Morgunblaðið - 29.09.2008, Blaðsíða 28

28 MÁNUDAGUR 29. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Svava Guðjóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 15. apríl
1913. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð 12. september
síðastliðinn. Svava
var dóttir hjónanna
Guðjóns Bárðar-
sonar símamanns, f.
5.11. 1883, d. 9.2.
1963, og Ingveldar
Pálsdóttur hús-
móður, f. 6.12. 1887,
d. 10.12. 1922.
Seinni kona Guð-
jóns Bárðarsonar var Jónína Sig-
ríður Bjarnadóttir, f. 20.4. 1898,
d. 3.11. 1990. Alsystkini Svövu
voru: Páll Breiðfjörð Guðjónsson,
f. 20.5. 1910, d. 31.12. 1952, og
Hulda Guðjónsdóttir, f. 12.8.
1916, d. 19.4. 1939. Systkini sam-
feðra a) Guðrún Ingveldur Guð-
jónsdóttir, f. 13.6. 1930, b) Mar-
grét Guðjónsdóttir, f. 9.4. 1932, c)
Leifur Guðjónsson, f. 27.12. 1936.
Svava giftist Steindóri Jóns-
syni, f. 27.3. 1904, d. 24.5. 1988.
Börn þeirra eru 1) Ingveldur
Steindórsdóttir, f. 9.3. 1937, gift
Guðmanni A. Aðal-
steinssyni, f. 3.2.
1936, d. 15.6. 1998,
börn Kristín, f.
1958, Aðalsteinn, f.
1961, Svava, f. 1964,
Ragnar, f. 1971. 2)
Jón Friðrik Stein-
dórsson, f. 30.8.
1939, kvæntur Þor-
gerði S. Guðmunds-
dóttur, f. 17.8. 1941,
barn Steindór, f.
1975. 3) Birgir
Skagfjörð Stein-
dórsson, f. 4.10.
1940, kvæntur Ástu Gísladóttur
Kröyer, f. 18.8. 1933, börn Birgir,
f. 1969, Guðjón Ingi, f. 1972. 4)
Guðjón Helgi Steindórsson, f. 7.8.
1949, kvæntur Ástu Björgvins-
dóttur, f. 20.11. 1957, börn Davíð
Steinar, f. 1983, Helga Margrét, f.
1986. 5) Hulda Rósfríður Magn-
úsdóttir, f. 28.11. 1952, sambýlis-
maður Friðrik Gunnarsson, f.
16.6. 1950, börn Elvar Þór, f.
1983, Arnar Ingi, f. 1989.
Útför Svövu fer fram frá Gler-
árkirkju á Akureyri í dag kl.
13.30.
Margs er að minnast nú þegar
elskuleg móðir okkar hefur lagt upp
í sína hinstu för, en hún lést hinn 12.
september sl. á Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri þar sem hún hafði
notið frábærrar umönnunar sl. tvö
ár. Það voru mikil forréttindi að fá
að alast upp hjá móður sem var allt í
senn ástrík, kærleiksrík og ósérhlíf-
in. Alltaf til staðar til að greiða úr
flækjum lífsins á jákvæðan og upp-
byggilegan hátt. Hún þurfti ung að
berjast við sorgina og sjá á eftir
móður sinni, en hún dó úr berklum
þegar hún var aðeins níu ára gömul,
alsystur sína og bróður missti hún
einnig bæði langt fyrir aldur fram.
