1.4.1970. Systkini Kristínar eru:
Ragnheiður Emilía, f. 20.11. 1916,
d. 9.4.1996, Ásta Jenný, f. 27.5.
31.5. 1997, b) Ólína, f. 26.1. 1973,
gift Jóni Páli Kristóferssyni, f.
22.10. 1971. Dætur þeirra eru:
Sigrún Sól, f. 9.5. 1997, Dagrún
Inga, f. 22.4. 2001, og Guðrún
Anna, f. 1.1.2008. c) Kristín, f.
16.11. 1978, sambýlismaður Guð-
mundur Óskarsson, f. 1.6. 1976.
Dóttir þeirra er Auður, f. 23.6.
2008. 2) Guðlaug Helga, f.
13.2.1948, gift Benedikt Halldórs-
syni, f. 22.4.1944, d.20.8.1987.
Sonur þeirra er Halldór Dagur, f.
14.12. 1980, sambýliskona Guð-
björg Ingunn Óskarsdóttir, f. 20.3.
1981.
Kristín bjó alla tíð í Reykjavík
og vann aðallega við versl-
unarstörf . Hún átti og rak í fjölda
ára skóbúðirnar Skóhúsið og Skó-
gluggann. Eftir að hún hætti eigin
atvinnurekstri starfaði hún yfir 20
ár sem sjálfboðaliði í búð Rauða
kross Íslands á Landspítalanum.
Útför Kristínar fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
1921, Hreiðar, f.
22.6. 1922, d.
1.2.1980, Guðríður, f.
13.6. 1925, og Klara
Elísabet, f. 15.4.
1935.
Hinn 1. júlí 1944
giftist Kristín Pétri
Pálssyni húsasmið, f.
28.10. 1916, d. 20.2.
1997. Dætur Péturs
og Kristínar eru: 1)
Inga Anna, f. 24.10.
1945, gift Þorleifi
Björgvinssyni, f.
16.3. 1947. Börn
þeirra eru: a) Pétur, f. 1 9.11.1969,
eiginkona hans er Jóhanna Bene-
diktsdóttir, f. 11.8. 1971, dætur
þeirra eru: Áróra Björk, f.
11.1.1992, og Inga Aðalheiður, f.
Elsku amma Kristín hefur kvatt
þennan heim. Nú dvelur hún á nýj-
um stað þar sem hún stendur
spengileg og falleg við hlið afa Pét-
urs og fylgist með okkur hinum.
Hún var einstök kona með stórt
hjarta sem hafði fjölskylduna ávallt í
fyrirrúmi.
Hún naut þess að bjóða vinum og
vandamönnum heim í veislu. Það
voru ófá skiptin sem við hittumst í
hlýlegu íbúðinni hennar í Safamýr-
inni og snæddum saman kjötsúpu,
þorramat eða jafnvel kæsta skötu
þar sem hún sá um að matreiða fyrir
hóp fólks, ein og óstudd, komin vel á
níræðisaldur.
Hún var mjög pólitísk og hafði
sterkar og ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum enda bráð-
skörp og eldklár. Hún fylgdist vel
með og þótti fátt skemmtilegra en að
rökræða heitustu málin í þjóðfélag-
inu og þá einna helst viðskipti sem
voru henni ávallt mjög hjartfólgin.
Eitt af aðaláhugamálum hennar
var að ferðast og meðan afi Pétur
var á lífi heimsóttu þau fjöldann all-
an af framandi löndum. Þau höfðu
tekið þá sameiginlegu ákvörðun að
eyða peningunum frekar í lifandi
minningar en í óveraldlega hluti eins
og steinsteypu. Eftir að afi lést hélt
hún sínu striki og ferðaðist áfram. Í
seinni tíð oftast til Kanaríeyja. Fyrir
tveimur árum vorum við svo heppin
að fá tækifæri til að fara með henni
þangað. Í þeirri ferð naut hún sín til
hins ýtrasta. Hún sýndi okkur stolt
alla helstu staðina enda þekkti hún
orðið eyjuna eins og sinn eigin
heimabæ.
