Morgunblaðið - 13.08.2008, Page 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. ÁGÚST 2008 27
Í dag kveð ég með miklum sökn-
uði og trega Davíð Héðinsson,
yngsta bróður konu minnar. Þegar
ég kynntist Maríu Solveigu fyrir
rúmum áratug var ég svo lánsamur
að koma inn í heilsteypta og sam-
henta fjölskyldu eins og hennar. Það
er afar erfitt að meðtaka þegar ung-
ur og góður maður fellur frá í blóma
lífsins. Orð mega sín lítils og van-
máttur okkar er mikill.
Gleði, traust, jákvæðni og hjálp-
semi einkenndi vinskap okkar Dav-
íðs. Davíð var mikill mannvinur og
hafði gaman af samskiptum við fólk.
Þetta sá ég svo vel, m.a. í því hvernig
hann kom fram við börnin mín og
fjölskyldur þeirra. Hann var ein-
staklega ljúfur maður með góða
nærveru og mér þótti svo gaman að
sjá hvernig barnabörnin mín löðuð-
ust að honum. Hvert sem Davíð kom
var hann tilbúinn að spjalla, alltaf á
jákvæðu nótunum og af miklum
áhuga. Davíð tók fyrst og fremst eft-
ir því góða í fari fólks. Ef menn og
málefni bar á góma og honum þótti
hallað á einhvern var hans innlegg
yfirleitt það sama: hann er ekki verri
fyrir það. Og þar við sat.
Það sem mér fannst einkenna
Davíð var hversu góður faðir hann
var. Börnin hans þrjú: gullmolarnir
hans, skiptu hann öllu máli. Áhug-
mál þeirra, skólaganga þeirra og
skólamálin í hverfinu skiptu hann
miklu máli. Vinir barnanna voru
kærkomnir gestir á heimilinu og
hann sagði að best væri að vita af
krökkunum heima. Davíð byggði
fjölskyldu sinni fallegt heimili og
sumarbústað og þar var Davíð sjálf-
ur með hamar í hönd, enda einstak-
lega fær smiður. Hann tók til hend-
inni á fleiri stöðum og hjálpaði
tengdaforeldrum sínum myndarlega
við bygginu á húsum þeirra í Laug-
arnesi. Hjálpsemi var einkennandi
fyrir þennan unga mann. Marga
hluti gerði hann óumbeðinn; hann
bara mætti og gerði það sem honum
fannst þörf á. Ef leitað var hans voru
svörin alltaf á sömu lund: ekkert
mál, allt í sóma! Þar sem ég sjálfur
telst ekki handlaginn, kom Davíð oft
og tíðum á heimili okkar Maríu Sol-
veigar til að rétta hjálparhönd.
Davíð var sannfærandi sölumaður
og það var eitt af því sem mér fannst
svo skemmtilegt í fari hans. Eftir að
við kynntumst og á meðan Hekla var
mitt fyrirtæki, fannst honum ekki
annað hægt en að vera á Heklubíl.
Vegna orða Davíðs fjölgaði Heklu-
bílunum.
Það eru fjölmargir sem eiga um
sárt að binda vegna fráfalls Davíðs
og votta ég fjölskyldunni allri samúð
mína. Missir ungu, fallegu barnanna
hans; Grétars, Gunnars og Önnu
Sigrúnar, er mestur og votta ég
þeim mína dýpstu samúð. Sjálfur
mun ég sakna hans mikið og mun
alla tíð heiðra minningu vinar míns
Davíðs Héðinssonar.
Sigfús R. Sigfússon.
Í dag kveðjum við góðan dreng,
Davíð mág minn. Ekki hefði mig ór-
að fyrir því að ég ætti eftir að skrifa
minningargrein um hann svona ung-
an, en lífið tekur stundum á sig
flóknar myndir sem ekki er hægt að
skilja.
Davíð kynntist ég fyrir 20 árum
þegar við Emil fórum að vera sam-
an. Hann var litli bróðir Emils en þó
ekki svo mikið yngri því aðeins 4 ár
voru á milli þeirra bræðra og Magn-
ús mitt á milli. Á þessum tíma var
Davíð í MS og ekki löngu seinna
kynntist ég svo bekkjarsystur hans
og kærustu, henni Kristínu sem
seinna varð eiginkona hans.
Ótal minningar koma upp í hug-
ann þegar horft er til baka. Ein
fyrsta minningin er frá því við Emil
bjuggum um tíma í Bröndukvíslinni.
Davíð bjó þá enn í foreldrahúsum og
var í Tækniskólanum en ég í Háskól-
anum. Við Davíð vorum oft komin
heim á undan öðrum fjölskyldumeð-
limum og áttum að vera að læra. Oft-
ar en ekki þegar ég leit inn í her-
bergið hans, var hann sofandi með
námsbækurnar á maganum. Það gat
verið erfitt að festa hugann við lær-
dóminn. Ekki hefur þó Davíð sofið
allan tímann því hann lauk námi í
iðnrekstrarfræði með sóma og húsa-
smíðanámi sama ár.
Annað minningarbrot er frá ferða-
lagi inn á Þórsmörk sumarið 1992
sem þeir bræður, Emil og Davíð,
fóru með kærusturnar. Þá var Sco-
ut-bíllinn hans Davíðs, sem alltaf
gekk undir nafninu Eilífur, fylltur af
útilegubúnaði og haldið af stað. Í
Þórsmörk fórum við í létta fjall-
göngu en eitthvað þótti okkur Emil,
Davíð hafa miklar áhyggjur af henni
Kristínu sinni en skýringin kom
fljótlega, von var á erfingja. Í janúar
1993 fæddist svo Grétar Atli. Davíð
var því fyrstur þeirra bræðra til að
eignast barn. Um haustið sama ár
fæddist okkur Emil dóttir og Gunn-
ar Atli fæddist svo hálfu ári seinna.
Eftir að börnin fæddust jukust enn
samskipti okkar við Davíð og Krist-
ínu. Seinna bættust í hópinn sonur
okkar og sumarið 2000 fæddist Anna
Sigrún. Því miður fær 2 ára dóttir
okkar Emils ekki að kynnast frænda
sínum en Davíð var ákaflega góður
frændi. Hann var mjög barngóður
og á flestum ljósmyndum sem við
eigum af honum er hann með börn
hjá sér, annaðhvort sín eigin eða
frændsystkini. Davíð og Kristín voru
mjög dugleg að heimsækja okkur í
sumarbústaði og fórum við líka oft til
þeirra á Húsafell. Þar var Davíð
duglegur að leika við frændsystkini
sín.
Ófá eru líka spilakvöldin sem við
héldum fyrir krakkana, nú síðast um
áramótin síðustu. Þar fékk hvert
barn hlutverk við hæfi, hvort sem
það var að kasta teningi eða svara
spurningum.
Davíð var afskaplega geðgóður
maður. Ég man varla eftir honum
öðruvísi en í góðu skapi. Hann var
ekkert að hafa óþarfaáhyggjur af
hlutunum þó ekki væri hann kæru-
laus. Davíð var afar hjálpsamur, allt-
af fyrstur manna til að bjóða fram
aðstoð sína ef á þurfti að halda og ef
biðja þurfti hann um eitthvað var
svarið alltaf: „Það er ekkert mál.“
Minningarnar um Davíð eru ótelj-
andi og allar eru þær jákvæðar. Erf-
iður tími fer nú í hönd hjá aðstand-
endum, sendi ég Kristínu,
börnunum, systkinum og vinum
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Minning um góðan dreng lifir.
Margrét B. Guðnadóttir.
Lífið virðist svo ósanngjarnt þeg-
ar jafn-yndislegum, hæfileikaríkum
og gefandi manni eins og Davíð er
kippt snögglega frá þeim sem hann
elska.
Ég kynntist Davíð fyrir 11 árum,
þegar leiðir okkar lágu saman á
vinnumarkaðnum, þá réð hann mig í
vinnu; upp frá því varð okkar sam-
starf að góðri vináttu sem hefur
haldist alla tíð síðan.
Davíð hafði einstaklega skemmti-
lega kímnigáfu og góða nærveru,
hann var traustur vinur sem sýndi
sig þegar ég lenti í erfiðleikum, þá
var hann fyrstur til að koma og veita
mér stuðning. Verð ég honum ævin-
lega þakklát fyrir það, ég vildi óska
þess að ég hefði getað sýnt honum
það sama í hans erfiðleikum.
Davíð var einhver mesti sölumað-
ur sem ég hef kynnst, hann hafði
einstakt lag á að ná til fólks og lærði
ég mikið af honum.
Hann hafði mikinn metnað til að
ná árangri og átti stóra drauma sem
við ræddum oft um, en verða nú að
bíða betri tíma. Vonandi tökum við
upp þráðinn þegar við hittumst aft-
ur.
Kæra fjölskylda, hugur minn er
hjá ykkur í þessum erfiðleikum.
Missir okkar er mikill en við höld-
um áfram með minninguna um ein-
stakan mann sem er og verður í
hjörtum okkar um alla tíð.
Elsku Davíð, takk fyrir allt ! Þín
vinkona
Svandís Halldórsdóttir.
Það er sárt að setjast niður til að
minnast góðs vinar sem fallinn er frá
langt fyrir aldur fram eftir erfiða
baráttu við illvígan sjúkdóm.