Faðir hennar var henni alla tíð afar
kær og hún minntist oft á hann í
gegnum árin, allt fram á það síðasta,
hversu góður og hlýr hann hefði
verið henni í gegnum uppvaxtarár-
in. Þegar hann svo giftist seinni
konu sinni gladdi það hana óend-
anlega og ekki síst að hún eignaðist
þrjú yngri systkini sem hún hafði
miklar mætur á. Hún fór ung í vist í
Reykjavík og lenti á góðum heim-
ilum sem varð henni gott veganesti
út í lífið. Síðar lá leiðin norður til
Siglufjarðar þar sem hún kynntist
manninum sínum, Steindóri Jóns-
syni frá Goðdölum. Þau fluttust til
Akureyrar þar sem þau bjuggu sér
heimili og eignuðust saman fjögur
börn, Ingveldi, Jón Friðrik, Birgi
Skagfjörð og Guðjón Helga. Leiðir
þeirra skildi og eignaðist hún Huldu
Rósfríði sem var þeim ekki sam-
feðra. Allan sinn starfsaldur starf-
aði hún í súkkulaðiverksmiðjunni
Lindu hf. á Akureyri eða allt til 76
ára aldurs enda með eindæmum
hraust, en heilsu sinni þakkaði hún
gott lundarfar og bjartsýni. Mamma
var mikil borgardama og það skipti
hana miklu máli að vera fín til fara.
Menningin snart hana fljótt og naut
hún þess að hlusta á góða tónlist,
fara í leikhús, spila vist og að maður
tali nú ekki um bingóferðirnar síðari
árin. Við skiptumst á að keyra hana
í bingó systurnar þegar hún dvaldi
hér í Reykjavík. Það má segja um
mömmu, að hún þekkti glöggt hism-
ið frá kjarnanum og kenndi okkur
að virða það sem einhverju máli
skipti, því veraldlegir hlutir vöfðust
aldrei fyrir henni, en ríkulega átti
hún af andlegu veganesti fyrir okk-
ur öll. Faðmurinn hennar var stór,
hlýr og elskaði hún án skilyrða.
Barnabörnin hændust að henni og
hún lét sig þau varða hvert og eitt
og fyrir þetta allt erum við þakklát.
Það var ánægjulegt fyrir okkur að
geta haldið upp á 95 ára afmælið nú
í vor á Dvalarheimilinu Hlíð á Ak-
ureyri þar sem hún lék á als oddi og
bar af í bleika jakkanum sínum.
Þessa mynd geymum við svo sann-
arlega í hjörtum okkar um ókomna
tíð. Starfsfólkinu í Kjarnalundi og á
Dvalarheimilinu Hlíð þökkum við
heilshugar fyrir góða umönnun.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Far í friði elsku mamma og Guð
blessi þig.
Þínar dætur,
Inga og Hulda.
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast tengdamóður minnar,
Svövu Guðjónsdóttur, sem lést hinn
12. september síðastliðinn á Dval-
arheimilinu Hlíð á Akureyri. Amma
Svava eins og hún var alltaf kölluð
heima hjá okkur dvaldi oft á heimili
okkar í Mosfellsbænum þegar hún
kom til Reykjavíkur. Alltaf var eitt-
hvað upp á teningnum, annaðhvort
var verið að fara í leikhús, bingó eða
í óperuna. Drengirnir okkar voru
hændir að henni enda alltaf til í að
taka í spil eða gefa sér tíma til að
spjalla. Oft var hlegið og gert að
gamni sínu, enda Svava til í glens.
Svava hafði tileinkað sér það hug-
arfar að alltaf væri glæta í öllum
málum enda með eindæmum já-
kvæð kona. Mörg jólin var hún hjá
okkur og þegar hún hætti að koma
fundum við fyrir tómleika við jóla-
borðið án hennar. Minningin um
góða tengdamóður og ömmu mun
lifa áfram með okkur öllum. Fyrir
það erum við þakklátir. Hafðu þökk
fyrir samfylgdina, elsku amma
Svava. Hvíl í friði.
Friðrik Gunnarsson,
Elvar Þór og Arnar Ingi.