Þann tíma sem við bjuggum í Hol-
landi kom hún og dvaldist hjá okkur
um tíma. Það var yndislegur tími.
Eftirminnilegast var þegar hún vildi
endilega prófa að hjóla eins og tíðk-
ast svo mikið þar, þá var mikið hleg-
ið. Hún var alltaf hress og skemmti-
leg og til í allt. Fátt þótti henni þó
betra en að sinna litlu langömmu-
börnunum sínum og krafðist þess oft
að við færum út svo hún gæti leikið
við stelpurnar ein.
Við verðum henni ævinlega þakk-
lát fyrir að leyfa okkur að dveljast í
íbúðinni sinni þann tíma sem við vor-
um á milli fasteigna. Hjá henni komu
aðrir kostir ekki til greina sem er
lýsandi dæmi um hjartahlýju hennar
og væntumþykju.
Hún var okkur alltaf svo ákaflega
góð og hefur stutt okkur í öllu því
sem við höfum tekið okkur fyrir
hendur af heilum hug. Við kveðjum
hana með miklum söknuði og full
þakklætis.
Ástaþakkir fyrir allt, amma Krist-
ín, minning þín mun lifa með okkur.
Þín,
Pétur, Jóhanna, Áróra Björk
og Inga Aðalheiður.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku amma mín.
Þú varst alltaf svo hress og kát.
Aldrei hugsaði ég til þess að einn
daginn yrðir þú ekki lengur með
okkur.
Notalegar minningar eru svo ótal
margar og skemmtilegar. Þegar ég
hugsa til baka man ég sérstaklega
eftir því að ég fór með þér í búðina.
Þar fékk ég oft skemmtileg hlutverk,
svo sem að raða skóm í hillur eða
gera vörutalningar. Alltaf leið mér
einsog ég væri ómissandi starfsmað-
ur í skóglugganum.
Þú hafðir miklar skoðanir á hlut-
unum og varst ávallt með þjóðmálin
á hreinu. Þegar við sátum saman í
eldhúsinu og spjölluðum um alla
mögulega hluti, leið mér vel. Aldrei
náði ég að læra að búa til appels-
ínumarmelaðið þitt eins og til stóð,
en síðasta krukkan verður geymd
fyrir gott tilefni.
Þú sagðir alltaf að þú héldir þér
eins hressri og þú varst með því að
búa á þriðju hæð og ganga stigana
nokkrum sinnum á dag. Ég er þakk-
lát fyrir að eiga þig í minningunni
eins og þú varst til síðasta dags,
hress og full af orku. Þú bjóst yfir
miklum styrk og vildir ekki vera
byrði á neinum.
Ég er svo þakklát fyrir að þú
kynntist Gumma mínum og hittir
Auði okkar, þó það hefði bara verið
einu sinni. Ég er viss um að hún
hefði orðið jafn heilluð af þér og þú
af henni. Ég veit að Gummi hafði
mikið álit á þér og hafði gaman af því
að koma til þín.
Ég kveð þig með þessum fáu orð-
um, elsku amma, nú hvílir þú með
afa Pétri eftir langan aðskilnað.
Elsku amma mín, ég er rík að hafa
átt þig að öll þessi ár.
Þín
Kristín.
Elsku besta amma mín. Það er svo
stutt síðan við kvöddumst, þú áttir
að fara í aðgerðina og allt átti að
ganga vel. Svo gerðist allt svo voða
hratt og allt í einu varstu farin. Þú
varst farin að hlakka svo mikið til
þess að koma í brúðkaupið hjá mér
og Ingu, en ég veit að þú verður hjá
okkur í anda.
