Morgunblaðið - 05.08.2008, Blaðsíða 24

24 ÞRIÐJUDAGUR 5. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Höf.: Þórunn Sigurðardóttir)
Nú þegar leiðir skilja í bili
viljum við þakka Hreini fyrir
samfylgdina. Stellu og allri
fjölskyldunni vottum við okk-
ar dýpstu samúð.
Elísabet Erla, Reynir
og fjölskylda.
HINSTA KVEÐJA
✝ Hreinn Pálssonfæddist á Sauð-
árkróki 5. júní 1937.
Hann lést á heimili
sínu 25. júlí síðast-
liðinn.
Foreldrar hans
voru Páll Ögmunds-
son, bifreiðarstjóri
á Sauðárkróki, f. 29.
júlí 1914, d. 10.
október 1995, og
Sigurbjörg Sveins-
dóttir, versl-
unarmaður, f. 26.
mars 1919. Systkini
Hreins eru Elsa, Magnús og Krist-
ín.
Eiginkona Hreins er Stella E.
Kristjánsdóttir, f. 15. nóvember
1937. Foreldrar hennar voru
Kristján Bjarnason, vélstjóri, f.
23. september 1906, d. 31. mars
1998, og Ingiríður Finnsdóttir, f.
25. janúar 1906, d. 16. febrúar
1985. Börn þeirra eru 1) Sigurður
Óttar, kona hans er Guðrún Arn-
ardóttir. Börn hans
eru Elísabet Ýr,
Einar, Hrefna Kist-
ín og Stella Vigdís.
Börn Guðrúnar eru
Örn Snorrason og
Stefán Jóhannsson.
2) Páll. Sonur hans
Davíð Björn. 3) Íris
Björg og maður
hennar Marc Vin-
cenz. 4) Hreinn Ingi,
kona hans er Hildur
Hrund Hallsdóttir
og börn þeirra Íris
Marí og Aníta
Hrund. Barn Hildar er Axel Jóns-
son.
Hreinn var prentari og vann í
Gutenberg, Hilmi, Prentun og
Steindórsprenti. Þá rak hann
Gúmmístimplagerðina og Prent-
smiðjuna Roða.
Útför Hreins fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, þriðjudaginn
5. ágúst, og hefst athöfnin klukk-
an 13.
Kallið er komið.
Elsku Hreinn minn,
það er ótrúlegt að þessi leið sam-
veru hér á jörðinni sé á enda. Búin að
vera vinnufélagi, elskulegur eigin-
maður og besti vinur minn öll þessi
ár. Ég átti því láni að fagna að
ferðast á síðustu árum með þér
ásamt börnum okkar og barnabörn-
um. Og yndislegu tímarnir í sumar-
húsi okkar í Miðdal ásamt fjölskyld-
um okkar eru mér ógleymanlegir.
Það er hægt að halda endalaust
áfram með allar þessar góðu minn-
ingarnar. Við erum öll rík að hafa átt
samleið með þér. Ég veit að það hef-
ur verið takið vel á móti þér þegar að
þú komst yfir móðuna miklu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Ástarkveðja.
Þín eiginkona,
Stella.
Þegar sólin skein við Skagafirði
einn sumarfagran morgun og grasið
á Nöfunum á Sauðárkróki bærðist
létt í andvara hafsins fæddist Sig-
urbjörgu Sveinsdóttur og Páli Ög-
mundssyni sonur sem síðar var
skírður Hreinn. Fæðingin átti sér
stað í húsum afa og ömmu Hreins að
Aðalgötu 7 á Sauðárkróki. Þar höfðu
afi hans, Ögmundur Magnússon
söðlasmiður, og föðurbróðir hans,
Magnús Ögmundsson skósmiður,
verkstæði sín. Hreinn var heima-
gangur á þessu heimili og mótuðust
þar skoðanir hans á því hvað máli
skipti í lífinu og í hverju hamingjan
væri fólgin. Ögmundur og Magnús
voru vandvirkir og samviskusamir
iðnaðarmenn en jafnframt afar hóf-
værir og máttu ekki vamm sitt vita.