Æviferillinn verður æ lengri og
öldruðum fjölgar í samfélaginu, en
það er ekki öllum gefið að blása lífi í
tilveruna. Mestu skiptir vilji og
kraftur til að finna sér tilgang í líf-
inu. En það eru ekki allir sem finna
þennan tilgang. Margir leggja árar í
bát og bíða þess að einhver komi og
leiði þá út í lífið. Aðrir fyllast bar-
áttuþreki, gleðjast og njóta þess
sem lífið hefur upp á að bjóða. Hinir
sömu hafa gjarnan mikla lífsorku og
lífsþrá. Lífshlaup Svövu einkenndist
af slíkri lífsorku og lífsþrá. Aðeins
níu ára gömul missti hún móður sína
og þrátt fyrir margvíslegan mótbyr
á langri ævi tókst henni að finna
sinn tilgang og gleðjast yfir því sem
lífið hafði upp á að bjóða. Jákvæði
og bjartsýni einkenndi alla hennar
framkomu og hún hafði þau áhrif á
mann að alltaf var sólskin í návist
hennar. Á svo margan hátt er hún
góð fyrirmynd fyrir afkomendur
sína og okkur hin sem nutum þeirr-
ar gæfu að hafa kynnst persónu-
leika hennar. Hún lifði þá tíma að
þurfa að hafa mikið fyrir lífsbrauð-
inu og hún gerði ekki miklar kröfur
til veraldlegra gæða. Nútíma efn-
ishyggja var henni ekki að skapi. En
hún vissi hvað það var sem mestu
máli skiptir og það sýndi hún svo
sannarlega.
Einhver mesta gæfa hvers manns
er að eiga móður sem getur elskað
og hefur kærleiksríkan faðm. Í lífs-
ins ólgusjó er það hennar veganesti
sem hjálpar okkur að standa af okk-
ur öldurnar sem brotna á okkur í
tímans rás. Þú getur svo sannarlega
glaðst og fundið til þakklætis fyrir
að hafa átt slíka móður, elsku Hulda
mín. Við hin getum þakkað fyrir að
hafa kynnst henni og hún mun
minna okkur öll á hvað það er sem
raunverulega skiptir máli í lífinu og
gefur lífinu lit.
Ég bið góðan Guð að blessa Svövu
og megi minning hennar vera okkur
öllum hvatning til góðra verka.
Ingibjörg Hauksdóttir.
Svava Guðjónsdóttir
Elsku mamma,
mínar fyrstu minn-
ingar um þig: Við í
þorpinu, með sex börn, kurteis, vel
til fara í útprjónuðum fallegum
fötum. Mikill fagurkeri, blómakona
allt svo fallegt í kringum þig. Þér
þótti svo gaman að hitta fólk og
spjalla. Þú tókst virkan þátt í upp-
eldi barnabarna þinna. Gaman
fannst þér þegar Rakel Sjöfn og
Rósa Dís byrjuðu í fimleikum á
Akureyri. Þá hittumst við flesta
daga vikunnar, fórum að horfa á
þær eða í heimsóknir. Ég þakka
fyrir hvað ég fékk að vera mikið
með þér, leitaði til þín og fékk
knús og kossa.
Við kveðjum þig, mamma mín,
með söknuði og munum minnast
þín með virðingu og hlýju.
Við áttum hér saman yndisleg ár
af þeim geislarnir skína.
Nú falla að lokum fjölmörg tár
á fallegu kistuna þína.
(D.Þ.)
Takk fyrir allt, elsku mamma.
Þín,
Hulda og fjölskylda.
Kær vinkona er látin.
Bjartar og hlýjar minningar líða
um hugann sem eru gimsteinum
dýrmætari, minningar frá æskuár-
unum þar sem engan dökkan blett
var að finna.
Þegar litið er yfir áratuga löng
kynni væri margt hægt að rifja
upp, eru mér þá efst í huga
skemmtilegu sundferðalögin á
Þelamörk með viðkomu í Dverga-
steini, æskuheimili Sjafnar. Þar
Sjöfn Óskarsdóttir
✝ Sjöfn Óskars-dóttir fæddist í
Reykjavík 25. mars
1937. Hún varð
bráðkvödd á heim-
ili sínu miðviku-
daginn 3. sept-
ember síðastliðinn
og var útför henn-
ar gerð frá Gler-
árkirkju 12. sept-
ember.
var vel tekið á móti
sundfólkinu með góð-
um veitingum. Stytti
sú viðkoma verulega
langa leið heim.
Vináttan hélst
áfram, Sjöfn var ein-
staklega trygg sínum
vinum og hafði alltaf
tíma þótt fjölskyldan
stækkaði ört eftir að
hún stofnaði sitt
heimili.
Saman áttum við
margar góðar stund-
ir í spjalli með kaffi-
bolla og föndri. Var þá talað um
börnin og barnabörnin. Sjöfn elsk-
aði þau öll. Góðlega andlitið henn-
ar ljómaði er minnst var á þau
litlu þar sem þau voru alltaf að
sigra og læra eitthvað nýtt, frísk
og fjörug.
Um leið og ég minnist hennar
sem góðrar móður og ömmu var
Sjöfn mikill listunnandi og lágu
þar saman okkar áhugamál sem
líflega var tekist á við og ýmsar
skoðanir skeggræddar. Hún var
ein þeirra er sjá fegurðina allt í
kring og í minnsta smáhlut var
gleði að finna.
Blíðá og unga móður í barnahóp ég sá,
blíða, ást og von skinu augunum frá;
móðurhjartans ástarmagn engin bugar
neyð,
aldrei verður nornin svo fögru blómi reið.
(Kristján Jónsson.)
En svo óvænt er komið að
kveðjustund, kæra vinkona, við
sem ætluðum að gera svo margt
með elli kerlingu.
Góðir englar verndi þig og leiði
um nýja stigu, geymdar verða
dýrmætar minningar um góða vin-
áttu.
Fyrir utan líður tíminn áfram,
tími sem okkur er gefinn í hring-
rás dags og nætur til að lifa gleðj-
ast og sakna.
Börnum og fjölskyldum votta ég
mína dýpstu samúð, missir þeirra
er mikill.
Blessuð sé minning Sjafnar
Óskarsdóttur.
Svana Jósepsdóttir.
Sjöfn, vinkona mín, er látin.
Svo skyndilega og óvænt yfirgaf
hún jarðsviðið að fyrst í stað var
erfitt að trúa því að hún væri far-
in.
Við höfðum hist nokkrum dög-
um áður og spjallað saman um
daginn og veginn eins og svo oft
áður og ekki var annað að sjá en
að vinkona mín væri fullfrísk og
hlakkaði til að flytja inn í nýju
íbúðina næstu daga. „Við fáum
okkur kaffibolla úti á svölunum í
góða veðrinu,“ sagði hún og það
var tilhlökkunarefni. En það átti
ekki eftir að verða.
Í stað þess sat ég á kirkjubekk
og hlustaði á prest flytja henni
hinstu kveðju frá vinum og ætt-
ingjum.
Sjaldan hefur mér verið jafn-
ljóst og þá hve tilveran er hverful
á þessari jörð.
Sjöfn var afar hlý og jákvæð
persóna, hafði áhuga á samferða-
fólki sínu og vildi öllum vel. Hún
var einstaklega barngóð og
ömmubörnin dýrkuðu hana. Hve
vinmörg hún var mátti sjá af því
hve margir komu til að kveðja
hana hinstu kveðju.
Oft kom fyrir – þegar við vorum
á ferð um bæinn – að hún bað mig
að hleypa sér út einhversstaðar –
hún ætlaði að ganga spölkorn og
heimsækja einhvern til að vita
hvernig honum eða henni liði –
það hafði verið fremur erfitt
ástand þar seinast þegar hún
vissi.
Þetta sýndi hve annt henni var
um vini sína og kunningja og vildi
líta eftir þeim eftir því sem tæki-
færi gafst.
Fólk kunni að meta brosmildi
hennar, einlægni og hlýju. Hún
hafði áhuga á samferðafólki sínu
og lét sér annt um það.
Við höfðum ráðgert að fara
saman í ferð til Danmerkur strax
og færi gæfist.
Sú ferð var aldrei farin en í
þess stað lagði hún af stað í annað
og lengra ferðalag.
Ég vil þakka Sjöfn, vinkonu
minni, fyrir vináttu hennar, öll
hlýju brosin og velvildina.