Ég á svo ótal margar minningar af
okkur saman og einnig af okkur og
afa. Mér er svo minnisstætt þegar ég
var yngri hvað þú nenntir endalaust
að hafa ofan af fyrir mér, hvort sem
það var að fara með mér út á blett í
fótbolta eða leyfa mér að setja allt á
annan endann á heimilinu. Einu sinni
ákvað ég að reyna að selja ömmu alla
verðlaunagripina sem afi hafði unnið
fyrir brids, jújú, hún amma keypti þá
alla af mér (gegn vægu gjaldi).
Ég var alls ekki tilbúinn að þú fær-
ir svona fljótt amma mín. Mér fannst
svo sjálfsagt að þú myndir alltaf lifa
og ég gæti alltaf hringt eða komið við
í Safamýrinni. Ég er svo þakklátur
fyrir að Inga náði að kynnast þér og
ég veit að þið hélduð mikið uppá hvor
aðra.
Við eigum eftir að sakna þín mjög
mikið, en minning þín á eftir að lifa
með okkur að eilífu.
Halldór og Inga.
Þó svo að amma hafi verið orðin 88
ára gömul kom það mér mjög á óvart
þegar hún féll frá. Amma Kristín var
alltaf svo hress og hélt ég alltaf að
hún yrði að minnsta kosti 100 ára.
Amma var mjög sterkur persónu-
leiki. Hún hafði skoðanir á öllu, var
vel inni í þjóðfélagsumræðunni og
það var alltaf gaman að rökræða við
hana. Hún trúði á frelsi einstaklings-
ins og hafði ríka réttlætiskennd. Hún
var mjög sjálfstæð og áræðin, tók til
dæmis bílpróf mjög snemma miðað
við konur á þeim tíma. Hún og afi
ferðuðust mikið og eftir að hann féll
frá ferðaðist hún áfram með systrum
sínum og vinkonum. Þegar ég var lítil
fékk ég oft að fara til Reykjavíkur og
gista hjá ömmu og afa. Mér fannst
alltaf svo spennandi að vera hjá þeim.
Þau áttu heima í blokk þar sem þau
þekktu alla og höfðu þau alltaf tíma
til þess að sinna litlu stelpuskotti.
Fastir liðir voru að spila við afa, fá
pönnukökur hjá ömmu og að fara
með henni í strætó niður í bæ til þess
að hjálpa til í skóbúðinni. Mér fannst
skóbúðin mjög spennandi staður og
taldi ég mér trú um að ég væri að
vinna þar þó svo að í raun hefði ég
bara verið að flækjast fyrir. Amma
var mikil fjölskyldukona, hún sinnti
okkur barnabörnunum einkar vel,
sýndi okkur hlýju og tók mökum okk-
ar opnum örmum. Hún naut þess að
verða langamma og var ávallt áhuga-
söm um allt sem langömmustelpurn-
ar hennar tóku sér fyrir hendur. Hún
sýndi þeim mikla hlýju og átti alltaf
súkkulaði eða eitthvað til þess að
stinga í litla lófa. Mikið er ég þakklát
fyrir að stelpurnar mínar náðu að
kynnast ömmu og ég veit að þeim
þótti afskaplega vænt um hana. Ég
veit að amma vakir yfir langömmus-
telpunum sínum.
Amma lifði lífinu lifandi fram á síð-
asta dag og kunni að njóta lífsins.
Hún fór reglulega til útlanda, keyrði
um á litlu bláu Toyotunni sinni, spil-
aði við vinkonurnar, bauð fjölskyld-
unni í mat, sinnti barnabörnum og
barnabarnabörnum, sótti leiksýning-
ar og svona mætti lengi telja. Við Jón
Páll og stelpurnar kveðjum þig með
söknuð í hjarta, en einnig þakklæti
og mikilli virðingu. Þú munt ávallt
eiga þér stað í hjarta okkar.
Hvíl í friði elsku amma mín.
Ólína Þorleifsdóttir.
Kristín Guðlaugsdóttir tengda-
móðir mín var á margan hátt óvenju-
leg kona. Hefði hún verið 50 árum
yngri þá hefði hún örugglega orðið
stjórnmálaskörungur því hún hafði
alla tíð mjög fastmótaðar skoðanir á
mönnum og þeim málefnum sem
hæst bar hverju sinni.