Iðulega var nokkuð fjölmennt á
heimilinu en amma hans, Kristín
Pálsdóttir, var ástrík kona með hlýj-
an faðm sem ekkert mátti aumt sjá.
Hreini blandaðist ekki hugur um að
heimilið var hornsteinn hamingjunn-
ar og myndin af afa hans og frænda,
sem stunduðu iðju sína heima við,
hefur án efa mótað hann.
Hreinn nam prentiðn og var eins
og hann átti kyn til afar vandvirkur
og hógvær. Eftir að hafa unnið að
prentlistinni á annarra vegum í
nokkur ár keypti hann Gúmmí-
stimplagerðina og stofnaði síðar
meir Prentsmiðjuna Roða. Í anda afa
síns og föðurbróður rak hann síðan
um tveggja áratuga skeið stimpla-
gerð og prentsmiðju sína heima við.
Ég naut þeirrar gæfu að alast upp
við það að ganga sem unglingur til
vinnu með föður mínum við prentun
og stimplagerð. Þar lærði ég þá
gömlu aðferð að slá letur í haka og
steypa í blý sem síðan var annað
hvort prentað með eða notað til að
steypa stimpla. Föður mínum var af-
ar umhugað um að allir prentgripir
sem frá honum færu væru vandaðir
– annað hreinlega gekk ekki. Þótt
faðir minn tæki prentáferð blýsins á
vönduðum pappír í bók fram yfir
offsetprentun fylgdi hann þróun tím-
ans og tileinkaði sér nýja tækni. Ég
er hins vegar ekki í vafa um að mesta
gleði hafði hann af því að beita fornu
handverki eins og við upphleypta
gyllingu og annað það, sem nú er að
mestu aflagt og sumt á góðri leið
með að glutrast niður í verkkunnáttu
okkar.
Við feðgarnir vorum samrýndir og
átti ég margar gleðistundir með for-
eldrum mínum bæði í leik og starfi.
Faðir minn var mér afar hjálpsamur
og ráðagóður. Þegar sonur minn,
Davíð, átti við langvarandi veikindi
að stríða á öðru ári og faðir minn var
hættur störfum, bauðst hann til að
passa Davíð. Það var mér mikið
gleðiefni að sonur minn skyldi fá að
kynnast föður mínum vel því allt of
fá börn fá að kynnast náið æðruleysi
og umhyggju hinna rosknu þar sem
efnishyggjan ræður ekki för.
Faðir minn glímdi við krabbamein
í tæp tvö ár. Hann barðist af kappi
við sjúkdóminn fullur lífsvilja. Hon-
um duldist þó ekki hvert stefndi og
lagði því kapp á að nýta hverja stund
eftir því sem heilsan leyfði. Undir
það síðasta naut hann þess best að
fara í sumarbústað sinn í Laugardal
og dytta að honum í faðmi fjölskyldu
og vina.
Elsku faðir minn, hvíl í friði.
Páll Hreinsson.
Þá er elsku pabbi minn farinn til
æðri máttar. Þrátt fyrir að ég vissi í
hjarta mínu að þetta væri yfirvof-
andi þá er maður aldrei undir þetta
búinn. Það verður skrítið að ganga
inn á Asparteiginn og sjá hann ekki
koma á móti sér með opinn faðminn.
Ég er búinn að búa lengi erlendis en
með nútíma tækni gátum við verið í
góðu sambandi. Ég talaði mikið við
hann síðustu vikurnar og voru það
trúlega innilegustu samtölin sem við
höfum átt. Ég geymi þau í mínu
hjarta en erfitt verður að geta ekki
tekið upp símann og hringt. Elsku
mamma, sorg þín er mikil en þið vor-
uð búin að vera saman síðan 1955.
Þið voruð nánast eins og eitt. Það var
aldrei talað um Hrein án þess að
Stella kæmi á eftir.
Pabbi fæddist 5. júní 1937 á Sauð-
árkróki á heimili Ögmundar afa síns
og Kristínar Bjargar ömmu. Hann
varð því aðeins 71 árs gamall. Hann
dvaldi á Sauðárkróki til 12 ára aldurs
er hann flutti til Reykjavíkur til
pabba síns.