Ég votta börnum hennar og
öðrum aðstandendum hennar ein-
læga samúð.
Esther Vagnsdóttir.
Elskulegur vinur
okkar Bjarni Hannes
er fallinn frá. Hann lést
á Sjúkrahúsi Akraness 2. september
sl. Ekki hefðum við trúað því að hann
ætti svona skammt eftir ólifað en eng-
inn veit sína ævina fyrr en öll er.
Hanni Baddi eins og hann var alltaf
kallaður var einstaklega skemmtileg-
ur maður og góður vinur vina sinna.
Dansmaður var Bjarni mikill og gam-
an var að horfa á þau hjónin Bjarna
og Auði þeytast um dansgólfið á góðri
stundu. Fyrir rúmum sjö mánuðum
greindist vinur okkar með þann sjúk-
dóm sem lagði hann að velli. Í síðasta
samtali okkar, sem var kvöldið áður
en hann var lagður inn á spítala, sem
hann átti ekki afturkvæmt af, var
ekki á honum að heyra að hann væri
eins mikið veikur og síðar kom í ljós.
„Það sem helst er að plaga mig er
máttleysið í fótunum,“ sagði hann en
þetta voru með síðustu orðunum sem
fóru á milli okkar.
Kynni okkar hjóna af Bjarna og
Auði hafa staðið í á annan áratug og
aldrei fallið skuggi á þau kynni.
Bjarni byrjaði mjög ungur að stunda
sjóinn eins og flestir ungir menn sem
voru aldir upp í sjávarplássum á þess-
um tíma. Hugur hins unga manns
stefndi til mannaforráða og nam
Bjarni skipstjórnarfræði og að því
loknu gerðist hann stýrimaður og
skipstjóri á ýmsum fiskibátum og
farnaðist mjög vel í starfi, enda mað-
urinn sérstaklega léttur og þar af
leiðandi átti hann mjög gott með að
hæna að sér fólkið sem hann vann
með.
Bjarni Hannes
Ásgrímsson
✝ Bjarni HannesÁsgrímsson
fæddist á Suðureyri
við Súgandafjörð
21. apríl 1935. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 2. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Akranes-
kirkju 11. sept-
ember.
Elsku vinur, þín er
sárt saknað en ég gat
ekki fylgt þér síðasta
spölinn vegna starfa
minna í öðrum lands-
hluta.
Bjarni var einstak-
lega hjálpsamur maður
og þess er skemmst að
minnast að þegar ég
veiktist alvarlega árið
2005 má segja að
Bjarni hafi átt stóran
þátt í að ég komst á
lappirnar aftur en
hann kom vestur í þeim
tilgangi að hjálpa mér og telja í mig
kjark. Ég átti því láni að fagna að fara
í skemmtiferð með vini okkar til Fær-
eyja sl. sumar ásamt Bjössa vini okk-
ar og félaga og var ákveðið að ekki
yrði langt í næstu ferð, enda hafði
Bjarni mikið dálæti á eyjunum. Kynni
okkar hjónanna hófust er dóttir okkar
hún Stella fór að vera með syni þeirra
honum Benna. Stella og Benni eiga
tvö börn, þau Dag 10 ára og hana
Auði Líf átta ára, en Bjarni átti tvö
önnur barnabörn, hann Anton hennar
Önnu og nafna sinn hann Bjarna Inga
hennar Sólrúnar. Þetta voru allt
augasteinarnir hans afa síns enda er
hans sárt saknað af barnabörnum og
öðrum ættingjum.
Elsku vinur, ekki ætla ég að hafa
þetta miklu lengra enda væri enda-
laust hægt að skrifa lofsyrði um mann
eins og þig. Við hjónin og fjölskylda
okkar þökkum þér samfylgdina og við
vitum að þér líður vel í nýjum heim-
kynnum.
Elsku Auður, Anna, Sólrún, Benni
og fjölskyldur megi guð styrkja ykk-
ur í sorginni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Hjalti og Guðrún (Dúnna),
Ísafirði.