Mig langar að minnast hennar með
nokkrum orðum. Af mörgu er að taka
þegar horft er yfir farinn veg.
Þegar ég var að draga mig eftir
Ingu dóttur þeirra hjóna þá var ég
starfandi í millilandasiglingum og
þótti Stínu nú ekki mikið koma til
kappans í hvítri skyrtu og með frá-
hneppt í hálsinn og lagði fyrir dóttir
sína að forðast þennan gæja sem hún
til allrar hamingju gerði ekki, en eftir
nokkra mánuði sá ég að hún tengda-
mamma var búin að taka mig í full-
komna sátt þegar ég var kvefaður og
hefur kannski heyrst fullmikið í mér
svo að um kvöldið kom þessi elska
með rótsterkt kaffi og viskí handa
mér og urðum við vinir ævilangt upp
frá því.
Stína var óvenjuleg kona eins og
ég er búin að koma inn á áður, til
dæmis tók hún bílpróf langt á undan
tengdapabba sem sagðist geta farið
allra sinna ferða fótgangandi. Hann
fékk svo vægan snert af bíladellu eft-
ir að hann tók loksins bílpróf. Hún
átti alla tíð bíl, fór í ferðalög erlendis
með vinkonum sínum, en þá taldi
tengdapabbi að hann þyrfti að skoða
landið sitt betur áður en hann færi til
útlanda. Þegar hann fór loksins af
stað var hann óstöðvandi.
Til dæmis fóru þau með Karlakór
Reykjavíkur á skemmtiferðaskipinu
Baltika í fræga ferð sem á vissan hátt
breytti viðhorfum landans til ferða-
laga.
Kristín
Guðlaugsdóttir
✝ Jóhanna Guð-mundsdóttir
fæddist á Ísafirði
9. október 1922.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 25. júlí
sl.
Foreldrar henn-
ar voru Ingileif
Stefánsdóttir, f. 5.
júlí 1887 að Haugs-
húsum á Álftanesi,
Gull., d. 3. sept-
ember 1964, og
Guðmundur Krist-
jánsson, f. 19. október 1876 í
Hvammi í Dýrafirði, d. 24. maí
1962 á Ísafirði. Systkini Jóhönnu
eru Ásta, f. 1907, d. 1997, Björn,
f. 1910, d. 1995, Kjartan f. 1911,
d. 1992, Ágúst, f. 1913, d. 2002,
Stefanía Ósk, f. 1915, Sigríður
Sonur þeirra er Andri Freyr. b)
Sigurður Einar, f. 11.3.1967, K1.
(skildu) Rut Einarsdóttir, f.
24.12. 1971. Synir þeirra eru
Ísak og Dagur. K2. Unnur Krist-
jánsdóttir, f. 13.8.1972. Sonur
þeirra er Hringur. c) Hanna
Lára, f. 26.7.1969, gift Stefáni G.
Guðjohnsen, f. 25.4.1969. Synir
þeirra: Gylfi, Einar og Stefán.
K2. Sigurlín Sveinbjarnardóttir,
f. 3.7.1947. 2) Gunnar Gunn-
arsson, f. 21.4.1945, kvæntur
Hörpu Harðardóttur, f. 1.2.1946.
Börn þeirra: a) Herdís Erna, f.
31.7.1967, gift Eyþóri Jóni Gísla-
syni, f. 1.4.1975. Sonur þeirra er
Eysteinn Fannar. Barnsfaðir
Kristinn Kristjánsson, f.
15.4.1973. Sonur þeirra er Arn-
ór Gauti. b) Hörður Gauti, f.
21.3.1970, kvæntur Elísabetu
Þorgeirsdóttur, f. 23.3.1970.
Börn þeirra: Gunnar Atli og
Emelía. 3) Helga Gunnarsdóttir,
f. 23.10.1946, gift David Lang-
ham, f. í Englandi, 23.11.1946.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Neskirkju í dag kl. 13.