Hann hóf prentnám í Iðnskóla
Reykjavíkur 1958 og starfaði við það
stærstan hluta ævi sinnar. Árið 1969
stofnaði hann Gúmmístimplagerðina
og byrjaði að framleiða gestabækur
úr íslenskri gæru. Væri gaman að
vita hvað margir Íslendingar hér-
lendis og erlendis hafa ritað nöfn sín
í eina af hans bókum. Þessar bækur
hafa trúlega farið í nokkrar heims-
reisur. Árið 1972 keypti hann versl-
unina Roða og var hún fyrst á
Laugavegi 74, en síðar var hún á
Hverfisgötu 49 ásamt prentsmiðj-
unni Roða sem hann stofnaði 1984.
Hann var mjög virkur í félagslífi.
Var stofnandi Kiwanis klúbbsins
Geysis í Mosfellsbæ og ritari hans
1976–1977 og síðar forseti 1980–
1981. Einnig var hann stofnandi
Kiwanis-klúbbsins Mosfell 1999 og
forseti hans 2002–2003.
Árið 1964 byggði hann sumarbú-
stað í Miðdal í landi Hins íslenska
prentarafélags og man ég sem
krakki hvað þar var yndislegt að
vera og í minningunni er þar alltaf
sól og gott veður.
Foreldrar mínir ferðuðust mikið
síðustu árin og var húsið þeirra á
Spáni unaðsreitur. Þar hittist öll fjöl-
skyldan 1997 og hélt upp á 60 ára af-
mæli beggja. Þá bjó ég í Ameríku,
Íris systir í Sviss en Palli og Ingi á
Íslandi en Ingi þá nýkomin heim eft-
ir nám í Þýskalandi. Hafði því fjöl-
skyldan ekki verið saman í fjölda ára
og var því glatt á hjalla og mikið
sungið en pabbi var annálaður söng-
maður enda af skagfirsku bergi brot-
inn.
Elsku mamma, Palli, Íris og Ingi
og fjöskyldur. Ég og fjölskylda mín
hugsum mikið til ykkar og biðjum al-
mættið að vera með ykkur.
Elsku pabbi, hvíldu í friði
Sigurður Óttar og fjölskylda.
Eftirfarandi ljóð var upprunalega
ort á enskri tungu, hinum megin á
hnettinum, í Sjanghæ, Kína, sama
dag og Hreinn vinur minn fór yfir
móðuna miklu.
Bjarni Sigtryggsson var svo vina-
legur að þýða ljóðið mitt, Til Hreins
Pálssonar, á íslensku og vil ég þakka
honum fyrir það.
Upphaflega útgáfu má finna á vef
Morgunblaðsins.
Söngur prentsvertunnar
„Allt er þetta í fingrunum falið,“ segir
Hreinn. „Viðkvæmir taugaendar mætast í
naglrótinni. Hér – þar sem handleggur
endar, rétt við úlnliðinn, tekur höndin við.
Hér byrjar listin – framlenging hugarins.
Þá kemur pappír, bezti vinur mannsins;
Stökkur og hreinn, gerður úr viði – veit-
ir skjól, gefur ávöxt, nærir líf, ber visku
fortíðar – sum brunnin, horfin í grafhýsum
Konstantínópels, eða blaktandi handan
Þingvalla í svölum kalda vindbarins mýr-
lendis – Visk sögunnar, vafið fræjum beiti-
lyngs og víðis. Og prentsins svarta blek,
hin leynda töfrablanda, sem bindur okkur
saman, hugur að fingri, fingur að pappír,
blek að orði; og sömu leið til baka – til hug-
ans.“ Staf eftir staf eftir staf.
