Skinfaxi - 01.06.1925, Blaðsíða 24

72
SIÍINFAXI
grösum okkar og hvers vegna þau eru það.“ Á líkan
liált mætti spyrja um fleiri plöntuættir, t. d. hálfgrasa-
ætliua, sem þekur að miklu leyti engin okkar.
Að endingu ætla eg að fara nok'krum orðum um sam-
vinnuna á milli heimilanna og ungmennafélaganna,
sem eg tel eitt af aðalskilyrðum iþess, að ungmennafé-
lagsskapurinn njóti sín.
Hinn fyrsti ungmennafélagsfundur í minni sveit var
haldinn í fjárhúsi, og ætíð liafa lieimilin litið smáum
augum á þennan félagsskap.
Eif til vill hefir ungnxennafélagsskapurinn ekki ætíð
svarað tilgangi sinum sem skyldi, en gildi hans hefir
rýrnað mjög fyrir vöntun á samvinnu við hcimiliu.
parna er mein, sem þarf að uppræta ásamt íleiru í ís-
lensku þjóðlífi, mein, sem ráðið hefir niðurlögum
margs nytjamálsins.
Ungmennafélögum her skylda lil að hvarfla ekki um
of frá sinni eigin stefnuskrá. En þau gætu tekið upp
störf, er yrðu að sameiginlegu áhugaefni þeirra og
heimilanna. Okkur ber að skilja, að það að lifa fyrir
hugsjón sína krefur oft sjálfsafneitunar. petta gengur
okkur íslendingum illa að skilja. Blöðin okkar sýna
það. Ósjaldan flytja þau meira af miður uppbyggileg-
um mannlýsingum, en rökræðum nauðsynjamálanna.
pað sýna einnig athafnir okkar í opinherum málum.
Sjálfsagt er það ekki fjarrj sanni, sem Dani einn sagði
við mig hér um daginn: „pið getið aldrci komið ykkur
saman um nokkurn hlut þar norður á Islandi.“
Gegnum ungmennafélagsskapinn getur þetta ok skal
umskapast að nokkru, þar sem aðalstarfsemi hans er
fundahöld og störl' að sameiginlegum málum. Heimil-
in eiga aftur á móti að læra að skilja, að því öflugri og
betri verður þessi félagsskapur æskulýðsins, sem þau
leggja fram stærri skerf af hlýjum hug, hvatningum
og leiðbeiningum.
Samvinna er fagurt orð og veigamikið sönnunargildi