Guðmundsdóttir, f.
1918, d. 2005, Krist-
ín, f. 1920, d. 1998,
Margrét, f. 1924 og
Ingileif, f. 1933.
Jóhanna giftist
þann 24. apríl 1943
Gunnari Einarssyni,
f. 22.6. 1915, d.
29.11.1983, loft-
skeytamanni í
Reykjavík.
Börn Jóhönnu og
Gunnars eru: 1)
Gylfi Gunnarsson, f.
2.7.1943. K1.
(skildu) Helga Helgadóttir, f.
10.12.1944. Börn þeirra eru: a)
Gunnar Helgi, f. 11.6.1965,
kvæntur Mörtu Stefaníu Rúnars-
dóttur, f. 14.8.1964. Dætur
þeirra eru Sandra og Elísa.
Barnsmóðir Áslaug Eyfjörð.
Gengin er kær móðir. Við upp-
eldi barna sinna reyndi hún að
temja þeim nægjusemi og að gæta
hófs enda alin upp á barnmörgu
heimili þar sem ríkidæmi var ekki
fyrir að fara. Fimmtán ára ung-
lingur yfirgaf hún föðurhúsin og
hóf sína lífsbaráttu. Vann fyrir sér
í netavinnu uns leiðir hennar og
föður okkar heitins lágu saman og
þau stofnuðu sína fjölskyldu í
Reykjavík. Hennar æðsta ósk var
að börn hennar gengu menntaveg-
inn þar sem draumar hennar um
frekari menntun eftir að barna-
skóla lauk rættust aldrei sökum fá-
tæktar auk þess að fátítt var á
þeim tíma að stúlkur ættu kost á
framhaldsnámi. Alla tíð var hún
vel lesin, hafði stálminni og var
mjög ættfróð. Á eftirstríðsárunum
var ekki auðvelt að halda heimili
við lítil auraráð. Matvæli og ým-
islegar aðrar nauðsynjar voru dýr-
ar og auk þess háðar skömmtunum
og því þurfti mikla útsjónarsemi til
að ná endum saman. Hannyrðir
léku í höndum hennar og auk þess
að sauma nær öll föt, yst sem
innst, á okkur systkinin seldi hún
prjónles og hafði af því tekjur sem
lagðar voru til hliðar til íbúðar-
kaupa. Henni var og einkar lagið að
gera einfaldan mat að veislumat.
Það hefur ekki verið henni auðvelt
að hafa stjórn á afkvæmum sínum á
þeim umbrotatímum sem gengu yf-
ir þegar börn hennar voru ungling-
ar en hún sýndi mikið umburð-
arlyndi og skilning og gaf þeim það
veganesti sem dugað hefur fram að
þessu.
Hún og faðir minn voru nokkuð á
undan sinni samtíð því þau unnu
útiveru og voru byrjuð að stunda
langar gönguferðir um útkjálka og
öræfi löngu áður en slíkt fór að
tíðkast. Hún saumaði lítið tjald til
þeirra ferða, tjald sem entist lengi.
Heilsa hennar var með afbrigðum
góð nær alla tíð, og sjötíu og sjö
ára gömul gekk hún „Laugaveginn“
með okkur systkinunum og fór létt
með. Hún tilheyrði þeirri kynslóð
sem lagði grunninn að því alls-
nægtaþjóðfélagi sem við búum við í
dag og við, börnin hennar, erum
þakklát fyrir hennar skerf.
Blessuð veri minning Jóhönnu
Guðmundsdóttur.
Gylfi Gunnarsson.
Það er eitthvað undravert við
ömmur því þær eru manni allt sem
maður þarfnast hverju sinni. Þær
eru alltaf innan handar og enda-
lausar uppsprettur hlýju, þolin-
mæði og góðra ráða. Samt eru þær
bara þær sjálfar, yndislegar ná-
Jóhanna
Guðmundsdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Myndir | Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað. Ef nota á nýja mynd er
ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar