Skinfaxi - 01.06.1925, Blaðsíða 9

SKINFAXI
57
Þjóðhátíð.
Skamt cr að bíða afmælishátíðar Alþingis 1930.
Stjórnarvöldin liafa kvalt menn til að rita sögu þess
og undirbúa hátið þessa á annan hátt. Liggur sæmd vor
við, að hún fari vel úr hendi. Árið 1930 mun margur
þingvöll gista, innlendur og útlendur. Minning liins
forna og fræga Alþingis verður þá vegsömuð, í ræðu
og riti, bundnu og óbundnu máli, í orði og verki með
allskyns list, er þjóð vor á kost á að neyta.
Vist hlýtur þessi hátíð að verða nokkur næring þjóð-
hli voru, eða svo var þjóðhátíðin mikla 1874. En er
frá líður íolskvast hátíðarljóminn og magn þeirrar
hræringar, sem hátíðin hefir vakið, þverrar unz það
þrýtur með öllu. pótt vér höldum þessa hátíð er þörf
vorri fyrir þ j ó ð h á t í ð þar með ekki fullnægt. Síð-
astliðnir áratugir liafa sannað oss þetta. Vér höfum
haldið mót og skemtanir í smáum og stundum allstór-
um stíl, sem vér höfum gefið nafnið þjóðhátíð. Er hér
einkum átt við hátíðatilbreytni í Reykjavík dagana 2.
ágúst og 17. júní. Héraðshátíðir annarstaðar eru títt
haldnar aðra daga, eða cftir því, sem hentar í héraði
hverju. Nú er 2. ágúst algerlega horfinn úr sögunni
sem þjóðhátíðardagur og 17. júní í reyndinni einnig.
]7ess er eklci að vænta, að þeir verði vaktir upp aftur,
og liggja til þes,s mörg rök, sem óþarft er að greina.
En allur þorri manna saknar þess, að enginn dagur
skuli vera helgaður sem þjóðhátiðardagur eins og hátt-
ur er meðal margra annara iþjc>ða. Menn vita það, að
slíkar hátíðir hafa ætíð verið næsta hollar fyrir þjóð-
lífið og þegar það hefir staðið með beslum hlóma hafa
Þær verið lialdnar með inestum veg.
Ejóð vor á langt líf fyrir höndum og varðar það
niestu, að hver kynslóð geri skyldu sína um það að berj-
ast á móti þeim öflum, sem stefna á helvegu en styrkja