Hendur Hreins hreyfast fyrst – og hik-
laust fram – heiðarleika og traust þær
bjóða og vensl: Handtak hans er þétt og
hlýtt – fingur sem minna á greinar eikur –
hnýttir reynslu, veðraðir af visku og prent-
sins list. Hann þrýstir hönd, með hinni
klappar létt á öxl – og ég er velkominn í
fjölskyldunnar hús. Í Mosfellssveit með
snjó og gufustróka er skjól í ævintýralandi
Um kaldar nætur söngur, ljóð og vín og
hangikjöt; allt þetta yljar sálarrót. Og
stundum, stundum – í álfaborgum er dans-
að unz dagur rennur nýr.
Hreinn mælir: „Þú finnur hverja heims-
ins sögu ritaða í bók – í leðurbandi, gyll-
ingu, og minninganna ilm við þeirra ryk.
Frá hillunni þær heilla þig til lestrar eins
og stjörnu logaglit.“ Og ljúfust bíður tón-
listin í nótnaheftum eftir því að vakna við
fimra fingra leik – á flautu, trompet, harm-
óníku og gítar; jafnvel rámar sjómanns-
raddir syngja, svo að Esjan raular með. Er
norðurljósin sveiflast á svörtum nætur-
himni með silkimjúku hvísli má heyra úr
fjöru hafmeyjanna ástarljóð – við lágan
hvalablástur. Lágrómur fjalla og Lagar-
fljótsormsins dimma raul. Þannig hljóma
raddir jarðar – söngur vinds í Asparteigi –
skráð með fingrum, þrykkt og sungin,
bjóða upp í dans.
„Jenni vinur minn sagði: Klíptu mig svo
ég viti hvort ég lifi,“ sagði Hreinn og hló.
Hreinn vekur mig þannig til vitundar með
fingrunum, sem heilsað hafa og innsiglað
vináttu víða um lönd. Á Íslandi varstu minn
Marco Polo, Hreinn, leiddir okkur upp á
Snæfellsjökul – alla leið á tindinn, þar sem
Jules Verne hóf sína leyndardómsleit að
miðju jarðar. Þar sem heimurinn virtist lít-
ill en Ísland stórt. Og í miðju þessa alls
stóðst þú, með fingur meistara prentsmiðj-
unnar – Út yfir hafið endalaust að sjá lærði
ég af þér að lifa. Nú sakna ég þín góði vinur
– ég sé þig í bliki stjarnanna – í flauels-
dökku blekmyrkri næturhiminins.
Meira: www.mbl.is/minningar
Marc L. Vincenz,
Sjanghæ, Kína – 26. júlí, 2008.
(Þýðing: Bjarni Sigtryggsson.)
Vinur okkar, Hreinn Pálsson,
fæddist í júní á bjartasta tíma ársins
og hann kvaddi þennan heim á björt-
um og hlýjum sumardegi. Í hugum
okkar er minningin um nærveru
hans einungis björt og hlý.
Hreinn er sá fyrsti er fellur frá af
vinahópnum er varð til haustið 1962,
eða fyrir tæplega fimm áratugum
síðan, en þá störfuðum við allir sem
prentarar í prentsmiðjunni Hilmi.
Mikil og góð tengsl mynduðust
einnig með fjölskyldum okkar,
tengsl sem haldist hafa æ síðan.
Margs er að minnast frá ferðalög-
um jafnt um byggð sem óbyggðir,
leikhúsin voru stunduð í áratugi og
fylgdi jafnan góð veisla í kjölfarið.
Ekki má gleyma sumarbústaðaferð-
unum, en þá var mikið spaugað,
hlegið dátt, sungið og kveðnar skag-
firskar stemmur ásamt ótal öðrum
uppátækjum.
Það sem við viljum þó sérstaklega
minnast er sú kátína og glaðværð
sem Hreinn var ávallt reiðubúinn að
gefa af sér og miðla öðrum, nú er
hlátur hans þagnaður en minningin
lifir.
Elsku Stella og aðrir ástvinir, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Enn komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ókunnur).
Ágúst og Þrúður, Sæmundur og
Guðrún, Víðir og Jóhanna.