Minningar og samverustundir eru
margar og ná allt aftur í barnaskóla
og hafa leiðir okkar félaganna legið
saman síðan þá, ekki síst eftir að við
stofnuðum fjölskyldur. Höfum við
hjónin verið samstiga Davíð og
Kristínu allar götur síðan og tekið
mikinn þátt í lífi hvers annars, hvort
sem var í skólagöngu, húsbygging-
um, sumarbústaðasmíðum, ferðalög-
um og ekki síst í barneignum. Aldrei
hefur borið skugga á okkar vinskap
enda varla hægt að eiga betri vini.
Davíð var einstaklega góður vinur
og vildi allt fyrir alla gera. Hann var
alltaf tilbúinn að leggja fram hjálp-
arhönd, sérstaklega þegar fram-
kvæmdir voru annars vegar. Hann
var mikill fjölskyldumaður og hjá
honum var fjölskyldan númer eitt.
Það sem börnin höfðu gaman af vildi
hann gera. Lagði hann mikið upp úr
því að sinna vel börnunum sínum,
Grétari, Gunna og Önnu Sigrúnu,
sem hann var svo stoltur af, og upp-
fylla þeirra óskir enda var hann ein-
staklega góður faðir. Hann hugsaði
alltaf fyrst um aðra og að allir væru
ánægðir, hans þarfir voru aukaat-
riði. Var hann mikil driffjöður í því
að fjölskyldur okkar gerðu skemmti-
lega hluti saman eins og að ferðast
um landið, fara í sumarbústað eða
bara að hittast heima fyrir. Þá var
það ósjaldan sem Davíð kíkti inn og
setið var við eldhúsborðið okkar og
rætt um heima og geima Segja má
að Davíð hafi verið gömul sál, stutt í
sveitamanninn og ekki mikið fyrir
veraldleg gæði. Hann var mjög fljót-
ur að kynnast fólki og var alltaf vel
liðinn. Í okkar stórfjölskyldu var
hann í miklu uppáhaldi hjá ungum
sem öldnum enda náði hann vel til
allra og gaf sér tíma til að spjalla.
Davíð var virkur í öllu félagastarfi
sérstaklega því sem tengdist börn-
um hans og sem dæmi um það þá var
það honum hjartans mál að berjast
fyrir nýjum skóla hér í hverfinu
meðan hann var formaður foreldra-
ráðs skólans. Hann var glaður að sjá
afrakstur þeirrar vinnu þegar nýi
skólinn reis. Ekki lét hann sig vanta
á fótboltaæfingar VF-félaganna og
hafði gaman af, ekki síst þegar hann
gat tekið Grétar með sér þar sem
yngri kynslóðin var farin að taka
þátt af fullum krafti. Skrýtið er
hvernig lífið getur breyst eins og
hendi sé veifað. Síðastliðin fjögur ár
hefur Davíð glímt við erfiðan sjúk-
dóm sem reynt hefur mikið á fjöl-
skylduna alla. Í gegnum þessi erfiðu
veikindi hefur fjölskyldan sýnt mik-
inn styrk og samstöðu. Kristín hefur
verið sem klettur við hlið Davíðs
ásamt systkinum hans og fjölskyld-
unni allri. Því miður hafði sjúkdóm-
urinn betur í þessari viðureign.
Elsku Kristín, Grétar, Gunni,
Anna Sigrún, Maja, Margrét,
Maggi, Emil og aðrir ástvinir, við
sendum okkar dýpstu samúðar-
kveðju og megi Guð styrkja ykkur í
sorginni. Megi minning um góðan
dreng lifa.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna,
margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
(Höf. ók.)
Páll, Elín og fjölskylda
Ég veit ekki hvernig vinátta er
skilgreind í bókum. Ég varð hins
vegar þeirrar gæfu aðnjótandi að fá
að eiga vináttu Davíðs Héðinssonar
allt frá unglingsárum og veit því
hvað vinátta þýðir í raun. Það er
ekki öllum gefið að vera ósvikinn
vinur en Davíð var þeim kostum bú-
inn að maður vissi að vináttu hans
hafði maður trygga allt til æviloka.
Sú stund kom mun fyrr en nokkurn
hafði órað fyrir. Minningin um glað-
an, traustan og góðan vin lifir áfram
í huga mínum.
Kristján B. Thorlacius.
Okkur var verulega brugðið þegar
fregnir bárust af andláti Davíðs að
kvöldi 6. ágúst. Ein styrkasta stoðin
meðal félaganna var fallin. Tíðindin
slógu okkur mjög enda enginn því
viðbúinn á okkar aldri að takast á við
fráfall félaga. Eftir stöndum við með
ógrynni fallegra minninga um frá-
bæran félaga og góðan vin.
Við minnumst Davíðs sem sérlega
glaðlynds, örlítið sérviturs en
trausts og bóngóðs vinar sem var
alltaf tilbúin að rétta hjálparhönd og
aðstoða við hvað sem er. Rætur okk-
ar lágu í Fossvoginum frá því við
vorum litlir guttar og hafa leiðir okk-
ar legið saman síðan þá. Árin í Foss-
vogsskóla eru ákaflega minnisstæð
og margt skemmtilegt var brallað á
þessum árum, bæði í leikjum, íþrótt-
um og skóla. Leiðir okkar lágu svo
áfram saman í Réttarholtsskóla en
þá tóku við ferðalög, skemmtanir og
annað sem einkennir unglingsárin.
Minningarnar verða sem gull í huga
okkar er frá líður.
Þegar kom að því að velja mennta-
skóla fór hópurinn ýmist í Mennta-
skólann við Sund eða Verslunar-
skóla Íslands. Davíð valdi MS eins
og margir aðrir og fann þar ástina í
lífi sínu, Kristínu Benný Grétars-
dóttur. Þau eignuðust saman dreng-
ina Grétar Atla og Gunnar Atla með
15 mánaða millibili og svo kom Anna
Sigrún og fullkomnaði fjölskylduna.
Davíð var stórhuga og fram-
kvæmdagleðin var mikil en ung að
árum byggðu þau sér hús í Graf-
arvogi og sumarbústað í Húsafelli og
nýtti Davíð því menntun sína sem
húsasmíðameistari afar vel í þeim
verkum. Fjölskyldan var hornsteinn
Davíðs í lífinu og öllu öðru mikilvæg-
ari. Hann var stoltur faðir sem unni
börnum sínum ákaflega mikið.
Upp úr 1990 stofnuðum við æsku-
félagarnir félagsskapinn VF, Við fé-
lagarnir. Tilgangurinn var að stunda
innanhúsbolta í Réttarholtsskóla en
þetta þróaðist út í það að vera fót-
boltafélag, fjölskyldufélag, sauma-
klúbbur eiginkvennanna og ferða-
félag. Á síðastliðnum 18 árum hefur
mikið verið brallað í félaginu og var
Davíð oftar en ekki driffjöður hóps-
ins. Hann stuðlaði meðal annars að
strákaferðum í bústað fjölskyldunn-
ar í Húsafelli þar sem mikið var
brallað og ávallt sett upp mikil golf-
keppni.
Elsku Kristín, Grétar Atli, Gunn-
ar Atli og Anna Sigrún, megi algóð-
ur Guð styrkja ykkur í þeirri miklu
sorg sem knúið hefur dyra. Við vott-
um ykkur okkar dýpstu samúð á
þessum erfiðu tímum. Harmur
systkina og tengdafjölskyldu Davíðs
er einnig mikill og skilur hann eftir
sig stórt skarð í þeim hópi.
Við kveðjum Davíð með miklum
söknuði en minning um góðan dreng
og frábæran félaga lifir á meðal okk-
ar. Vonum við að honum líði betur á
nýjum stað.
Hvíl í friði kæri vinur.
Björn Einarsson
og Sigríður Þormar.
Haraldur Haraldsson
og Hrönn Sigurðardóttir.
Sigurhans Vignir
og Margrét Gunnlaugsdóttir.
Elsku Davíð,
ég veit að núna ertu hjá
Guði og ert hættur að vera
lasinn. Mér finnst það mjög
skrýtið og er mikið að spyrja
um þig. Ég syng mikið „epli
og perur, epli og perur“ og
man alveg að þú kenndir mér
það.
Mamma og pabbi ætla að
hjálpa mér, þegar ég fer með
bænirnar mínar, að biðja
Guð um að passa þig.
Þinn litli vinur,
Kristófer Ari.
HINSTA KVEÐJA
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is
Vaktsími: 565 5892 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Jón G. Bjarnason
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför minnar ástkæru eiginkonu,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
RANNVEIGAR LILJU SVEINBJÖRNSDÓTTUR
(Lillýjar),
Keldulandi 13,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar í
Kópavogi og deildar 11E á Landspítala við
Hringbraut.
Guð blessi ykkur öll.
Pétur Bjarnason,
Sveinbjörn Fjölnir Pétursson, Birna Imsland,
Þóra Birna Pétursdóttir, Júníus Guðjónsson,
Fjóla Pétursdóttir, Pétur Sverrisson,
Olga Björk Pétursdóttir, Sigurður Sigurþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
GUNNAR MAGNÚSSON SALÓMESON,
sem lést fimmtudaginn 17. júlí, verður jarðsunginn
frá Háteigskirkju föstudaginn 15. ágúst kl. 13.00.
Þorsteinn Magnússon, Halla Bachmann Ólafsdóttir,
Salóme McInnis, Melvin McInnis,
Guðmundur Magnússon, Vaka Hrund Hjaltalín
og frændsystkini.