Fyrir nær hálfri öld kom ungur og
snaggaralegur maður, ættaður frá
Sauðárkróki, í Ríkisprentsmiðjuna
Gutenberg til náms í prentun. Þetta
var Hreinn Pálsson, sem við kveðj-
um í dag. Hreinn var orðinn fjöl-
skyldufaðir, kvæntur Stellu Krist-
jánsdóttur og þá var elsti sonurinn
fæddur. Með okkur Hreini tókst
strax góð vinátta, sem spannar þessa
hálfu öld. Margs er að minnast frá
liðnum árum. Hreinn var alltaf dug-
legur og vinnusamur. Fljótlega voru
þau Stella búin að festa kaup á íbúð
við Bakkastíg í vesturhluta Reykja-
víkur, ekki langt frá þar sem ég bjó.
Ekki liðu mörg ár þar til við
ákváðum að sækja um lóðarskika í
sumarbústaðalandi prentara í Mið-
dal í Laugardal. Við höfðum góða
samvinnu við undirstöðugerð vænt-
anlegra húsa, teikningar og efnis-
kaup, svo og alla flutninga. Um miðj-
an maí 1965 reistum við
húsagrindurnar sama daginn. Oft
var glens og fjör, enda vorum við lán-
samir að fá aðstoð hjá ættingjum og
vinum. Þó svo að við værum á kafi í
eigin smíðavinnu gáfum við okkur að
félagsmálum og vorum við um árabil
stjórnarmenn í sumarhúsafélaginu.
Þar var þörf á að endurbæta margt
og vinna að framfaraverkefnum.
Stærsta og mikilvægasta verkið var
að koma svæðinu í bílvegasamband
við þjóðvegakerfið. Bílaeign jókst
mjög á þessum árum. Við Hreinn
ásamt samstjórnarmönnum okkar,
Friðriki Ágústssyni og Sæmundi
Árnasyni skipulögðum og unnum að
vegagerð og brúarsmíði á Ljósárnar.
Við nutum góðrar aðstoðar frá þá-
verandi ábúanda í Miðdal, Hauki
Þorsteinssyni. Þessi framkvæmd var
mikið stórvirki og var öllum til mik-
illar ánægju og var tekið til þess hve
verkið tók stuttan tíma. Hreinn var
sérlega þægilegur í samstarfi, já-
kvæður og djarfhuga.
Í Miðdal höfðum við Hreinn og
Stella margar ánægjustundirnar.
Ljúft var að heyra Hrein taka lagið.
Hann hafði háa og tæra söngrödd og
hafði yndi af góðri tónlist. Hann söng
í kórum um langt árabil. Eins og ég
nefndi var Hreinn mjög duglegur.
Hann byggði einbýlishús í Mos-
fellsbæ með góðum garði og gler-
gróðurhús áfast húsinu. Síðar festa
þau kaup á litlu raðhúsi í La Marina
á Spáni.
Þar áttu þau góðar stundir.
Hreinn og Stella voru alltaf fallega
samhent í lífi og starfi. Þau ráku
prentsmiðju, stimplagerð og versl-
un.Síðustu ár fór heilsuleysi að
sækja á Hrein. Eins og alltaf sýndi
hann hugprýði og markmið hans var
að hafa alla hluti í lagi. Hann vann
við að endurbæta fasteignirnar og
umhverfið.
Sumarhúsið var orðið eins og um
nýtt væri að ræða og ný og glæsileg
verönd var komin. Síðasta verkið var
að smíða götugrindverk. Hreinn var
sárþjáður en hugurinn var sterkur.
Þrekleysið bar hann ofurliði.
Blessuð veri minning hans.
Jón Otti Jónsson.
Hreinn Pálsson
✝
Ástkær móðir okkar,tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SÓLVEIG GUÐRÚN JÓNASDÓTTIR,
Holtagerði 3,
Húsavík,
sem lést á Ahu Hetman sjúkrahúsinu í Tyrklandi 21.
júlí verður jarðsunginn frá Húsavíkurkirkju fimmtu-
daginn 7. ágúst kl. 14.00.
Hólmfríður Þorkelsdóttir, Guðmundur Jónssson,
Regína Þorkelsdóttir, Aðalsteinn Gíslasson,
Jónas Þorkelsson, Hólmfríður Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista